Mehdi Hüseyn də, Süleyman Rəhimov da o şəxslərdir ki, o
zaman ədəbi gənclik,o cümlədən mən də onlara güvənirdik,
onları özümüzə kömək, arxa hesab edirdik. Bir çətinliyimiz
olanda müraciət edirdik, onlardan həmişə kişilik, kömək
görürdük".
Yaradıcılıq yollarında inamla addımlayayn gənc yazıçı 1941-
45-ci illərdə Azərbaycan Radio komitəsində ədəbi verilişlər
şöbəsinin müdiri, 1945-ci ildən Bakı kinostudiyasında ssenari
şöbəsinin rəisi, daha sonra isə Azərnəşrdə bədii ədəbiyyat
şöbəsinin müdiri vəzifəsində çalışarkən ədəbi ictimaiyyətlə
bilavasitə təmasda və əlaqədə işləmiş, həyatı dərindən
öyrənmiş, dünyagörüşünü daima artırmışdır. 1945-ci ildə
İ.Əfəndiyevin "Aydınlıq gecələr" adlı ikinci kitabı nəşr olunur
ki, burada əsasən müharibə illərində yazılmış əsərlər
toplanmışdır. Əsərlərin mövzuları müharibədən götürülmüşsə
də, əsas məsələ bu idi ki, Həmin hekayələrdə döyüş və sınaq
illərində müasirlərimizin mə‘nəvi sifətləri və dəyanətləri
qələmə alınmışdır. Həmin əsərlərdə də yazıçı canlı insan
surətlərinə, onların daxili aləmlərinin təsvirinə üstünlük
vermişdir. "Aydınlıq gecələr" kitabı İ.Əfəndiyevi oxuculara öz
səsi, öz yazı üslubu olan orijinal bir yazıçı kimi təsdiq etdi.
1947-ci ildə M.Əzizbəyov adına Azərbaycan Dövlət Dram
Teatrı İ.Əfəndiyevin "İşıqlı yollar" pyesini tamaşaya qoydu.
Əsər Teatrın 1948-ci ildə Moskvaya qastrolu zamanı paytaxt
sənətsevərlərinə göstərilmişdir. Həmin pyes yazıçının ilk
müstəqil səhnə əsəri idi. Gənc dramaturq görkəmli rejissor
Adil İsgəndərovun təklif və təkidilə "Bahar suları" pyesini
yazır. Lakin əsərin tamaşası birmənalı qarşılanmadı, pyes
haqqında müxtəlif mülahizələr irəli sürüldü.
"Bahar suları" pyesi haqqında müəllif yazmışdır:
"...Dramaturgiyada "konfliktsizlik" nəzəriyyəsi ifşa olunandan
sonra, bizim Akademik Dram Teatrında tamaşaya qoyulan ilk
konfliktli əsər mənim "Bahar suları" pyesim oldu. Bu əsərdə
müsbət obrazlarla bərabər, mənfi tiplər də var idi. Pyes
Akademik Teatrda müvəffəqiyyətlə gedirdi. "Kommunist"
qəzeti Əli Vəliyevin təşəbbüsü ilə böyük disput təşkil
etmişdi....Disput olduqca canlı keçirdi. Çıxış edənlər tamaşaya
yüksək qiymət verirdilər. Birdən bizim yazıçı yoldaşlardan o
zaman məsul vəzifədə olan biri özünü qaranəfəs disputa
yetirərək çıxışında sübut etməyə çalışdı ki, guya müəllif
əsərdəki mənfi tipləri göstərməklə bizim cəmiyyətimizə
böhtan atmışdır, bizdə Nəcəf kimi adamlar yoxdur, tək-tük
varsa da, göstərmək lazım deyil..." Lakin əsərin müzakirəsində
iştirak etmiş Əli Vəliyev, S.Vurğun, eyni zamanda
ədəbiyyatşünaslar əsərin bir sıra məziyyətlərini göstərməklə,
müəllifin düz yol tutduğunu təsdiq etmişlər.
