Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
Həmin payız Parisdəki nümayişlərə qatıldım, amma Londondakı tədbirlərə getməmək qəranna gəldim və birbaşa Nyu-Yorka qayıtdım. İlk dəfə olaraq özümə mənzil almağı qərarlaşdırdım. Mənzil axtardığım müddətdə yaxın dostum Corcun evində qalırdım. Bir gün Corcun dostlarından biri olan Lusiyanm ad günü idi. Lusiya ad gününü şəhərdə qeyd etmək istəsə də, Corc yorğun və səhər tezdən işə getməli olduğunu deyərək onunla getmədi. Lusiyanı ad günündə tək qoymamaq üçün onunla getdim. Biz evdən çıxıb hara gedəcəyimizi bilmədən yola düşdük. Səkkizinci prospektə çatanda dayandım və əvvəllər yaşadığım evlərdən birini göstərərək dedim: - Mən o caz klubunun üstündəki mənzildə yaşamışam. Oradan həmişə gözəl musiqi səsləri gəlirdi, amma heç vaxt ora getməmişəm. - Orada dayandığımız vaxt ərzində də içəridən musiqi səsi eşidilirdi. - Ey, gəl içəri girək! İstəmirsən? - Yox. Mən Nell kafesinə getmək istəyirəm. - Gəl bura da baxaq. Görək necə yerdir? Onların musiqisi çox xoşuma gəlir, lap oynamaq istəyirəm. Lusiya könülsüz razılaşdı. Balaca klubun dar pillələri ilə aşağı düşdük və düz qarşımızda caz qrupunu gördük. Düz onların qarşısında dayandım. İlk gördüyüm adam zərbdə çalan oğlan oldu. Qaranlıq otaqda fırlanan işıq onun üzünə düşürdü. O çalmağa davam edir, mən isə dayanıb gözlərimi ondan - çəkmirdim. Onun bir az həyəcanlı və yetmişinci illərin afrikalısım xatırladan görünüşü var idi. Lusiya mənə yaxınlaşanda dedim: “Yox, yox, getmirik. Otur nəsə içək. Burada bir az ləngimək istəyirəm”. Qrup çox gözəl ifa edirdi, mən dəli kimi oynamağa başladım. Bir azdan Lusiya və oturub, downloaded from KitabYurdu.org 241 sadəcə, musiqi dinləyən adamlar da yerlərindən qalxıb bizə qoşuldular. Oynamaqdan isinmiş və susamışdım. İçki götürüb bir qadınla üzbəüzdə oturdum. - Oh, necə gözəl ifa edirlər! Onlar kimdir, tanımırsınız? - Yox, tanımıram, onlar müvəqqəti olaraq qrup halındadırlar. Onlardan biri, saksafonçalan mənim ərimdir. - Bəs zərbçalan kimdir? O gülümsədi: - Bağışla, amma kim olduğunu bilmirəm. Bir neçə dəqiqədən sonra ifaçılar fasilə etdilər. Zərbçalan oğlan yanımızdan ötərkən bu qadın onun qolundan tutub dedi: - Bağışlayın, rəfiqəm sizinlə tanış olmaq istəyir. -Hə? O kimdir? - Bu, - deyərək məni qabağa itələdi. Elə utanmışdım ki, nə deyəcəyimi bilmirdim. Nəhayət, bir neçə dəqiqə dinməz dayandıqdan sonra dedim: - Salam. - Çalış təmkinli olasan, Varis. - İfanızı və musiqini çox bəyəndim. - Təşəkkürlər. - Adınız nədir? - Dana, - deyib utanaraq kənara boylandı. - Oldu. O, sadəcə, çevrilib getdi... Lənətə gələsən! Lakin ondan belə asanlıqla əl çəkmək fikrində deyildim, arxasınca getdim. Gedib həmkarlarının yanında oturanda yaxınlaşıb mən də onun yanındakı stulda oturdum. Zərbçalan oğlan çevrilib yanında məni oturmuş görəndə yerindən qalxdı, mən isə onu danlamağa başladım: downloaded from KitabYurdu.org - Mən səninlə danışmırdım? Kobudluq