Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
Xəbər ildınm sürətiylə kəndə yayıldı. Bu balaca dramımız burada neçə müddətdən bəri əsas hadisə olmuşdu. Hər kəs bilmək istəyirdi ki, o, Varisin anasıdır, yoxsa anam olduğunu iddia edən yalançı? Artıq hava qaralmağa başlamışdı və camaat elə toplaşmışdı ki, çətinliklə yeriyə bilirdim. Qerri keçmək üçün mənə yol açmağa çalışırdı. Qarşıda o kişinin qırıq şüşəli maşını dayanmışdı. Maşından bir qadın düşürdü. Üzünü görə bilmirdim, lakin şərfini necə taxmağından deyə bilərdim ki, o, mənim anamdır. Üstünə qaçaraq qucaqladım. “Mama!!!” O dedi: “Ay Allah, bu sınıq maşında iki gündür min bir zülmlə millərlə yol gəlmişik. Elə çətinliklə gəldik ki! Elə buna görə?” Gülərək Qerriyə çevrildim: “Anamdır!” Qerridən xahiş etdim ki, bizi bir neçə gün yalnız buraxsınlar. O, ürəklə razılaşdı. Mama ilə söhbətim qəribə alınırdı, Somali dilim zəifləmişdi. Bundan da betəri o idi ki, bir- birimizə qarşı yadlaşmışdıq. Əvvəlcə gündəlik həyatdakı xırda məsələlərdən danışmağa başladıq. Anamı görmək sevinci aramızdakı illərin boşluğunu tezliklə doldurdu, ona yaxın olmaq məni xeyli rahatlatdı. Mama və İsmayıl dayanmadan iki gün, iki gecə yol gəldiklərindən o çox yorğun görünürdü. Onu görmədiyim bu ötən on beş ildə səhranın amansız həyatında xeyli qocalmışdı. Papa onunla deyildi. Maşın ora çatanda o, su axtarmağa gedibmiş. Mama dedi ki, Papa da çox yaşlanıb və gözü yaxşı görmədiyindən ona təcili eynək lazımdır. Mama evdən çıxanda atamın getdiyi səkkiz gün olubmuş və onun itə biləcəyindən narahat idi. Atamın görünüşünü xatırladım və onun necə qocaldığını təsəvvür etməyə çalışdım. Mən evdən qaçmazdan qabaq onsuz köç etdiyimiz vaxtlarda, hətta aysız və ən qaranlıq downloaded from KitabYurdu.org 233 gecələrdə belə bizi necə tapa bildiyini xatırladım. İsmayıl ora çatanda kiçik qardaşım Əli də başqa əmi uşaqlanmia anamın yanında olublar. Lakin Əli artıq mənim kiçik qardaşım deyildi, o, məndən xeyli hündür bir oğlan olmuşdu. Əliyə nəsə yol göstərmək istəyəndə o qışqırırdı: - Əl çək məndən! Daha uşaq deyiləm. Tezliklə - evlənəcəyəm. - Evlənəcəksən?! Neçə yaşın var ki? - Bilmirəm. Evlənəcək qədər! - Vecimə də deyil! Sən hələ də mənim balaca qardaşımsan. Gəl bura... - Onu qucaqlayıb başını sığallamağa başladım. Əmim oğlu bizə gülürdü. Ona dedim: - Yadındadır, sənin yanlarını o qədər şillələmişəm ki! - Uşaq vaxtı ailəsi ilə bizə gələndə ona həmişə mən baxardım. - Hə? Yaxşı, gəl görüm indi necə vuracaqsan. - O, məni cırnadaraq ətrafımda dövrə vura-vura oynayırdı. - Yox, ağlına da gətirmə. Yoxsa yenə döyərəm! - Əmim oğlu da tezliklə evlənəcəkdi. - Ey, toyuna qədər sağ qalmaq istəyirsənsə, mənimlə məzələnmə! Gecə Mama Galadidəki ailələrdən birinin bizə verdiyi alaçıqda yatdı, mən isə köhnə vaxtlarımızda olduğu kimi Əli ilə çöldə. Gecənin qaranlığında orada uzananda özümü inanılmaz rahat və xoşbəxt hiss edirdim. Biz ulduzlara baxa-baxa gecəyarısına kimi söhbət etdik. “Papanın balaca arvadını ağaca bağlamağımız yadındadır?” - deyib ikimiz də o günləri xatırlayıb doyunca güldük. Əli əvvəl çox utanırdı, lakin sonra açılışdı: “Bilirsən, səninçün, doğrudan, çox darıxmışdım. Yoxluğun elə