Bu barrikadalardan biri Sent-Antuan civarı qarovulxanasının
qabağını kəsirdi, o birisi Tampl civarına gələn yolu qoruyurdu. Kim
ki iyunun aydın, mavi səması altında qurulan vətəndaş müharibəsinin
yaratdığı bu qorxunc barrikadaları görüb, onları heç vaxt unutma-
yacaqdır.
Sent-Antuan barrikadası çox nəhəng barrikada olub, üçmərtəbəli
ev hündürlüyündə idi, eni də yeddi yüz futa çatırdı. O, Sent- Antuan
civarının qabağını, yəni üç küçənin ağzını başdan-başa tuturdu; bu
barrikada kələ-kötürdü, dəlik-deşikdi, diş-dişdi, kəsik- kəsikdi, onun
mağzala oxşayan böyük deşikləri vardı; o, daş yığınlarına əsaslanırdı,
bu, onu istehkama çevirirdi; onun bəzi yeri əyri şəkildə qabağa
çıxırdı. Sent-Antuan civarı evlərinin iki hündür tini onu arxa tərəfdən
möhkəm qoruyurdu; o, vaxtilə 14 iyulu görən dəhşətli meydanın bir
tərəfində nəhəng sədd kimi yüksəlirdi. Barrikadaların, sanki, ulu
babası olan bu barrikadanın dal tərəfində on doqquz barrikada bir-
birinin ardınca küçələrin içərisinə doğru uzanırdı. Şəhər ətrafinda
yaşayan camaatın çəkdiyi dəhşətli əzabı hiss etmək üçün həmin
barrikadanı uzaqdan görmək kifayətdi, onların çəkdiyi əzab elə bir
dərəcəyə gəlib çatmışdı ki, bu zaman ehtiyac fəlakətə çevrilir. Bu
barrikada nədən qurulmuşdu? Bəziləri deyirdi ki, bu barrikada ancaq
bu məqsəd üçün viran edilmiş üç altımərtəbəli evin söküntülərindən
qurulmuşdur. Bəziləri də deyirdi ki, onu xalq qəzəbinin möcüzəsi
yaratmışdır. Söküntülərdən qurulmuş bu barrikada, nifrətdən əmələ
gələn bir şey kimi, adamı qüssələndirirdi. Soruşa bilərlər ki, bunu kim
qurmuşdur? Soruşa da bilərlər ki, bunu kim dağıtmışdır? Bu
barrikadanı şiddətli qəzəbin coşqun ilhamı yaratmışdı. Dayan! Bax,
bu - qapı! Bu - dəmir barmaqlıq! Bu - talvar! Bu - çərçivə! Bu -
sınmış manqal! Bu - çatlamış küpə! Hamısını ver gəlsin, tulla gəlsin!
Hamısını itələ bəri, dart bəri, alt-üst elə, sındır, yıx, dağıt! Qənbər
daşını, çınqılı, dirəyi, dəmir tiri, əsgi-üsgünü, sınmış pəncərə şüşəsini,
üzü soyulmuş stulları, kələm kötüyünü, cındır paltarları, zirzibili
lənətlə, qarğışla üst-üstə tökürdülər. Bu həm əzəmətli, həm də
əhəmiyyətsiz bir şey idi. Bu, əzəli xaosun təqlidi idi, onu yoxsulluq
bir anda yaratmışdı. Kütlə ilə atom bir-birinə qarışmışdı; bir parça
divarın yanında dəlik-deşik olmuş qab görünürdü - bu, müxtəlif
qırıntıların qorxunc qardaşlığı idi; Sizif öz qayasını, Əyyub öz saxsı
qabını bura atmışdı. Bu şeylərin hamısı bir
9
downloaded from KitabYurdu.org
DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
yerdə adamı dəhşətə gətirirdi. Bu, lütlər Akropolu idi. Onun döşündə
aşırılmış arabalar görünürdü; dalı üstə çevrilmiş yekə bir araba bu
qiyamçı simada çapıq yerinə oxşayırdı; qiyamçılar atları açılmış bir
omnibusu gülə-gülə barrikadanın lap təpəsinə qaldırmışdılar, sanki,
bu vəhşicəsinə istehkamı quran adamlar faciə ilə əyləncəni
birləşdirmək istəmişdilər; omnibusun dişləsi yuxarı qalxmışdı, elə bil
ki, səmadan bir cüt atın enib ona qoşulacağını gözləyirdi. Qiyam
dalğalarının qurduğu bu nəhəng təpə, Ossanın Pelion üzərinə qalaq-
landığı kimi, bütün inqilablarda - 93-cü ilin 89-cu il üzərinə, 9 ter-
midorun 10 avqust üzərinə, 18 brümerin 21 yanvar üzərinə, vandem-
yerin prerial üzərinə, 1848-ci ilin 1830-cu il üzərinə qalaqlandığını
xatırladırdı. Meydan buna layiq idi, barrikadanın da Bastiliyanın
məhv olduğu yerdə meydana gəlməyə haqqı vardı. Okean sədd
qurmuş olsaydı, mütləq belə bir sədd qurardı. Məddin qəzəbi bu
biçimsiz bəndə öz təsirini göstərmişdi. Hansı məddin? Qara camaatın
- elə bil ki, siz daşa dönmüş fəryadı görürsünüz, elə bil ki, siz coşqun
tərəqqinin gözə görünməyən nəhəng bal arılarının vızıltısını eşidir-
siniz; bu, arı pətəyi üzərində arıların vızıltısını xatırladır. Bu,
keçilməz sıx meşə idimi? Ya əyyaşlar eyş-işrətinin izi idimi? Ya qala
idimi? Adama elə gəlirdi ki, divanəlik bunu qala çırpıntısı ilə
yaratmışdır. Bu istehkamda bir iyrəndik, bu xaosda Olimp əzəməti
vardı. Orada- burada, bu qorxunc qatma-qarışıqlıq içərisində taxtapuş
çatıları, divar kağızı yapışdırılmış mansarda bucaqları, şüşəsi
sınmamış, çınqıl arasına atılmış, top atəşini gözləyən pəncərə
çərçivələri, ev damlarından qoparılmış novçalar, çoxlu şkaf, stol,
oturacaq, dilənçilərin belə rədd etdiyi, üzərində qəzəb və dağıntı izləri
görünən müxtəlif köhnə ev avadanlığı gözə çarpırdı. Demək olardı ki,
ağacdan, dəmirdən, misdən, daşdan düzəldilmiş bu köhnə-kürüş
şeylər xalqın tör-töküntüsüdür. Sent-Antuan civarı bunları nəhəng bir
süpürgə ilə evdən bayıra artmış, öz yoxsulluğundan bu barrikadanı
yaratmışdı. Edam kötüklərini xatırladan tir başlan, qırılmış zəncirlər,
dar ağacına bənzər atqı tirləri, çınqıl arasına atılmış çarxlar
anarxiyanın bu mənzilini qədim zamanda xalqların məruz qaldığı
bütün işgəncələrin dəhşətli kabusu ilə doldururdu. Sent-Antuan
barrikadası hər şeyi silaha çevirmişdi: vətəndaş müharibəsinin
cəmiyyətin başına yağdıra biləcəyi hər şey oradan çıxırdı; bu,
vuruşma deyil, qəzəb çılğınlığı idi. Bu istehkamı müdafiə edənlər
karabinlərə, o cümlədən
ıo
downloaded from KitabYurdu.org