133
qəhrəman Mehmetçiyin qanı ilə bəsləndiyinə inanır. Mehmetçik Göyçay narına
özünəxas dadını və qan qırmızısı rəngini vermiĢdir. Bu nar ağaclarının bitdiyi
yerdə bir neçə söyüd və palıd ağacı var. Yolun solunda isə Göyçay Ģəhidlərinin
xatirəsini yaĢatmaq üçün bir abidə düzəldilmiĢdir. Buradakı qovĢaqdan sağa dönən
yol isə Mollaishaqlı kəndinə gedir. ġəhidlikdən sola ayrılan yol da nar bağlarının
ortasından keçərək Bığır kəndinə çatır.
Qaraməryəm, Bığır, Hacı Hətəmli və Türk dağı ətrafındakı dik yamaclı
təpələrdə, keçid və boğazlarda, qurumuĢ çay yataqlarında sinə-sinəyə çətin və qanlı
vuruĢmalar yaĢanmıĢdı.
5-ci Qafqaz piyada diviziyası ilə Anadoludan Qafqaza gedən qəhrəman
əsgərlərdən biri də Sivaslı əsgər Mehmet oğlu Turan idi. Turan bəy Qafqaz
cəbhəsindəki hərbi hərəkata qatılmıĢ, Bakı düĢmən iĢğalından qurtarıldıqdan sonra
oraya yerləĢmiĢ, evlənmiĢ və oğul-uĢaq sahibi olmuĢdu. Turan bəyin nəvələri indi
Bakıda yaĢayırlar. Böyük nəvəsi Mahmud Turanoğlu babasından eĢitdiklərini
bizimlə də bölüĢdü:
"Babamın bizə anlatdıqlarına görə, Göyçayda süvari dəstəsində vuruĢurmuĢ.
Boy-buxunu yerində olduğu üçün, onu Azərbaycanlı türklərdən ibarət olan bir
süvari dəstəsinə vermiĢdilər. Həqiqətən də igid bir görünüĢü vardı. SavaĢda
silahları son dərəcə az imiĢ. Mərmiləri belə qənaətlə iĢlədir və lazım olmadıqca
atəĢ açmırlarmıĢ. Mərmiləri az olduğu üçün çarə olaraq süngü hücumunu
seçmiĢlər. DüĢmənin üzərinə sıx-sıx süngü hücumu edirlərmiĢ. Havanın son dərəcə
isti olması, əsgərləri və heyvanları canından bezdirirmiĢ. Ġçməli suyun az olması və
arabalarla daĢınması üzündən əsgərlər arasında böyük bir susuzluq dərdi
çəkilirmiĢ. Bu da Mehmetçiyi pəriĢan edirmiĢ, taqətdən salırmıĢ." (ġəxsi arxiv).
SavaĢlarda zaman-zaman əsir dəyiĢimi, hətta həyatını itirənlərin cəsədinin
savaĢ meydanından bəlli bir müddət sonra qarĢılıqlı olaraq alınması keçmiĢ
tarixlərdən bəri davam edən bir ənənədir. 5-ci Qafqaz piyada diviziyasının
komandirləri, bolĢevik səlahiyyətlilərinə əsirlərin qarĢılıqlı olaraq dəyiĢdirilməsini
təklif etmiĢdi. Mahmud Turanoğlunun babasının anlatdıqlarına görə, Qızıl Ordu bu
istəyə uymuĢ, ancaq fərqli bir cavab vermiĢdi:
"Bizim hərbi dəstələrdən 13 Mehmetçik əsir düĢmüĢdü. Komandirlərimiz
onlara xəbər verdilər və "əsirlərimizi sərbəst buraxın, biz də sizinkiləri buraxaq"
dedilər. Biz əlimizdəki bəzi rus və erməni əsirləri sərbəst buraxdıq. Onlar da bizim
əsirləri arabalarla gətirib uzaqda yolun bir kənarına atdılar. Çatıb baxdığımızda
dəhĢətverici mənzərə ilə qarĢılaĢdıq. Bizim əsir düĢən 13 Mehmetçiyimiz tanınmaz
haldaydı. Bütün orqanları, qolları, ayaqları parçalanmıĢ, kəsilmiĢ, doğranmıĢ
vəziyyətdəydi. Acı və ələm verici iĢgəncələrdən sonra öldürüldükləri anlaĢılırdı.
