Əsərin yalnız Əbülfəz Elçibəy haqqında yazıldığını düĢünmək yanlıĢlıq olardı. «Prezident
Elçibəy» kitabı birillik Elçibəy hakimiyyətinin qürur doğuran möhtəĢəm uğurlarını və ürək
göynədən ağır məğlubiyyətini özündə əks etdirən əsrə bərabər bir il haqqında elmi-publisist
salnamədir. Müəllif Elçibəy iqtidarının mahiyyətini açıqlamağa çalıĢıb və buna nail olub. Bu
əsərin prezident Elçibəyin Azərbaycan dövlətçiliyi tarixində gördüyü iĢləri gözdən salmaq və
tarixi saxtalaĢdırmaq cəhdlərinin qarĢısında ciddi sipər olacağına da əminəm. «Prezident
Elçibəy» 1992-1993-cü illər Milli Hökumətimiz haqqında yazılmıĢ
ilk monoqrafik əsər olduğuna
görə o dövrü təqdir, yaxud tənqid etməsindən asılı olmayaraq tədqiq edənlərin hamısı bu
əsərə istinad etməli olacaq. Əsərə uğur gətirən cəhətlərdən biri də bu olacaq.
1992-93-cü illər Milli Hökumət üzvlərinin böyük əksəriyyətinin «Prezident Elçibəy» əsərini
oxumaq imkanları olacağından onun növbəti nəĢrinin və baĢqa əsərlərin daha mükəmməl
olacağı Ģübhəsizdir.
Ġnanıram ki, «Prezident Elçibəy» Azərbaycanın çağdaĢ azadlıq və müstəqillik mübarizəsi
tarixini öyrənmək istəyən bütün insanların masaüstü kitabına çevriləcək və bu tarixi daha
dərindən araĢdıracaq alimlərə yaxından köməklik göstərəcək. Müəllif Ədalət bəyə yeni
uğurlar
arzulayıram!
Bakı, 9 mart 2001
ġEYX SƏDRƏDDĠN NADĠR ġAH TAXTINDA
("Ön söz" yerinə)
Böyük Əmir Teymur (1336-1405) Ərdəbili alanda o Ģəhərin ən nüfuzlu adamı olan səfəvi
ġeyx Sədrəddini (1305-1392) mütləq öldürdəcəyinə söz vermiĢdi. Ancaq Teymur kimi
hökmdarı saymayaraq öz ayağına gətirtmiĢ, onu yalnız Allah qonağı kimi qarĢılamağa razı
olmuĢ bu böyük insanla görüĢəndən, onun kimi gerçəkdən ecazkar Ģəxsiyyətiylə tanıĢ
olandan, Tanrıya qırılmaz bağlılığına inanandan sonra Əmir Teymur nəinki öldürmək fikrindən
daĢındı, hətta belə müqəddəs bir insanın yaĢamasıyla ĢərəflənmiĢ Ərdəbil Ģəhərinin əhalisi
üzərindən vergiləri biryolluq götürdü, tutduğu bütün hərbi əsirləri də (rumlular, Ģamlılar,
ustaclılar...) ġeyxin xahiĢiylə azad etdi.
Əbülfəz Elçibəy kökcə həmin ġeyx Sədrəddinin nəslindəndir (Elçibəyin 30-dan artıq ulu
babasının adı göstərilmiĢ 1172/1758-59 tarixli Ģəcərə bunu təsdiqləyir).
Əbülfəz Elçibəy də ġeyx Sədrəddin kimi dünya hökmdarlarına yox, yalnız DÜNYALARIN
YĠYƏSĠ'nə ibadətdə bulundu.
Əbülfəz Elçibəy də ġeyx Sədrəddin kimi böyük ƏRƏN'di, sufi Ģeyxiydi. Bütün sufi Ģeyxləri
dünyada hökmdar olmağı yox, Tanrıya qul olmağı üstün tuturdular. Ancaq ulu Ģeyxlər Seyid
Nəsimi və Mövlana Füzulinin, Cəlaləddin Rumi, Əhməd Yəsəvi və Yunus Əmrənin… birbaĢa
davamçısı olan Əbülfəz Elçibəy bütün ġərqin tarixində ilk dəfə köklü ĠNQĠLAB etdi - ruhani,
mənəvi SUFĠLĠKLƏ dünyəvi HÖKMDARLIĞI QOVUġDURDU! Düzdür, Qazi Bürhanəddin, ġah