deportasiya olunmaq istəmirəm. Sən bu pasportu haradan
alacaqsan?
- Yox, yox, mənbələrim haqda heç nə deyə bilmərəm. Belə
şeyləri məndən soruşma. Sənə pasport lazım deyil? Əzizim,
mən də sənə pasportunu verəcəyəm. Və söz verirəm ki, hər şey
qanuni olacaq. Prosesə başladıqdan iki həftə sonra pasportun
hazır olacaq.
“Əla! Bu o deməkdir ki, iki həftədən sonra istədiyim yerə
gedə bilərəm...”
-
Yaxşı, olsun, pis səslənmir. İndi nə etməliyik?
Viler dedi ki, mən bir irlandla evlənəcəyəm və guya ki,
təsadüfən onun ağlına kimsə gəldi. Verəcəyim iki min funt da
bunun müqabilində o irlanda çatacaq. Vilerə isə çox kiçik bir
məbləğ qalır. O, növbəti görüş vaxtını təyin etdi. Yeni ərimlə
nikah şöbəsində görüşəcəkdim. Və bundan başqa, əlavə xərclər
üçün özümlə yüz əlli funt da gətirməli idim.
- Cənab O’Sullivanla orada tanış olacaqsınız, - Viler səlis
ingilis aksenti ilə izah etdi. O yazdıqca sözünə davam edirdi. -
O, sənin kağız üzərində ərə gedəcəyin adamdır. Yeri
gəlmişkən, təbriklər! - Üzümə baxaraq gülümsədi.
Merlindən bu adama etibar etməyinə dəyib-dəymədiyini
soruşdum. O dedi: “Deməli, belə, şəhərin yaxşı yerində gözəl
binada səliqəli bir ofisi var, qapının üzərində adı yazılıb,
peşəkar katibəsi də var. Onun işi mənə kifayət qədər qanuni
təsir bağışlayır”.
Sadiq dostum Merlin də toy günü şahid olmaq üçün mənimlə
gəldi. Nikah şöbəsinin həyətində gözləyəndə üzü qırışmış,
qırmızısifət, saçları ağarmış, əynində cındır paltar olan bir
kişinin səkidə səndələyə-səndələyə gəldiyini gördük. Əvvəlcə
downloaded from KitabYurdu.org
183
Merlinlə öz aramızda bu kişinin gələcək ərim ola biləcəyini
deyib zarafatlaşdıq. Lakin o, nikah şöbəsinin
pillələrini qalxanda Merlinlə mən heyrət içində bir-birimizə
baxdıq. O yaxınlaşanda soruşdum:
-
Siz cənab O’Sullivansımz?
- Özüdür ki var. Bu, mənim adımdır. - Sonra astaca soruşdu:
- Sən də həmin qızsan?
Mən başımla təsdiqlədim.
-
Pulu gətirmisən də, elədirmi?
-
Bəli.
-
Yüz əlli funt?
-
Bəli.
-
Ağıllı qız. Yaxşı, onda tələsək. Gedək. Vaxt qızıldır!
Gələcək “ərim” viski iyi verirdi, elə bil viski çəlləyinə girib-
çıxmışdı. Onun arxasınca içəri keçəndə dodaqaltı Merlinə
dedim: “Səncə, bu axmaq pasportumu alanacan ölməz ki?”
Nikah məmuru mərasimə başladı, mən isə fikrimi
toplamaqda çətinlik çəkirdim. Cənab O’Sullivanm ayaq üstə
dura bilməməsi tez-tez fikrimi dağıdırdı. Bu vaxt nikah
məmuru soruşdu: “Varis, siz bu adamı...” Cənab O’Sullivan
tappıltı ilə döşəməyə sərildi. Onun yarıaçıq qalmış ağzından
çətinliklə nəfəs aldığını görənə qədər öldüyünü sanmışdım.
Yanında dizi üstə oturub onu silkələyərək qışqırmağa
başladım: “Cənab O’Sullivan, özünə gəl!” Lakin o cavab
vermirdi.
Qanım qaralmışdı. Merlinə baxıb ağlamağa başladım: “Oy,
toy günümdə başıma gələnə bax!” O isə üzü divara qarnını
tutub gülməkdən ölürdü. “Bəxtimə bax! Gələcək ərim nikah
masasında özündən gedir...” - dedim. Gülünc vəziyyətə düşsəm
downloaded from KitabYurdu.org
də, fikirləşdim ki, hadisələrin gedişatmı bir az dəyişsəm,
yaxşıca əylənə də bilərik.