Silah qardaĢlarımızın bu Ģəkildə zalımca öldürülməsi bizdə böyük bir üzüntüyə yol
açmıĢdı." (ġəxsi arxiv).
134
Müharibənin də bir qanunu və əxlaqı vardır. Türklər aman diləyənə əl
qaldırmaz, canını bağıĢlayar. Əsir alınan düĢmən əsgəri ilə yeməyini və suyunu
paylaĢar, həkimlər müalicə edər. Bu bir türk adətidir. Erməni daĢnaklarının və rus
bolĢeviklərinin gücü isə müdafiəsiz və silahsız olan insanlara, qadınlara, uĢaqlara,
yaĢlı və qocalara çatırdı. Keçdikləri hər yeri yandırıb dağıdırdılar, fəqət qarĢılarına
qəhrəman Mehmetçik çıxınca nə edəcəklərini ĢaĢırırdılar. Bəslədikləri kin, nifrət
və qəzəblərini də əsir düĢən Mehmetçikdən çıxarırdılar.
Mehmetçik, Qızıl Ordu qalıqlarını təmizləmək üçün bölgədəki hərəkata
davam edirdi. 13-cü Qafqaz alayının qəhrəmanları yenə düĢməni təqib edirdi.
Göyçay düzənliyi isti günlərindən birini yaĢayırdı. GünəĢ bütün pərdələrini açmıĢ,
elə bil qəzəbli oxlarını Bığırın təpələrinə və vadilərinə sancırdı. Türk Qafqaz Ġslam
Ordusunun savaĢdığı bu ərazi Qafqazın cənub ətəklərində Kür çayına enən
bölgədədir və son dərəcə eniĢ-yoxuĢlu idi. Düzənlikləri dərin yarğanlarla bir-
birindən ayrılmıĢdı, yüksək təpələr və yamacları da son dərəcə dik idi. Nizamlı
ordunun hərəkatını çətinləĢdirirdi.
Qaraməryəm yaxınlarında məğlubiyyətə uğrayan erməni daĢnak və rus
bolĢevik qüvvələrinin bir hissəsi cənubdakı Bığır kəndinə doğru qaçırdı.
Mehmetçiklər
isə birləĢmiĢ düĢmən qüvvələrini təqib edirdi. DüĢmən əsgərləri
təpələrin üzərində səngər tutmuĢ, aĢağıdakı dərə yatağında olan Mehmetçiyə
yuxarıdan atəĢ yağdırırdılar. Səngərdəki pulemyotların susdurulması üçün əmr alan
bir manqa Mehmetçik divar kimi dik yamacdan sürünərək, dırmanmağa baĢladı.
Yuxarıya çatdıqlarında süngü taxıb Qızıl Ordu əsgərləriylə boğaz-boğaza
savaĢdılar. Səngərlərin qarĢısında qanlı toqquĢmalar yaĢandı. Sonunda Mehmetçik
bu təpələri ələ keçirmiĢdi. ġəhid olan əsgərlərini də dərhal orada qanlı libasları ilə
torpağa vermiĢdi. Rus bolĢevik və erməni daĢnak əsgərlərinin bu təpələrdə qazdığı
səngərlər, pulemyot yuvaları indi də durmaqdadır. Buradakı yaĢlılar igidlərin bu
dərə yatağında, vadinin yamaclarında, silahların lüləsi od kimi qızarıncaya qədər
düĢmənlə savaĢdıqlarını danıĢırlar.
Qədir əfəndi də qəhrəmanlarla bərabər bu təpəyə dırmanmıĢdı. Qəhrəman
silahdaĢları kimi o da süngü taxmıĢdı. Ancaq yağlı gülləni o təpənin üstündə yedi.
Son nəfəsində tək bir istəyi vardı: "Bir damla su...".
Bu üzdən yerli xalq Qədir əfəndinin məzarını ziyarətə gedərkən, özləri ilə
mütləq bir ĢüĢə su aparırlar. Son nəfəsində su istəyən Qədir əfəndinin məzarının
üstünə tökürlər.
Təpənin baĢında və Qədir əfəndinin yatdığı məzarın ətrafında torpağı
eĢələdiyimiz zaman o illərdə baĢ verən vuruĢmalardan qalan gilizləri tapmaq hələ
də mümkündür. Tapacağımız gilizlərin birindən çıxan güllə bəlkə də Qədir
əfəndiyə dəymiĢ və qəhrəmanı Ģəhid etmiĢdir, kim bilir!...