Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org VII yummuşdu. Deyəsən, yenə başı bərk ağrıyırdı. Qasımlı nə qədər möhkəm adam olsa da, yüzlərlə müdhiş cinayətlə tanış olmuş bu adamın indiki halını da başa düşürdüm. O, həmişə qarşısına qoyduğu məqsədə, nəyin bahasına olur olsun, nail olmağa adət etmişdi. İndi də Leyla xanıma söz vermişdi ki, Tahirəni tapacaq. Əlbəttə, əslində bu o demək idi ki, dirisini, ya da ölüsünü. Taleyin işinə heç kəs müdaxilə edə bilməz. Ürəyimə dammışdı ki, dənizdə tapılan Tahirənin meyitidir. Doğrudur, Zaurun verdiyi izahat Tahirə haqqında rəyimi bir qədər dəyişmişdi. Ancaq buna baxmayaraq, düşünürdüm ki, yazıq qız əvvəlcədən kiminsə toruna düşüb, kiməsə inanıb, özünü bədbəxt edib. Qara xallı oğlan xəyalımda iblis kimi canlanırdı. Elələri üçün Tahirə kimi məsum qızların qəlbində məhəbbət hissi alovlandırmaq və onlan yoldan çıxarmaq nə çətin iş idi ki? Tahirənin gündəlikdə və inşa yazısında yazdıqlarını xatırladım. Onun puç olmuş arzuları, odlu ürəyindəki ana, ata, qardaş məhəbbəti içimdə acı bir gizilti yaratdı. Bir siqaret yandırıb gözlərimi kabinetin bir küncünə qoyulmuş gül dibçəyinə zillədim. Nə qədər beləcə oturmuşdum, bilmirəm. Dəhlizdə eşitdiyim səs- küy məni xəyaldan ayırdı. Qasımlıya baxdım, gözləri yenə yumulu idi. Yatıb-yatmadığını bilmək olmurdu. Dəhlizə çıxdım. Heç kəs yox idi. Səs-küy indi Səmədovun kabinetindən gəlirdi. - Balamı verin! - deyə nalə çəkən səsin Bəxtiyara məxsus olduğunu başa düşəndə, özümdən asılı olmayaraq, etika qaydalarını da gözləmədən rəisin kabinetinə girdim. Hirsini- hikkəsini boşalda bilməyən Bəxtiyar indi stulda oturub başını əlləri ilə tutaraq ağlayırdı. Səmədov bədbəxt atanın qarşısında ayaq üstə durub onu sakitləşdirməyə çalışırdı: - Bəsdir! Siz kişisiniz, axı! Özünüzü ələ alın! Hələ meyitin şəxsiyyəti müəyyənləşdirilməyib. Səbriniz olsun! - Daha nə səbir? Daha nə səbir?! Televizorda xəbəri eşidən kimi downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII anası ölüm halına düşdü. Bu saat xəstəxanada Tahiri onun yanında qoyub gəlmişəm. O da öldü, qaldı xəbərim yoxdur. Allahın mənimlə nə düşmənçiliyi var, bilmirəm! - Yaxşı, durun gedin evə! Ölənin kimliyi məlum olan kimi sizə xəbər verərəm. Gedin! Daha içəridə qalmayıb, sakitcə dəhlizə çıxdım. Mehdiyevin kabinetinə girib əvvəlki yerimdə oturdum. Qasımlının gözləri yenə yumulu idi. - Leyla xanımı xəstəxanaya aparıblar! - dedim. Onun dodaqları bir-birinə sıxıldı. Gözlərini açıb, yenə yumdu. Daha danışmadım. Beləcə gözləməyə başladıq. Gecə saat on ikinin yarısında qapı açıldı və kapitan Mehdiyev içəri girdi. Qasımlı gözlərini açaraq durub oturdu. Sualedici baxışlarını kapitanın üzünə dikdi. Mehdiyev öz yerinə keçib danışmağa başladı: - Meyit Quliyeva Aygün Nəsib qızınındır. Fevralın 7-də itkin düşən qızm. Yaxşı ki, mən getdim. Şəxsiyyəti