- 351 -
düşündüyü mövzular da onun üçün təkrarolunmaz bir obraz
yaradır, bir küll halında onun fərdi həyatını təşkil edir.
Sartr Haydeggerə istinad edərək qeyd edir ki, mahiyyəti
(essentia) varlıqdan (existentia) çıxış etməklə anlamaq
lazımdır.
1
Mahiyyət varlıqdan həm də bununla fərqlənir ki, o
şüur faktından əvvəl ola bilməz. «Şüurun varlığı hər cür
imkanın mənbəyi və şərtidir. Şüur varlıqdan əvvəl mümkün
olmadığı kimi, onun mövcudluğu da mahiyyətini ehtiva edir».
2
Burada Sartr Husserlin «faktiki zərurət» anlayışından istifadə
edir: «Həzzin mahiyyətinin olması üçün, əvvəlcə bu həzzin şüur
faktının olması lazımdır».
3
Şüurun haradan və necə yaranması ilə bağlı çoxlu suallar
qoyan Sartr bu məsələdə heç bir qəti qənaətə gələ bilmir.
Nəhayət hər şey şüurun öz «boynunda qalır». Sartra görə, şüur
öz sayəsində və öz vasitəsi ilə mövcuddur. Şüur varlıqdan
özünü özü hasil edir. Göründüyü kimi, Sartr bu məsələdə orta
əsr İslam filosoflarının mövqeyinə yaxınlaşır. Fərabi, İbn Sina
və Sührəvərdi də aktiv tərəf kimi, hərəkətverici qüvvə kimi
nəfsi götürürlər. «Nəfs» anlayışı burada Sartrın «şüur»
anlayışına çox uyğundur. Lakin İslam filosofları nəfsin, şüurun
necə, nədən qaynaqlandığını, haradan qüvvə aldığını, şeyləri
işıqlandırmazdan əvvəl özünün necə işıqlandığı, nurlandığını
bilirdilər. Yəni bütün fərdi şüurlar daha yüksək mərtəbəli bir
şüurun təsiri ilə, daha gur işığın nuru və hənirtisi ilə canlanır və
cansızları da canlandırmaq siqləti əldə edir. Sartr bütün bunları
qəbul edə bilmir, onun ateizmi buna mane olur. Nəticədə şüurla
maddi varlığın nisbəti məsələsində Sartr da, Haydegger və digər
ateist filosoflar kimi ilişib qalır. Bü böyük intellektual gücün
bütün həmlələri nəticə vermir. Məntiq nə qədər sərrast, intellekt
nə qədər işıqlı olsa da, onun bütün cəhdləri qəlbin
qaranlıqlarında vurnuxmaq təsiri bağışlayır. Qəlb isə ona görə
qaranlıqdır ki, bura ilahi işıq düşmür. Ateist Sartr Nur əl-
Ənvərin işığından könüllü surətdə imtina edilir.
Qəlb işıqlanmadıqda, dünya da qaranlıq və cansığıcı
1
Ж.-П.Сартр. Бытие и ничто. М., 2000, стр.29
2
Yenə orada
3
Yenə orada
- 352 -
görünür. Şeylər öz gözəlliyi ilə üzə çıxa bilmədiyindən insan
varlığa yaxınlaşdıqca vahimələnir; bir tərəfdən qorxu, həyəcan,
təşviş, iztirab, digər tərəfdən işıq həsrəti, sıxıntı, qaranlığın
kabuslarına nifrət, ürək bulantısı…
İstər-istəməz sual ortaya çıxır ki, bu qədər qüssə-kədər,
fəlakət, bu qədər qorxu, nifrət haradandır? Nizami də «qüssə-
kədər, fəlakət»dən danışır. Lakin dünya ancaq «sənsiz»
(sevgisiz) olduqda, bu qədər qaranlıq görünür. Qalan hallarda
Nizaminin dünyası işıqlıdır, qorxudan yox, inam və cəsarətdən
yoğrulmuşdur. Bu dünyaya işıq saçan isə ilahi eşqdir. Bəs
Sartrın «sənli dünyası» yoxdurmu?
Maraqlıdır ki, Sartr yaradıcılığında «sənli» və «sənsiz»
məsələləri çox geniş şərh olunur. Məhəbbətlə bağlı Sartr geniş
araşdırmalar aparmışdır. Bu böyük intellekt sahibi özünün
«Başqasına ilk münasibət: məhəbbət, dil, mazoxizm» adlı
yazısında eşq və məhəbbətlə bağlı olduqca mürəkkəb və dərin
araşdırmalar aparır. Lakin təəssüf ki, ilahi eşq ona yad
olduğundan məhəbbətə daha çox dərəcədə konfiliktin bir
forması kimi baxır.
