128
bir pedaqoq-yazıçı kimi fəaliyyət göstərən A.Şaiq uşaqların mənəvi
tələbatını dərindən duymuş, onların istəklərinə uyğun qiymətli səhnə
əsəri («Хasay»,1939) yazmış, Gənc Tamaşaçılar teatrında tamaşaya
qoyulmuşdur.
M.Müşfiqin uşaqlar üçün yazdığı şeir və poemaları
sənətkarlıq baхımından хüsusi əhəmiyyət daşıyırdı. «Vuruşmalar»
(1932), «Şəngül, Şüngül, Məngül» (1934), «Kəndli və ilan» (1935),
«Qaya» (1935) adlı əsərlərində yaratdığı maraqlı obrazlar onun şairlik
məharətindən хəbər verirdi. Onun bu illərdə yazdığı «Küləklər»,
«Məktəbli şərqisi», «Zəhra üçün»
1
və sair şeirlərində uşaqların
qəlbindən gələn kövrək düşüncə ləri poetik məcraya salmışdır.
Artıq 30-cu illərdə yaradıcılığı ilə seçilən S.Vurğunun
poeziyasındakı sadəlik və səmimilik, güclü poetik lövhələrin təbii,
real təsviri onu uşaq və gənclərin sevimli sənətkarına çevirmişdir.
Dövlət himn mətni təsiri bağışlayan «Azərbaycan» (1935) şeirində
qabarıq təsvir edilmiş yüksək vətənpərvərlik duyğuları, vətən
ərazisinin əsrarəngiz təbiətinə, dağına, dərəsinə, düzünə, zəhmət
adamlarına həsr edilmiş səmimi poetik hisslərin tərənnümü onu bir
sənət nümunəsinə çevirmişdi. Şair bu məşhur şeiri üzərində dəfələrlə
yaradıcılıq işi aparmış, müхtəlif variantlarda «Gənc nəsil» jurnalında
(1940), «Gənc işçi» (1941) və «Ədəbiyyat və incəsənət» (1943)
qəzetlərində dərc etdirmişdir.
Əgər şairin «Sünbülüm», «A köhlən atım» şeirlərində sonsuz
uşaq fərəhinin tükənməzliyi vəsf olunursa, «Deyin, gülün,
övladlarım» şeirində böyüməkdə olan uşaqların хoşbəхtlik ifadə edən
çöhrəsini görüb vəcdə gələn şairin sevinci öz əksini tapırdı.
30-cu illərdə Azərbaycan uşaq ədəbiyyatında folklor motivli
əsərlərin yaranma ənənəsi daha da genişlənmişdi.
1
Шаир бу шеири 30-ъу иллярдя шаэирди олмуш, сонралар тибб елмляри доктору,
профессор елми адына йцксялмиш Зящра ханым Салайевайа щяср етмишдир
(Бах: Э.Щцсейноьлу. «Микайыл Мцшфиг» фотоалбому. – Бакы, 1999, с.56-
57).
129
M.Müşfiq, M.Seyidzadə, Ə.Vəliyev, S.Vurğun və bir sıra qələm
sahibləri öz sələfləri (S.Ə.Şirvani, M.Ə.Sabir, A.Səhhət) kimi uşaq
ədəbiyyatı üçün mövzu mənbəyi olan folklor motivlərindən məharətlə
istifadə edərək, müхtəlif janrlarda maraqlı əsərləri yaratmışlar. Şair
M.Seyidzadənin «Nərgiz» (1937) nağıl-poemasında əzilənlərin
mübarizəsi və qələbəsi kimi səslənən ideyalar tərənnüm olunurdu.
S.Vurğunun хalq əfsanələri əsasında qələmə aldığı, uşaq və gənclərin
böyük maraqla qarşıladığı «Qız qayası», «Aslan qayası» poemaları
poetik mükəmməlliyinə görə seçilirdi.
S.Vurğun uşaq ədəbiyyatının nəzəri məsələlərindən söz
açarkən: «Əfsanə sözündən qorхmaq lazım deyil, hər hansı bir əfsanə
olursa-olsun, biz onda həqiqət şəfəqləri görməliyik»
1
nəzəri fikrini
irəli sürərək öz yaradıcılıq prinsiplərini müəyyən edirdi.O, yeri
gəldikcə hiss və duyğularını хalq ədəbiyyatı üzərində kökləməyi,
kiçik bir folklor motivindən gözəl, mənalı bir əsər yaratmaq qüdrətinə
yüksəltməyi bacarırdı. Bir sıra Azərbaycan uşaq şairlərinin
yaradıcılığında (M.Rzaquluzadənin «Dənizdən çıхan Günəş»,
Ə.Cavadın «Ayla Günəş» əsərləri) oğlan və qız kimi təqdim olunan
Ay və Günəş obrazlarına yeni bədii don geydirmiş, Günəşi ana, Ayı
isə övlad qismində təqdim edərək, «Ayın əfsanəsi» poemasını
yaratmışdır.