Nikah məmuru əllərini dizlərinin üstünə qoyub əyildi və
eynəyinin üstündən diqqətlə baxaraq nişanlımı gözdən keçirib
dedi: “Sizcə, o düzələcək?”
Az qala onun üstünə qışqırmaq istəyirdim ki, mən haradan
bilim?! Lakin oyunu yarımçıq qoya bilməzdim. “Özünə gəl!
Yaxşı da, oyan görüm!” - deyə qışqırdım. Bu dəfə üzünü daha
bərk şillələyirdim. “Lütfən, biriniz mənə su gətirin. Kimsə nəsə
etsin!” - içimdə gizli bir gülüşlə yalvarırdım. Nikah məmuru
bir fincan su gətirdi və suyu qocanın üzünə çırpdım.
“Uf...” deyə o donquldanmağa və xoruldamağa başladı. Bir
xeyli silkələdikdən, dartışdırdıqdan sonra, nəhayət ki, onu
ayağa qaldıra bildik.
“Ay Allah, gəl bu işi bitirək”, - onun yenə yıxılacağından
narahat olub dodaqaltı mızıldandım. Mərasim bitənəcən
“sevgilim”in qolundan bərk-bərk yapışdım. Nikah şöbəsindən
ayrılan kimi səkidəcə O’Sullivan ona verəcəyim yüz əlli funtu
istədi. Mən isə, hər ehtimala qarşı, onun ünvanını götürdüm. O,
məndən aldığı axırıncı pullarımı cibinə qoyub özü üçün mahnı
oxuya-oxuya küçə ilə aşağı endi.
Bir həftə sonra Harold Viler özü zəng vurub pasportumun
hazır olduğunu dedi, mənsə çoxdan gözlədiyim sənədi
götürmək üçün sevincək onun ofisinə getdim. Pasportu mənə
verdi. Bu, üzərində qara sifətimin şəkli olan Varis O’Sullivanm
adma irland pasportu idi. Pasportlar üzrə mütəxəssis olmasam
da, bu pasport gözümə bir az qəribə göründü. Yox, o, həqiqətən
də, qəribə idi! Çox keyfiyyətsiz idi, sanki hansısa zirzəmidə
hazırlanmışdı.
downloaded from KitabYurdu.org
185
- Budur? Demək istəyirəm ki, bu, həqiqətənmi, qanuni
pasportdur? Bununla səyahət edə bilərəm?
- Bəli, əlbəttə! - Viler başını qətiyyətlə yellədi. - Görürsən
də, irland pasportudur.
- Ummm.
Pasportu çevirib arxasını, sonra səhifələyərək iç vərəqlərini
nəzərdən keçirdim. “Yaxşı, əgər bu lazım olan işi görürsə,
onun görünüşü nəyimə lazımdır?!”
Yeni pasportumu sınaqdan keçirmək üçün çox gözləməli
olmadım. Agentliyim mənim üçün Milana və Parisə səfərlər
təşkil etdi və mən viza üçün müraciət etdim, lakin bir neçə gün
sonra bir məktub aldım. Məktubun haradan göndərildiyini
biləndə dəhşətə gəldim! İmmiqrasiya xidmətindən idi,
mənimlə təcili görüşmək istədiklərini bildirirdilər. Bütün
mümkün ehtimalları götür-qoy etdim, lakin ağlıma heç nə
gəlmədi və sonda onlan gedib görməkdən başqa əlacımın
olmadığını anladım. Bilirdim ki, məni dərhal deportasiya,
yaxud həbs etməyə ixtiyarları var. Əlvida, London. Əlvida,
Paris. Əlvida, Milan. Əlvida, modellik. Salam, dəvələr!
Məktubu aldıqdan bir gün sonra Frankinin evindən
immiqrasiya xidmətinə gedən qatara mindim və oradakı
nəhəng hökumət binalarının arasında immiqrasiya xidmətinin
binasını axtardım. Özümü sanki qəbrə gedirmiş kimi hiss
edirdim. Lazım olan binanı tapanda bu vaxta kimi gördüyüm
ən sərt sifətli adamlar tərəfindən qarşılandım. Daş sifətli bir
kişi əmr etdi: “Otur burada!” Onlar məni tamamilə təcrid
edilmiş bir otağa salmışdılar və sorğu-sual edirdilər: “Adm
nədir? Evlənməzdən əvvəl necə idi? Haradansan? Bu pasportu
necə əldə etmisən? Onun adı nə idi? Nə qədər pul vermisən?”
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |