75
Beləliklə, təbii ehtiyatlarla zəngin ölkələr iki fundamental seçim qarşısında qalırlar: bu
sərvətdən əldə olunan irihəcmli gəlirləri mövcud nəsillər üçün xərcləmək, yoxsa gələcək nəsillər
üçün yığım şəklində saxlamaq. Təbii sərvətlərin istismarından əldə olunan gəlirlərin istifadəsinin
konseptual alqoritmini (Sxem 2) qurmaqla bu seçimi daha yaxşı etmək üçün mümkün variantları
müəyyən etmək olar.
Sxemdən göründüyü kimi, neft gəlirlərinin istifadəsi ilə bağlı iqtisadi, sosial və fiskal
məqsədlər ön plana çəkilir. İqtisadi məqsədlər – şaxələnmə və inkişaf, infrastruktura investisiya
qoyuluşunu, sosial məqsədlər - neft gəlirlərinin yenidən bölgüsü və müxtəlif sosial ehtiyacların
ödənilməsini, yığım məqsədləri isə neft gəlirlərindən ya yığım fondunun formalaşması üçün, ya
da dövlət borcunun qaytarılması üçün istifadə olunmasını nəzərdə tutur.
İqtisadi və sosial məqsədlər istehlak və investisiyaların stimullaşdırılmasını nəzərdə
tutduğu halda, yığım məqsədi fiskal dayanıqlıq və maliyyə sərvətinin tükənməməsi kimi
hədəflərə söykənir ki, bunlar da bir-biri ilə qarşılıqlı ziddiyət təşkil edir.
Yığım məqsədinin məntiqi ondan ibarətdir ki, neft gəlirləri bərpa olunmayan mənbəyə
əsaslandığı üçün bu gəlirlər digər fiskal gəlirlər kimi cari dövrdə (hər fiskal il ərzində) istehlak
xərclərinə sərf olunarsa, təbii ehtiyatlar tükəndiyi zaman xərclərin həmin səviyyəsinin
saxlanılması üçün alternativ gəlir bazasını təmin etmək çətinləşir. Digər tərəfdən, istehlak
xərcləri qısamüddətli perspektivdə tələb ilə təklif arasındakı makroiqtisadi tarazlığın pozulması
təhlükəsini yaradır.
Fiskal dayanıqlığın təmin olunmasında ənənəvi DG yanaşmasının bençmark kimi
istifadəsi təcrübəsi aşağı gəlirli ölkələrdə məqsədəuyğun hesab olunmur. Təbii sərvətlərlə
zəngin aşağı gəlirli ölkələrin əksəriyyətində kapital çatışmazlığı/kredit məhdudiyyəti mövcuddur.
Bu tip ölkələrdə xarici investisiyalar üzrə aşağı və qeyri-məyyən verimliliyin mövcudluğu ölkə
iqtisadiyyatına ancaq yerli investisiyaların yatırılmasını mümkün edir.
Aşağı gəlirli ölkələrdə təbii sərvətlərdən əldə olunan gəlirlərin investiya kimi istifadəsi
qeyri-resurs iqtisadi artım potensialını yüksəldir ki, bu da öz növbəsində qeyri-resurs gəlirlərinin
yüksəldilməsi ilə nəticələnə bilər. Belə olan şəraitdə qeyri-resurs fiskal balansın DG
yanaşmasında nəzərdə tutulan səviyyədən kifayət qədər aşağı olması müşahidə olunur.
Aşağı gəlirli təbii resursla zəngin ölkələrdə fiskal dayanıqlığı təmin etmək məqsədilə
alternativ yanaşmanın tətbiqi daha məqsədəuyğundur. Yeni yanaşmaya görə uzunmüddətli
dövrdə qeyri-resurs fiskal balansın faktiki dəyəri (present value) dövlətin xalis sərvətinə
11
bərabər və ya ondan aşağı olmalıdır. Bu yanaşma, sabit olmayan, lakin, dayanıqlı hesab olunan
qeyri-resurs fiskal balansın müəyyənləşdirilməsinə imkan verir. Lakin, bu yanaşmanın həyata
keçirlməsi üçün kifayət qədər informasiya bazasının mövcudluğu və həmçinin dövlət xərclərinin
qeyri-resurs artımına təsiri tam qiymətləndirilməlidir.
