fızikləri buna məcbur edən səbəb onların məşğul olduqları elmin
çətinlikləridir”. Dünyanın dərk edilməsi prosesi özünün ən yüksək və
təmərküzləşmiş ifadəsini elmdə tapır. Elm- insan fəaliyyətinin tarixən
qərarlaşmış, gerçəkliyin dərk olunmasına, onun praktiki dəyişdirilməsinə
yönəldilmiş formasıdır. Məqsədyönlü seçilmiş və sistemləşdirilmiş faktlar,
məntiqi
cəhətdən
əsaslandırılmış
fərziyyələr,
ümumiləşdirilmiş
nəzəriyyələr, fundamental qanunlar, ideyalar, prinsiplər, elmi tədqiqatın
metod və üsulları onun məhsuludur. Elmə üç baxımdan yanaşmaq olar:
elm - eyni zamanda həm bilik sistemi, həm mənəvi istehsal, həm də
bunların əsasında həyata keçirilən praktiki fəaliyyətdir. Elmin predmeti
tədqiq olunur, metodu isə necə tədqiq olunur sualına cavab verir.
Gerçəkliyin və ictimai praktikanın keyfiyyət müxtəlifliyi insan
təfəkkürünün çoxplanlı xarakterini və elmi idrakın müxtəlif sahələrini
müəyyənləşdinnəklə sübut edir ki, elmi idrak təkcə insan şüurundan
kənarda mövcud olan predmet və hadisələri, hərəkət və qarşılıqlı təsirləri
deyil, həm də onların şüurdakı inikasını, insanı, onun bioloji və sosial
tərəflərini, zəngin və təkrarsız mənəvi dünyasım, rasional və qeyri-rasio-
nal, şüuri və qeyri-şüuri proseslərini də təmsil edir. Elmin yaranması tarixi
haqqında fəlsəfi və təbii-elmi ədəbiyyatda müxtəlif nöqteyi-nəzərlər
mövcuddur. 1. Elm insanın praktiki fəaliyyət təcrübəsi kimi iki mln il
bundan əvvəl daş dövründə, ibtidai insanın praktiki əhəmiyyətli biliklər
əldə etdiyi və onları sonrakı nəsillərə ötümıək vərdişləri qazandığı bir
şəraitdə meydana gəlmişdir. 2. Biliyin dini-mifoloji təfəkkürdən fərqlənən
sübut növü kimi elm e.ə. V əsrdə qədim Yunanıstanda meydana gəlmişdir.
3. Elm orta əsr mədəniyyətinin çiçəkləndiyi, təcrübi biliyin əhəmiyyətinin
dərk olunduğu bir dövrdə R.Qrrossetest, R.Bekon və başqa kilsə
xadimlərinin yaradıcılığında İngiltərədə yaranmışdır. 4. Elm XVI-XVII
əsrlərdə Avropada, Q.Qaliley, İ.Kepler, X.Huygens, R.Huk, İ.Nyuton və
başqa alimlərin işləri meydana gəldiyi bir zamanda yaranmışdır. Qeyd edək
ki, elmin sosial şərtlərinin yaranması da məhz həmin dövrə təsadüf edir. 5.
