228
-
Beyrək gedəli Bambam təpə başına
çıxdınmı, qız?
Qarılatıb dörd yanına baxdınmı qız?
Qarğı kimi qara saçını yoldunmu qız?
Güz alması kimi al yanağın yırtdınmı qız?
(Gələnlə
gedəndən
Beyrək
xəbərini
sordunmu qız?
Sevdigim Bamsı Beyrək deyü-ağladınmı
qız?)
Qız, (çün) sən ərə varırsan, (barmağındakı)
Altun üzük mənimdir, ver mana qız
70
-dedi.
Banuçiçəyin cavabı da həyəcanlıdır,
könlünün həsrət yanğısı ondan da güclüdür:
-Beyrək gedəli Bambam təpə başına
çıxdığım çox.
Qarğı kimi qara saçımı yolduğum çox.
Güz alması kimi al yanağımı yırtdığım çox
Gələnilə gedəndən sorduğum çox,
Qara gözdən acı yaşı tökdüyüm çox.
Vardı gəlməz bəy iyidim,
Xan iyidim Beyrək-deyə ağladığım çox
71
.
“Aşıq Qərib” dastanında da eyni
məqamın təsvirinə rast gəlirik. Diqqət verilsə
görərik
ki,
Banuçiçəklə
Şahsənəmin
70
“Kitabi-Dədə Qorqud”, Gənclik, Bakı, 1962, səh 65
71
Yenə orada, səh 65
229
cavablarını bir-birindən seçmək olmur. Elə bil
ki, Şahsənəm Qəribin yox, Bamsı Beyrəyin
suallarına cavab verir:
Evimizin dalı xırda təpələr,
Orda yağış yağsa burda səpələr.
Mücrümdə qalıbdır almaz küpələr,
Heç birin taxmadım, yar sən gedəli.
Cavabları bir-birindən söy və qoşmanın
şəkli xüsusiyyətləri ayırır. Tədqiqat üçün ən
kiçik izlər, əlamətlər, işartılar da böyük
əhəmiyyət kəsb edir, böyük məna və məqsəd
daşıyır.
Folklorumuzun bilicisi, onun dərin
zəkalı araşdırıcılarından biri olan akademik
Mirzə İbrahimov yazır: “Heç şübhəsiz
bayatılar, müdrik xalq məsəlləri, nağıllar bir
adamın, iki adamın yox, yüzlərlə, minlərlə
adamın iştirakı ilə yaranmışdır, yəni
ümumxalq şüurunun, ümumxalq bədii
təfəkkürünün məhsuludur. Həm də bayatı,
ağı, gəraylı kimi şeir formaları birdən-birə
əmələ gəlməmişdir, yavaş-yavaş, on illər, yüz
illər ərzində bədii sözün ibtidai təşbehlər,
oxşatmalar şəklində daha dolğun və mürəkkəb
ifadə vasitələrinə doğru tədricən təkamülü
230
nəticəsində
formalaşmışdır”
72
.
Xalq
ədəbiyyatının varlığından doğan kiçik və sadə
folklor janrları yeni keyfiyyətlər, çalarlar,
məna və məzmun qazana-qazana təkmilləşmiş
və yeni bitkin janrların, o cümlədən, şeir
formalarının yaranıb üzə çıxmasına səbəb
olmuşdur. El arasında belə bir ifadə var:
“Mənə qara təppəcə gəlmə”
73
. Məlumdur ki,
forma aktiv, məzmun passiv olur. Daha
doğrusu, forma tez dəyişir, məzmun gec. Bu o
deməkdir ki, folklorda ibtidai şəkildə yaranan
nümunələr itib batmır, bu və ya digər şəkildə
formasını dəyişsə də, məzmununu saxlayır,
əlbəttə, bu məzmun yeni keyfiyyətlər də
qazanır. Tapmacalar da bayatı-bağlamalara
çevrildiyi kimi, cinaslı bayatılarla qovuşduğu
kimi, qara təppəcələr də bayatılar içərisində
minarələrə, bayatı deyişmələrə üz tutmuş,
bunlar da öz növbəsində, aşıq yaradıcılığında
əvvəl bayatı hərbə-zorbalarına, sonra da
qoşma
hərbə-zorbalarına
çevrilmişdir.
Bayatıların bütün incəliklərinə damar-damar
72
Mirzə İbrahimov. Aşıq poeziyasında realizm, EAN, Bakı,
1966, səh. 21-22
73
Qara böyük,təppəcəninə əsli yəqin ki, tapmacadır. Bu ifadə
qərb dialektində belə işlənir. Ümumi mənası budur: mənim
qabağımı qara iri tapmaca ilə kəsmə, qabağıma yekə tapmaca
dığırlama.
231
bələd olan Sarı Aşıq minarələrin, bayatı
deyişmələrin yaranmasına rəvac verdiyi kimi,
bundan sonra yaradıcılığa başlayan, Sarı Aşıq
yaradıcılığını sevən və ona bir qaynaq kimi
yanaşan, ondan faydalanan Xəstə Qasım da
aşıq poeziyasında bayatı hərbə-zorbalarla
yanaşı, qoşma-qıfılbəndlərə meydan vermiş
və özü də onların ən gözəl nümunələrini
yaratmışdır. Xəstə Qasımın yaratdığı hərbə-
zorba bayatı və qoşmalar Ləzgi Əhmədlə
deyişmədə tam üzə çıxır və öz qüdrətini
göstərir. Bayatı hərbə-zorba:
Ləzgi Əhməd:
Dədəsən, dədə Qasım,
Yandırram, oda, Qasım.
Ləzgi Əhməd əlindən,
Gedərsən dada, Qasım.
Xəstə Qasım:
Əhməd, belin dağa ver,
Hirsinə qadağa ver.
Qurtarsan bu Qasımdan,
Bir ye, beş sadağa ver.
Xəstə Qasımın qoşma hərbə-zorbası
ölməz bir sənət nümunəsi olmaqla yanaşı,
aşıq poeziyamızda özündən sonra gələn
sənətkarlar üçün bir örnək olmuşdur:
232
Ləzgi Əhməd, mənəm Fizuli nəsli,
Bəhrilərdə mən ümmanam, sən nəsən?
Dərin kitabları məna eylərəm,
Söz anlayan, dərd qananam, sən nəsən?
Bu hərbə-zorbada Xəstə Qasım özünün
“Füzuli nəsli”ndən olduğunu deməklə, həm
də xalq yaradıcılığı ilə yanaşı, yazılı
ədəbiyyat
qaynaqlarından
da
dərindən
bəhrələndiyini bildirmək istəmişdir.
“Büllur qaşlı, qızıl cildli kitabı, zərli
qələmdanı”-olan Xəstə Qasım dövrünə görə
mükəmməl mədrəsə təhsili görmüş, istedadlı
aşıq-şair olmuşdur.
Xəstə Qasım, kəsilibdir, gülabım,
Qızılgültək çəkilibdir gülabım,
Billur qaşlı, qızıl cildli kitabım,
Yoxdur zərli qələmdanım əlimdə.
Öz sağlığında çox şey itirən Xəstə
Qasım, gör özündən sonra nələr itirmişdir.
Bütün bunlara baxmayaraq, Xəstə Qasım
Azərbaycan
xalq
ədəbiyyatında,
aşıq
poeziyasında nəinki, öz mövqeyini, ucalığını
saxlamış, hətta, özündən sonra sənət
meydanına gələn sənətkarlara da işıq tutmuş,
yol göstərmişdir.
Dostları ilə paylaş: |