35
Şərəfxan Osmanlı sultanı III Muradın tərəfinə keçmişdir.
77
O,
əsərində Osmanlı-Səfəvi müharibələrinə geniş yer vermişdir.
Əsərdə Azərbaycanın XIV-XVI əsrlər tarixinə də aid olan
mühüm məlumatlar vardır. Osmanlı sultanı III Muradın
Azərbaycana təşkil etdiyi hərbi yürüşlərdə iştirak etmiş Şərəfxan
Bidlisinin əsərində Osmanlı məlumat mənbələrinin təsiri,
müəllifin Səfəvi dövlətinə mənfi münasibəti nəzərə çarpır.
78
«Şərəfnamə» Azərbaycan mədəniyyətinin inkişaf etdiyi siyasi
şəraiti öyrənmək baxımından dəyərli mənbədir.
Mahmud bin Hidayətullah Nətənzi (1531/32-ci ildə
anadan olmuşdur) nəzərdən keçirilən dövr haqqında məlumatlar
verən müəlliflərdən biridir. Ruhani ailəsində anadan olmuş
Mahmud Nətənzi gənc ikən tarixə və İlahiyyata dair kitablar
oxumağa, şeirlər yazmağa mail idi. Onun ailəsi Heratın Səfəvi
hakimi, şah I Təhmasibin qardaşı Bəhram Mirzə tərəfindən
himayə olunmuşdu. Mahmud Nətənzi «Nəqavat əl-asar fi zikr
əl-əxyar» (və ya «əxbar») («Ruhani şəxslər haqqında
hekayətlərdən ən yaxşısı») adlı əsərini 1590-1599-cu illər
ərzində yazmışdır.
79
2 cilddən ibarət olan əsərin I cildində 1576-
1587-ci illərin mühüm hadisələri öz əksini tapmışdır. II cilddə
isə şah I Abbasın hakimiyyətinin ilk 11 ili ətraflı şəkildə
işıqlandırılmışdır. Şah I Abbasın taxta çıxmasına qədərki dövrün
bir çox hadisələri Mahmud Nətənzidən əvvəlki salnaməçilər
tərəfindən ya xatırlanmamış, ya da həmin hadisələr ətraflı
şəkildə təsvir olunmamışdır. Əsasən şəxsi müşahidələrinə
istinadlanmış Mahmud Nətənzi dövrünün siyasi fakt və
hadisələrinə xüsusi fikir vermişdir. Müəllifin nəinki hadisələri,
habelə həmin hadisələri doğurmuş səbəbləri şərh etməyə meyli
əsərin nəzərəçarpan cəhətlərindəndir.
80
XVI-XVII əsrlərin Azərbaycan mədəniyyətinin mühüm
faktları barədə dəyərli məlumatlar verən digər müəllif
İsgəndərbəy Münşidir. Bu Azərbaycan tarixçisi də əsərlərini
farsca yazmışdır. O, 1560-1634-cü illər ərzində yaşamış, saray
tarixçisi, şair və xəttat olmuşdur.
81
İsgəndərbəy Münşi
(Türkman) «Tarixe-aləmaraye – Abbasi» («Aləmi bəzəyən
Abbasın tarixi») əsərini təqribən 1630-cu ildə tamamlamışdır.
36
Əsər müqəddimədən, girişdən və iki cilddən ibarətdir.
82
Dövrün
başlıca hadisələri onun əsərində öz əksini tapmışdır. Məhəmməd
Xudabəndənin (1578-1587) və Şah I Abbasın (1587-1629)
dövründə divan katibi kimi yüksək vəzifədə olmuş İsgəndərbəy
Münşi (Türkman) Səfəvi dövlətinin maliyyə işləri ilə də məşğul
idi. O, bir sıra hərbi yürüşlərdə və səfərlərdə iştirak etmiş,
minlərlə azərbaycanlı rəssamın, şairin, xəttatın və sənətkarların
zorla İranın vilayətlərinə köçürülməsinin şahidi olmuşdur.
İsgəndərbəy
Münşi
«Tarixe-aləmaraye-Abbasi» əsərində
Səfəvilər dövründə Azərbaycan (türk) dilinin rolu haqqında da
məlumatlar
vermişdir.
Həmin
müəllifin
«Zeyle-tarixe-
aləmaraye-Abbasi» («Aləmi
bəzəyən
Abbasın tarixinin
davamı») adlı digər, yarımçıq qalmış əsəri də vardır.
83
Əsərdə
Şah I Səfinin hakimiyyətinin ilk 5 ili də təsvir olunur.
XVI əsrdə naməlum müəllif tərəfindən fars dilində
yazılmış digər mənbə «Tarixe-Şah-İsmaile-Səfəvi» («Şah
İsmayıl Səfəvinin tarixi») əsəridir. Əsərdə Şah I İsmayılın
fəaliyyəti, dövrün ictimai-siyasi çəkişmələri təsvir edilir. Əsərin
adı şərti səciyyə daşıyır.
