Elçin Hüseynbəyli Yolayrıcında qaçış
Yüklə 5,11 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri. 2011 6 | w w w . k i t a b x a n a . n e t – M i l l i V i r t u a l K i t a b x a n a Məhəmməd çölə çıxdı. Səhər dumanı hər yeri bürümüşdü. İstanbula uçan təyyarənin vaxtına az qalırdı. Zamanla məkanın Şeytanla birləşdiyi, Tanrının unudulduğu bir məqamıydı... * * * Mən Züleyxanı tanıyırdım. Məhlədə onu "Malena", evdə Zulya çağırırdılar. Ona "Malena" adını kimin qoyduğunu bilmirəm. Oxucular bu yaraşıqlı xanımı tam təsvir etsinlər deyə məşhur İtaliya filmindəki Malenanı (aktrisa Monika Beluççi) yadlarına salsınlar: iri ala gözlər, məsum, bir qədər də sirli sifət, uzun qara saçlar, mütənasib bədən - bir sözlə, huri-mələk. Məhlə uşaqlarının hamısı Züleyxa-Malenanı sevirdi. O, bir şeytan idi. Kişilər bu mələksifət, dəcəl qıza vurulmuşdu. Məhlə arvadlarının onu görməyə gözü yox idi. Onlar dişi canavar idilər və nə zamansa yenidən dönüb vəhşi insan olsaydılar, kinolardan enmiş Züleyxanı parçalayardılar - təbiət mənzərələrindəki kimi. Ağzından qan daman pələngləri, şirləri tanıdınızmı? Bəs onların ayaqları altında can verən ceyranları?! Və bir səhər xəbərlər proqramında Azərbaycan gözəlinin İstanbulda vəhşicəsinə qətlə yetirildiyini eşidəndə uzaq keçmişi xatırlamağa başladım, daha doğrusu, keçmişin özü bizi xatırladı... Züleyxa və Fatimə əkiz bacıydılar. Züleyxa həddən artıq açıq-saçıq, Fatimə fağır, utancaq. Züleyxa gözəl, Fatimə - ortabab. Biri gözəlliyini hamıya göstərmək üçün səhərdən axşama kimi rəqs eləyir, oxuyur, oynayır, oğlanlara sataşır, kişiləri cırnadır, o birisi nənəsinin dizinin dibində oturub Quran əzbərləyir, namaz qılırdı. Bu ailəyə Allah Şeytanla Mələyi, Əzrayılla Cəbrayılı eyni zamanda göndərmişdi. Birincilərin qulaqları səsdə, ikincilərin qulaqları dincdəydi... * * * - Ancaq bircə dəfə, - Züleyxa bu sözləri deyəndən sonra donunun yaxasını açdı və döşlərinin arasını göstərdi. Biz buna razılaşmadıq: - Pulumuzu qaytar! - Danışığımız belə olub, - Züleyxa dedi və bizim israrlarımıza məhəl qoymadan qapını bağlamaq istədi, amma biz imkan vermədik. Hər ikimiz eyni zamanda ayağımızı qapının arasına soxduq. - Döşlərini göstərməlisən. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri. 2011 7 | w w w . k i t a b x a n a . n e t – M i l l i V i r t u a l K i t a b x a n a - Döşlərimi ha, ala! - Malenanın bu jestindən çaşdıq, o da imkandan istifadə edib, bizi çölə itələdi və qapını çırpdı. - Döşlərimi görmək üçün bu pullar azdı, iki manat gətirin, - qapının dalından dedi. - O döşlərdən o qədər görmüşük ki, kinoda sənin kimilərindən nə qədər istəsən var, - iki manata onları öpmək də olar, - Qadir belə dedi. Biz bir müddət qapının dalında durub dinşədik, sonra növbə ilə qulaqlarımızı yaxınlaşdırıb, içəridə baş verənləri diqqətlə izləməyə başladıq. O, qapının açar deşiyinə kağız tıxamışdı ki, biz oradan baxa bilməyək. Kinolar gözəli incə addımlarla qonaq otağına keçdi, öncə güzgüyə baxdı, sonra koftasını çıxardı və xırda, yumru döşlərini sığallamağa başladı. Biz onun məmələrinin çəhrayı giləsini xəyalımızda canlandırırdıq. Hər gün bu mənzərə təkrar olunurdu, hər halda biz belə düşünürdük. Mən: - Mərc gələrəm ki, indi koftasını çıxarıb döşlərinə baxır, - dedim. - Ah! - Qadir fısıldadı və yumruğunu Züleyxagilin taxta qapısına çırpdı... Qapı qoca, əldən düşmüş kişilər kimi azcana qımıldandı. Qadirlə mən yeddinci sinfə keçmişdik. Züleyxa bizdən iki yaş böyük idi, amma səkkizinci sinfi qurtarandan sonra oxumağın daşını atmışdı, dərsə getmirdi. "Kosmos" klubunda Malenanın baş rolda oynadığı kinonu dəfələrlə, oğrun-oğrun seyr eləmişdik. Çünki bizi