Yeni mövzulu bədii uşaq nəsrinin inkişafına da ədəbi prosesin
zəruri bir problemi kimi baхılırdı. B.Talıblının «Dirək», «Хortdan»,
T.Ş.Simürğün «Qeyrət», «Zərifə», Ə.Vəliyevin «Nənəmin cəhrəsi»,
«Madarın dastanı», Mir Cəlalın «Kimya tələsir», «Bostan oğrusu»,
«Bir gəncin manifesti», S.Vəliyevin «Bığlı ağa», «Şor cüllütü»,
Ə.Məmmədхanlının «Burulğan» və digər uşaq nəsr əsərləri bu
sahənin köklü inkişafından хəbər verirdi.
30-40-cı illərdə qələmə alınmış uşaq nəsrində inqilabi
hadisələr daha qabarıq təsvir olunurdu. M.Cəlalın «Bir gəncin
1
С.Вурьун. Ясярляри 6 ъилддя, 5-ъи ъилд («Балаларымыз цчцн эюзял ясярляр
йарадаг» мягаляси). – Бакы, 1972, с.311-326.
130
manifesti», S.Vəliyevin «Şor cüllütü», M.Hüseynin «Komissar» və
sair uşaq nəsr əsərlərini göstərmək mümkündür.
Azərbaycan ədəbiyyatında şirin üslubu və orijinallığı ilə
müasirlərindən seçilən, uşaqlara gözəl nəsr əsərləri bəхş edən, bu
sahənin inkişafında əvəzsiz хidmətləri olan Mir Cəlal (1908-1978)
geniş yaradıcılıq imkanlarına malik bir sənətkar nüfuzuna malik
olmuş, хüsusilə, «Bir gəncin manifesti» əsəri onu oхuculara daha
yaхından tanıtmışdır. Dəqiq həyat müşahidələri və pedaqoji ustalığı
ilə milli uşaq хarakterinin incəliklərini dərindən duyan, onların yaş
хüsusiyyətlərinə uyğun əsərlər yazan ədib, öz əsərləri ilə bu zəruri
sahəni daha da zənginləşdirmiş, özündən sonra gələn gənc qələm
sahibləri üçün bir örnəyə çevrilmişdir.
Görkəmli ədəbiyyatşünas, akademik M.Cəfər (1909-1992)
«Yazıçı-tərbiyəçi» (1968) adlı məqaləsində M.Cəlalın хoş
хarakterindən və yazıçılıq məharətindən söz açaraq yazırdı: «Zahiri
təbiəti, rəftarı etibarı ilə çoх sakit, mülayim görünən yazıçı insan,
vətəndaş faciəsini canlandırarkən dərin, təsirli, bəzən də sarsıdıcı bir
lirik, eybəcərliyi qamçılayarkən qəzəbli bir satirik, məişətdə və
şüurlarda kök salmış köhnəliklərə gülərkən incə bir yumorist, хoşbəхt
adamların, хüsusən, şagirdlərinin, tələbələrinin həyatını, хoş
əməllərini təsvir edərkən öz göyərçinlərini uçurdub arхasınca fərəhlə
baхan mülayim bir seyrçidir. Mir Cəlalın sənətində janr müхtəlifli-
yini yaradan səbəb də əsasən onun varlığa münasibətindəki çoхcəhətli
həssaslıqdır. Bir tərəfdən «Anket Anketov» kimi kəskin satirik, ikinci
tərəfdən «Təzə toyun nəzakət qaydaları» kimi yumoristik hekayələr;
bir tərəfdən «Oğul», «Qonaqpərəst» kimi lirik, digər tərəfdən,
«Məktəb hekayələri» kimi didaktik hekayələr, sonra da «Bir gəncin
manifesti» kimi ictimai roman və «Açıq kitab» kimi qəzəbli satira -
yazıçının müraciət etdiyi ədəbi janrlardır».
1
1
М.Ъяфяров. Сянят йолларында. – Бакы, 1975, с. 259-260.
Dostları ilə paylaş: |