C
əsur qardaşlar
82
minə yaxın adamın iştirak etdiyi bu döyüşdə düşmənin əsas hərbi sursatı məhv
edilir. 600-
dən çox adam əsir götürülür.
Bu döyüşdə qələbənin çalınması Zəngəzur yaylaqıarındakı təhlükəli vəziyyətə
son qoydu.
Sultan bəy Araz çayı ətrafındakı tərəkəmə ellərinə adam göndərib,
yaylağa arxayın köçə biləcəklərini xəbər verdi. Daşnakların Zəngəzurdan qovulub
çıxarılmasından sonra müvəqqəti olsa da dinclik yarandı. Yollar təhlükəsizləşdi.
Dinc əhali abadlıq işləri aparır, təsərrüfatı canlandırmağa çalışırdı. Amma bu dinc
həyat da uzun çəkmir. Daşnakların bəziləri xaricə qaça bilməmişdi. Onlar Gorusda
inqilabçıların sıralarında yenə fəallıq göstərirdi. Bu da Zəngəzurda çox təhlükəli
vəziyyət yaradırdı. A.Mikoyan, S.Şaumyan Zəngəzur siyasətini həyata keçirməyə
başlayır. Bu siyasət Zəngəzurda azərbaycanlıları məhv etməkdən ibarət idi.
Minlərlə adam yenidən Gorus türmələrinə salınır. Onlara əzablar verildikdən sonra
“inqilab”, “yeni cəmiyyət düşmənləri”, varlılar, qolçomaqlar və s. adlar qoyaraq
özlərinə qəbir qazdırıb saxta hökmlər oxuduqdan sonra güllələyirdilər. Bəzən
onlarla adam güllələyib bir xəndəyə tökürdülər. Öldürülənlərin, sürgünə
göndərilənlərin sayı-hesabı bilinmirdi. Erməni agentləri rus əsgərlərlə gəlib
kəndlərdən mal-qaranı, istədikləri hər şeyi aparırdılar.
Sultan bəydən intiqam almaq istəyən ermənilərin hiyləgərliyi ilə ona dəfələrlə
sui-
qəsdlər hazırlanır. Qəsdlərin birində atılan güllə çənəsindən dəyərək onu
yaralayır. Sultan bəy gələcəkdə vətəni düşmənlərdən xilas etmək üçün xaricə
mühacirətə getmək qərarına gəlir. Yaranmış vəziyyətin mürəkkəbliyini dərk edən
Sultan bəy Azərbaycan inqilab komitəsinə müraciət edir. Bundan müsbət cavab
almayan
Sultan bəy İran şahına üz tutur. Şah İranda Rusiyanın erməni agentlərinin
çox olduğunu bildirir. Bundan sonra o, Türkiyə dövlətinə müraciət edir. Türkiyə
dövləti həm Sultan bəyi, həm də Azərbaycan Xalq Cumhuriyyətinin
yaradıcılarından biri olan Xosrov bəyi rəsmi keçidlə qarşılayır. Onlara Ərzurum
vilayətində mülk verərək təhlükəsiz həyat şəraiti ilə təmin edir. Sultan bəyin
mühac
irətindən sonra Laçında qalan ailəsinə burada yaşamağa imkan vermirlər.
Bir qədər Qarabağda qohumlarının himayəsində yaşayan ailə sonradan Bakıya
köçür.
Sultan bəyin xanımı ziyalı qadın idi. O, Qarabağ xanlarının nəslindəndir.
Şair Natəvan nəslinin ziyalı qızlarından biri idi. Bakıya gəldikdən sonra o bir sıra
məsul vəzifələrdə çalışır. Bir müddət Bakı Şəhər Sovetinin deputatı olur.
Əşir Bəşiroğlu
83
30-
cu illərin sarsıntılı günləri bu ailənin də faciəsinə gətirib çıxarır. Sultan
bəyin qızı Bəyim xanım xatirələrində həmin vaxtı belə yada salır. “Bir gecə
qapımız döyüldü. Anam qapını açdı. İcazəsiz evə daxil olan hərbi formalı adamlar
evi axtarmağa başladılar. Bir azdan məlum oldu ki, bunlar NKV-də işləyənlərdir.
Daşnak agentlər çoxdan bəri evimizi güdürmüşlər. Uzun axtarışdan sonra atamın
şəkili, “Quran”ı, lazımı sənədləri, qiymətli əşyalar saxlanan boxçanı yükün
arasından tapdılar. Gələnlərdən biri erməni idi. O, atamın şəkilini görən kimi
həyəcanla qışqırdı: “Vot, vot Sultan bek”. Bir neçə dəqiqədən sonra bizə həbs
olunduğumuzu bildirdilər. Əynimizə paltar belə götürmədən Bayıl türməsinə
aparıldıq. Burada öyrəndik ki, M.Ə. Rəsulzadənin ailəsi də bu türmədədir. Bizə
dedilər ki, 700 azərbaycanlı qadını bu gecə sürgün edəcəklər. Səhərə yaxın bizi
yük vaqon
larına doldurub Bakıdan çıxartdılar. Bir aya yaxın yollarda qaldıq.
