171
isə
dəlicəsinə gülməyə başladı. Bunu niyə etdiyimi deməyə
utandım. Ondan sonra atam həmişə zarafat edirdi: “Özünü -
diri-diri basdırmaq istəyirsənsə, bunu əməlli-başlı elə. Bu nədi,
işi yanmçıq niyə edirsən ki?” Bir gün o, anamdan bu qəribə
vərdiş barədə soruşdu. O, mənim yuva qazan heyvanlar -
köstəbək kimi niyə tunel qazdığımın səbəbini bilmək istəyirdi.
Mama izah etdi.
Amma anamın dediyi kimi, ağnm heç nə kəsə bilmirdi. O
vaxt səbəbini başa düşməsəm də, indi bilirdim ki, menstrual
axıntı sidiyim kimi bədənimdə toplanıb qalır. Qan dayanmadan
günlərlə axdığından, daha doğrusu, axmağa çalışdığından ağrı
xüsusilə kəskin və dözülməz olurdu. Qan damcı-damcı axdığı
üçün aybaşılarım ən azı on gün çəkirdi.
Məhəmməd dayıgildə yaşadığım vaxtda ağrılarım dözülməz
həddə çatmışdı. Bir gün səhər tezdən, adəti üzrə, səhər yeməyi
hazırlayırdım. Yeməyi mətbəxdən yemək otağına aparanda
huşumu itirdim və qablar əlimdə yıxıldım. Məhəmməd dayı
qaçaraq məni özümə gətirmək üçün üzümü şillələdi. O vaxt
özümü
başqa bir aləmdə hiss edirdim, huşum
özümə gələndə onun Məryəm xalanı çağırdığını eşitdim:
“Məryəm! Məryəm, o özündən getdi”.
Özümə gəldikdən sonra Məryəm xala məndən nə olduğunu
soruşdu. Mən isə aybaşı olduğumu dedim. “Yaxşı, belə olmaz,
səni həkimə aparmaq lazımdır. Günorta həkimimlə görüş təyin
edərəm”, - dedi.
Xalamın həkiminə dedim ki, aybaşılarım dözülməz olur, o
vaxt çatanda ağrıdan öləcəyimi fikirləşirəm. Ağrı məni iflic
edir, nə edəcəyimi bilmirəm. “Mənə kömək edə bilərsiniz?
downloaded from KitabYurdu.org