1949-cu ildə Azərbaycanın ədəbi-mədəni ictimaiyyəti və
bütün sənətsevərləri Azərbaycan Dövlət Dram Teatrının 75
illiyini təntənə ilə qeyd edərkən, səhnə sənətinin inkişafındakı
xidmətləri nəzərə alınaraq İ.Əfəndiyev "Şərəf Nişanı" ordeni
ilə təltif edilmişdi. 1954-cü ildə tamaşaya qoyulmuş
"Atayevlər ailəsi" dramaturq İ.Əfəndiyevin yaradıcılığında irəli
atılmış uğurlu bir addım idi. Müəllif ictimai həyatda rastlaşdığı
qüsurları realist mövqedən, yüksək sənətkarlıqla qələmə
aldığından, əsər tamaşaçı və oxucular tərəfindən böyük
rəğbətlə qarşılanmışdır. Pyesi tamaşaya Tofiq Kazımov
hazırlamışdı.
Sanki İ.Əfəndiyev ilə T.Kazımov bir-birini kəşf etmişdi, onlar
biri digərini çox gözəl başa düşürdülər. Müasirlik duyğusu çox
güclü olan bu iki sənətkarda oxşar cəhətlər, intellektual
səviyyə, birgə yaradıcılıq axtarışları Azərbaycan teatrı tarixinə
parlaq səhifələr yazmışdır. Yaradıcılıq intuisiyası çox geniş
olan Tofiq Kazımovla, insan qəlbinin dərinliklərinə nüfuz
etməyi bacaran İ.Əfəndiyev arasındakı yaradıcılıq əlaqələri
uzun illər davam etmişdir.
İ.Əfəndiyev "Atayevlər ailəsi" tamaşası haqqında yazmışdır:
"Atayevlər ailəsi"nin quruluşu üzərində Tofiqin ilk
müvəffəqiyyəti, rolları aktyorlar arasında çox sərrast
bölməsindən başladı. Hansı rolu hansı aktyorun daha təbii ifa
edə biləcəyini düzgün tə‘yin etmək hissi, yaradıcılıq intuisiyası
Adil kimi, Tofiqdə də çox güclü idi... "Atayevlər ailəsi" Tofiqin
Akademik Teatrımızda ilk müvəffəqiyyətli quruluşu oldu". Bu
vaxta qədər bir dramaturq və xırda hekayələr müəllifi kimi
tanınmış İ.Əfəndiyev 1958-ci ildə ilk dəfə iri həcmli "Söyüdlü
arx" romanını oxuculara təqdim edir. Əsər yazıçıya böyük
uğur qazandırdı. 1953-1958-ci illərdə İ.Əfəndiyev Azərbaycan
Yazıçılar İttifaqında nəsr üzrə məsləhətçi vəzifəsində
çalışarkən ədəbiyyata gələn istedadlı gənclərin inkişafını qayğı
ilə izləmiş, bacardığı qədər onların yeni əsərlərinin çapına,
kitablarının buraxılmasına kömək göstərmişdi.
O, 1954-cü ildən etibarən Yazıçılar İttifaqı Rəyasət heyətinin
üzvü olmuş, 1958-ci ilin axırlarında Yazıçılar İttifaqı idarə
heyətinin məsul katibi seçilmişdir. İttifaqın işində yaxından
iştirak edən ədib, Respublika yazıçılarının II qurultayında
(1954) "Azərbaycan sovet dramaturgiyası", III qurultayında isə
(1958) "Azərbaycan dramaturgiyasının inkişafı" mövzularında
məruzələr etmişdir.
İ. Əfəndiyev çoxşaxəli yaradıcılıq yolu keçmiş
sənətkarlardandır. Əgər biz onun həyat və yaradıcılıq yolunun
hər hansı bir ilini, yaxud qısa bir dövrünü ciddi xronoloji
ardıcıllıqla izləsək, maraqlı bir mənzərənin şahidi olarıq: yazıçı
eyni bir qısa dövr ərzində hekayələr yazmaqla yanaşı,
iste‘dadlı bir dramaturq kimi də fəaliyyət göstərir, iri həcmli
roman və povestlərlə bərabər oçerklər üzərində də işləyir,
publisistik məqalələr qələmə almaqla yanaşı, konfrans və
qurultaylarda məruzələrlə çıxış edir. Bir sözlə, İ.Əfəndiyevə
hekayədən faciəyə, romandan komediyaya, məqalədən pyesə
keçmək heç də çətinlik törətmir, bu, yazıçı üçün adi bir haldır.
İ.Əfəndiyev ədəbiyyatın bütün janrlarında kamil sənət
nümunələri yaratmışdır ki, bu da yazıçının sənət palitrasının
müxtəlif çalarlarından, dünyagörüşünün genişliyi və
yaradıcılıq intellektindən xəbər verir.
