258
və qafiyə sisteminin zənginləşməsində əruz
şeirindən bəhrələndiyi kimi, türk əruzunda bir
növ “heca-əruz” vəzni xüsusiyyətləri əldə
etmişdir”.
92
Bununla belə, Azərbaycan xalq şeiri
qanunauyğun olaraq, tarixən öz axarı ilə
davam etməkdədir. Vaxtı ilə qürbət ellərə
aparılan qızlar öz fəryad səslərini bayatılarda
ifadə edirdilər:
Apardı tatar məni,
Qul edib satar məni.
Vəfalı yarım olsa,
Axtarıb tapar məni.
Artıq gənc oğlan və qızların fəryadı,
ahı, vətən həsrəti tək-tək bayatılara sığmırdı,
çoxbəndli gəraylılar və qoşmalar yaranırdı. O
qoşma və gəraylılar maddeyi-tarixdir, öz
dövrünün tarixi salnaməsidir. Eyni zamanda,
həmin nadir şeir örnəkləri Azərbaycan xalq
şeirinin inkişaf tarixinə işıq tutur, şahidlik
edir. Yeddi bəndlik “Durna, yara salam eylə”
şeiri buna misal ola bilər. Bu şeiri heç kəs
həyəcansız oxuya bilməz. “Ayrılıq ölümdən
betər”, “Üzüyüm apar nişana” misraları
insanın qəlbini şan-şan edir. Şeirin bir
92
Kamil Hüseynoğlu. Azərbaycan şeir mədəniyyəti, Bakı,
“Ozan” nəşriyyatı, 1996, səh.82.
259
misrasını, bir bəndini belə ixtisar etmədən
burada nümunə veririk:
Durnam gedər qatar-qatar,
Cığasın boynundan atar,
Ayrılıq ölümdən betər,
Durna, yara salam eylə.
***
Durnam gedər Qaradaşa,
Qarlı dağlar aşa-aşa .
Həm qohuma, həm qardaşa,
Durna, yara salam eylə.
***
Durnam, gedirsən Kaşana,
Quma döşənə-döşənə,
Üzüyüm apar nişana,
Durna, yara salam eylə.
***
Durnam, gedirsən Bağdada,
Yollar üstə yata-yata,
Ayaqların gülə bata,
Durna, yara salam eylə.
***
Durnam, gedirsən Vətənə,
Bac vermirsən hər yetənə,
Bir iltimasım var sənə,
Durna, yara salam eylə.
260
***
Durnam gedər bəhri-bozlar,
Laçın vurar, tükün tozlar,
Yolum gözlər gözəl qızlar,
Durna, yara salam eylə.
***
Durnam gedər düzüm-düzüm,
Boynu qanadından uzun,
Budur sənə axır sözüm,
Durna, yara salam eylə.
Nə üçün bayatılarımızda bu qədər qəm-
kədər olduğunu akademik M.Arifin aşağıdakı
sətirlərindən çox aydın başa düşmək olar: “Bu
torpaqdan kimlər keçməmişdir! Bu yerdən
axan çayların, bulaqların suyundan kimlər
içməmişdir! Qəzəbli hökmdarların, istilaçı
orduların hücumuna, qanlı müharibələrinə
meydan olan bu ölkəyə, əsrlərdən bəri çox
ağır zərbələr dəymişdir. Yadellilər dumduru
suyumuzu dönə-dönə bulandırmış, atlarının
nalı ilə daşlarımızı yaralamışlar. Bunların izi
torpağımızda, mənəvi abidələrimizdə, o
cümlədən qədim bayatılarımızda qalır və
qalacaq. Bunlar ulularımızdan bizə miras
qalmış, qəlbimizdə, hissimizdə, həyəcan-
261
larımızda yaşayır və bundan sonra da
yaşayacaqdır”.
93
Dörd misralı milli heca vəznli
şeirimizin özəyi, ən mükəmməl nümunəsi
bayatılar, gəraylılar və qoşmalardır. Bunların
üçü də Azərbaycan xalq şeirinin ana
qoynunda göz açıb sənət dünyasına gəlmiş və
özlərinə həyat vəsiqəsi almışlar. Akademik
H.Araslı əlyazmalarının birində Qulam
Məmmədlinin rast gəldiyi, yad ölkələrə əsir
aparılan qızların dilindən bir qoşmanı ürək
yanğısı ilə bizlərə çatdırır.
Göydən ötən bölük-bölük durnalar,
Bizdən salam olsun əcəm elinə!
Yaşıl geymiş, sarı telli durnalar,
Bizdən salam olsun əcəm elinə!
***
Bizi ayırdılar ata-anadan,
Yarəbbim, sən qurtar bu qəmxanadan!
İstanbul şəhrindən- Qəstəntinodan,
Bizdən salam olsun əcəm elinə!
***
Beş qız idik bir arada, bir yerdə,
Ya İlahi, dərman eylə bu dərdə!
93
M.Arif. Azərbaycan xalq ədəbiyyatı, Azərbaycan Dövlət
Nəşriyyatı, Bakı, 1958, səh.3
262
Canım durna, hər Vətəndən ötəndə,
Bizdən salam olsun əcəm elinə!
***
Budur, gəldi əsirlərin karvanı,
Çağıraram, ya mövlana, ya qəni!
Qara geydi Əcəm pirü-cəvanı,
Bizdən salam olsun Əcəm elinə!
***
Bizi keçirdilər şahi-cisirdən,
Rum ölkəsi varı doldu yesirdən,
Ol Şamü-Hələbdən, şəhri-Misirdən,
Bizdən salam olsun Əcəm elinə!
94
Bu təkcə lirik bir qoşma deyil, böyük
bir dövrün salnaməsidir, qara hərflərlə, göz
yaşları ilə yazılmış bir tarixdir. Bütün bu
sızıltılı bayatılar, gəraylılar, qoşmalar saza
can atmış, sazla qovuşmuş, səs-səsə verərək,
eli-obanı bir olmağa çağırmış, qəmdən
soyumuş ürəklərə istilik, dünyadan əlini
üzmüş insanlara təpər gətirmiş, hünər bəxş
etmişlər. Budur, sözün-sazın möcüzəsi.
Abdulla Şaiq yazır: “...saf və səmimi
duyğuları tərənnüm edən qoşmalar lirik
ədəbiyyata
nümunə
olaraq
ən
gözəl
94
H.Araslı. Aşıq yaradıcılığı, Birləşmiş nəşriyyatı, Bakı, 1960,
səh.40-41.
Dostları ilə paylaş: |