- Eləmək olar, amma bunun üçün xeyli vaxt lazımdır. Biz
saat səkkizə kimi işləyirik.
- Deməli, saat səkkizə kimə vaxtımız var!
- Bəli, amma sizdən öncə əvvəlcədən təyin olunmuş
müştərilərimiz var.
Razılaşıncayadək onu dilə tutdum. O, saçıma peroksid vurdu
və onu dilə tutduğuma görə dərhal da təəssüfləndim. Saçım elə
qısa idi ki, kimyəvi maddələr başımı yandırmağa
başladı, sanki başımın dərisinin hissə-hissə soyulduğunu hiss
edirdim. Axır ki, saçımı yudu. Narıncı rəng alındığından bunu
yenidən etməli oldu, çünki rəngin açılması üçün peroksid
başımda çox qalmalı idi. İkinci dəfə də yaxşı alınmadı və
nəhayət, üçüncü dəfə sarışın oldum.
Bu rəng çox xoşuma gəldi, lakin evə qayıdarkən məni yolda
görən uşaqlar analarının əlindən bərk-bərk yapışaraq
ağlayırdılar: “Ana, ana, o nədi elə? O kişidir, yoxsa arvad?”
Fikirləşdim ki, bəlkə səhv etmişəm?! Uşaqlar məndən qorxur!
Amma evə çatanda buna əhəmiyyət verməyin mənasız
olduğunu anladım. Çünki saçımı uşaqları razı salmaq üçün
saraltmamışdım. Sarışın saçın mənə yaraşıb-yaraşmadığını
yoxlamaq istəyirdim və fikirləşirdim ki, çox gözəl görünürəm.
Evə çatanda məni agentlikdən ard-arda göndərilmiş
məktublar gözləyirdi. Haradasan? Çəkilişdə hamı səni
gözləyir. Qayıdırsan? Onlar hələ də səni görmək istəyirlər.
Hələ də gözləyirlər... Agentlik artıq bağlı olduğundan
Veronikaya zəng vurdum. “Varis, haradasan? Elə biliblər
tualetə getmisən. Mənə
söz ver ki, sabah gələcəksən”. Sabah səhər ora getmək üçün
məni yola gətirdi.
downloaded from KitabYurdu.org
159
Əlbəttə, Veronikaya deməyi unutduğum bir şeyi onlar dərhal
sezdilər: dünən adi, qara qadın idim, bu gün isə sarışın Somali
qadını olmuşdum. Bütün heyət heyrət içində mənə baxırdı.
- Ooo! İnanılmazdır! Bunu dünən gecə etmisən?
- Bəli.
- Oy, çox gözəldir. Bir də dəyişmə, oldumu?
- İnanın, o əzabları belə tezliklə bir də yaşamaq istəmərəm.
Artıq sarışınam.
Dünən qaldığımız yerdən davam etdik.
- İngilis dilinə görə narahatsan? Problem budur?
- Bəli. - Hələ də oxuya bilmədiyimi etiraf etməyə utanırdım.
- Yaxşı, orada dayan, sağa bax, sola bax. Adını, haradan
olduğunu, hansı agentliklə işlədiyini de, vəssalam. - Bunu edə
bilərdim.
Oradan çıxdıqdan sonra ağlıma gəldi ki, agentliyə gedib
saçımın yeni rəngini onlara göstərmək maraqlı olar. Cin
başlarına vurdu:
-
Bu nədir, saçma neynəmisən?
-
Çox qəşəngdir, elə deyilmi?
- Oh, ay Allah, yox, qətiyyən qəşəng deyil! Biz artıq
səninçün sifariş qəbul edə bilmərik. Varis, görünüşündə
hansısa
bir
dəyişiklik
etməzdən
əvvəl
bizimlə
məsləhətləşməlisən. Müştəri bilməlidir ki, necə görünüşlü
adamla işləyəcək. O artıq təkcə sənin saçın deyil. İstədiyini edə
bilməzsən.
Lakin çəkilişdəki adamlar saçımı bəyənmişdilər və məni
“Bond qızı” kimi işə götürmüşdülər. Həmin gündən sonra
agentlikdə qara bədənli, sanşın saçlı olduğum üçün mənə ləqəb
qoymuşdular: Ginneslg
downloaded from KitabYurdu.org
Kino karyerama başlayacağım üçün həddindən çox
sevinirdim. Lakin bir gün agentliyə getdim və Veronika mənə
dedi:
- Sənə əla bir xəbərim var. “Living Daylights” filmi
Mərakeşdə çəkiləcək.
