mənə ailəm və evimiz bahasına başa gəlmişdi. Atamın
xoşniyyətli olduğunu anlamışdım, lakin o, mənə dəhşətli bir
seçim vermişdi: ya o qoca kişi ilə evlənib bütün həyatımı puç
etməli idim, ya da sevdiyim hər kəsdən, bildiyim hər şeydən
imtina edib qaçmalıydım. Azadlığım üçün çox şeyi qurban
verməyə məcbur olmuşdum. Və indi fikirləşirəm ki, heç vaxt
öz övladımı belə ağrılı bir qərarla üz-üzə qoymaram.
- Mama, mən niyə mütləq ərə getməliyəm axı? Buna
məcburam? Məni bacarıqlı, azad və güclü görmək istəmirsən?
Başa düşün, ərə getməmişəmsə, deməli, hələ uyğun adama rast
gəlməmişəm. Ona rast gələndə vaxtı da çatacaq.
-
Axı mən nəvə istəyirəm.
Qardaşım, əmim oğlu da söhbətə qoşulub üstümə düşdülər:
- Yaşın keçib. Kimdir səninlə evlənmək istəyən? Çox
yaşlanmısan.
Sanki iyirmi səkkiz yaşlı qadınla evlənmək çox dəhşətli bir
şey imiş. Əlimi qaldıraraq dedim:
- Kim məcbur nəsə eləmək istəyər? Bax siz niyə
evlənirsiniz? - Barmağımı Əliyə, əmim oğluna tuşladım. -
Mərc gələrəm ki, sizi kimsə buna məcbur edib.
-
Yox, yox, - hər ikisi etiraz elədi.
- Ona görə ki siz oğlansınız. Lakin qız olduğuma görə
mənim “yox” deməyə ixtiyarım yoxdur. Mən siz dediyiniz
vaxtda, sizin dediyiniz adamla evlənməliyəm. Bu nə
axmaqlıqdır? Bu, kimin ağlına gəlib?
-
Kəs səsini, Varis, - qardaşım boğuq səslə dedi.
-
Sən də kəs!
Getməyə iki günümüz qalanda Qerri dedi ki, filmin
çəkilişlərinə davam etməliyik. O, anamla məni bir neçə dəfə
downloaded from KitabYurdu.org
237
lentə aldı. Lakin anam əvvəllər heç vaxt kamera görmədiyi
üçün ondan heç xoşu gəlmirdi. O deyirdi: “O zəhriman üzümə
tuşlama. Onu görmək istəmirəm”. Operatoru söyürdü də.
“Varis, ona de bu zibili üzümdən çəksin”. Anamı
sakitləşdirməyə çalışırdım, o isə soruşurdu:
-
O, mənə baxır, yoxsa sənə?
-
Hər ikimizə.
- Ona de ki, mən ona baxmaq istəmirəm! Ümid edirəm nə
dediyimi eşitmir, düzdür?
Çəkiliş prosesini ona izah etməyə çalışdım, amma bilirdim
ki, mənasızdır. Gülə-gülə dedim:
- Hə, Mama, o, dediklərinin hamısını eşidir.
Operator nəyə güldüyümüzü soruşdu. Mənsə cavab verdim:
“İşlərimizin mənasızlığına...”
Çəkiliş heyəti növbəti gün məni səhrada tək-tənha gəzərkən
lentə aldı. Quyuda öz dəvəsini sulayan balaca bir oğlana rast
gəldim və ondan dəvəsini sulamaq üçün icazə istədim. Çəkiliş
üçün vedrəni dolduraraq heyvanın ağzına yaxınlaşdırdım.
Bütün bunlan edərkən isə göz yaşlarıma hakim ola bilmirdim.
Yola düşməzdən bir gün əvvəl kənddəki qadınlardan biri
barmaqlanmı xına ilə bəzədi. Əllərimi kamera qarşısında
saxladım. Barmaqlarımın ucu sanki inək peyininə batıb
çıxmışdı, amma özümü kraliça hesab edirdim! Xmayaxma
gəlinlər üçün nəzərdə tutulan qədim ənənələrimizdən biridir.
Həmin axşam kəndlilər və biz hamımız oynayaraq, oxuyaraq
çox gözəl vaxt keçirdik. Bu, mənə uşaq vaxtı yağışdan sonrakı
şənlikləri xatırladırdı - dünyalara sığmayan azadlığımı və
sevincimi...
