Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
143 öz hərəkətlərinlə ümumbəşəri hiss olan məhəbbət hissini də təhqir etmiş olursan. Bəli, Senti xoşbəxt idi. O öz sevdi yi tərəfindən əzab və işgəncəyə məhkum edilsəydi belə, bu cəfalara həyatdan zövq alaala dözər və zamanın sürətlə keçməsi üçün də heyfsilənərdi. Odur ki, Seara ilə keçirdiyi an lar onlar üçün xoş və gözəl anlar idi. Searanın da özünü xoşbəxt hiss etməsini inkar etməmək olmazdı. O da artıq insançün verilmiş bir yaşamlıq ömrün nə dərəcədə qiymətli olduğunu və ondan necə istifadə etmək la zım gəldiyini anlayırdı. Lakin onun gözlərinə diqqətlə nəzər saldıqda hiss etmək olardı ki, Seara heç də təsəvvür edilən qədər də özünü xoşbəxt saymır və hansı bir daxilən ona təzyiq göstərən naməlum qüvvə isə onun sevincli anlarını öz zəhərli pəncələri ilə boğmağa çalışır. Fəqət nə etmək olar, daxilən sənə əzab verən bir qüvvə varsa, demək o qüvvənin də zahirən öz əlamətlərini büruzə verməsi anları da olur. Elə məhz Senti Searanın da bir qədər qüssəli olduğunu onun zahiri əlamətlərindən hiss etdi. Hiss etdi ki, dünyalar qədər sevdiyi Seara onun gözlərinin qarşısında hansı naməlum qüvvəninsə pəncəsində əsirdir və bu qüvvə onun ürəyini sıxıb incidir. Bu isə sevənlər üçün ən böyük əzab və işgəncədir. Sevdiyin kəs gözlərinin qarşısında kədərli görünə. Yox, Senti buna dözə bilməzdi. Hətta nəinki Senti, qəlbində məhəbbət hissinin qərarlaşmasına yol vermiş hər bir şəxs üçün belə bir vəziyyətə dözmək mümkün deyil və əkstəqdirdə, həmin şəxs böyük qəbahət işlətmiş olur. Odur ki, Senti Searanı bir qədər diqqətlə nəzərdən keçirib nəzakətlə soruşdu: – Mənim həyatım, son damla qanımın tökülməsi məni o qədər sarsıtmazdı, lakin sənin bir qədər dərdli və kədərli gö rünüşün məni hədsiz sarsıdır. Bəlkə sənin hər hansı cəhətdən ciddi köməyə ehtiyacın var? Bəlkə sən… Çəkinmə, de mənim 144 həyatım, səni daxilən narahat edən nədir? Nə üçün yalnız eşq və ehtirası əks etdirməyə layiq gözlərindən kədər oxunur. Mən səni dinləməyə hazıram, mənim Searam. Cinayət etdiyi yerdə yaxalanan adamlar kimi Seara rəng verib, rəng aldı. O öz sevdiyini bu sevincli vaxtında məhz özünün ucbatından təşvişə saldığı üçün ürəyində özüözünü möhkəmcə danladı. Taleyin onu Senti ilə rastlaşdırmasından razı olsa da, bu görüşün bir qədər gec olmasından narazı idi. Axı, o, Senti ilə üçdörd il bundan əvvəl də rastlaşa bilərdi. Bəli, həyat onla rı hər an görüşdürə bilərdi. Ancaq bu yaxınlarda görüşdür müşdü, bu isə gec deyildirmi? Görəsən tale onunla yenidən yeni bir əyləncəyə başlamır ki? Görəsən, həyat onu yenidən yeni tənələrəmi məruz qoyacaqdır? Bu qəribə fikirlər çalarlı ğından Seara birdən ayrıldı və Sentini qucaqlayıb hıçqırıqlar içərisində həyəcanlı bir səslə dedi: – Senti bu gündən mən yalnız səninlə olacağam. Yal nız öz xoşbəxtliyimi səndə tapacağam. Ancaq Senti bizim birləşməyimiz yolunda çox ciddi bir maneə vardır. Əgər bu maneə ləğv edilməsə, bizim birləşməyimizə hökmən maneə olacaqdır. Bu söhbətdən sonra Senti öz həyəcanını gizlətməyə belə ça lışmadan soruşdu: – Seara, mənim həyatım, o hansı maneədir ki, bizim bir ləşməyimiz yolunda çətinliklər yarada bilər? Mən o ma neəni bu dəqiqə didib parçalamağa hazıram. Seara özündə bir az sərbəstlik yaradaraq, Sentini də sakit ləşdirməyə çalışdı və həzin bir səslə dedi: – Sakit ol, Senti, həyəcanlanma. İnsan müəyyən hadisəni dinləmək və o sahədə fikir yürütmək üçün, birinci növbədə, öz daxili sakitliyini bərpa etməlidir. Əkstəqdirdə, əldə edilə 