11
Dövlətin xalis sərvəti - cari maliyyə ehtiyatlarından borc öhdəlikləri çıxılaraq üzərinə təbii sərvətlər
üzrə gəlirlərin cari dəyəri əlavə olunur.
76
Cədvəl 1. Mövcud yanaşmaların müqayisəsi
12
Daimi gəlir yanaşmasına əsaslanma
Fiskal dayanıqlılıq çərçivəsi
Üstünlükləri
Uzunmüddətli
dövrdə
sərvəti
qiymətləndirməyin mümkünlüyü və
optimallaşmaya əsaslanması
Uzunmüddətli
dövrdə
sərvətin
qorunması (gələcək nəsil)
Fiskal dayanıqlıq üçün uzunmüddətli
dövrdə bençmark rolunu oynayır
Uzunmüddətli büdcə məhdudiyyətinə əsaslanır
İnvestisayaların iqtisadi artıma təsirini və onun
əvəzləmə xərcini nəzərə alır
Çatışmazlıqları
Aşağı gəlirli ölkələr üçün uyğun
deyildir
(kapitalın
azlığı,
kredit
məhdudiyyəti)
Sərvətin qorunması
aşağı gəlirli
ölkələr üçün optimal olmaya bilər
Aşağı gəlirli ölkələrdə investisiyaya
deyil, daha çox istehlaka əsaslanması
Tətbiqi çox mürəkkəbdir, qeyri-resurs iqtisadi
artımı qiymətləndirməyi tələb edir
Geniş informasiya bazasına və təhlilə ehtiyac
var
Sərvətin optimal səviyyəsini müəyyən etmək
üçün ölkə-spesifikası nəzərə alınmalıdır
3. Fiskal lövbərlərin seçilməsi meyarları
Təbii sərvətlərlə zəngin ölkələrdə fiskal çərçivə üzrə müxtəlif qaydaların seçilməsi
meyaraları
13
mövcuddur.
Qeyri-resurs fiskal balans qaydası. DG-ə əsaslanan qeyri-resurs fiskal balans qaydası
adətən müvəqqəti (tükənən) təbii sərvətlərə malik olan ölkələr üçün uyğundur. Təcrübədə
gəlirlərin ildən ilə dəyişməsinin yüksək volatilliyə malik olması DG çərçivəsində xərclərin
müəyyən olunmasını və fiskal lövbərin seçilməsini çətinləşdirir.
Standart DG aşağı gəlirli ölkələr üçün adekvat olmadığından, yeni DG istifadə
olunmalıdır. Bu yanaşmaya görə kapital yığımının aşağı olması və zəif infrastruktur şəraitində
ilkin dövrlərdə daha çox gəlirlərin xərclənməsi həyata keçirilməlidir. Belə ki, inkişaf edən
ölkələrin spesifik xüsusiyyətləri, yəni, resurs gəlirlərinin hazırki nəsillər üçün xərclənməsi və
gələcək dövrlə müqayisədə cari dövrdə iqtisadiyyatda yüksək əlavə dəyər yaratması bu
yanaşmanın tətbiqini adekvat edir.
Nəticədə ilkin mərhələdə böyük həcmdə xərcləmələr və yatırılan investisiyaların
effektivliyi qeyri-resurs iqtisadiyyatının canlanmasını və uzunmüddətli dayanıqlığını təmin edir.
Bu qaydaya görə, başlanğıc dövrdə investisiya xərclərinin əhəmiyyətli artırılması nəticəsində
qeyri-resurs fiskal balans pisləşə bilər. Belə vəziyyətdə DG yanaşmasına görə gələcəkdə
müəyyənləşdiriləcək qeyri-resurs fiskal balans cari dövrdə itkini kompensasiya etməlidir.
12
(Baunsgaard, Villafuerte, Poplawski-Ribeiro, & Richmond, 2012)
13
(Davis, Ossowski, & Fedelino, 2003)
Dostları ilə paylaş: |