Elçin
100
tarixindən dərs dedim. Sabirlə, Mirzə Cəlillə bağlı
sənədləri də o vaxtdan toplamağa başladım.
- Bu yaxınlarda bir müsahibədə oxudum ki,
Abbas Zamanovun ziyalı sayıqlığı olmasaydı,
Naxçıvan Muxtar Respublikası Ermənistana ilhaq
ediləcəkdi...
- 60-cı illərdə belə bir təhlükə vardı. Mən
S.M.Qənizadə haqqında materiallar toplayırdım. Qori
seminariyasının sənədlərinə baxmaq üçün Tbilisiyə,
oradan da Yerevana getdim. Yerevanda bir azərbay-
canlı müəllim mənə dedi ki, Naxçıvan Muxtar
Respublikasının Emənistana verilməsi haqqında sənəd
hazırlayırlar. Bu məsələ ilə əlaqədar bir neçə dəfə
mitinq də keçirilib. Hətta Meğri rayon partiya komitə-
sinin katibi Ali Sovetin sessiyasında çıxış edib deyib
ki, Azərbaycan tərəfi tələbimizə razı olmasa, Naxçıva-
na bir qatar da buraxmayacağıq.
Yerevandan təzəcə qayıtmışdım. Elmlər Akademi-
yasının böyük iclas salonunda S.Vurğunun xatirəsinə
həsr olunmuş gecə keçirilirdi. Salon ağzına kimi dolu
idi. Mənə söz verildi. S.Vurğundan, xalqlar dostlu-
ğundan danışdım. Sonra da dedim ki, bu dostluğu
pozmaq istəyənlər var. Bu yaxınlarda Yerevana get-
mişdim. Orada Naxçıvanın Ermənistana ilhaq edilmə-
silə əlaqədar sənədlər hazırlanır, mitinqlər keçirilir.
Əgər Səməd sağ olsaydı, şübhəsiz deyərdi ki, Naxçı-
vanın bir qarışını da heç kimə verməyəcək...
Salonda elə bil bomba partladı. Bir gurultu qopdu
ki, gəl görəsən. Milli hiss həm qüvvətlidir, həm də
Ə
d
ə
biyyat v
ə
c
ə
sar
ə
t t
ərcümanı
- Abbas Zamanov
101
qorxuludur. Əgər axşam desəydim ki, Rəyasət Heyə-
tində oturanların hamısını beşinci mərtəbədən atın, o
dəqiqə atardılar.
Səhəri gün məni partiyadan və universitetdən
çıxartdılar. Nizami institutuna 83 manatlıq bir işə gön-
dərdilər. Mən ərizə yazıb partiya bürosunun qərarı ilə
razılaşmadığımı bildirdim və xahiş etdim ki, sənədlə-
rimi göndərsinlər Moskvaya.
Çıxışı hərə bir cür qarşılamışdı. Vətənpərvər ziya-
lıların böyük əksəriyyətinin ürəyindən xəbər vermiş-
dim. Rəsul Rza məni küçədə qucaqlayıb öpdü. Ali
məktəb tələbələrinin və partiya yığıncağındakı bəzi
çıxışlarda isə ünvanıma kəskin sözlər deyilmiş, məni
inqilabçı adlandırmışdılar.
...Bu hadisənin ikinci günü səhər tezdən qapımız
bərk-bərk döyüldü. Durub açdım. Gördüm ki, kənddə
yaşayan qardaşım İsmayıldı (atam kiçik qardaşıma
böyük oğlunun adını qoymuşdu). İsmayılın gözləri
dolmuşdu. Soruşdum niyə ağlayırsan? Dedi səni sağ-
salamat gördüyümə görə. Dünən Türkiyə radiosu
xəbər verdi ki, Bi-Bi-Si-nin məlumatına görə univer-
sitetin müəllimi Abbas Zamanov Naxçıvanın Ermə-
nistana ilhaqını pislədiyinə görə onu qurğuşuna tutub-
lar, yəni güllələyiblər.