145 bilən nailiyyətlərdən məhrum da ola bilər. bu sənə də aiddir. Bilirəm, sən mənim yolumda ölümə belə getməyə hazırsan. Lakin hər bir işi tədbirlə görmək birinci şərtdir. Birləşməyimiz üçün çətinlik törədən maneəni didibparçalamaq sənin üçün heç də çətin deyildir. Ancaq insan unutmamalıdır ki, hər bir işi görməzdən əvvəl onun son nəticəsi ilə də maraqlanmalı dır. İndi isə qulaq as, Senti – deyə o, pörtüb qızararaq güclə nəfəs alaala bir qədər yumşaq səslə dilləndi: – Gizlətməyin nə mənası vardır? Bunu gectez biləcəkdin və bəlkə də bilirsən də. Axı, mənim ərim var. Bil, axı, mən heç də başqaları kimi sərbəst deyiləm ki, istədiyim zaman kiminləsə yeni ailə həyatını qura bilim. Axı, mən heç bir uşaq anası olmasam da ərdəyəm. Searanın dilindən ərdəyəm sözünü eşidən Sentini sanki il dırım vurdu. O, həyatında ilk dəfə ayaq üstə durmağa taqəti olmadığını hiss etdi və heysiz halda stulda əyləşdi. Yalnız qanı qaçmış dodaqlarından titrəyətitrəyə bu sözlər çıxdı: – Necə, Seara, sənin ərin… – deyə bildi və susdu. Sentinin bu hərəkətlərindən təşvişə düşmüş Seara tez bir qab soyuq su gətirib Sentiyə içirtdi, onu sakitləşdirdi. Aradan bir neçə sükut dolu dəqiqələr ötüb keçdi. Onlarsa susmuşdular. Hər ikisi gü nahkar kimi gözlərini yerə dikmiş və nə barədə isə fikirləşirdi. Nə isə… Yenə də birinci sözə Senti başladı. O, başını təəssüf bildirən bir tərzdə yırğaladı və düz Searanın gözlərinin içinə baxaraq belə dedi: – Hə… demək, sənin ərin var. Mən bunu çoxdan bilməliydim. Lakin de görüm, sən onu da mənim kimi sevirsənmi, yaxud da o səni sevirmi? Sual gözlənilmədən verilsə də, Seara bu suala çoxdan ha zırmış kimi dilləndi: 146 – Yox, yox, Senti, elə düşünmə. Əgər mən onu sevsəydim heç sənə vurulardımmı? Ona gəlincə isə onun da məni sevmədiyi çoxdan məlumdur. Bunu qraf Şokun hər gün bir məşuqəsi ilə gün keçirməsindən də aydın hiss etmək olar. Bu sualcavabdan sonra daxilən bir qədər sakitləşən Senti yorğun bir səslə dedi: – Demək, sənin onu sevmədiyin kimi, onun da səni sev mədiyinə əmin ola bilərəm və o yenidən bir qədər fikrə gedib susdu. Bu sükut da bir neçə dəqiqə çəkdi. Yenidən Sentinin sükutu pozan səsi Searanı hədsiz dərəcədə həyəcanlaşdırdı. – Belə isə həyatım, biz birləşməliyik və bizim birləşməyimiz yolunda heç bir şey maneə ola bilməz, lakin bir şərtlə ki, sən ondan məhkəmə vasitəsiylə boşanmağa razılıq verəsən. Belə olan təqdirdə, sən özünü mənimlə birgə xoşbəxt saya bilərsən. Həyəcanlanmış Seara kövrək səslə tələsik dilləndi: – Mən buna razıyam, Senti, təki sən… O, sözünün dalını gətirə bilmədi. İsti göz yaşları Sentinin üzünü, boynunu, əllərini islatdı. Senti onu öz ağuşunda hamıdan mühafizə etmək istəyirmiş kimi gizlətdi. Onlar xoşbəxt idilər. Onlar öz son suz məhəbbətləri ilə biribirlərinə layiq idilər. Yenidən bir müddət onların hər biri sevdiklərinin qoxularından, arabir ilıq öpüşlərindən və həzin pıçıltılarından başqa bir şey hiss etmədilər. Hiss etmədilər ki, indicə keçirdikləri bu bir neçə an da artıq yaşandı və bir daha geri qayıtmayacaqdır. Bəli, onlar beləcə yavaşyavaş sakitləşdilər və yenidən söhbətə başladı lar. Sakitliyin bağrını yenə də Sentinin ehtiraslı səsi pozdu: – Seara, sən tezliklə məhkəməyə boşanmağın barədə ərizə verməlisən – dedi. Biz bu işi təxirə salmamalıyıq. Onu daxili bir narahatlıqla dinləyən Seara nəzakətlə sözə başladı: – Məhkəməyə hər vaxt boşanmaq haqqında ərizə vermək mümkündür, Senti. Lakin məsələnin başqa bir vari Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|