müəyyənləşdirmək çətin olacaqdı. Aygünün ağzında bir dənə qızıl diş olduğunu bilirdim. Ancaq onu da deyim ki, meyit şişib çox pis hala düşmüşdü. Deməli qızın ölümündən 36-38 sutka keçib. Ona heç bir işgəncə vermədən iynə ilə öldürüblər. Bakirəliyi əvvəlcədən pozulubmuş... Vəssalam! Bu qədər. Qanbay Qasımlı ayağa qalxıb otaqda gəzinməyə başladı və fikirli halda dilləndi: - Deməli, Tahirənin yoxa çıxması ilə bu qızın ölümü təxminən eyni gündə olub. Eyni gündə... Biz daha polis bölməsində qalmadıq. Qarışıq fikirlər içərisində oranı tərk edib evə yollandıq. * * * Səhəri gün - həyatımda ən yaddaqalan və ən müdhiş günlərdən biri olan mayın 20-də yuxudan çox gec ayıldım. Fədayə də, oğlum da məktəbə getmişdilər. Fədayə məktəbdə ingilis dili müəllimi işləyirdi və əksər vaxtlar dördüncü sinifdə oxuyan oğlum İlhamla məktəbə bir gedib, bir gəlirdilər. Saat 12 idi. Əslində gecə yata bilməmişdim. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII Demək olar ki, səhərə yaxın gözümə yuxu gəlmişdi. Aygün adlı qızın ölümü və neçə gündən bəri mənimlə Qasımlınm həyatına əməlli-başlı daxil olmuş Tahirənin müəmmalı taleyi fikrimi qarışdırmışdı. Bu dəfə üst dodağından bir qədər yuxanda qara xalı olan bir oğlan yuxuma girmişdi. Oğlan nifrətlə üzümə baxaraq, ağzını açıb yumurdu. Amma dediklərini eşidə bilmirdim. Qara xalı gözümün qarşısında getdikcə böyüməyə başlayanda iki əlimlə oğlanın boğazından tutub boğmağa başladım və bu vaxt oğlan sirli şəkildə yoxa çıxdı. Deyəsən elə həmin vaxt yuxudan ayılmışdım. Əl-üzümü yuyub çay qoydum və mətbəxdə Fədayənin stolun üstündə hazır qoyub getdiyi səhər yeməyini yedim. Yalnız bundan sonra paltarımı dəyişib mənzildən çıxdım və qonşumun zəngini çaldım. Qapını açan polkovnik məni içəri dəvət etdi. İş otağındakı divanda, həmişəki yerimdə oturan kimi gördüyüm yuxunu ona danışdım. Qasımlı gülümsəyib başını buladı: - Əgər mən də sizin kimi romantik yuxupərəst olsaydım, onda gərək bu gecə yuxuda uzun, arıq, qulaqları radiolakator kimi qabağa çıxmış, çənəsində köhnə çapıq yeri olan bir mədəni oğlan görəydim. Elə bir mədəni oğlan ki, bir dəqiqənin içində adamı öldürər və elə o saat da meyitin üstündə əyləşib iştahayla günəbaxan tumu çırtlayar. - Necə də ideal bir insan surəti yaratdınız! - deyə zarafat etdim. - Yox, mən yaratmamışam bu surəti. Dünən mənə belə bir adam rast gəldi və mənə elə gəlir ki, o bizim apardığımız işlə əlaqədardır. - Üst dodağında qara xal var idi? - tələsik soruşdum. - Yox, yox! Üst dodağı ilə donqar bumu arasındakı sahə tərtəmiz, gül kimi idi. - Qasımlının da elə bil zarafat etməyə həvəsi gəlmişdi. - Bəs niyə onu güdmədiniz? Özüm də hiss etdim ki, onu tabeliyimdə olan işçi kimi məzəmmət edirəm. - Mən onu necə güdəydim ki, o özü məni güdürdü. - Bu nə vaxt olub? downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|