Dörd il get-gəldən sonra, nəhayət, məni Sovet İKP
MK yanında Partiya Nəzarəti Komitəsinin sədri
Nikolay Şvernik qəbul etdi. Həmin illərdə Sabirin
ərəb əlifbası ilə şeirlərini buraxmışdım. Türkiyədə
yazmışdılar ki, Sovet ədəbiyyatçısı Abbas Zamanov
Elçin
102
Sabirə beynəlmiləlçi damğası vurub. N.Şvernikə
dedim ki, xaricdə mənə beynəlmiləlçi deyirlər, bizdə
millətçi. Yaxşı, siz deyin, bəs mən kiməm? O da ca-
vab verdi ki: «Tı naş çelovek». Sonra məni partiyaya
bərpa etdilər, əvvəlki iş yerimə qaytardılar.
- Yaxşı dost çətin gündə tanınar, deyiblər, O
vaxt sizə kimlər kömək edirdi?
- Cəfər Cəfərov məni tək buraxmırdı. Məni oğlu-
nun toyuna da çağırmışdı. Çox adam xeyrə-şərə dəvət
etməyə belə qorxurdu. Bir gün Uşaqgəncnəşrin baş
redaktoru Seyfulla Şamilovla küçədə rastlaşdım. Dedi
bir mənə dəyərsən. Getdim yanına. Durub qapını
bağladı, seyfdən bir qalın kitab çıxarıb dedi:
- Bilirəm, pula ehtiyacın var. Bu kitabı tərcümə
elə. Öz adımdan çap edəcəyəm, qonorarını da verə-
cəyəm sənə.
Gənclər təşkilatının işi haqqında kitab idi. Çox
asan tərcümə olunurdu. İşdən sonra birbaşa makinaya
diktə etdim, aparıb verdim. İki-üç aydan sonra yenə
zəng vurub məni çağırdı. Kitab çapdan çıxmışdı.
Mənə xeyli pul verdi. Həmin pulla ailəmi yarım il
gen-bol dolandıra bilərdim. Dedi apar xərclə. Bir daş
altda, bir daş üstdə.
Respublika partiya təşkilatının birinci katibi Vəli
Axundovdan da çox razıyam. Ziyalı, barışdırıcı adam
idi. O, dörd ildə mənə çox kömək etdi. Hər səhər
gedirdim Əlyazmalar fonduna, bir də axşam çıxırdım.
Günorta yeməyimi də özümlə aparırdım. Dörd ildə 5-
6 kitab hazırladım. Ancaq nəşriyyat rəhbərləri qor-
Ə
d
ə
biyyat v
ə
c
ə
sar
ə
t t
ərcümanı
- Abbas Zamanov
103
xudan onlara yaxın durmurdular. Mərkəzi Komitənin
bürosunda dedim ki, siz mənimlə qəddarcasına rəftar
edirsiniz. İşdən çıxarmısınız, üstəlik kitablarımın
çapına da imkan vermirsiniz. V.Axundov Şıxəli Qur-
banovdan soruşdu ki, bunun kitablarının çapına kim
mane olur? O, cavab verdi ki, nəşriyyat rəhbərləri
ehtiyat edirlər. V.Axundov elə mənim yanımda dörd
nəşriyyata zəng vurdu. Bu zəngdən sonra kitablarım
dalbadal çap olundu.
- Bəs Naxçıvan məsələsi necə həll olundu?
- Ermənilər əl çəkmirdilər. Bir qrup ziyalı
Moskvaya - Mərkəzi Komitəyə məktub yazmışdı.
Həmin məktubda deyilirdi: nə qədər ki, Naxçıvan
Ermənistana verilməyib, bu respublikada milli məsələ
həll olunmayacaq.
Ermənistanda Sovet hakimiyyəti qurulmasının 40-
cı ildönümünə N.S.Xruşşov Yerevana gəlmişdi. Onu
çox yerlərə aparıb gəzdirəndən sonra Naxçıvan məsə-
ləsini açırlar. Başı dumanlı Xruşşov deyir ki, narahat
olmayın, mən bu məsələni aydınlaşdıraram. Doğrudan
da Moskvaya qayıdandan sonra sənədləri nəzərdən
keçirir. Qars müqaviləsi dördtərəfli danışıqlar zamanı
imzalanan sənədlərlə tanışlıqdan sonra qəti şəkildə
deyir ki, biz ərazi məsələsini heç vaxt müzakirə etmə-
yəcəyik. Təəssüf ki, Qorboçovda məhz bu qətiyyət
çatışmadı.
- M.Ə.Rəsulzadəni çox az adam tanıyanda siz
ilk dəfə onun adını çəkənlərdən olmusunuz, şəklini
iş otağınızda başınızın üstündən asmısınız...
Dostları ilə paylaş: |