karlar isə hələ islamdan əvvəlki dövrdə xristianlardan və yəhudilərdən
ibarət idilər. Ölkə işğal edildikdən sonra "inşaatda, dərzilik,
çəkməçilik və digər sahələrdə xristianlar işləyirdilər. Boyaqçılar,
dabbağlar, dəlləklər [zəli qoyanlar] yəhudilərdən ibarət idi; onlar
xristianların iyrəndiyi digər xırda sənət növləri ilə də məşğul
olurdular".'*®^
Bu dövrün şəhərlərində yaşayan əhalinin etnik tərkibi çox qarışıq
idi. Bu şəhərlərdə yerli əhalidən başqa, ərəblər, ermənilər, yəhudilər
və digər xalqlar da yaşayırdılar.Şəhərlərin ticarət və sənətlə məşğul
olan yerli əhalisi çox vaxt xalis ticarət məqsədləri ilə islam dinini
qəbul edirdilər. Arran şəhərlərində başqa dinlərə maneçilik
törədilmirdi. Burada kilsə ilə yanaşı məscidə də rast gəlmək olardı və
bunu, demək olar ki, bütün ərəb müəllifləri qeyd edirlər.
VII əsrin axırları — VIII əsrin əvvəllərində xəlifə Əbd
ül-Malikin hökmranlığı dövründə Xilafətdə böyük sikkə islahatı
keçirildi, qızıl dinar və gümüş dirhəm Sasani dirhəmi və Bizans
miliarisisini sıxışdırıb aradan çıxartdı.^®^
Qeyd etmək lazımdır ki. Sasanilər İranı və qismən Bizans
imperiyası tərkibinə daxil olan əyalətlərin ərəblər tərəfindən
işğalından ötən dövrün birinci əlli illiyi ərzində işğalçı ərəblər köhnə
çəki və sikkə sistemlərini dəyişdirmədilər. Azərbaycanda, habelə
Xilafətin digər şimal vilayətlərində əvvəlki çəki ölçüləri — kafiz və
mudd, həmçinin pul vahidləri — dinar və dirhəm olduğu kimi
qalmışdı.'*®^ Sasani sikkə sistemi gümüş monometallizmin
növlərindən biri idi və buna az miqdarda başqa metallar qatılmışdı.
Keçmiş Sasani əyalətlərində hətta ərəblərin dövründə üzərində II
Xosrovun, yaxud III Yəzdiger- din və atəşkəsin təsviri olan dirhəm
kəsilirdi. Təkcə sikkənin tarixi dəyişirdi, Qur’andan kufi hərflərlə bir
ayə yazılır və adətən, ərəb xəlifəsinin, ya da hakiminin adı əlavə
edilirdi.
660-cı ildə I Müaviyə sikkə islahatı keçirməyə təşəbbüs etmiş və
hətta gümüş və qızıl sikkə kəsməyə başlamışdı. Lakin əhali bu yeni
pulu qəbul etməmiş və islahat müvəffəqiyyətsizliyə uğramışdı.
Bəzi ərəb mənbələri Əbd ül-Malikin hökmranlığı dövründən
əwəl də Xilafətdə sikkə sistemi islahatı keçirməyə cəhd göstərildiyini
qeyd edirlər. Lakin mənbələrin əksəriyyəti bu fikirdədir ki, bu islahat
yalnız Əbd ül-Malikin və onun vəziri əl-Həccacın işidir.'*®®
İbn Hövqəl təsdiq edir ki, Azərbaycan və Arranda qızıl və gümüş
sikkə işlənirdi.'*®’^ Bu zaman burada ərəblərin öz sikkə
134
xanası meydana gəlir. Buna ticarətin yüksəlişi və bununla əlaqədar
olaraq şəhərlərin artması səbəb olmuşdu. Azərbaycan və Arran
sikkəxanalarında kəsilən sikkələr uzaqlara, şimalda — Rusiya,
Almaniya, tsveç, Norveç, Baltik sahillərinə, həmçinin Şərq
Ölkələrinə aparılır, əvəzində həmin ölkələrdən xammal gətirilirdi.
Azərbaycan və Arranda pul tədavülünün belə inkişaf etdiyi bir
şəraitdə ticarət daha artıcı canlanmağa başla-
Arranda sikkəxanalar Bərdə, Dərbənd və Şamaxı {Yəzidiy- yə)
şəhərlərində idi. Ərəblərin dövründə Arranda kəsilən ən qədim pul
hicri tarixi ilə 89-cu (707/8-ci) il tarixli dirhəmdir.*'^® Lakin o
dövrün sikkəxanasının dürüst yerini göstərmək çətindir, çünki bu
sikkəxana Bərdədən başqa, Şamxorda, Qəbələ, Beyləqan və
Gəncədə ola bilərdi. Azərbaycan sikkəxanasında kəsilmiş
dirhəmlərin üzərində 105-ci (723/4-cü) və 106-cı (724/5-ci il) hicri
illərinin tarixi v a r d ı r . B u sikkəxana Ərdəbildə yaxud Marağada
ola bilərdi. Dərbənddə kəsilmiş ən qədim pulun üzərində 115-ci hicri
ilinin (733/4-cü il) tarixi vardır.'"’^ Əməvilərin sikkəxanalarında pul
kəsilməsi hicri tarixi ilə 131-ci ildə (748/9-cu ildə) bitir. Arran
ərazisində Abbasilərin ilk sikkələri hicri tarixi ilə 140-cı ildə
(757/8-ci ildə) meydana g ə l i r . B u sikkələr hicrinin 140-cı ilində
Yəzi- diyyədə və hicri tarixi ilə 142-ci ildə (759/60-cə ildə) Bərdədə
kəsilmiş fels adlı sikkə idi.*®®
Azərbaycan sikkəxanalarında kəsilən pullara çox vaxt şimal
ölkələrində və Rusiyanın Avropa hissəsi dəfinələrində təsadüf
edilir.**®* Yerli tacirlər öz əmtəələrini bu ölkələrə aparır, həmin
ölkələrin tacirləri isə Azərbaycana və Arrana mal gətirirdilər.
