ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
287 Daş y ağan gün Bax, beləcə, Sevdimalı neçə il dağ kimi duruş gətirdi bu kənddə. Bac vermədi xain ermənilərə. Yeri düşəndə, dığaların ağzından vurub yerində oturtdu Şahverdinin qoca qartalı. Vaxtilə Qubadlı və Zəngi landan alınıb səxavətlə Ermənistanın Gorus və Qafan rayonlarına peşkəş edilən Şurnuxu, Ağbulaq, Şamsız, Qurdqalağı, Kürdük, Ağvanlı kəndlərində bir azər baycanlı qalmamışdı. Ermənilərin tənəsinə, təsirinə, təzyiqinə tablaşmadıqlarından pərənpərən olmuşdu lar dədəbaba yurdlarından. Şahverdi Varatan olsa da, Sevdimalı sevdimalılığında qalırdı, dayanıb dur muşdu kəndində. Qüruruna, namusuna, vətən qey rətinə, burada uyuyan atababaların ruhuna söykən mişdi qoca qartal. İllər keçdi, bir gecə… Onda bir vilayəti idarə etmək fəhmindən xali olan, lakin Sovet hökuməti kimi nəhəng dövlətə başçılıq edən maymaq Qorbaçov ipi əldən vermişdi. Ölkə birbirinə dəymişdi. Qanunlar gücdən düşmüşdü, aləm birbirinə qarışmışdı. Aqam bekyanların, şahnazarovların, balayanların, petros yanların, kaptukyanların məkrli erməni xislətləri üzə çıxmışdı. Daşnaklar Andronikdən miras qalmış köhnə zurnabalabanları ilə erməni millətçiliyini yavaşya vaş dirçəldirdilər… Bax, həmin ara qarışıb, məssəb itən günlərin birində Sevdimalı kişinin darvazası dö yüldü. Gecədən xeyli keçsə də, ev sahibi tez həyət bacanın işıqlarını yandırıb, həyətə endi. Və: – Yəqin qonaqqaradır – düşündü. Çünki Sevdimalının evi yol qırağındaydı. Dara düşən, maşını sınan, aclığı olan, yorulub yolda qalan Sevdimalının qapısını dö yürdü, bu komaya üz tuturdu. Hamı bilirdi ki, Sevdi malı kara gələn, əl tutan, çörək verən adamdır. Kim liyindən, nəçiliyindən asılı olmayaraq, Sevdimalının qapısı gələnin üzünə açıqdır. Həmişə də deyir ki, əl 288 Ə li İld ırı m oğ lu tutmaq Əlidən qalıb. Qonaq tanımayan qapını, heç Allah da tanımaz. Sevdimalı kişi addımını yeyinlədib qapını tayba tay açdı. Birbirindən aralı üç nəfərlə üzləşdi. Əyin lərində də polis forması. Kənardakı “QAZ69” marka lı minik maşınının da qırmızı zolaqlarından hiss olu nurdu ki, rayon polis idarəsinə məxsusdur. “Dövlət adamlarıdı, belələrindən zaval gəlməz, yəqin aclıqları və ya başqa bir ehtiyacları var. Möhüblərini düzəldib yola salaram”, – özözünə dü şündü və irəlidə dayanan baş leytenant A.Mirzoyanı tanıdı. Ona əl verib ədəbərkanla: – Xoş gəlmisən, – dedi. – Atan bu evdə çox olub, sən də tut vaxtı biriki dəfə gəlibgetmisən. Amma son vaxtlar görünmürsən. Adamın vəzifəsi olanda etibarını itirər?! Elə bil bu sözü daşa dedin. Baş leytenant ona əl də uzatmadı və Sevdimalının ərkyana dediklərinə əhə miy yət vermədən dodağını yana əyib həyətə daxil oldu. Ardınca da S.Manukyanla B.Bədəlyan. Baş ley tenant Mirzoyan həyətbacaya kinayəli nəzər salıb xarakterinə uyğun təkəbbürlə: – Ara, Sevdimalı, nə boşboşuna qırıldadırsan e, ara, heç abrına yoxdur?! Özün də qocalıb kaftar olmu san. Ara, niyə rədd olub getmirsən? Sevdimalı atası ilə yaxın olduğu, özü ilə neçə dəfə çörək kəsdiyi baş leytenantdan bu sözləri gözləmirdi. Ona görə də Mirzoyanın başından yekə qələt qırması Sevdimalıya bərk toxundu. Lakin qonaq olduğunu, qapısına gəldiyini mülahizə eləyib onun ədəbsiz sö zünün başına ip salmaq istəmədi. Rütbəcə Mirzoyan dan kiçik olan Manukyanla Bədəlyan da baş leytenan tın dediklərini təsdiq etdilər: – Ara, Sevdimalı, düz deyir eli, abrını yoxdur, niyə rədd olub getmirsən?!! 