Digər tərəfdən, keçid iqtisadiyyatlı ölkələrin yuxanda qeyd
etdiyimiz əsas iqtisadi problemlərinin həllində xarici amilin
dominant rolu da rəqabət mühitinin təşəkkülü aspektində
əks-effekt verir. Birmə’nalı olaraq başa düşmək lazımdır ki,
xarici sahibkarları yaxud investorları maraqlandıran əsas məsələ
yüksək gəlir əldə etmək imkanıdır. Real məzmun daşıyan rəqabət
mühiti ən yaxşı halda normal gəlirə zəmanət verir, əgər sözügedən
sahibkarlar öz fəaliyyətlərini səmərəli təşkil edə bilərlərsə! Başqa
sözlə, Azərbaycanda həmçinin əksər keçid iqtisadiyyatlı ölkələrdə
normal rəqabət mühiti əcnəbi investorlara həddən yüksək
rentabelliklə işləmək imkanı yaratmır. Buna görə də, həmin
sahibkarların qeyd edilən aspektdə maraqlı olduqlarını iddia
etmək mənasızlıqdır. Yə’ni, ölkə hökumətinin xarici iş
adamlarının cəlbedilməsində ifrata varması, onların bazar
fəaliyyətlərinin məhz rəqabət mühitinin formalaşdırılması
baxımından tənzimləməməsi arzu edilməyən proseslərin start
götürməsinə təkan verə bilər.
Eyni zamanda, qeyd etməyi zəruri sayınq ki, araşdırdığımız
məsələ-inhisar fəaliyyətinin tənzimi problemi ilkin olaraq mövcud
iqtisadi sistemin sosial-iqtisadi təbiətinə və dünya bazarının
inkişaf təmayüllərinə uyğun gələn rəqabət siyasətinin
formalaşdınlmasını tələb edir.
Belə ki, inhisarizmin təzahür formaları ifrat dərəcədə
genişdir. İqtisadi nəzəriyyə isə inhisarçı fəaliyyəti bir qayda
olaraq sırf iqtisadi fenomen kimi qəbul edir. Onun qlobal,
geosiyasi və geoiqtisadi aspektləri, eləcə də ölkələrarası yaxud
milli iqtisadi sistemlərarası təsiri sərf-nəzər edilir. Əslində,
inhisarçı fəaliyyətin tənziminə ilkin olaraq qlobal səviyyədən
baxılmalıdır. Qeyd edilən zərurət inkişaf etmiş ölkələrin dünya
bazarındakı davranış tərzinin inhisarçılıqla üst-üstə düşməsinə
əsaslanır.
Bu gün «Böyük Yeddilər» dünya kompyuter texnikasının
3/4-nə, yüksək texnoloji istehsalın 4/5-nə sahibdirlər. Təkcə ABŞ
və Kanadanın tədqiqat işlərinə sərf etdikləri vəsait həmin
istiqamətdə bütün dünya üzrə məcmu xərclərin 42,8%-ni təşkil
edir. Müqayisə üçün deyək ki, bu aspektdə Latın Amerikası və
Afrikanın (lOO-o yaxın ölkə) birlikdə xüsusi çəkisi 1%
civarındadır.
219
Qərb ölkələri dünya üzrə patentlərin 87%-nə sahibdirlər.
Patentlərin eimtutumlu texnologiyaların inkişafına tətbiqi
sferasında isə Qərb ölkələri ilə keçid iqtisadiyyatlı ölkələr arasında
mütənasiblik l:40-a nisbətindədir. Digər tərəfdən, inkişaf etmiş
ölkələrin qlobal tədavül sferasında davranış tərzi, ən azı
inteqrasiya meyli qanalılıq kimi xarakterizə oluna bilər. Məsələn,
ABŞ-ın məcmu ixracatı Ümum Milli Məhsulun 5%- ni təşkil edir.
Avropa İttifaqı (blokdan kənar) və Yaponiyada da analoji vəziyyət
müşahidə olunur. Avropa İttifaqında məcmu ticarət axınlarının
74%-i blokdaxili məkana yönəldilir və s. İqtisadi fəaliyyətin əksər
sferalarında inkişaf etmiş ölkələrin inhisarçı yüksəkliyi adi gözlə
görünür. Və, belə bir şəraitdə inkişaf etməkdə olan, ələlxüsus
keçid iqtisadiyyatlı ölkələrin müstəqil surətdə dayanıqlı inkişafı
əlbəttə ki, böyük şübhə altına düşür. Bu hal əvvəla, inkişafın
ekstensiv xarakteri və Qərbdən texnoloji asılılıqla, ikincisi,
inkişafın
təminatında
xarici
amillərin-başlıca
olaraq
investisiyanın ölçüyə gəlməz dərəcədə böyük rolu ilə və üçüncüsü,
inkişaf etmiş ölkələrdən ixrac asılılığı ilə səciyyələnir. A.Heklessa
haqlı olaraq qeyd edir ki, «...Yeni şəraitdə Qərb
ölkələri
özlərini
hiperkorporasiyalar kimi apanr və ...tamamilə yeni məzmunlu
proteksionizmə keçirlər...
