Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
132
nəzərə alsaq, Qərb-Türk qarşıdurmasında türklərin qələbəsinin
onların hərbi məharətinə, əqidə birliyinə borclu olduğunu demək
olar.
Qərb sivilizasiya daşıyıcılarının Şərqə qarşı ekspansionist
münasibəti qarşılığında səlibçilər köhnə dünyaya yeni dəyərlərlə
qayıtdılar. Avropalılar Şərqdən yeni kənd təsərrüfatı bitkilərini,
xüsusilə çəltik, qarabaşaq, limon, ərik, qarpız, şəkər çuğunduru əkib
becərməyi, yel dəyirmanından istifadə etməyi, ipək parçalar
toxumağı, güzgü istehsal etməyi öyrəndilər. Kağız, barıt və
kompasla tanış oldular. Səlibçilər yeməkdən qabaq əllərini yumağı,
isti hamamda çimməyi də Şərqdən öyrənmişlər.
Türk sivilizasiya daşıyıcılarından tarixdə ən uzunömürlü dövlət
olan Osmanlı (1299-1922) dövründə də Türk-Qərb münasibətləri
islam-xristian qarşıdurması kontekstində davam etmişdir. 1516-cı
ildə Sultan Səlimin xəlifə elan olunmasından 1924-cü ilədək
xəlifəliyin ləğvinə qədər 407 il Osmanlı sultanları bütün danyada
müsəlmanların xəlifəsi olaraq Qərb sivilizasiyası daşıyıcılarına qarşı
sipər olmuşlar. Artıq XIV əsrdən Osmanlıların Avropa dövlətləri ilə
mübarizəsində Qərb təmsilçiləri “xaç birliyi” yaratmışdılar. Bu
birliyə müxtəlif zamanlarda serb, xorvat, alban, bolqar, macar
dövlətləri, Avstria, Genuya, Venesiya, Bizans daxil olmuşdur və
adından da göründüyü kimi, mübarizə yenə də islam-xristian
qarşıdurması xarakteri daşımışdır. Türklərin Anadoludan Avropaya
hücumunun qarşısında uzun müddət Konstantinopol (İstanbul)
dayanmışdır. Osmanlı dövründə birinci dəfə Sultan Bayəzidin
zamanında 1396-cı ildə İstanbul tutulsa da, fəth edilə bilinməmişdi.
Yalnız 1453-cü ildə Sultan Mehmet Fatih tərəfindən İstanbul fəth
edilmiş və bununla da Türk sivilizasiya tarixində ən böyük
hadisələrdən biri baş vermişdir. Bütünlüklə Şərqə xas xüsusiyyətlərə
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
133
malik olan Türk sivilizasiyası coğrafi baxımdan Qərbə - Avropaya
yol açmış və yerləşmişdir. Zaman-zaman türk mədəniyyətinin və
dövlətinin sərhədləri Vyanaya qədər genişlənmiş, sonra əksər işğal
etdiyi ərazilərdən çıxarılmış, amma İstanbulu heç vaxt əldən
verməmişdir. Sivilizasiya müstəvisində də bu tarixi hadisənin
mühüm əhəmiyyəti var. Öz tarixi inkişafında hər zaman “Çöl” etno-
landşaftına bağlı olan Türk sivilizasiyası İstanbulu fəth etməklə
dənizlərə çıxmış oldu. Beləliklə, tarixində ilk dəfə öz təbii
landşaftından kənar çıxaraq özü üçün yad coğrafi şəraitdə
möhkəmlənə bildi. Fikrimizcə, Türk sivilizasiyası Qərbin növbəti
passionarlıq dövründə işğalçı siyasətinə qarşı məhz “dəniz” tipinə
uyğunlaşdığı üçün davam gətirə bildi. Çünki Osmanlı dövründə
türklər Hind okeanında Portuqaliya ilə, Aralıq dənizində Venesiya və
Genuya ilə mübarizədə qalib gələ bilmişdi və artıq “dəniz” tipinin
xarakterik xüsusiyyətlərinə bələd idi. Türk sivilizasiyası Osmanlı
dövlətinin timsalında Avropanın dərinliklərinə doğru da irəliləyə
bilmişdi. Sultan Süleymanın dövründə Macarıstanadək ərazilər işğal
olunmuş, hətta 1529-cu ildə Vyana mühasirəyə alınmışdı. Lakin
Vyana səddi heç vaxt aşıla bilinməmiş və bu məkanda yalnız türk
mədəni irsini saxlamaqla kifayətlənmişdir. Vyana mühasirəsinin
Türk-Qərb sivilizasiyaları arasında münasibətlərdə tarixi rolu ilə
bağlı Türkiyənin hazırkı xarici işlər naziri Əhməd Davudoğlu yazır
ki: “Vyana mühasirəsi Avropa üçün də bir dönmə nöqtəsi olmuşdur
və Osmanlı qarşısında yaradılan koalisiya ilk Avropalılıq süuru və
fikrininin yaranmasında mühüm rol oynamışdır”.