etdin. Sözümü ağzımda qoyub getdin. Dana çaşqınlıqla üzümə baxdı, sonra birdən şaqqanaq çəkib güldü. Özünü toparlamağa çalışaraq soruşdu: - Adın nədir? - Daha nə mənası var? - üzümü kənara çevirib əda ilə dedim. Lakin o, yenidən qayıdıb çalmağa başlayana qədər biz oradan-buradan söhbət etdik. - Gedirsən? Bura kiminlə gəlmişdin? - Rəfiqəmlə. Orada adamların arasındadır. Növbəti fasilədə o dedi ki, bir neçə ifaları qalıb, ondan sonra əgər istəsəm, bir yerdə harasa gedə bilərik. O fasilədə olarkən isə biz hər mövzuda söhbət edirdik. Nəhayət, dedim: - Bura çox havasızdır. Nəfəs ala bilmirəm. Çıxmaq istəmirsən? - Olar. Çıxıb pilləkəndə otura bilərik. Pilləkənin başına çatanda o, qəfildən dayandı və dedi: - Sənə bir söz deyə bilərəm? İcazə verirsən səni qucaqlayım? Niyəsə mənə elə gəldi ki, bu ən təbii istəkdir. Ona baxdım və özüm onu bərk-bərk qucaqladım. Və mən artıq bilirdim ki, bu “o”dur! Londona getmək istədiyimi, modelliyi başlamalı olduğumu hiss etdiyim kimi, bunu da hiss etdim. Əmin idim ki, bu utancaq və həyəcanlı afrikalı oğlan mənim olacaqdı. O axşam artıq gec olduğu üçün harasa gedə bilmədik, buna görə ona Corcun nömrəsini verdim və sabah zəngini gözləyəcəyimi dedim: “Səhər bir neçə görüşüm var, amma saat üçdə zəngini mütləq gözləyəcəyəm. Oldumu?” Onun zəng vurub- vurmayacağım, sadəcə, yoxlamaq istəyirdim. Sonralar mənə dedi ki, həmin axşam evə gedəndə metroya downloaded from KitabYurdu.org 243 minibmiş. Stansiyada gözlədiyi vaxt böyük bir reklam lövhəsində ona baxan şəklimi görübmüş. Buna əvvəllər heç vaxt fikir verməyibmiş, bilmirdi ki, mən modeləm. Ertəsi gün dördə iyirmi dəqiqə işləmiş o, zəng vurdu. Cəld yerimdən qalxıb dəstəyi götürdüm. - Gec zəng vurmusan. - Bağışla. Axşam yeməyi üçün görüşmək istərdinmi? Biz balaca bir kafedə görüşdük və doyunca söhbət etdik. İndi onu tanıdıqca görürəm ki, o, tanımadığı adamlarla necə təmkinli və sakit davranır. Birdən gülməyə başladım. Dana çaşbaş halda üzümə baxdı. - Nəyə gülürsən? - Dəli olduğumu fikirləşəcəksən. - De görək. Onsuz da elə fikirləşirəm. - Mənim səndən uşağım olacaq. - O, nə vaxtsa doğmaq istədiyim körpəmin atası olmaq xəbərini eşitməkdən heç də məmnun görünmədi. Gözlərini üzümə zilləyib sanki deyirdi: bu qadın, həqiqətən də, dəlidir. - Bilirəm, sənə qəribə gəlir, sadəcə, demək istədim. Boş ver, unut getsin. O, dinməzcə gözlərini mənə zilləmişdi. Aşkar şoka düşmüşdü və bu, qətiyyən təəccüblü deyildi. Onun hələ heç soyadını belə bilmirdim. Sonralar o vaxt nə fikirləşdiyini mənə dedi: “Bunu bir daha görmək istəmirəm. Bu qadından tezliklə canımı qurtarmalıyam. O, kimisə əlinə keçirməyə çalışan həyasızın biridir”. Yeməkdən sonra Dana məni evə ötürdü, lakin yolboyu heç nə danışmadı. Ertəsi gün onunla belə bir axmaq zarafat etdiyimə görə özümə nifrət etdim. Amma o vaxt bu, bölüşə biləcəyim ən təbii söz kimi gəlirdi. Sanki “Bu gün yağış downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|