1
Sartra görə konfilikt – başqası üçün varlığın ilkin məna-
sıdır. Birləşməyə çalışan iki tərəfdən hər biri qarşı tərəfi özündə
əritməyə çalışır. Başqasına malik olmaq ilk növbədə
baxışlardan başlanır. Biri özünü başqasının nəzərləri altında
hiss edir. Başqası mənim mövcudluğumun sirrinə sahib olur. O
məni özündə varlıqdan çıxararaq başqası üçün (özü üçün) varlıq
edir və bununla da Mən-ə sahib olur.
2
İnsan özünün başqası tərəfindən aşkarlanmış varlığını
özünə qaytarmaq istəyir. Bu «qaytarma» uğrunda mübarizə
başqasını özündə əritmək və bununla da özünü-özünə qaytar-
maq formasında həyata keçir. «Mən heç də başqasının obyek-
tivləşdirilməsi ilə, öz məxsusi obyektivliyimin dağılmasını
istəmirəm. Bu mənim öz başqası üçün varlığımdan uzaq-
laşdırılması demək olardı: tam tərsinə: mən başqasını məhz
1
Ж.-П.Сартр. Первичное отношение к другому: любовь,
язык, мазохизм.// Проблема человека в заподной философии. М.:
«Прогресс», 1988, стр.207.
2
Yenə orada.
- 353 -
mənə baxan başqası kimi əritmək istəyirəm… Bir sözlə, mən
özümü bütövlükdə mənim baxış altındakı varlığımla
eyniləşdirirəm… Bu mənim başqasının azadlığını mənimsəmək
üçün yeganə silahımdır».
1
Sartr qeyd edir ki, məhəbbət ilk növbədə başqasının
azadlığına yiyələnməkdir. Həm də hökmlə, qorxu gücünə yox,
məhz azad şəkildə. Belə ki, başqasının azadlığı zorla əlindən
alındıqda, bu azadlığa məhz azadlıq olaraq yiyələnmək
mümkün olmur. Alınmış və ya məhdudlaşdırılmış azadlıq daha
azadlıq deyil. Sevənin iddiası böyükdür. O qarşı tərəfin
azadlığını onu zərrə qədər məhdudlaşdır- madan mənimsəmək
istəyir. Bu, əslində o deməkdir ki, sevən qarşı tərəfin sevgisinə
nail olmaq istəyir. Bu cür deyiliş çox gözəl səslənir. Lakin bu
situasiya birinin azadlığının qarşı tərəfin azadlığında əridilməsi
kimi də dəyərləndirilə bilər.
Sartra görə, azadlıq ilk növbədə insanın yaradıcı fəal-
lığından ibarətdir. Bu fikrin «özündə varlıq» və «özü üçün
varlıq» ideyaları ilə, onların əlaqələndirilməsində insanın rolu
ilə bağlılığı çox mürəkkəb və dumanlı görünür. Əgər varlığın öz
siması olsa idi insan tam azad ola bilməzdi, çünki o, irəlicədən
müəyyənləşmiş forma və strukturlarla hesablaşmaq
məcburiyyətində qalar. Və dünyada baş verənlərə görə mə-
suliyyət də ancaq insana düşməzdi. Onda insanın ilk vəzifəsi
varlığın simasını dərk etmək və özünü ona uyğunlaşdırmaq
olardı. Təsadüfi deyildir ki, Hegel azadlığı zərurətin dərk
olunmasında görürdü. Zərurət isə insandan asılı olmadığından
onun azadlıq meydanı istər-istəməz xeyli dərəcədə məhdud
olur. İnsan ancaq «boş qalan» yerlərdə, ilkin zərurətlə, təbii
qanunauyğunluqla təyin olunmamış sahələrdə özünü azad hiss
edə bilər və öz yaradıcılığı ilə bu «boşluğu» da qismən
məhdudlaşdırmış olar. Bu yaxınlaşmaya görə hər bir insanın
azadlığı əvvəlcə təbiət, sonra isə cəmiyyət, onun sayəsində
«ikinci təbiət», ictimai mühit və nəhayət, digər fərdlər
tərəfindən məhdudlaşdırılır. Sartr təliminə görə isə, insanın
yaradıcı fəaliyyəti üçün heç bir məhdudlaşdırıcı amil yoxdur.
Bununla belə, yeniliklə hər bir görüş maraq və heyrətlə yanaşı,
1
Yenə orada, səh. 209.
Dostları ilə paylaş: |