139
"Basdığın yerləri torpaq deyərək, keçmə, tanı,
Düşün altındakı minlərcə kəfənsiz yatanı,
Sən şəhid oğlusan, incitmə, yazıqdır, atanı,
Vermə, dünyaları alsan da, bu cənnət vətəni."
Türk dastanları göy üzünü Oğuz xanın çadırı, günəĢi də onun tuğuna
bənzədirlər. Orxondakı Göytürk kitabələrində də bu anlayıĢ mövcuddur. Bilgə
Kağan kitabəsində yer ilə göy arasındakı insanları idarə etsinlər deyə, Göy
Tanrının Ġstəmi Xan ilə Ġl Bilgə Xatunu vəzifələndirdiyindən söz edilir. ġəhidliyə
qoyulacaq kitabə də bu anlayıĢın bir davamı xarakterində və diqqətlə
hazırlanmıĢdır...
"Göy qübbənin altında yatar qanlar içində,
Ey yolçu, bu torpaqlar üçün canı verənlər.
Haqqın bu vəli qulları daş türbəyə girməz,
Qüfrana bürünmüş, yalnız "Fatihə" bəklər."
Türk Qafqaz Ġslam Ordusu Azərbaycandan qatılanlarla birlikdə Göyçay,
Qaraməryəm və Kürdəmir ətrafındakı vadilərdə və təpələrdə 13 zabit və 235
əsgərini Ģəhid verdi. Ancaq onların məzarları bu gün haradadır, bilinmir. Keçən
zaman içində qeyb olmuĢ, Sovet Ġttifaqı dövründə tamamən dağıdılmıĢdır.
6.Azərbaycanın cənub bölgələrindəki savaĢlar:
Salyan və Bankə ilə ətrafının düşməndən təmizlənməsi: Kür çayı ġərqi
Anadoluda Ərzurum yaylalarından baĢlayır. Yüksək dağlardan fıĢqıran
bulaqlardan, çeĢmələrdən bəslənir, suyu boldur. Dərin vadiləri aĢarkən coĢur,
çağlayır və Ģırıl-Ģırıl axır. Gürcüstandan keçərək Azərbaycana çatır. QardaĢı Araz
çayı ilə Sabirabad yaxınlarında qucaqlaĢır, həsrətə son verir və coĢquyla Xəzər
dənizinə qovuĢur. Anadolunun sevgisini, məlahətini, havasını, ruhunu, türklərin
təmkinliliyini alır, Xəzər dənizinə və ətrafına daĢıyır, oradakı insanlarla
qucaqlaĢdırır.
Salyan və ətrafına Muğan bölgəsi deyilir. Muğan düzü ucsuz-bucaqsız bir
ovadır. Azərbaycanın taxıl anbarıdır. Kür çayı keçdiyi torpaqlara və ətrafdakı kənd
təsərrüfatı sahələrinə həyat verir. Kür çayı Muğan düzündə sakitləĢir, sərtliyindən
əsər-əlamət qalmır. Kür çayı dərin və suyu boldur. Çay gəmilərinin səyahəti üçün
uyğundur. Birinci Dünya müharibəsi illərinin ölçülərinə görə orta böyüklükdəki
hərbi gəmilər və balıqçı qayıqları Kürdə rahatlıqla hərəkət edə bilirdilər.
Bakıdakı erməni daĢnaklarının və rus bolĢeviklərinin qurduğu hökumətə
bağlı olan silahlı qüvvələr dəmir yolu boyunca irəliləyərək Türk Qafqaz Ġslam
Ordusunun mərkəzi olan Gəncə üzərinə yeriməyə qərar vermiĢdilər. Bunun üçün
də əvvəlcə Yevlaxda Kür çayı üzərindəki iki sahili birləĢdirən tarixi körpünü kəsib,
bölgəni nəzarət altına almaq istəyirdilər. Göyçaya qədər də irəliləmiĢdilər. Ancaq
qəhrəmanlar Qızıl Ordu qüvvələrinin qarĢısını Göyçayda kəsdilər. Erməni
140
daĢnakları və rus bolĢevikləri burada heç gözləmədikləri ağır bir məğlubiyyətlə
qarĢılaĢdılar. ġose və dəmir yolu boyunca irəliləmələri artıq mümkün deyildi.