1960-cı ildə Respublikanın Əməkdar İncəsənət xadimi fəxri
adını almış İ.Əfəndiyevin yaradıcılığında 60-80-cı illər ən
məhzuldar dövr hesab olunur. Bu illərdə onun yaradıcılığında
janr rəngarəngliyi özünü göstərir, bir-birinin ardınca iri nəsr
əsərləri, ciddi ictimai-siyasi problemlər qaldıran, gözəl mənəvi
keyfiyyətlər aşılayan, eyni zamanda müasir Azərbaycan
nəsrinin yüksək bədii-estetik səviyyəli nümunələri kimi şöhrət
qazanmış "Körpüsalanlar" (1960), "Dağlar arxasında üç dost"
(1963), "Sarıköynəklə Valehin nağılı" (1976-78), "Geriyə
baxma, qoca" (1980), "Üçatılan" (1981) kimi povest və
romanlarını dərc etdirir, eyni zamanda maraqlı dram
əsərlərini qələmə alır, publisist və ədəbiyyatşünas kimi
məhzuldar yaradıcılıq yolu keçir. Bu illərin məhzulu olan "Sən
həmişə mənimləsən" (1964) pyesi ilə Azərbaycan səhnəsində
lirik-psixoloji dramanın əsasını qoyur. Bu yolu uğurla davam
etdirən dramaturq "Mənim günahım" (1967), "Unuda
bilmirəm" (1968), "Məhv olmuş gündəliklər" (1969), "Qəribə
oğlan" (1973), "Bağlardan gələn səs" (1976) və s. pyeslərini
yazır. Ölməz sənət nümunələri kimi Azərbaycan
dramaturgiyası xəzinəsini zənginləşdirən, yüksək vətəndaşlıq
pafosu, incə lirizm və dərin psixoloji tapıntılarla aşılanan bu
pyeslər teatr sənətimizdə yeni bir mərhələ açdı, "İlyas
Əfəndiyev teatrı" yaratdı.
"İlyas Əfəndiyev teatrı"nın uğurlarından söhbət açarkən,
təkcə onu göstərmək kifayətdir ki, ilk tamaşası 1968-ci ildə
olmuş "Unuda bilmirəm" pyesi 1981-ci ilə qədər, yalnız
Azərbaycan Milli Teatrı səhnəsində 350 dəfə oynanılmışdır.
İlyas Əfəndiyev 1971-ci ildə Qırmızı Əmək Bayrağı ordeni ilə
təltif edilmişdir.
Əlinə qələm aldığı ilk gündən müasir mövzulara daha çox
müraciət edən dramaturq, 1971-ci ildə mövzusu tarixi
keçmişimizdən götürülmüş "Mahnı dağlarda qaldı" pyesini
yazır. Yeni yaradıcılıq uğuru kimi qarşılanmış bu pyesə görə
İ.Əfəndiyev 1972-ci ildə Respublika dövlət mükafatına layiq
görülür.
1974-cü ildə Respublikamızın ədəbi ictimaiyyəti yazıçının
anadan olmasının 60 illiyini təntənə ilə qeyd edir. Yubileylə
əlaqədar olaraq ədib Oktyabr İnqilabı ordeni ilə təltif olunur.
Azərnəşr onun dörd cildlik "Seçilmiş əsərləri"ni nəşr edir.
Görkəmli ədəbiyyat xadimi, geniş şöhrət qazanmış
İ.Əfəndiyev Azərbaycan Respublikası Ali Soveti Rəyasət
heyətinin 30 iyul 1979-cu il tarixli fərmanı ilə Xalq yazıçısı fəxri
adına layiq görülmüşdür.
Yazıçının anadan olmasının 70 illiyi Respublikamızda qeyd
olunarkən "Yazıçı" nəşriyyatı 1984-1985-ci illərdə oxucularına
gözəl bir hədiyyə hazırlamış, ədibin 6 cildlik "Seçilmiş
əsərləri"ni nəfis şəkildə 40 min nüsxə tirajla çap etmişdir.