Yerimdə donub-qaldım.
- Bilirsən, çox heyif ki, sənə demək istəmədiyim, amma
deməli olduğum bir şey var. Yadındadır, məni işə götürəndə
pasportum olduğunu soruşmuşdunuz? Düzdür, pasportum var,
amma vizam yoxdur. Deməli, İngiltərədən çıxsam, bir də
qayıda bilməyəcəyəm.
- Varis, mənə yalan demisən! Modelin sənədləri qaydasında
olmalıdır, yoxsa biz səni işçi kimi saxlaya bilmərik. Sən daim
səfərlərdə olacaqsan. Ay Allah, indi kinoya çəkilə
bilməyəcəksən. Biz müqaviləni ləğv etməliyik.
-
Yox, yox, bunu etməyin. Mən bir şey fikirləşərəm.
Veronika inamsızcasına üzümə baxdı və qərarı öz
ixtiyarıma buraxdı. Növbəti bir neçə gün ərzində otağımda
qalıb fikirləşdim, fikirləşdim, amma ağlıma heç nə gəlmədi.
Bütün tanışlarında məsləhətləşdim. Yeganə çıxış yolu kiməsə
ərə getmək idi. Belə bir adam isə yox idi. Çıxılmaz vəziyyətə
düşmüşdüm. Tək ona görə yox ki bütün varlığımla
bağlandığım
karyeram qəfildən alt-üst olacaqdı, həm də Veronikaya yalan
deməklə agentliyin də nüfuzuna xələl gətirmişdim.
Bir axşam bu dilemma ağlımda aşağıya, hovuza getdim.
Londonda doğulan və hovuzda xilasedici işləyən qaradərili
rəfiqəm Merlin orada idi. Suyu çox sevdiyimdən orada
yaşayandan bəri tez-tez hovuzun yanında gəlib oturar, saatlarla
downloaded from KitabYurdu.org
161
dinməzcə tamaşa edərdim. Nəhayət, bir gün Merlin mənə
yaxınlaşıb niyə heç vaxt suya girmədiyimi soruşdu. Dedim ki,
üzməyi bacarmıram. “Yaxşı, mən sənə öyrədərəm”, - o dedi.
Hovuzun dərin tərəfinə keçdim. Dərindən nəfəs aldım və
suya baş vurdum. Fikirləşirdim ki, o, xilasedici olduğundan
məni xilas edəcək. Nə olsa yaxşıdır? Suyun altında balıq kimi
düz hovuzun o biri başına kimi üzdüm və gülə-gülə suyun
üzünə çıxdım.
-
İnana bilmirəm, mən bacardım!
Merlin acıqlı idi:
-
Bəs niyə deyirsən ki, bacarmıram?
-
Ömrümdə heç vaxt üzməmişdim.
Bu hadisədən sonra biz yaxın dost olduq. O, anası ilə
birlikdə şəhərin başqa hissəsində yaşayırdı. Bəzən işdən gec
çıxanda yorğun olduğu üçün evə getmir və mənim yanımda
qalırdı.
Merlin ürəyiaçıq və mehriban qız idi. Həmin axşam dərdimi
dağıtmaq üçün hovuzda üzərkən ağlıma bir şey gəldi. Suyun
üstündə dayanıb tövşüyə-tövşüyə Merlinə dedim:
-
Merlin, mənə sənin pasportun lazımdır.
-
Nə? Nə danışırsan?
Vəziyyəti ona danışdım.
- Varis, sən ağlını itirmisən! Bilirsən nə olar? Onlar səni
ölkədən deportasiya edərlər, məni isə türməyə salarlar. Niyə
belə bir riskə getməliyəm? Ceyms Bond filminə çəkilməyin
üçün? Yox, mümkün deyil.
- Oh, yaxşı görək, Merlin. Çox maraqlı, macəralı olacaq, risk
etməyinə dəyir. Biz pasport qeydiyyat şöbəsinə gedərik, sənin
adından müraciət edərəm, sənin imzana oxşayan imza çəkərəm
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |