244
Qız da oğlanı cavabsız qoymur,
bədahətən deyir:
Əzizinəm, çilovdan,
Çil kəklikdən, çil ovdan,
Tərlan özgə malıdı,
Ac qalma, ye çilovdan.
Dilin
zənginliyi
sayəsində
poetik
biçimli şeir şəkillərinin meydana çıxması
üçün yeni imkanlar açılır. Bayatı getdikcə
daha məzmunlu, şəkli cəhətdən bitkinləşir və
yeni-yeni qolların, şaxələrin yaranmasına
səbəb olur. Qızılgül kolu kimi sağa-sola qol-
budaq atır. Bayatılı hekayətlərdə getdikcə
bayatıların da sayı artır. “Nərgizlər” hekayəti
buna misal ola bilər:
Nişanlı qız və oğlan çəmən seyrinə
çıxırlar. Yazbaşı olur, bənövşələr, nərgizlər
bir-birinə göz vurur. Oğlanla qızın görüşüb
söhbət etdiyi yerdə kəndlərindən olan bir kişi
bura gəlir. Qız tez altı taxta tumanı oğlanın
başına atıb, onu gizləyir. Bunu görən kişi bir
bayatı çəkir:
Əzizinəm, nərgizlər,
Top-top bitər nərgizlər.
Əsrəmiş maya gördüm,
Qoltuğunda nər gizlər.
245
Qız görür ki, çuğul kişi kəndə tərəf
xəbərə qaçır. Qız tez oğlanı tumanın altından
çıxarır. Kişini geri çağırır və bir bayatı çəkib
bildirir ki, bu özgəsi yox, nişanlımdır:
Gedən, getmə, dayan, dur,
Hər iş mənə əyandır.
Nə çox tənə vurursan,
Öz nərim, öz mayamdır.
Qız bununla belə, çuğul kişinin bayatısını da
cavabsız qoymur:
Əzizinəm, nərgizlər,
Top-top bitər nərgizlər.
Sənin kimi çuğulu,
Torpaq alar, yer gizlər.
Bu bir içim su qədər boy-buxunu olan
bayatılar
hadisələrə
yovuşaraq,
epik
yaradıcılıqla birləşərək dastan yaradıcılığına
doğru gedir. “Torpaq alar, yer gizlər” misrası
“Dədə Qorqud” oğuznamələrinin sonundakı
“Cahannamə” yarpaqlarını xatırladır. “Dədə
Qorqud” çeşməsindən lirik-epik janrlarımızın
hamısı öz qədərincə sərbəst içmişdir.
Bayatıların
epik-lirik
yaradıcılığa
qoşulması “Yaxşı-Yaman” (Lələnin dastanı),
çoxvariantlı “Arzu-Qəmbər”, “Aşıq və Yaxşı”
246
(Sarı Aşığın dastanı) kimi bitkin, yetkin
bayatılı dastanların yaranmasına rəvac
vermişdir.
“Arzu-Qəmbər”in Şamaxı variantında
on beş, Gəncə variantında on, Bakı
variantında yeddi, Qarayazı variantında
doqquz bayatı vardır.
79
Azərbaycan “Arzu
Qəmbər”inin süjetlərində müəyyən fərqli
fikirlər olduğu kimi, bənzərsiz bayatılar da
mövcuddur. Hətta bu bayatılar İraq-Kərkük
“Arzu-Qəmbər”indəki, krım-tatar folkloruna
aid edilən variantlardakı bayatılardan da xeyli
fərqlənir. Bizim üçün maraqlı olan odur ki,
Qaqauz folklorunda da tək-tək “Arzu-
Qəmbər” dastanları ilə səsləşən bayatılar
özünü mühafizə edib saxlaya bilmişdir.
Məsələn:
Ay da var, amber kibi,
Ortası çember kibi.
Kız, ben sana aşık oldum,
Harzı ilə Kamber kibi.
80
Bu faktın özü sübut edir ki, “Arzu-
Qəmbər” dastanı vaxtı ilə türk xalqları
79
Xalqın söz mirvariləri, (Toplayanı və tərtib edəni Sədnik Paşa
Pirsultanlı), “Azərnəşr”, 1999, səh.52-66
80
Qaqauz türkleri. Tarih-folklor və halq edebiyyatı, “Türk
dünyası” nəşri, Ankara, 1991, səh. 155.
247
arasında geniş yayılıbmış. Biz, hətta Qaqauz
maniləri-bayatıları içərisində deyişmələrə də
rast gəlirik:
Sual: - Maniçi başı cəvahir misin,
taşı misin?
Bir kaç mani soylesam,
Cibində taşım misin.
Cavab:- Maniçi başıyım da,
Cəvahir taşıyım da.
Bir kaç mani söyləsən,
Cibimde taşıyım da.
Birinci şəxs qarşısındakından soruşur
ki, sən mani (mani söyləyənlərin) başısanmı,
sən cəvahir daşısanmı, əgər bir mani
söyləsəm, məni qiymətli daş kimi cibində
gəzdirərsənmi?
Qarşıdakı cavab verir ki, mən özüm
mani (bayatı) söyləyənlərin başçısıyam, özüm
cəvahir daşıyam. Lakin sən bir mani söyləsən,
onu cibimdə daşıyaram. Anlaşılır ki, bu iki
gəncin-qızla oğlanın deyişməsidir. Son yetmiş
ildə türk xalqlarının özünün genetik (qan
yaddaşı), tipoloji əlaqələrini qoruyub yaşatsa
da, mədəni əlaqələri, folklor
əlaqələri
qırılmış,
bir-birinə
qaynayıb-qarışa
bilməmişdir. Lakin aydınca hiss olunur ki, bu
248
əlaqələr əski çağlarda daha möhkəm
olmuşdur. Hətta, Krım-Tatar və Azərbaycan
“Arzu-Qəmbər”lərində elə şeir şəkillərinə rast
gəlirik
ki, artıq o nümunələr bayatı
məcrasından çıxmış kimi görünür. Məsələn:
Dastanın Gəncə variantında toy zamanı
Qəmbər Arzunun atının cilovunu çəkir, at
Qəmbərin
dabanını ayaqlayıb yaralayır.
Qəmbər buna etiraz edir və deyir:
Al geyirsən, əsdirirsən, əmim qızı,
Səbri-qərarım kəsdirirsən,əmim qızı.
Çərpəndimi basdırırsan, əmim qızı.
Arzu cavab verir:
Çərpəndini basdırram, əmi oğlu.
Dastanın Bakı variantında həmin şeir bir az
fərqli şəkildədir:
Qəmbər deyir:
Əsdirirsən, əsdirirsən,
Tellərini kəsdirirsən,
Tələsirsən getməyə,
Ayağımı basdırırsan.
Arzu cavabında:
Əsdirmirəm, əsdirmirəm,
Tellərimi kəsdirmirəm.
Tələsmirəm getməyə,
Ayağını basdırmıram.
Dostları ilə paylaş: |