Ədəbiyyat sahəsindəki xidmətləri nəzərə alınan ədib həmin il
Lenin ordeni ilə mükafatlandırılmışdır. 1990-cı ildə
Azərbaycanın Milli Teatrı öz tarixində ilk dəfə olaraq xarici
ölkəyə – Türkiyəyə qastrol səfərinə çıxmışdır. Bu səfər zamanı
Teatr İstanbul və Ankara şəhərlərində teatr həvəskarlarına
İ.Əfəndiyevin "Bizim qəribə taleyimiz" və "Sevgililərin
cəhənnəmdə vüsalı" əsərlərinin tamaşasını göstərmişdir.
Böyük uğurla qarşılanan bu əsərlər haqqında Türkiyə
mətbuatı onlarla sanballı məqalələr vermişdir.
60 ildən çox yaradıcılıq yolu keçmiş İ.Əfəndiyev, 90-cı illərdə
də məhzuldar bir yazıçı kimi yazıb yaradır, hər il yeni-yeni
əsərlər nəşr etdirir, təzə pyeslərini tamaşaya qoyurdu. Sovet
rejimi illərində, partiya qadağaları dövründə deyə və yaza
bilmədiyi bir sıra mövzuları cəsarətlə ədəbiyyata gətirir, onları
yeni zamanın kontekstində oxuculara təqdim edirdi. O. "Hacı
Axundun cənnət bağı necə oldu" hekayəsini, "Xan qızı
Gülsənubərlə tarzən Sadıqcanın nağılı" povestini dərc etdirir,
"Şeyx Xiyabani" (1986), "Bizim qəribə taleyimiz" (1988),
"Sevgililərin cəhənnəmdə vüsalı" (1989), "Tənha iydə ağacı"
(1991), "Dəlilər və ağıllılar" (1992), "Hökmdar və qızı" (1994)
və s. pyeslərini tamaşaya qoydurmuş[3], bir sıra yeni
kitablarını nəşr etdirmişdi.
Azərbaycanın ədəbi ictimaiyyəti 1994-cü ilin may-iyun
aylarında Xalq yazıçısı İ.Əfəndiyevin anadan olmasının 80
illiyini təntənəli surətdə qeyd etdi. Ədəbiyyatın inkişafında
xidmətlərini nəzərə alan müstəqil Azərbaycan Respublikasının
Prezidenti yazıçını "Şöhrət" ordeni ilə təltif etdi.
Respublikamızın sənət adamları arasında İ.Əfəndiyev birinci
sənətkar idi ki, həmin ordenlə mükafatlandırılmışdı. Heydər
Əliyev cənabları yazıçıya göndərdiyi təbrik məktubunda ədibin
yaradıcılığına yüksək qiymət verərək yazmışdı: "Sizi-
Azərbaycanın görkəmli dramaturq və nasirini 80 illik
yubileyiniz münasibətilə ürəkdən təbrik edirəm. Dünya
mədəniyyətinə ölməz dahilər bəxş etmiş qədim Odlar
yurdunda xalqın məhəbbətini qazanmaq, sənət zirvəsinə
ucalmaq olduqca çətin və şərəflidir. Siz fədakar əməyiniz
sayəsində bu şərəfə nail olmuşsunuz.
Oxucuların sevə-sevə mütaliə etdiyi nəsr əsərləriniz, Milli
teatrımızın səhnəsində tamaşaya qoyulan pyesləriniz bunu
parlaq şəkildə sübut edir...Sizin yaratdığınız obrazlar
xalqımızın övladlarına mənəvi saflıq və vətənpərvərlik
aşılanması işinə xidmət etmişdir. Əminəm ki, müstəqil
Azərbaycanımızın hələ neçə-neçə nəsli bu zəngin mənbədən
faydalanacaqdır". Zəngin yaradıcılıq yolu keçmiş, həyatın acılı-
şirinli günlərini yaşamış sənətkarımız İlyas Əfəndiyev 1996-cı il
oktyabr ayının 3-də Bakı şəhərində dünyasını dəyişmiş və
Fəxri Xiyabanda dəfn olunmuşdur. "İlyas Əfəndiyev əslinə-
nəslinə yaraşan şərəfli, namuslu yazıçı ömrü sürdü. Həm də
namuslu ömür sürdüyünü özü bəyan etmirdi, qələmdən
ayrılmadan son günlərinəcən halal zəhmətlə, hər cür
intriqalardan, həsəddən və nifrətdən uzaq bir aləmdə – sənət
dünyasında yaşadığı həyatla sübut edirdi".
