121
N
o
İP
Ə
KYOLU N
ƏŞ
R
İYY
AT
I
“Allah (Özünə)
heç bir övlad götürməmişdir. (Nə İsa Onun
oğ lu, nə də mələklər Onun qızlarıdır. Əksinə, onların hamı sı Al-
lahın qüdrətindən yaranmış məxluqatlardır). Onunla yana şı (iba-
dət ediləcək) heç bir tanrı yoxdur. Əgər belə olsaydı, on da heç
bir tanrı əlahiddə öz yaratdıqları ilə gedər, (öz məxluqatı nı ayı rıb
aparar) və onların bir qismi (dünyadakı padşahlar ki mi) di gərinə
üstün olmağa çalışardı. Allah müşriklərin (Ona)
aid et dik ləri
sifətlərdən tamamilə kənardır!”
(əl-Muminun, 91)
“Əgər (yerdə və göydə)
Allahdan başqa tanrılar olsa idi, on-
ların ikisi də (müvazinətdən çıxıb)
fəsada uğrayardı. Ər şin sa hibi
olan Allah (müşriklərin Ona)
aid etdikləri sifətlər dən ta ma mi lə
uzaqdır!”
(əl-Ənbiya, 22)
İnsanın vücudunda və kainatda müşahidə edilən mükəm məl
ahəng və nizam, onları yaradan varlığın birliyinə ən qüvvətli də lil dir.
Bu həssas və müəzzəm böyüklük sonsuz bir qüdəri tələb edir. Aye yi-
kərimədə bu xüsusa belə diqqət çəkilir:
“(Ya Rəsulum!)
De: “Göylərin və yerin Rəbbi kim dir?” (Ka-
fir lər bu sualın qarşısında aciz qaldıqda) de: “Allahdır!” De: “Be lə
olduqda, Onu qoyub özlərinə nə bir xeyir, nə də bir zə rər verə
bilənlərimi (bütləri, tanrılarımı)
özünüzə dost (ha mi)
edir si niz?!”
De: “Heç korla görən (kafirlə mömin)
və ya zülmətlə nur (kü fürlə
iman) eyni ola bilərmi?! Yoxsa onlar (müşriklər) Alla ha Onun
yaratdığı kimi yaradan şəriklər qərar verdilər və onla rın nə-
zərincə bu yaratma bir-birinə bənzər göründü?!” De: “Al lah hər
şeyin xaliqidir. O birdir, qəhr edəndir (hər şeyə gücü ye tən, hər
şeyə qalib gələndir!)”
(ər-Rəd, 16)
“Məgər (bu Adəm övladı)
heç bir şey yaratmağa qa dir ol ma-
yıb özləri yaradılanımı (bütlərimi Allaha)
şərik qoşarlar? Hal bu ki
bu bütlər nə onlara (müşriklərə)
, nə də özlərinə bir kö mək edə
bilər!”
(əl-Əraf, 191-192)
“(Ya Rəsulum!)
De: “Allaha qoşduğunuz şəriklər içəri sin-
də məxluqu (insanları)
yoxdan yaradan, sonra onu (öldü rüb qi -
yamət günü haqq-hesab üçün yenidən həyata) qaytara bil ən bir
kəs varmı?” De: “Allah məxluqu yoxdan yaradır, (öl dük dən)
sonra onu (yenidən dirildib əvvəlki halına)
qaytarır. Elə isə (haq-
dan) necə döndərilirsiniz?”
(Yunus, 34)
İslamin Başlıca Xüsusiyyətləri
122
Əbədi Yol Xəritəsi İSLAM
N
t
İP
Ə
KYOLU N
ƏŞ
R
İYY
AT
I
Şəxsinə bu cür həqiqətlər vəhy edilən bir peyğəmbərin insanla-
ra töv hiddən başqa şeylər təbliğ etməsi qeyri-mümkündür.
92
Qura ni-
Kə rimdə belə buyurulur:
“(Ya Rəsulum!)
Sənə və səndən əvvəlkilərə (keç miş pey ğəm-
bər lərə) belə vəhy olunmuşdur: “Əgər (Allaha) şərik qoş san,
bütün əməlin puça çıxacaq və mütləq ziyan çəkənlər dən ola-
caqsan!”
(əz-Zümər, 65)
Bu gün Allahın birliyini, hər yerdə olmasını, hər şeyə birbaşa özü
mü daxilə edib idarə etməsini artıq daha asan qavraya bilirik. Çün ki
quantum dünyasında az-çox, uzaq yaxın kimi zaman və mə kan məf-
hum ları aradan qalxmışdır. Məsələn, radio ötürücüsündə deyilən bir
“Bis millah: Allahın adı ilə” sözünü düşünək: Bu söz tam hərfləri ilə
və de yənin, şivəsi ilə heç deformasiya olmadan və pozulmadan dər-
hal fəzanın hər tərəfini doldurur. Bir sözün eyni anda bütün fəza ya
ya yılması, bir damla suyun bir anda Günəş Sistemini dolduracaq bir
dər yaya çevrilməsi kimi fövqəladə bir hadisədir. Bu, bütün fəza ya
hökm edən Allah-Təalanın hər yerdə hazır və nazir olduğunu həm
Əhad, həm Vahid olduğunu və “Kun: Ol!” əmri ilə hər şeyi bir an da
ya ratması kimi əzəmətli icraatlarını insan zehninə yaxınlaşdırır.
93
Şirk
İslama görə böyük günahların ən böyüyü Allahın birliyini qə bul
et məmək, zatında, sifətlərində və əməllərində Ona ortaq qoşmaq dır.
On dan başqasına ululuqdan pay verməyə çalışmaqdır. Allah-Tə ala
şir ki/ortaq qoşmağı “böyük bir günah ilə iftria/böhtan at maq”,
“də rin bir azğınlığa düşmək”, “ən böyük zülm və haqsız lıq”
94
şək lində təsvir etmişdir. Çünki şirk, həqiqət qarşısında son dərə cə
yan lış bir davranışdır, insan şirkə düşməklə özünə zülm etmiş və
Al lahın haqqını verməyərək böyük bir haqsızlıq etmiş olur. Çün ki
Allaha şərik qoşmaq, Ona acizlik isnad etmək deməkdir. An caq aciz
qalan kimsə ortağa ehtiyac duyar və yardımçı götürər. halbu ki Al lah-
Təala əksiklikdən, acizlikdən və zəiflikdən münəzzəhdir, çox uzaq dır.
Eyni şəkildə Allah-Təalanı insana bənzədərək Ona oğul is nad
et mək də, O uca Zatı –haşa−aciz və nöqsanlı görmək deməkdir ki,
bu Onun şəninə yaraşmaz.
92
Ali İmran, 79.
93
Prof. Dr. Osman Çaxmaq,
Kainat Kitab, Atomlar Harf, səh., 147-148.
94
ən-Nisa, 48, 116; Loğman, 13.