84
Şah I İsmayılın əcdadları haqqında
məlumat əsərin giriş hissəsini təşkil edir. Əsərdəki məlumatlar
ictimai, siyasi, dini amillərin mədəniyyətin inkişafına təsirini
öyrənmək baxımından maraqlıdır.
Xondəmir (Xandəmir) Qiyasəddin ibn Hümaməddin əl-
Hüseyni (1475, Herat-1535, başqa məlumata görə 1536/37) İran
(fars) tarixçisidir. O, öncə Teymurilərin, 1507-ci ildən
Səfəvilərin və 1528-ci ildən isə böyük Moqol hökmdarlarının
saray tarixçisi kimi fəaliyyət göstərmişdir. Bu cəhət onun
ictimai-siyasi, tarixi görüşlərinin genişliyinə səbəb olmuşdur.
Tarixçinin 3 cilddən ibarət olan «Həbib əs-siyər fi əxbar əfrad
əl-bəşər» («Görkəmli adamlar haqqında xəbərləri təsvir edən
dost») əsərində İranın və qonşu ölkələrin ən qədim dövrlərdən
1524-cü ilədək olan tarixi təsvir olunur.
85
Əsər 1520-1524-cü
illər arasında yazılmışdır. «Kitabda nəzəri cəlb edən ən maraqlı
məsələlərdən biri dinin iki məzhəbinə-şiəliyə və sünniliyə
xidmət edən və bir-biriləri ilə daim müxalifətdə olan Osmanlı-
Səfəvi dini-ideoloji mübarizəsinin əks etdirilməsidir».
86
«Dəstur
37
əl-vüzəra» («Vəzirlərə göstəriş») və «Hümayunnamə» əsərləri
də onun hadisələrə fəal münasibətini əks etdirir. Xondəmirin
əsərlərində Azərbaycanın mədəni inkişafına dair məlumatlar
epizodik səciyyə daşıyır. Onun Səfəvilər dövlətinin banisi Şah I
İsmayıl Xətainin fərdi xüsusiyyətlərinə dair verdiyi məlumatlar
daha maraqlıdır.
87
XVII əsrin saray tarixçiləri olmuş Məhəmməd Tahir
Vəhidin («Abbasnamə» əsəri), Vəliqulubəy Hacı Davudqulu
oğlunun, Məhəmməd Yusif Qəzvininin, Şeyx Hüseyn ibn Şeyx
Abdal Zahidinin fars dilində yazdıqları əsərlərdə
88
dövrün hərbi-
siyasi çəkişmələrinə daha çox fikir verilmişdir. Bu əsərlərdən
XVII əsrdə mədəniyyətin əlverişli olmayan siyasi şəraitdə
inkişaf etdiyi bəlli olur. XVI-XVII əsrlərin fərman və
sənədlərində
89
Azərbaycan mədəniyyətinin inkişafına dair
məlumatlar çox cüzidir. Bu fərman və sənədlərin bəzilərində
dinin, dini idarələrin rolu barədə məlumatlar vardır.
XVIII əsrdə yaşamış alban katolikosu Yesayi Həsən-
Cəlalyanın «Alban ölkəsinin qısa tarixi» əsərində 1702-1722-ci
illərin tarixi fakt və hadisələri öz əksini tapmışdır.
90
Əsərdə
başlıca diqqət dövrün siyasi, hərbi hadisələrinin təsvirinə
yönəldilmişdir. Əsər müəllifi XIII əsrdə Qarabağın Aşağı Xaçın
ərazisində hakim olmuş Həsən Cəlalın nəslindən idi. Həsən
Cəlalın soykökü isə öz növbəsində Mehranilər sülaləsindən olan
böyük alban knyazları nəslinə bağlı olmuşdur. Həsən Cəlal
nəslindən olan hökmdarlar uzun müddət ərzində ənənəvi olaraq
Albaniyanın katolikosu vəzifəsini də icra etmişlər. 1240-cı ildə
Xaçınçayın sol sahilində, sıldırım dağın geniş ərazisində Həsən
Cəlalın tikdirdiyi Qanzasar monastırı əsrlərlə erməni kilsəsinin
təzyiqinə məruz qalan alban mədəniyyətinin sığındığı obyektə
çevrilmişdi. Monqollar tərəfindən 1261-ci ildə öldürülmüş
Həsən Cəlal bu monastırda dəfn olunmuşdur. 1511-ci ildən
etibarən Qanzasar monarstırı alban katolikoslarının
iqamətgahına çevrilmişdi. Katolikos Yesayi Həsən-Cəlalyan
alban patriarx taxtına 1702-ci ildə seçilmış, bu vəzifəsini
vəfatınadək (1728-ci ildə) yerinə yetirmişdir. Bu şəxs XVIII
əsrin əvvəllərindən Cənubi Qafqazı işğal etməyə can atan
Dostları ilə paylaş: |