İ.Əfəndiyevin insani keyfiyyətlərindən söhbət açan akademik
Kamal Talıbzadə yazır: "İlyas ömrünün axırına qədər
evlənmədi, baxmayaraq ki, çox cavan ikən dul qalmışdı, həm
də gözəl, yaraşıqlı kişi idi... Övlad üçün özünü oda-közə vuran,
onun üçün xoşbəxt gələcək haqqında düşünən narahat ata
idi... Oğullar da atalarına borclu qalmadılar, atalarını sözün əsl
mənasında yaşatdılar".
Yazıçının iki övladı vardır. Xalq yazıçısı, filologiya elmləri
doktoru Elçin görkəmli nasir, dramaturq və ədəbiyyatşünas
alimdir. Uzun müddət "Vətən" cəmiyyətinin sədri, Yazıçılar
Birliyin katibi olmuş Elçin həm də görkəmli dövlət xadimidir.
O, Respublika Baş Nazirinin müavini vəzifəsində çalışır. Kiçik
oğlu Teymurçin Əfəndiyev tanınmış ədəbiyyatşünas alim,
professordur. O, uzun illərdir ki, Ə.Hüseynzadə adına
Mədəniyyət və İncəsənət Universitetində çalışır, indi həmin
Universitetin rektorudur.
İ.Əfəndiyev ata və ana fədakarlığı ilə böyütdüyü övladlarına
bağlı bir insan idi. O, oğulları ilə fəxr edir, onların uğurları, ailə
səadəti ilə fərəhlənir, baba sevinci ilə yaşayırdı. Nəvəsi
Yalçının kinoda çəkilməsi, Üzeyir bəyin uşaqlığını oynaması
ona böyük sevinc bəxş etmişdir.
Yazıçının qardaşı Mustafa Əfəndiyev nəşriyyat-poliqrafiya
sahəsində işləmiş, "Azərnəşr"də baş redaktor vəzifəsində
çalışmışdır. O, həm də bacarıqlı tərcüməçi idi. L.N.Tolstoyun
"Hacı Murad" və "Uşaq hekayələri", M.Qorkinin "Günəşin
övladları", A.Çakovskinin "Mühasirə", R.Kiplinqin "Mauqli",
V.İvanovun "Zirehli qatar 14-69", S.Uluqzadənin "Mirvari" və
s. kitablar onu Azərbaycan oxucusuna iste‘dadlı tərcüməçi
kimi tanıtmışdır. Digər qardaşı Tofiq Əfəndiyev görkəmli
yazıçıdır. Onun "Ağ çiçəklər", "Dağ yolu", "Cənub mehi",
"Prokuror", "Münaqişə", "Qara qapılar" kitablarında
toplanmış hekayə, povest və romanları oxucular tərəfindən
həvəslə oxunur. Qardaşlarından digəri hüquq-mühafizə
orqanlarında çalışır. Tibb institutunu bitirmiş bacısı tanınmış
həkimdir. Onun oğlu Çingiz Əlioğlu istedadlı şairdir. 60-cı
illərdə ədəbiyyata gəlmiş 55 yaşlı Çingiz Əlioğlunun səsi
respublikadan kənarda da eşidilməkdədir.
Yazıçının nəvələri təhsillərini uğurla davam etdirirlər və yəqin
ki, onlar da Əfəndiyevlər ailəsinin şan-şöhrətini daha da
ucaldacaqlar.
Filoloq Timuçin Əfəndiyevin atasıdır.
Yazıçı Elçinin atasıdır.
Mükafatları
"Şöhrət" ordeni — 24.05.1994[4]
Yaradıcılığı
Pyeslər
"İntizar"(1940-cı illər-Yazıçı Mehdi Hüseynlə birgə yazmışdır.)
