downloaded from KitabYurdu.org
VII
ümidim Zauradır. Sabah kapitan Mehdiyevin kabinetində hər şey
aydın olar. Mənimlə getmək istəsəniz sabah işə getməyin.
Qonşumun söhbətindən elə bir şey anlamasam da sabahkı görüşü
gözləməyi qərara
aldım.
* * *
Səhəri gün, mayın 19-u, gündüz saat 12-də Qanbay Qasımlı
mənzilimə zəng vurub bildirdi ki, dördüncü polis bölməsində
Mehdiyev bizi gözləyir. Geyinib tələsik mənzildən çıxdım. Qonşum
məni blok qapısının ağzında gözləyirdi.
Əynində tünd boz rəngli kostyum, başında da həmin rəngdə nazik
şlyapa var idi. Biz maşına minib özümüzü polis bölməsinə çatdırdıq.
Mehdiyevin kabinetində, divar boyu düzülmüş stullarda iki oğlan
oturmuşdu. Onlardan birinin boyu normadan xeyli qısa, burnu əyri
idi. Sırtıq görkəmi adamda heç də xoş duyğular oyatmırdı. O biri isə
normal boylu, sarışın, nisbətən yaraşıqlı bir gənc idi. Hər
ikisi nə üçün
çağırıldıqlarını bilmədikləri üçün bizə təəccüblə baxırdılar. Mən
onlara xüsusi fikir verdim: heç birinin üst dodağından yuxarıda qara
xalı yox idi.
Qasımlı balacaboy oğlana:
-
Çıxın, bayırda gözləyin! - dedi və əyləşib nəzərlərini o birinin
sifətinə tuşladı:
-
Xahiş edirəm özünüzü təqdim edin!
-
Cabbarov Zaur. Universitetdə, kimya fakültəsinin dördüncü
kursunda oxuyuram.
-
Hansı rayondansan Zaur? - polkovnik ona «sən» deyə müraciət
etməyə başladı.
-
Göyçaydan.
-
Zaur, - Qasımlı çox sakit və arxayın danışırdı. - Görürəm pis
oğlana oxşamırsan. İlk sözündən düzgün danışmağa başlasan, sənin
haqqında müsbət fikrim özünü doğruldacaq. De görüm, - əlini
pencəyin yaxasına salıb cibindən Tahirənin şəklini çıxartdı - aprelin
5-də və 10-da tanışlıq məqsədilə bu qıza yaxmlaşmısanmı?
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
VII
Zaur şəkli görən kimi tutuldu. Bir-iki dəfə udqunub, nəhayət,
dilləndi:
-
Tarixi
dəqiq bilmirəm, amma yaxınlaşmışam. Nə olsun ki?
-
Heç nə! Xahiş edirəm, suallara düzgün cavab ver. Aprelin ıo-da
özünü təqdim edib adını demisən və onun adını soruşmusan. O sənə
cavab verməyib. Bəs sonra, səhəri, ya o biri gün yenə onun dalınca
düşmüsənmi?
-
Bəli, mən onunla yaxşı mənada tanış olmaq istəyirdim. Bir-iki
həftə əvvəl səkidə təsadüfən rastlaşmışdım və doğrusu ondan xoşum
gəlirdi.
Ancaq sonra gördüm ki, mən istəyən qız deyil və əl çəkdim.
-
Başa düşmədim. Bir az açıq danış! - Qasımlı diqqətini toplayaraq
Zaura tərəf əyildi. Mən və kapitan Mehdiyev söhbətə qarışmadan
sakitcə qulaq asırdıq.
-
Mən o qıza yaxınlaşıb adımı dediyim günün səhəri də onların
dalınca düşmüşdüm. Ancaq yaxınlaşmağa cəsarət eləmədim. O biri
gün, yəni sizin dediyiniz tarixə görə aprelin 12-si yenə qızla
danışmağı qət etmişdim. Qız rəfiqəsindən həmişəki yerdə ayrılandan
sonra on- on beş metr getmişdi ki, səkinin kənannda dayanmış bir
xarici markalı maşından onu çağırdılar. Onu necə səslədiklərini
eşitmədim. Ancaq səsləyən adam maşının arxa qapısını açmışdı.
Maşının şüşələri qara rəngdə olduğu üçün nə sürücünü, nə də arxada
oturan oğlanı görə bilmirdim. Qız onu səsləyənə baxıb sevincək
gülümsədi. Sonra arxada oturan oğlan ona nə dedisə, qız dedi ki,
gedim paltanmı dəyişim, çantamı evə qoyum. Oğlanın dediyini yenə
başa düşmədim və həmin vaxt maşının yanından keçdim. Arxaya
çevriləndə
gördüm ki, qız maşına mindi və maşın yerindən götürüldü.
-
Sən nə bildin ki, onu səsləyən oğlan idi?
-
Birincisi onun səsini eşitdim, ancaq başa düşmədim. İkincisi də
ki, onun qıza tərəf uzanan sağ əlini də gördüm. Maşının yanından
keçəndə onun sifətini görmək istəsəm də alınmadı. O, qızı maşına
oturtmaq üçün o biri tərəfə çəkilmişdi.
-
Oğlanın əlində xüsusi bir əlaməti yox idi ki?
-
Yox, adi əl idi. Oğlan, deyəsən qolsuz köynək geyinmişdi.
downloaded from KitabYurdu.org