Ertəsi gün səhər təyyarə bizi aparmağa gəlməzdən qabaq dan
downloaded from KitabYurdu.org
yeri söküləndə yerimdən qalxdım, anamla səhər yeməyi
yedik. Ondan soruşdum ki, mənimlə İngiltərəyə, ya da
Amerikaya getmək istəyirmi.
- Bəs mən orada nə edəcəyəm?
- Mən də istəyirəm heç nə etməyəsən. Çox işləmisən, indi
ayaqlarını uzadıb istirahət etmək vaxtıdır.
- Yox, bunu edə bilmərəm. Əwəla, atan getdikcə yaşlanır,
ona lazımam, onun yanında olmalıyam. İkincisi, uşaqlann
qayğısına qalmalıyam.
- Uşaqlar deyəndə kimi nəzərdə tutursan? Biz hamımız artıq
böyümüşük!
- Yaxşı, atanın uşaqlan. Onun evləndiyi o qızın adı
yadındadır?
- Hə-ə.
- Onun beş uşağı oldu. Lakin dözə bilmədi. Zənnimcə, ya
bizim sərt həyat tərzimizə uyğunlaşa bilmədi, ya da atanla yola
getmədi. Axırda baş götürüb qaçdı, yoxa çıxdı.
- Mama... bunu necə bacarırsan?! Uşağa baxmaq üçün yaşın
çoxdan keçib! Bu yaşda balaca uşaqların dalınca necə
düşürsən, bu qədər çox işləmək olmaz!!!
- Atan da yaşlanır, mənə ehtiyacı var. Bundan başqa, mən
bikar qala bilmərəm. Otursam, qocalacağam. İşsiz mənə
çətindir. Həmişə hərəkətdə olmalıyam. Yox. Mənimçün nəsə
etmək istəyirsənsə, mənə Afrikada, Somalidə gücdən düşəndə
gedə biləcəyim bir ev al. Bura mənim vətənimdir, bələd
olduğum yeganə yerdir.
Onunla qucaqlaşdım.
- Səni lap çox sevirəm, Mama! Tezliklə səni aparmaq üçün
qayıdacağam... səninçün qayıdacağam...
downloaded from KitabYurdu.org
239
O gülümsədi və əl yellədi.
Təyyarəyə minəndə çox kövrəldim. Anamı yenidən görə
biləcəyimi, bunun bir də nə vaxt olacağını bilmirdim.
Pəncərədən ağlaya-ağlaya uzaqlaşdığımız kəndə, səhraya
baxarkən heyət filmin son kadrlarını çəkirdi.
15
Soul Train - Amerikada musiqili şou. Televiziya
tarixində ilk ən uzun ömürlü proqram.
16
Ucqar yerlərə, nəqliyyat üçün əlverişli şərit olmayan
əvvəlcədən təyin edilməmiş sərnişinlərlə uçuş edirlər.
16.
BÖYÜK ALMA
1995-ci ilin yazında BBC-nin “Köçəri Nyu-Yorkda” adlı
sənədli filminin çəkilişləri başa çatdı. Mən isə neçə illər
keçməsinə baxmayaraq, öz evim olmadığı üçün, həqiqətən də,
hələ köçəri idim. Demək olar ki, həmişə işimlə əlaqədar olaraq,
Nyu-Yorka, Londona, Parisə, Milana getməli olurdum.
Dostlarımın evlərində, ya da hotellərdə qalırdım. Öz əşyalarım
isə - cəmi bir neçə şəkil, kitablar və CD-lər - Uelsdə Nigelin
evində idi.
İşimin çox hissəsi Nyu-Yorkda olduğundan çox vaxt orada
qalırdım. Axır ki, Sohoda bir mənzil kirayələdim. Daha sonra
ora yaxın başqa bir yerdə, daha sonra isə Qərbi Brodveydə
qaldım. Amma bu evlərin heç biri xoşuma gəlmirdi.
Brodveydəki evim sanki dəlixana idi, orada qalmaq əsəblərimi
oynadırdı. Yoldan keçən maşınlar elə bil evimin içindən
keçirdi. Qaldığım evin yaxınlığında yanğınsöndürən stansiyası
var idi, bütün gecəni siqnal səsləri altında keçirməli olurdum.
Doyunca
istirahət edə bilmirdim deyə on aydan sonra yenə əvvəlki
köçəri həyatıma qayıtdım.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |