- 360 -
xış etməsi, məhz bu mövqeyin daha «rahat» olduğunu göstərir.
İnsan və cəmiyyətlə bağlı məsələlərdə isə idealizmin əla-
və arqumentasiyaları ortaya çıxır. İnsan ancaq bədəndən ibarət
deyil və onu idarə edənin heç də bədən olmadığı şübhə
doğurmur. Yəni, bir tərəfdən insanın yaradıcı fəaliyyətində
aparıcı tərəf şüur və ya ideyadır (baxmayaraq ki, marksistlər
şüuru da maddi fəaliyyətin, hansı isə bioloji proseslərin nəticəsi
kimi izah etməyə çalışırlar, bununla belə, biliklərin, ideyanın
təbiəti etibarilə maddiyyatdan fərqləndiyini də etiraf etmək
məcburiyyətindədirlər), digər tərəfdən, təbiətin özünə də
yaradıcılıq prosesinin məhsulu kimi baxsaq, yaradıcı tərəf kimi
hansı isə maddiyyat, başqa bir təbiət deyil, məhz ideyanın, bu
halda mütləq ideyanın götürülməli olduğu məntiqi baxımdan da
qaçılmazdır.
Marksizmin ontologiya və qnoseologiya sahəsində gətir-
diyi «yenilikləri» uğurlu hesab etmək mümkün olmasa da, onun
cəmiyyətin, sosial-iqtisadi həyatın elmi-fəlsəfi tədqiqi sahəsində
əldə etdiyi bir sıra uğurlar danılmazdır.
Cəmiyyətə tarixi bir proses kimi baxılması, insana fəa-
liyyətdə olan predmet kimi baxılmasından çox fərqlidir. Yu-
xarıda artıq qeyd etdiyimiz kimi, bu yenilik Marksdan əvvəl
Hegeldən gəlir. K.Marksın bu məsələdə Hegeli tərsinə (ayağı
üstə və ya başı üstə) çevirməsi isə hələ heç də yeni bir sis-
temdən xəbər vermir. Daha doğrusu, mahiyyəti etibarilə idealist
bir təlimi materialist prisnsiplər əsasında yenidən qurmaq
cəhdləri istər-istəməz təhriflərə və qüsurlu nəticələrə gətirir.
İctimai-tarixi proses, cəmiyyətin dinamik inkişafı, bu
inkişafın ümumi qanunauyğunluqları və s. istər-istəməz bu
inkişafın mənbəyi, cəmiyyətin hərəkətverici qüvvəsi haqqında
sual yaradır. Biz yenə də hələ o vaxt Aristoteli və daha neçə-
neçə dahiləri narahat edən hərəkətin və inkişafın mənbəyi
haqqında əzəli-əbədi fəlsəfi sualla rastlaşırıq. Sadəcə bu dəfə
cəmiyyətlə bağlı olaraq…
Cəmiyyəti hərəkətə gətirən, istiqamətləndirən, yönəldən
nədir? İdeyadırsa, necə bir ideyadır? Maddi bir təməldirsə, nə
kimi bir maddiyyat?
Məlum olduğu kimi, Aristotel hərəkətin mənbəyini cism-
lərin təbiətində axtarmış, Nyuton isə kənar təsirlə izah etməyə
- 361 -
çalışmışdır. Lakin Şərq (İslam) fəlsəfəsində belə bir mənbə
olaraq ideya, işıq və s. götürülür. Əl-Fərabi, İbn Sina və
Ş.Y.Sührəvərdinin fikirlərinə görə, daha mötəbər (daha işıqlı)
olan, daha yüksəkdə dayanan aşağıda dayananın (tabe olanın)
hərəkətini yönəldir. Məsələn, nəfs və bədənin münasibəti
öyrənilərkən məhz nəfsin bədəni hərəkətə gətirdiyi və
yönəltdiyi bildirilir.
1
Göy cismlərini də idarə edən onların
nəfsləridir.
2
Hegelə görə, hərəkət edən, inkişaf edən – ideyanın özü-
dür. Marks təlimində isə, söhbət cəmiyyətin sosial-maddi bir
sistem kimi inkişafından gedir. Lakin bu inkişafın hərəkətverici
qüvvəsi, yönəldicisi yenə də ideyadır. Təkcə bunu yada salmaq
kifayətdir ki, K.Marks kütlələrin ideyaya yiyələnməsindən yox,
«ideyanın kütlələrə yiyələnməsindən» bəhs edir. Bu nöqtədə
Marks hələ Hegellə eyni bir platformadan çıxış edir. Və
cəmiyyəti dəyişdirmək, yeni istiqamətə yönəltmək üçün yeni bir
ideya, bütöv bir ideoloji sistem hazırlayır – bu, marksizm və
elmi kommunizm təlimidir. Bütün sonrakı inqilabların əsasında
məhz bu təlim – ideya dayanır. Marks təliminin – elmi
kommunizmin həyata keçirilməsi təcrübəsinin əslində idealist
bir praktika olduğu da buradan aydınlaşır (Düzdür, K.Marks
Hegel təlimini «düzünə» çevirməyə çalışmışdı, lakin həyata
keçirilərkən o, davamçılar tərəfindən ikinci və üçüncü dəfə yenə
çevrilmişdi. Bu çevrilmələrin və qarşılıqlı keçidlərin əsasında
nə durur?).
İkinci və üçüncü çevrilmələrin müəllifləri isbat etməyə
çalışırdılar ki, onlar heç də hansı isə ideyadan, kiminsə tərəfin-
dən yaradılmış təlimdən başlamırlar. Zira bu təlimin özü sadəcə
bir inikasdır; cəmiyyətin obyektiv qanunauyğun-luğunun
inikası. Marks heç də hansı isə bir ideyanı və ya modeli irəli
sürməmiş, sadəcə olaraq «obyektiv həqiqət»i dərk etmişdir. Və
biz inqilabçıların fəaliyyəti, missiyası bu «obyektiv həqiqət»in
öz yerini tutmasına sadəcə köməklik göstərməkdən, doğulmalı
olan uşağa mamaçılıq etməkdən ibarətdir.
1
Ş.Sührəvərdi. İşıq heykəlləri. – Şərq fəlsəfəsi, səh.229.
2
Bax, məs.: Аль-Фараби. Есиесивенно-научные трактаты.
Алма-Аты. 1987, стр. 287.
- 362 -
Bəli, bu təlimi idealizmdən xilas etmək lazım idi. Ona
görə də cəmiyyətin hərəkətverici qüvvəsi kimi hər hansı ide-
yalardan imtina edərək hansı isə maddi qüvvələri götürmək
lazım idi. Və bu maddi qüvvə təbii ki, ideya xəstəliyinə tutul-
muş hansı isə ziyalılar yox, ideyasız da yaşaya bilən və başdan
ayağa qədər maddiyyat təcəssümü olan proletariat olmalı idi.
Məsələnin ən dolaşıq yeri də elə buradadır. Maddiyyatın
təcəssümü olan ideyasız proletariat bəşəri fikir tarixinin zirvəsi
sayılan ən qabaqcıl ideya ilə – kommunist ideologiyası ilə
silahlandırılmalı idi.
Həmin bu lümpen proletariatın hegemon sinfə, inqilabi
hərəkətverici qüvvəyə çevrilməsi üçün yenə də lənətə gəlmiş
ideya lazım imiş!
Bəs bu labirintdən necə çıxış yolu tapmaq olardı? Kim
isə çıxış yolunu ideyanın instinktlərlə əvəz olunmasında görür-
dü. Sən demə hərəkətverici qüvvə «düşüncəli nəfs» (Süh-
rəvərdi) yox, «heyvani nəfs» imiş, proletariatın instinktiv in-
qilabi potensialı imiş. Bax, bu məqamda nə vaxtsa marksizmi
freydizmlə müqayisə edənləri tənqid etdiyim üçün peşimançılıq
hissi keçirməyə bilmirəm.
İki dünya sisteminin (kapitalizm və sosializm) mübarizəsi
və «dinc yanaşı yaşaması» dövründə Şərq və Qərb anlayışları
fərqli bir mənada işlənirdi. Görünür, Avropa SSRİ-yə nəzərən
Qərbdə olduğundan kapitalizm düşərgəsi Qərb, sosializm
düşərgəsi isə Şərq adlandırılırdı. Və Şərq ilə Qərb arasında
«soyuq müharibə» gedirdi.
Fəlsəfi baxımdan yanaşdıqda isə bu cür Şərq-Qərb böl-
güsü nəyinki məqbul deyil, tam tərsinədir. Belə ki, sosialist
düşərgəsinin təməlində dayanan marksizm əslində ifrat Qərb
fəlsəfəsidir. Ənənəvi Şərq ideyanı, dini, mənəviyyatı, insanın iç
aləmini, fərdi-mənəvi kamilliyi önə çəkdiyi halda, Qərb
materializm, elmin dindən ayrılması, texnisizm və praqmatizm
üzərində qərar tutur. Məlum olduğu kimi, məhz kommunist
ideologiyası ardıcıl materializm, ateizm, iqtisadi həyatın mənəvi
həyata nəzərən önə çəkilməsi prinsipləri üzərində qurulmuşdu.
K.Marksın fəlsəfi ideyaları Hegel idealizminin başı üstə
çevrilməsi (amma o vaxt deyilirdi ki, sən demə Hegel fəlsəfəni
tərsinə qoyubmuş və Marksın xidməti onu ayaqları üstünə
Dostları ilə paylaş: |