Beləliklə, demokratik prinsiplərə söykənən cəmiyyət
quruculuğu tam məntiqi şəkildə inhisarçı fəaliyyətin tənzimi
problemlərinə «Milli TAM»ın tərkib hissələri arasında qarşılıqlı
əlaqə və asılılığı da daxil edir. Bu problemə daha geniş müstəvidə
yanaşma zəruriliyi, yuxarıda qeyd etdiyimiz keçid fenomeni ilə
şərtlənir. M.Xansen yazır ki, «...Bu gün dünya...dövlət, bazar və
vətəndaş cəmiyyəti arasında yeni balans, yeni qüvvələr nisbətini
fəhmlə tapmağa çalışır»'^^^.
Bütün bunların sistemli şəkildə nəzərə alınmaması təqdirdə
inhisarçı strukturlarla mübarizə «yel dəyimıanı» ilə döyüşü
xatırladacaqdır.
А.Неклесса. Этот новый древний мир//Мировая экономика и
международные отношения, 2000, №2, с.4.
«Ценности, которые мы защищаем, перемены, к которым мы
стремимся. Социальная справедливость в условиях глобализации
экономики». Доклад Генерального директора МОТ. 81 сессия. Женева,
1994, С.78.
220
§3. BAZARIN İNHİSARLAŞMA DƏRƏCƏSİNİN
DÜZGÜN QİYMƏTLƏNDİRİLMƏSİ PROBLEMLƏRİ VƏ
TƏNZİMLƏMƏNİN ƏSAS İSTİQAMƏTLƏRİ
İnhisarçı
Tıəlli
strukturların fəaliyyətinin tənzimi problem-
lərinin həlli istiqamətləri baxımından mühüm məsələlərdən biri
bazarın inhisarlaşma dərəcəsinin dəqiq qiymətləndirilməsi ilə
bağlıdır. Bu baxımdan istifadə olan üsulları aşağıdakı kimi
qruplaşdırmaq, fıkrimizcə, məqsədəuyğun olardı:
1)
Struktur problemi; Bu problern Tki^ nəzərdən keçirilə
bilər: Bazarın strukturu; İstehsalın strukturu;
2)
Davranış tərzi.
Bazar tiplərinin müqayisəli xarakteristikasını aşağıdakı
Bazarın
tipləri
Parametrlər
Firmaların
sayı
Məhsul
difcren-
siyası
Qiymət
üzərində
nəzarət
Bazara
daxil
olma və
çıxma
İnforma
siya
tə'minatı
1. Kamil
rəqabət
Çoxdur,
«Prays-
teykcr»
situasi
yası.
Yoxdur!
Məhsullar
eyni
keyfiyyətdə
və eyni
xassədədir.
Yoxdur
Tam
sərbəst
Tam
simmetri
k
2. İnhisarçı
rəqabət
Oxşar
məhsul
istehsal
edən çoxlu
sayda
Hmıalar
Seqmentlər
üzrə
differen-
siyasiya
mövcuddur
Məhduddu
r
Əvəzetmə
imkanının
təsirinə
görə
Nisbətən
yüngüldür
Qismən
simmetri
k
3.0Iiqopo
liya
Azsaylı
firmalar
Ayrı-ayrı
məhsullar
üzrə diffe-
rensıyasiya
əhəmiyyətli
dərəcədədir,
standrat
məhsul üzrə
azdır.
Qiymət
liderinin
təsiri var
Çətindir.
İrihəcmli
investisiya
tələb edir.
Qismən
asim-
metrik
4.Tam
Birfinnav'ə
inhisar bir məhsul
Yoxdur!
Tan nazaıət
ıiüvaıddur.
Çox
çətindir.
Tam
asimmetr
ik
Şək.
5
.
5
.
Bazar tiplərinin neoklassik aspektdə müqayisəli
xarakteristikası.
221
Dostları ilə paylaş: |