Bununla bərabər, bu pullardan istifadə edən vasitəçi tacirlərin
mövcud olması ehtimalı da istisna olunmur.
Əməvilərin dövründə ərəblər tədqiq etdiyimiz ölkələrdə öz
ölçü-çəki sistemlərini tətbiq etmişdilər. Bu tədbir 722-ci ildə,
əl-Cərrah ibn Abdullah əl-Həkəmi Azərbaycan və Arranda canişin
olduğu zaman həyata keçirilmişdi. O, Bərdəyə gəldikdə, şəhərdəki
Ölçü və çəki işlərində əyintilər olduğunu ona xəbər verdilər; o,
həmin qüsurları aradan qaldırdı və Cərrsıhiyyə adı ilə məlum olan
yeni dürüst ölçü vahidi tətbiq etdi.*®®
Tədqiq etdiyimiz dövrdə ticarətin inkişafında Xəzər dənizi
əhəmiyyətli rol oynayırdı. Xəzər hövzəsinin cənub hissəsində
ticarətə Bağdad, Buxara və Səmərqənd bazarlarının yaxınlığı böyük
təkan verirdi. Çünki bunların İnkişaf etmiş sənətkarlığa malik olan
çoxlu Asiya ölkələri ilə geniş əlaqələri var idi.
135
Xəzər sahilindəki limanlarda (Abaskun və Astrabaddan
Dərbəndədək) fəal ticarət dənizçiliyi inkişaf edirdi. Məsələn,
Astrabaddan ipək parça ixrac edilirdi, Dərbənd bazarları isə demək
olar ki, bütün Xəzər sahillərindən mal gətirən tacirlərin toplanış yeri
idi.^®®
Xəzər limanlarında yığılan mallar Zaqafqaziyadan su yolu Kür
və Rion çayları iləmi Qara dənizə aparılırdı, yoxsa Dərbənddən
Qafqaz vasitəsi ilə quru yolla daşmırdı? Alman tarixçisi Heyd bu
suala belə cavab verir: "Zənnimizcə axırıncı yol şübhəli görünür.
Bərzəxin əhalisinin siyasi və dini cəhətdən Yunan imperiyasına bağlı
olan xristian qismi ilə Xəzər dənizinin cənub-qərb hissəsinin sahibi
olan müsəlmanlar arasında antaqonizm var idi və bu cəhətdən o,
ticarət əlaqələri üçün o qədər də əlverişli d e y i l d i . B u n d a n əlavə,
xristian Gürcüstanına ərəblərin çoxlu basqınları quru yollarının
etibarlılığına xələl gətirirdi. Nəhayət, müxtəlif tayfaların yaşadığı
Qafqaz özünün sıldırım və əyri-üyrü cığırları ilə ticarət yolu salmaq
üçün heç də münasib deyildi. Beləliklə, Xəzər dənizi sahilində
yaşayanlar çətin ki, Qafqazın quru yollan ilə ticarətə gedə bilərdilər,
çünki Volqa vasitəsilə şimala doğru geniş yollar onların üzünə açıq
idi".'*®®
Azərbaycan tacirləri, habelə bu ölkədən keçən ərəb tacirləri
Volqa ilə yuxarı qalxaraq, şimala doğru bulqarlara tərəf
gedirdilər.'^®® Bu tacirlər orada öz mallarının 1/10 dəyəri hesabilə
gömrük verir və istədikləri kimi sövdə edirdilər. Çünki islam dinini
qəbul edən bulqarlar ticarət əməliyyatlarına mane olmurdular.^™
Bulqar və burtaslardan Azərbaycana, Arrana və bütün Xilafət
bazarlarına samur, dələ və tülkü xəzi, xəz papaq, ox, balıq yapışqanı,
qılınc, zirehli geyim, slavyan qulları, mis, mum və s. alınaraq
gətirilirdi.'*’^*
Ərəblər bizanslıların Qara dənizdən keçən əsas ticarət yollarını
dağıdaraq bu yolların istiqamətini şərqə. Xəzərə tərəf yönəltmişdilər;
bu İsə Xəzər ətrafındakı şəhərlərin sürətli inkişafına səbəb olmuşdu.
Ərəblər Xəzər — Volqa ticarət yolunu nəzarət altına almağa
başladılar,'*'^^ o zamana qədər isə bu yol Bizansın əlində idi.
Ərəblərin hərbi siyasəti də bÖyük cənub-şimal ticarət yolunun
cinahını qorumağa yönəldilmişdi. Şimalda Tiflisdən Dərbəndədək
geniş bir ərazini öz əllərində saxladıqlarına görə onların bu siyasəti
müvəffəqiyyətli idi. Ərəblər Bizansın dayağı olan xəzərləri məğlub
etmişdilər və yeni ticarət magistralı üçün ciddi bir təhlükə
sayılmırdılar. Xəzər dənizində bütün limanlar ərəblərin əlində idi və
İbn Hövqəlin dediyi
136
Dostları ilə paylaş: |