kinoya buraxmırdılar. Biz ora xəlvəti girirdik. Kino başlamamışdan, skamyaların altında gizlənirdik və kinonu da bəzən elə oradan seyr eləyirdik, hamının başı qarışan kimi, yəni kinonun ən maraqlı yerində, Malenanın koftasını çıxarıb döşlərini sığallayan zaman skamyaların altından çıxırdıq. Monika Beluççinin iştirakı ilə başqa bir kinoya da baxmışdıq. O kinonun adı indi yadımnan çıxıb, amma öncəkindən daha maraqlıydı. Kişilərin gözlərilə yedikləri, qadınların altdan-altdan baxdıqları, cavanların fitə basdıqları qızın adı Malena deyildi, deyəsən, onun heç adı da yoxuydu, amma Malenaya çox oxşayırdı, bəlkə də kinodakı rolu eyni aktrisalar oynayırdılar. Oğlanlar qızın döşlərini görmək üçün hər gün ona şokoladlı dondurma alıb gətirirdilər. Amma istəklərinə tam nail ola bilmirdilər, bəziləri isə hövsələsizlik edib gözəlçəni gözləmirdi, dondurmanı özü yeyirdi, sonra şokoladlı barmaqlarını yalayırdı, yəqin həmin zaman, yəni bu sirli və ehtiraslı yalama zamanı gözəlçəni xəyalında canlandırırdı. Biz indi həmin həyatı yaşayırdıq, daha doğrusu, biz həyatı kinolardakı kimi yaşamaq istəyirdik... - İndi neyniyək? - Qadir məndən soruşdu. Mən çiynimi çəkdim, sonra: www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri. 2011 8 | w w w . k i t a b x a n a . n e t – M i l l i V i r t u a l K i t a b x a n a - Gözləmək lazımdır, - dedim.. Qadir: - Dərsə gedəndə onu lağa qoyarıq. - Yusif bizi əzişdirər, - mən onun bu sarsaq təklifinə qarşı çıxdım. - Qorxaq, Yusif bizə neyniyəcək? Uzaqbaşı Züleyxanın atasına deyərik. Bir müddət dinməz dayandıq. Otaqdan səs-səmir gəlmirdi. - Yaxşısı budur balıqçıların yanına gedək, balıq tutaq, onu sataq və Züleyxanın istədiyi pulu verək... Sahilə düşdük. Hava küləkli olduğundan dənizin sahilində heç kim yoxuydu. Bir az sahildə veyilləndik, küləyin ora-bura qovduğu dalğalara tamaşa elədik. Qağayılar yoxa çıxmışdı, yalnız bir qağayı dənizə enmək üçün çalışırdı, öz dilində nəsə deyirdi, görünür, suyun üzündə nəsə görmüşdü, ancaq külək ona aman vermirdi və yenidən geri atırdı, adalara tərəf dartırdı... Həmin gün, elə sonrakı günlər də biz balıq tuta bilmədik. İşimiz-gücümüz həyətdə oturub Züleyxanı gözləmək idi... Bir gün, o özü bizi çağırdı, şəhadət barmağıyla işarə elədi ki, bizə sözü var. Hər ikimiz ürəyimizdə sevindik. - Kim mənə Yusifin ora girdiyini xəbər eləsə, döşlərimi ona göstərəcəm, - deyə Züleyxa barmağını qoca əncir ağacına tərəf tuşladı. - Budlarını da? - Qadir tələsik soruşdu. Züleyxa: - Onları da, - deyə razılaşdı, - ancaq heç kim bilməsin. - Sonra isə barmağı ilə bizi hədələdi, gülə-gülə qapını örtdü və otağın içində zümzümə eləməyə başladı. Biz yerimizdən tərpənmirdik. O, bunu duydu, səsini kəsdi, qapını qəfil açdı və: - Niyə qurumusunuz, gedin də! - dedi və qapını çırpdı. Biz yerimizdən götürüldük. Pillələrdən düşəndə Qadirin ayağı mənə ilişdi və təpəsiüstə yerə gəldi, incəvardan qumluğa düşdü, bir şey olmadı. Eləcə ufuldaya-ufuldaya dirsəyini ovuşdurdu. Onun qapqara üz-gözündə əzabqarışıq xoş ifadə duydum. Züleyxanın "ora" saydığı yer qoca əncir ağacının dibindəki duşxanaydı. Həyətdə təkcə Yusifgilin duşxanası vardı. Onu atası Həsənağa dayı tikdirmişdi və bircə dəfə də olsun orada yuyunmamış, gecələrin birində ölmüşdü. Deyirdilər ki, yuxudaykən Əzrayıl onun ürəyini oğurlayıb. Həsənağa kişini qəbiristanlığa aparanda mənə elə gəlmişdi ki, onun ürəyi yerində yoxdu və özündən qabaq Əzrayılla birgə göyə uçub. Məhlə adamları hər həftənin sonu o biri küçənin başındakı hamama gedirdilər. Yusifgildən başqa. O, idmançıydı. Əzələlərini bizim qabağımızda oynatmaqdan həzz alırdı. İdmandan, Yüklə 5,11 Kb. Dostları ilə paylaş:
|