Aclığa, susuzluğa tab gətirməyib ölənləri qatar gedə-gedə hara gəldi atırdılar.
Körpələrin vəziyyəti daha ağır idi. Silahlılar azərbaycanlı uşaqlara düşmən uşağı
kimi ba
xırdılar. Azərbaycanlıların məzarları üstündə kimlik yazmağa belə icazə
vermirdilər”.
Beləcə, yollarda məhv olanlar harda gəldi dəfn olunurdu. Bu hərəkətin altında
da gizli bir siyasət yatırdı. Onlar gələcəkdə iz qalmamasından ötrü qəbiristanlıq
yaratmağa da qoymurdular.
Həbs düşərgələrində azərbaycanlılara olmazın zülm verirdilər. Çünki əsirlərin
ixtiyarı ermənilərin əlində idi. Onlar qadınların üstlərində təsadüfən qalan ziynət
əşyalarını açır, qızıl dişlərini isə kəlbətinlə sındırıb çıxarırdılar. Qazaxıstanın
bərbad vəziyyətdə olan vilayətləri milyonlarla soydaşımızın zəhməti hesabına
abadlaşdırıldı.
Sürgündə olan ziyalılar uşaqlara savad öyrətmək məqsədi ilə dərnək təşkil
edirlər. Sultan bəyin həyat yoldaşı da burada müəllim kimi fəaliyyət göstərir.
O, 1948-
ci ildə icazə alıb Bakıya gəlir ki, M.Bağırovla görüşsün. Görüş baş
tutur. Qadının məqsədi ailənin Bakıya qayıtması idi. Bu fikri eşidən Bağırov
bildirir ki,
Sultan bəy nəslinin ayağı bir daha Azərbaycan torpağına dəyməyəcək.
Qadın qəbulda olanların yanında Bağırova cəsarətlə bu sözləri deyir: “Sultan bəy
xalqının qəhrəman oğludur. O, Zəngəzur xalqını daşnaklardan xilas edib. Tarix
C
əsur qardaşlar
84
bunu heç vaxt unutmayacaq. Amma sən, bu gün Azərbaycan xalqını sürgünlərdə
məhv edən xalq cəlladı kimi xalq qarşısında cavab verməli olacaqsan”.
Cəsarətli qadın yenidən Qazaxıstana qayıdır. Ailə 1955-ci ilə qədər burada
sürgündə qalır. Onlar Azərbaycana qayıdan zaman M.Bağırovun məhkəməsi
gedirdi. Vaxtilə öz etiraz səsini ucaldan qadın da bu məhkəməyə dəvət alır. Lakin
o,
məhkəməyə nədənsə getmir.
Xalqın yaddaşında elinin mərd oğlu, daşnaklara qarşı amansız mübariz kimi
qalan
Sultan bəy həm də gözəl insan idi. O, xidmətçilərinə tapşırırmış ki, yanına
gələnləri yedirtməyincə evdə olub-olmadığını deməsinlər. “Uzaqdan gələnlər bilsə
ki, evdə yoxam, ac qayıdıb gedərlər”.
Ağanus ətrafında gedən döyüşdə 400 erməni qadını əsir alınır. Sultan bəydən
onlarl
a necə davranmağı soruşduqda deyir: “Buraxın getsinlər. Biz də qadın
öldürsək, onda ermənilərdən nə fərqimiz?”.
Millətinə xas olan qorxaqlığı özündə təcəssüm etdirən Andranik Sultan bəyin
göndərdiyi elçiləri pərdə dalından danışdırarmış ki, onu tanımasınlar. Amma
Andranikin göndərdiyi erməniləri Sultan bəy özü mərdi-mərdanə qəbul edərmiş.
Deyilənlərə görə Sultan bəy vətəndən gedərkən Kürdhacı kəndi
yaxınlığındakı dağa çıxıb, Zəngəzur dağlarına nigaran-nigaran baxaraq bu bayatını
deyib:
Mən aşiq dolan gözüm
Dol gözüm, dolan gözüm.
Gedərsən, qayıtmazsan
Vətəni dolan gözüm.
Bütün bu hadisələrin üstündən illər keçib. Yenə də həmin torpaqlarımız
erməni əlindədir. Dağ adamları həsrətlə yenə də dərdini bayatılarda dilə gətirir.
Ermənilərin törətdiyi vəhşiliklər nə XX əsrin əvvəllərindən, nə də sonralarından
başlayıb. Bu uzun əsrlərdən bəri belə olub. Bütün yaşananlar Qarabağ
müharibəsində də yenidən təkrarlandı.
Bunu yenə də eynilə təkrarlayan ermənilər Xocalıda azərbaycanlılara
dözülməz işgəncə verərək öldürülənləri xəndəkdə basdırırdılar. Tarixi
abidələrimizi məhv etməyə çalışan düşmən indi də bunu davam etdirir. Tarix boyu
ruslarl
a müttəfiq olan ermənilərin törətdiyi dəhşətləri saymaqla qurtaran deyil.
Bütün bu həqiqətləri bilə-bilə biz yenə də ermənilərlə torpaqlarımızı bölüşüb
Dostları ilə paylaş: |