Erməni əsilli Stepan ġaumyanın rəhbərlik etdiyi bolĢevik 26 Bakı
Komissarlarının, Türk Qafqaz Ġslam Ordusunun Kür çayının Ģərqinə keçməsini
mütləq əngəlləmələri lazım gəlirdi. Fəqət quru hərəkatının bir nəticə
verməyəcəyini də görmüĢdülər. Göyçay, Qaraməryəm və Kürdəmir yaxınlarında
savaĢ davam edərkən Kür çayının Xəzər dənizinə töküldüyü yerdən çay gəmiləri
ilə girib Ģimala doğru irəliləyərək, türk ordusunu arxadan mühasirəyə almağı
planlaĢdırdılar. Yevlaxı və üzərindəki körpünü ələ keçirərək, ikmal yollarını
kəsməyi də düĢündülər.
Muğan düzündə yay mövsümü yeni baĢlamıĢdı. Muğan ovalarında
sünbüllər boy atmıĢdı. Bakını iĢğal edən erməni daĢnakları və rus bolĢevikləri qıĢ
mövsümünü rahat keçirə bilmək üçün Muğanın arpa və buğdasına da göz
qoymuĢdular. Ancaq bundan daha önəmli səbəbləri də vardı. Azərbaycanın önəmli
ziyalılarından, düĢüncə adamlarından araĢdırmaçı-yazar Azər Turan bu mövzuda
baxıĢlarını dilə gətirir:
"Türk Qafqaz Ġslam Ordusu əgər o torpaqlara gəlməsəydi, təbii ki, bu gün
Azərbaycan xəritəsində Cavad qəzasının, Neftçala və Salyan bölgələrinin adı
olmayacaqdı. Çünki buraları tarixdən və xəritədən silmək istəyirdilər. Rus və
ermənilər bunun üçün hərəkətə keçmiĢdilər. Bakıdan gəmilərlə yola çıxdılar və
Kürün dənizə töküldüyü yerə getdilər. Kürdən QaraqaĢlıya qədər, Salyan ərazisinə
qədər, sahilyanı bütün kəndlərdə qətl törədərək irəliləmiĢdilər." (ġəxsi arxiv).
Bəs, ermənilər, durduğu yerdə özlərindən olmayan insanları hansı səbəb
üzündən öldürürdülər? Sivil insanlara niyə təcavüz edirdilər? Azər Turana görə,
ermənilərdəki bu davranıĢ formasının uzunca bir tarixi keçmiĢi var. Və bu qəzəbin,
kinin 1990-cı illərdə Xocalıda, Qarabağda bir daha ortaya çıxdığını bildirir:
"1918-ci ildə Muğan bölgəsinin Cavad qəzasında baĢ verən hadisələrə
baxsaq, ermənilərin bu torpaqlarda törətdiyi gerçək bir soyqırımdır. Yəni o
tarixlərdə törətdikləri qətliamlar bu günün Xocalı mənzərəsinə yalnızca bir hazırlıq
mahiyyətindəydi. O günkü bir baĢlanğıc idi. Nə mənada desəniz, bizim bu gün
gözümüzün önündə yalnız Xocalı var. Əhalisi ilə, insanı ilə məhv olmuĢ bir Xocalı
var qarĢımızda. Ermənilərin çirkin üzü və təcavüzkarlığı var. Amma 1918-ci ilin
iyun ayında ermənilər Cavad qəzasının Uzunbabalı kəndini tamamilə tarixdən silib
atmıĢdılar. Yəni hər tərəfi yandırıb, kəndi xarabalığa çevirmiĢdilər. Qaralı
kəndində bütün əhalini, xüsusilə kiĢiləri, silahsız kiĢiləri, bir sözlə bütün
baĢıpapaqlıları
55
qətlə yetirmiĢdilər. Ümumiyyətlə, onların törətdiyi fəlakət, onların
törətdiyi faciə xalqın yaddaĢında bu günə qədər yaĢayır. Erməni vəhĢətini heç bir
vaxt unutdurmur. Amma bu məsələnin baĢqa bir tərəfi də var, Qafqaz Ġslam
Ordusunun buralara gəliĢini və buralarda müzəffər döyüĢlərini də xatırladır. Sözün