Elm XIX əsrin üçüncü rübündə, ümumelmi tədqiqat proqramı əsasında ali
təhsili tədqiqat fəaliyyəti ilə əlaqələndirmək mümkün olduğu bir şəraitdə
meydana gəlmişdir. Bu baxımdan elmin yaradıcıları alman təbiətşünasları
V.Humbolt və Y.Libix sayılmalıdır. Elmin yaranması haqqında yuxarıda
deyilənləri yekun- laşdınb belə qənaətə gəlmək olar ki, elm ayn-ayrı
alimlərin spesifik fəaliyyət növü kimi e.ə. V əsrdə, mükəmməl sosial
mənəvi törəmə kimi isə XVII əsrdə yaranmışdır. Ayn-ayrı alimlərin
spesifik fəaliyyət növü kimi elm quldarlıq cəmiyyətində maddi istehsalın
daxili tələblərindən törəmiş və sonralar cəmiyyətin inkişafının çox güclü
stimullarından
36
birinə çevrilmişdir. İctimai şüurun
icma cəmiyyətində təşəkkül tapmış din,
əxlaq, incəsənət kimi daha qədim formalarından xeyli sonralar ictimai
münasibətlər zəminində meydana gəlmiş elmin qərarlaşması əsasən üç
obyektiv şərtlə - empirik biliklərin toplanması, zehni əməyin fiziki
əməkdən ayrılınası və abstrakt təfəkkürün inkişafında müəyyən səviyyənin
əldə edilməsilə bağlı olmuşdur. Elmin inkişaf tarixi göstərir ki, hər bir
konkret elm sahəsi meydana gəlməzdən xeyli əvvəl onun yaranması üçün
zəruri olan empirik biliklər toplanmalıdır. Müxtəlif nəsillərin səyləri ilə
yaradılan və tədricən toplanan həmin biliklər sonradan nəsillərdən-nəsillərə
ötürülərək mənəvi sərvətlərin təkrarsız nümunəsi kimi insanların praktiki və
nəzəri fəaliyyətində geniş istifadə olunmuşdur. Elmi idrakın meydana
gəlməsi bəşəriyyətin əqli inkişafının yalnız müəyyən mərhələsində, ilk
sinifli cəmiyyət olan quldarlıq quruluşunda ictimai əmək bölgüsü
zəminində zehni əməyin fiziki əməkdən ayrılınası sayəsində mümkün
olmuşdur. Elmin yaranması üçün fiziki əməkdən, yaşamaq üçün zəruri olan
maddi nemətlərin əldə edilməsi qayğısından tamamilə azad olan, bütün
bacarıq və imkanlarını bilik əldə edilməsinə sərf edən aynca bir sosial
qrupun mövcud olması zəruri idi. Elmin yaranması üçün habelə abstrakt
təfəkkür də müəyyən inkişaf mərhələsinə çatmalı idi. Artıq quldarlıq
cəmiyyətində abstrakt təfəkkürün inkişafı elə bir məntiqi aparat yaratmışdı
ki, bunsuz elm, ümumiyyətlə, mövcud ola bilməzdi. İnsanlarda mücərrəd
düşünmək qabiliyyəti bəşəriyyətin inkişafının hələ ilk çağlarında, elmi
biliklərin yaranmasından xeyli əvvəllər fonnalaşmışdı. Belə bir qabiliyyətə
qədim insanların dini fantaziyalannda və mifoloji baxışlarında rast gəlmək
olar. Lakin abstraksiyalann şüurlu ifadəsinə və onların təşəkkül prosesinin
dərk edilməsinə insanlar yalnız sonralar, həm də elmi idrakın yaranması ilə
əlaqədar nail olmuşlar. Elm ancaq insanların empirik fəaliyyətinin verdiyi
materialların təhlilindən və ictimai praktikanın inkişafından çıxarılan ilk
abstraksiyalann, tədqiqat obyektinə çevrilməsindən və onlara əsaslanan
üsul və qaydaların dərk edilməsindən sonra meydana gəlmişdir. Məntiqi
anlayışların yaranması prosesinin təhlili göstərir ki, insan praktikası milyon
dəfələrlə təkrar olunaraq şüurda məntiqi fiqurlar, mücərrəd anlayışlar
halında təsbit olunmuşdur. İnsan məntiq elmindən, onun qayda və
üsullarından çox-çox əvvəllər istifadə etməyə başlamışdır. Buna görə də
elm ilə biliyi müəyyən mənada bir-birindən fərqləndinnək lazımdır.
İnsanlar elm yaranmazdan xeyli əvvəllər də çox şey bilir, çox şey etməyi
bacarırdılar. Onlar kimyanın və metallurgiya nəzəriyyəsinin yaranmasından
xeyli əvvəllər metal əritməyi, ərintilər hazırlamağı, biologi ya müstəqil elm
kimi təşəkkül tapmazdan xeyli
37