uzun çəkdi ki! Sənin artıq bir qadın, mənimsə bir kişi olduğumu downloaded from KitabYurdu.org fikirləşmək çox qəribədir”. Ailəmlə bir yerdə olmaq, öz dilimdə onlarla tanış şeylər haqqında danışmaq, gülmək, mübahisə etmək əvəzolunmaz bir hiss idi. Bütün kəndlilər bizə qarşı çox səxavətli idilər. Bizi hər gün günorta, yaxud axşam yeməyi üçün evlərinə dəvət edirdilər. Hər kəs bizimlə vaxt keçirmək, haradan olduğumuzu və həyat hekayəmizi bilmək istəyirdi. “Mütləq mənim uşağımla, nənəmlə... görüşməlisiniz”, - deyib bizi zorla qonaq aparır, ailələrinə təqdim edirdilər. Və bunlann, bu dəvətlərin heç birinin mənim “supermodel” olmağımla heç bir əlaqəsi yox idi. Onlann bu haqda heç bir anlayışları yox idi, mən, sadəcə, onlardan biri - köçəri idim - və evimizə qayıtmışdım. Nə qədər izah etsəm də, anam necə pul qazandığımı başa düşə bilmirdi. “O nədir? Bir də de görüm. Modellik nədir? Sən indi nə ilə məşğulsan? Dəqiq de görüm, o nə deməkdir?” - deyə soruşurdu. Anama üz qabığında şəklim çap olunmuş “The Sunday Times” qəzetinin bir nüsxəsini göstərdilər. Somalililər üstündə Somali qadınının şəkli olan ingilis qəzetini görüb fəxr edir və hədsiz sevinirdilər. Mama şəklə baxaraq: “Bu, Varisdir! Mənim qızım!” - deyir və qəzeti bütün kəndlilərə göstərirdi. Mənimlə qaldığı birinci axşamdan sonra utancaqlığına qalib gəlib tezliklə bizə isinişməyə başladı və hətta mənə iradlar da tuturdu: “Belə bişirmə, Varis! Gəl sənə öyrədim. Yaşadığın yerdə yemək-zad bişirmirsən?” Sonra qardaşım mənə müxtəlif suallar verməyə başladı. Mən isə onu cırnadırdım. - Əli, sən Allah, danışma. Siz axmaq, cahil kolluq adamısınız. Buralarda o qədər yaşamısınız ki, nədən danışdığınızı belə bilmirsiniz. downloaded from KitabYurdu.org 235 - Hə? Sən indi məşhur olmusan deyə evə qayıdıb özünü qərblilər kimi apanrsan? Qərbdə yaşayırsan deyə elə bilirsən hər şeyi bilirsən? Biz dayanmadan saatlarla mübahisə edirdik. Onların hisslərinə toxunmaq istəməsəm də, fikirləşirdim ki, bunu onlara mən də deməsəm, kim deyəcək ki? - Doğrudur, mən də hər şeyi bilmirəm, lakin burada kolluqda yaşadığım zamanlarda bilmədiyim çox şeyi görüb öyrənmişəm. Dünya inəklərdən və dəvələrdən ibarət deyil. Sənə başqa şeylər haqqında da danışa bilərəm. - Məsələn? - Məsələn, siz ağaclan kəsməklə ətraf mühitə ziyan vurursunuz. Balaca ağacları böyüməyə imkan vermədən kəsir və bu axmaq heyvanlar üçün ağıl düzəldirsiniz. - Yaxınlıqdakı keçini göstərdim. - Bu, düzgün deyil. - Nə demək istəyirsən? - Biz daim ağacları kəsdiyimizə görə indi bu yerlər tamamilə səhraya çevrilib. - Bura səhradır, çünki bura yağış yağmır, Varis! Yağış şimala yağır. Buna görə orada ağaclar da var. - Məhz buna görə də ora yağış yağır! Yağış yağır, çünki onların meşələri var. Amma siz hər gün tapdığınız cavan budağı böyüməyə imkan vermədən kəsirsiniz, ona görə də buranın nə zamansa meşə olma şansı da yoxdur. Onlar bilmirdilər ki, bu yorucu fikirlərə inansınlar, ya yox. Amma əmin olduqları bir məsələdə onlarla mübahisə etmək istəmirdim. Anam söhbətə başladı: “Niyə ərə getmirsən?” Bu mövzu neçə illər idi ki, mənimçün hələ də açıq yara idi. Bu məsələ downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|