"İşıqlı yollar"(1947)
"Bahar suları"(1948)
"Atayevlər ailəsi"(1954)
"Sən həmişə mənimləsən", yaxud "Boy çiçəyi"(1964)
"Mənim günahım"(1967)
"Odlu səhradan gəlmiş şeytan"
"On manatlıq lüstr"
"Bizə inan"
"Unuda bilmirəm"(1968)
"Məhv olmuş gündəliklər"(1969)
"Mahnı dağlarda qaldı"(1971)
"Qəribə oğlan"(1973)
"Bağlardan gələn səs"(1976)
"Xurşidbanu Natəvan"(1980)
"Büllur sarayda"
"Şeyx Xiyabani"(1986)
"Bizim qəribə taleyimiz"(1988)
"Sevgililərin cəhənnəmdə vüsalı"(1989)
"Tənha iydə ağacı"(1991)
"Ağıllılar və dəlilər"(1992)
"Hökmdar və qızı"(1994)
Uşaq hekayələri
"Ceyran ovu"
"Maraqlı hadisə"
"Qoruqlarda"
"Yasəmən ağacı"
"İz ilə"
"Ovçunun nağılı"
"Zəmidə bir turac səslənirdi"
Hekayələr
"Kənddən məktublar" kitabından
"Qızbəs xala"
"Qarımış oğlan"
"Mirzə İman"
"Xəncər hekayəsi"
"Aydınlıq gecələr" kitabından
"Gözlənilməyən sevgi"
"Apardı sellər Saranı"
"Durna"
"Qəhrəman ilə bülbülün nağılı"
"Kiçik bir poema"
"Qoca tarını çaldı"
"Yarımçıq qalmış portret haqqında mahnı"
"Qarı dağ"
"Hekayələr" kitabından
"Görüş"
"Gülaçar"
"Su dəyirmanı"
"Sən ey böyük yaradan" kitabından
"Yusif və Esfir"
"Vəzir Allahverdi xan və Bəhlul Danəndə"
"Sən ey böyük yaradan"
"Abidin yuxusu"
"Həyatın əbədi ahəngi"
"Sağsağan"
"İsa-Musa"
Müxtəlif illərin hekayələri
"Berlində bir gecə"
"Qəhrəmanımın nişanlısı"
"Balıqçılar"
"Gül satan"
"Cavan yolçu"
"Bahar buludları"
"Xəncər"
"Yaylaq qonşumuz"
"Şəhərdən gələn ovçu"
"Yun şal"
"Qırçı və qırmızı çiçək"
"Tufandan sonra"
"Səməd Vurğun haqqında hekayə"
"Daş hasar"
Povestlər
"Kənddən məktublar"(1939)
"Aydınlıq gecələr"(1945)
"Torpağın sahibi"
"Qaçaq Süleymanın ölümü"
"Xan qızı Gülsənubərlə tarzən Sadıqcanın nağılı"
"Üçatılan"(1981)-(Avtobioqrafik əsərdir.)
Romanlar
"Söyüdlü arx"(1958)
"Körpüsalanlar"(1960)
"Geriyə baxma, qoca"(1980)(avtobioqrafik əsərdir)
"Xan çinar"
"Dağlar arxasında üç dost"(1963)
"Sarıköynəklə Valehin nağılı"(1976-1978)
Filmoqrafiya
Atayevlər ailəsi (film)
Bircəciyim (film, 1986)
Bizi dağlarda axtarın (film, 1976)
Bizim qəribə taleyimiz (film, 2005)
Çarvadarların izi ilə (film, 1974)
Geriyə baxmağa dəyər (film, 1985)
Gözlə məni (film, 1980) (əsərin müəllifi) (İ.Əfəndiyevin
"Mahnı dağlarda qaldı" əsəri əsasında çəkilib)
Hökmdarın taleyi (film, 2008)
Körpüsalanlar (film, 1964) (əsərin müəllifi) (İ.Əfəndiyevin
"Körpüsalanlar" əsəri əsasında çəkilib)
Ləyaqət hücrəsi (film, 2011)
Mənim günahım (film, 1985)
Sən həmişə bizimləsən (film, 1997)
Sən həmişə mənimləsən (film, 1987)
Tikdim ki, izim qala. III film (film, 1998)
Yun şal (film, 1965)
Teatr tamaşaları
1.Bizim qəribə taleyimiz (iki hissəli dram) (quruluşçu rejissor –
Mərahim Fərzəlibəyov, quruluşçu rəssam – Elçin Aslanov,
bəstəkar – Emin Sabitoğlu, mahnıların mətni – Çingiz Əlioğlu,
rejissor assistenti – Mehriban Ələkbərova);
2.Sən həmişə mənimləsən. (quruluşçu rejissor – Tofiq
Kazımov, bəstəkar – Emin Sabitoğlu. Rollarda: Əli Zeynalov,
Amaliya Pənahova, Eldəniz Zeynalov, Səfurə İbrahimova,
Ətayə Əliyeva, Kamil Qubuşev).
Dostları ilə paylaş: |