289 Daş y ağan gün Ev sahibi başa düşdü ki, çağırılmamış qonaqlar dalaşmağa bir bəhanə axtarırlar. Sevdimalı dünya görmüş kişidi. Polis işçilərinin ədalı hərəkətlərindən dalağı sancdı. Hiss etdi ki, burda nə isə xoşagəlməz bir hadisə baş verə bilər. Ancaq özünü o yerə qoyma dı. Bildiyini bildirmək istəmədi. Hələlik hövsələsini cilovlayıb səbir elədi. Bu sözsöhbətlərin axır aqibətini gözlədi. Əslən Gorus şəhərindən olub, Yerevanda po lis sistemində işləyən baş leytenant A.Mirzoyanın da nışıqlarından davadalaş qoxusu gəlirdi. Bunu Sevdi malı kişi başa düşmüşdü. Onlar söz güləşdirəgüləşdirə yuxarı mərtəbəyə qalxdılar. Sevdimalının həyat yoldaşı Sərmayə ilə gəlini Aidə qonaqların qabağına çıxıb ehtiramla onla rın hər üçünə: – Xoş gəlmisiniz, – dedilər. Və teztələsik yemək sto luna təmiz süfrə açdılar, samovara su töküb od sal dılar… Başda əyləşib qıçınıqıçının üstünə aşıran baş ley tenant bir siqaret yandırıb erməni lovğalığı ilə tüstü sünü başından yuxarı pülədi və təkəbbürlə: – Ara, Sevdimalı, niyə bu kənddən köçüb getmir sən, uzuna uz bağlamısan. Ara, türk olanda adamın abrına olmaz?!.. Sevdimalının qətiyyətli baxışlarında kinayəli təbəs süm dolaşdı: – Görürəm, üçünüz də paqon sahibisiniz, – dedi. – Polis işçisi elə hökumət adamı deməkdir. Ayağımın biri burdadır, biri gorda. Ömrümün bu çağında damı mıdaşımı atıb hara gedim? Mirzoyan səsini qaldırdı: – Ara, bu qoca türk dalıdı, nadı, – dedi. – Gərək elə qulağından tutaq, donuz kimi sürüyüb aparaq. Sevdimalı kişi yenə də təmkinini pozmadan: 290 Ə li İld ırı m oğ lu – Oğul, – dedi. – Çiynində paqon gəzdirsən də, görü rəm çox nadansan, yuxarıdan gedirsən, havalı danışırsan. Atanla çörək kəsmişəm, özün də vaxtilə bu evə gəlibgetmisən. Gecənin bu vədəsi buyurub gəlmisiniz, qonaqlarımsınız. Ürəyiniz nə istəyir, uşaq lar hazırlasın, yeyiniçin, sizi hörmətlə yola salım. Yoox, ayrı bir qara niyyətiniz var, bu başqa məsələ. Fikrinizi deyin, mən də bilim. Evimin içində, arvad uşaq eşidəeşidə artıqəskik danışmaq nə lazım? Bir az da özünüzü ədəbli aparın, sözünüzə sərhəd qoyun. Heç olmasa, çiyninizdəki qırmızı paqondan utanın. Mirzoyan Sevdimalının sözünü özünə sığışdırma dı, hikkəlihikkəli ayağa qalxdı, qabaq stolunu itələyib aşırdı. Manukyanla Bədəlyan da ona baxıb əyləşdikləri stulu kənara tulladılar. Baş leytenant aynabəndə çı xanda əlini kəmərinə aparıb belindəki makarov ta pançasını geri çəkdi. Şübhəsiz ki, o silahlı olduğunu hiss etdirmək istəyirdi. Və barmağını Sevdimalıya silkələyəsilkələyə: – Qoca kaftar, sənə bir gün vaxt verirəm, – dedi. – Rədd olun, gedin burdan! Gəlini də aparmalıyıq, bizə lazımdı, özün bilirsən də niyə – o ədəbsizədəbsiz iriş di – ki, o yanbu yan eləsən, məhv olacaqsan. Sevdimalı kişinin rəngi qaçdı: – Yaxşı! Köç deyirsən, sabahdan köçərik, – dedi. – Ancaq səfehsəfeh danışmayın! Ağlınızı başınıza yığın! Polis işçiləri başı çay dəmləməyə qarışan Aidəni araya aldılar. Gəlin onları geri itələyib qaçmaq istədi, lakin mümkün olmadı. Qadın xeylağı üç nəfər pəzə vəng polis işçisi ilə necə bacarsın?! Səsküyə yuxudan qalxan körpələr analarını yad kişinin əlində görüb çı ğırışdılar. Polis işçiləri Aidəni pilləkən aşağı sürüməyə başladılar. Gəlin onların əlində özünü orabura çırpa raq qışqırıb qayınatasını köməyə çağırdı: Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|