Elm və din
- 59 -
Nobel mükafatı laureatı bir fizikin mənə illər öncə
dediyi bu sözlər hələ də yadımdadır: «İnsanlığın bilik yu-
mağında ən az belə olsun payı olmayan bu ölkələri dəstək-
ləmək və onlara kömək etmək kimi bir məcburiyyətimiz
varmı?» O, bunu söyləməsəydi belə, nə vaxt ki, bir xəs-
təxanaya girsəm, penisillindən tutun həyat xilas edən hər
hansı bir müalicə metoduna qədər bütün tibbi avadanlıq-
ların İslam dünyasından heç birimizin payı olmadan hazır-
landığını görəndə şəxsən qorxunc bir narahatçılıq hissi
keçirirəm. İnanıram ki, din adamlarımız da eyni hissləri
keçirirlər. Əgər belə deyilsə, onda niyə İmam Qəzali məş-
hur «İhya-u Ülumi'd-Din» kitabının ilk fəslində məhz tibb
elmlərindən söz açaraq, heç olmazsa İslam cəmiyyətinin
inkişafı üçün lazımi elmlərin alınıb öyrənilməsini qeyd
edib? O, bu elmlərin alınıb inkişaf etdirilməsini bir vacib
şərt – bütün cəmiyyətin məcbur olduğu, ancaq cəmiyyət-
dən bəzilərinin onun adından çıxış edərək icra edə biləcəyi
bir vəzifə – kimi görmüşdür.
Bu sözlərimlə aramızda «sözü keçən» üç qrup insana
müraciət edirəm. Bunlar: Allahın
var-dövlət bəxş etdiyi in-
sanlar, siyasətdən məsul olan nazirlərimiz və şahzadələri-
miz, din adamlarımızdır.
Dəfələrlə qeyd etdiyim kimi, elm ətrafımızdakı dün-
yanı dərk etməyimizin təməli olduğu, qanunlarının dəyiş-
məz olduğu və Allahın dizaynını izah etdiyi üçün mühüm-
dür. Elm bir başqa cəhətdən də vacibdir: çünki o bizə
maddi fayda və müdafiə gücü verir. Bundan əlavə, elm
universal (bəşəri) olduğu üçün əhəmiyyətlidir. Bütün in-
sanlığın və xüsusilə də Müsəlmanlar arasında əməkdaşlı-
ğın qurulmasına səbəb ola bilər. Beynəlxalq elmə borcu-
muz var və canımızı dişimizə sıxıb bu borcu ödəməliyik.