104
Qeyd etməliyik ki, Qərb sivilizasiyası isə türklərin bu zəfər
yürüşünü heç zaman unutmamışdır və onların gözündə müsəlman
türk dövləti o zamandan bəri ən böyük rəqib və hətta düşmən
104
Ahmet Davutoğlu. Strateji dərinlik. İstanbul: Küre Yayınları, 2009, səh.66
Sivilizasiyaların kəsişməsində türk dünyası
134
olmuşdur. Bu proses günümüzdə də davam edir. Fikrimizcə, Türkiyə
Cümhuriyyətinin Avropa Birliyinə üzv olması qarşısında yaradılan
maneələr bu tarixi hadisələrlə birbaşa əlaqədardır.
Müasir dövrdə də geopolitik müstəvidə Türk sivilizasiya
daşıyıcıları ilə Qərbin münasibətləri daha çox ziddiyyətləri ilə
səciyyələnir. Bunun əsasında bir tərəfdən Qərbin qloballaşdırma adı
altında dünyada hər şeyi qərbləşdirməyə çalışan kosmopolitizm
meyli durursa, digər tərəfdən Türk sivilizasiyası üçün xarakterik olan
azadlıq sevgisi ilə bağlı zorla sırınmağa çalışılan yad dəyərlərin
qəbuledilməzliyi dayanır. Qərbin kosmopolit meylli siyasətinə qarşı
reaksiya ilə bağlı Rusiyalı mütəxəssis A.İ.Utkin yazır: “Öz
dəyərlərinin ümumiliyinə iddia etməsi Qərbi hər şeydən öncə İslam
və Çin sivilizasiyası ilə toqquşduracaq”.
105
Fikrimizcə, Avropa -
Türkiyə və ABŞ - Çin qarşıdurması hər iki istiqamətdə bu
mülahizənin doğruluğunu göstərir.
Günümüzdə Türk-Qərb münasibətləri geopolitik müstəvidən
başqa cəmiyyətdaxili müstəvidə də fəal interaksiyadadır. Müasir
dövrümüzdə sivilizasiyalar arasında münasibətlərin xarakterik
xüsusiyyətlərindən biri də bu münasibətlərdə miqrasiya proseslərinin
rolunun artması ilə bağlıdır. Bu isə sivilizasiyalararası münasibətləri
bir cəmiyyət daxilində də müşahidə etməyə imkan verir. Hazırkı
dövrdə miqrasiya prosesləri təkcə insanların mexaniki hərəkəti deyil,
daha çox təmsil etdikləri sivilizasiyanın xüsusiyyətlərini getdikləri
ölkədə təmsil etməsi və yad cəmiyyətdə belə öz sivilizasiyasının
daşıyıcısı olması ilə seçilir. Yeni dövr üçün xarakterik xüsusiyyət
ondan ibarətdir ki, miqrasiya prosesləri əksər hallarda Qərb
sivilizasiya təmsilçisi olan ölkələrə (İran körfəzində ərəb ölkələrinə,
Latın Amerikasında sənaye ölkələrinə və digər lokal miqrasiyalar
105
Уткин А.И. Глобализация: процесс и осмысление. Москва: Логос, 2001,
стр. 185
Dostları ilə paylaş: |