183
bitkinin, göy cisimlərinin və s. müəyyən
əlamətləri, nişanələri büruzə verilir ki,
bununla da bu biri tərəf qarşıdakı tərəf
müqabilinin suallarını zehninin, ağlının,
biliyinin gücü ilə cavablandıra bilir.
İnsan beynini, zəkasını sınağa çəkmək,
işlətmək yolu ilə təbiət və cəmiyyət haqqında
öz
bilik
xəzinəsini
zənginləşdirir,
öz
təfəkkürünün
inkişafına meydan verir,
hazırcavablıq qazanır.
Məqsədimiz tapmacaların şifahi ədəbiy-
yatımızdakı mövqeyini müəyyənləşdirmək,
yaxud da onun insan zəkasını, ağlını inkişaf
etdirmək sahəsindəki əhəmiyyətindən bəhs
etmək deyildir. Məqsədimiz Azərbaycan
folkorunun ana qoynunda pərvəriş tapan heca
vəznli tapmacaların təkamül və inkişafını,
tapmacaların öz ibtidai şəklindən çıxaraq,
bayatı
biçimli
bayatı
tapmacalara,
qıfılbəndlərə çevrilməsini, heca vəznli şeirin
zirvəsi olan qoşmaya qovuşması prosesini
izləmək, nəhayət, aşıq poeziyasında qoşma-
qıfılbənd kimi şeir şəklinin yaranması üçün
bir zəmin olduğunu araşdırıb üzə çıxar-
maqdan ibarətdir.
Kərkük folklorunun tədqiqatçısı, türk
alimi Dr. Çingiz Ketene bildirir ki, mənzum
184
bilməcələr vəznli və qafiyəlidirlər
51
. Əlbəttə,
o, mənzum tapmacalardakı vəzndən, qafiyə
sistemindən söz açır. Onu da xatırladır ki,
Kərkük folklorunda “bilməcə və ya tapmaca”
adı müştərək işlənməkdədir. Lakin onun
gətirdiyi misallar hamısı tapmacadır və
içərisində bir dənə də olsun bilməcə yoxdur.
Kərkük
folklorunun
bilicisi
və
araşdırıcısı professor Qəzənfər Paşayev yazır:
“Kərkük tapmacaları da bizdə olduğu kimi,
həm nəzmlə və həm də nəsrlədir. Lakin
nəzmlə olan tapmacalar daha çoxdur. Bunlar
iki və daha artıq misralı, vəzn və qafiyəsi yerli
yerində olan parçalardan ibarətdir”
52
.
Kərkük
tapmacaları içərisində elə
örnəklərə rast gəlmək olur ki, bu mətnlər az
qala “Dədə Qorqud” söyləri (şeirləri) ilə üst-
üstə düşür, onları bir-birindən ayırmaq,
fərqləndirmək, seçmək çətinlik törədir. Üslubi
xüsusiyyətləri, deyim tərzləri onları oğuz
söylərinə (şeirlərinə) yaxınlaşdırır, bir-birinə
bağlayır.
51
Dr. Çingiz Ketene. Kərkük xalq ədəbiyyatından seçmələr,
TÜrk dünyası ədəbiyyatı, Ankara, 1990, səh. 128
52
Qəzənfər Paşayev. Kərkük tapmacaları haqqında
(müqəddimə), Kərkük tapmacaları (tərtib edəni Qəzənfər
Paşayev), Bakı, 1984, səh. 4
185
Məhz həmin nümunələr o zaman təkrar
olunur ki, tapmaca deyən şəxs onu aça bilmir,
tapmaca deyəni sıxma-boğmaya salırlar. O
zaman tərəf müqabillər söz güləşdirir, bir-
birlərini qınayır, sözlə məsxərəyə qoyur,
tənəli ifadələr işlədirlər. Məsələn:
Mən mindim ala ata,
Sən mindin qotur bəgirə.
Mən zaxtaladıqca
53
baldan yağ yeyərəm,
Sən zaxtaladıqca qanla ayran yeyərsən.
Və yaxud:
Mən çağırdım at gəlsin,
Sən çağırdın it gəlsin.
Mənim üçün bir al at gəldi,
Sənin üçün bir tazı gəldi.
Mən mindim al ata,
Sən mindin tazıya
54
.
“Kitabi-Dədə Qorqud”un “Salur Qazan
dustaq olub oğlu Uruz çıxardığı” boyda
oxuyuruq:
İt kimi gu-gu edən çirkin xırslı!
Küçücük donuz şülənli!
53
Zaxtaladıqca-yəni çalxaladıqca
54
Bu bədii nümunə Qəzənfər Paşayevin toplayıb tərtib etdiyi
“”Kərkük tapmacaları kitabından götürülmüşdür. Bax: səh.4
186
Bir torba saman döşəkli!
Yarım kərpic yastıqlı!
Yonma ağac tanrılı!
Köpəyim kafir!
Oğuzu görürkən, səni öyməyim yox
55
.
Bir sözlə, hər iki şeir parçasında
qarşıdakı düşmən obrazına çevrilir, söz deyən
isə, özündə cəsarət tapır, özünün yaxşı
keyfiyyətlərini göz önünə gətirir. Özü ata
minir, namərd, aciz hesab etdiyi şəxs isə
tazıya minir. Cəsarətlinin payına at, acizin
payına tazı düşür. Qazan xan isə düşmən
hesab etdiyi kafirin iyrənc sifətini, özündən,
Oğuz
ellərindən
çox
fərqli
olan
xüsusiyyətlərini bir-bir sadalayır.
Kərkük folklorundan alınan örnəkdə də
qarşıdakının çalxalanmış ayran içdiyi, özünün
isə bal, yağ yediyi söylənilir. Hər necə olsa
da, bu paralelin, müqayisənin özündə də
genetik yaddaşdan gələn bir şey var. Bunların
ən azı folklorda qan yaddaşının izləri
olduğunu da unutmaq olmaz. Qədim
nişanələri, adət-ənənələrin izlərini, arxaik
deyimləri çox zaman əlyetməz, ünçatmaz,
təkamüldən qalmış, inkişafının axarı dəyişmiş
55
Kitabi-Dədə Qorqud, Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı, Bakı
1962,
Dostları ilə paylaş: |