132
vahidləri kimi təsbit edildi. İkinci zərərli meyil ictimai-
siyasi, elmi-texniki tərəqqi, təsərrüfat-iqtisadi və s.
hərəkatla bağlı anlayışlar ifadə edən bir çox sözlərin kütləvi
şəkildə rus dilindən alınıb işlədilməsindən ibarət idi. Bu
sözlərin Azərbaycan dili qanunları ilə uyğunlaşmayan, dilin
leksik-semantik tələblərinə cavab verməyən, ümumxalq
malı ola bilməyən hissəsi təbii olaraq dildən çıxarılmış və
yerini müvafiq paralellərə vermişdir. Üçüncü meyil
Azərbaycan dilində daxili imkanlar hesabına yeni sözlər
yaradılması ilə səciyyələnirdi. Məlum olduğu kimi, dildə
kənar elementlərin təsiri nə qədər güclü olsa da, daxili
imkanlar həmişə aparıcı xarakter daşıyır. Lakin daxili
imkanlar hesabına yaranan sözlərin hamısı dilin inkişafı ilə
bağlı tələbatı tam təmin edə bilmir. Yalnız elə sözlər
ümumişlək xarakter qazanır ki, onlar həqiqi zərurətlə
əlaqədar yaranmış olsun. Sovet dövrü ədəbi dilinin ilk
mərhələsində bu zərurət yeni ictimai anlayışların
ifadəsindən ibarət idi. Bu dövrdə-meydana gələn və ictimai
həyatın real ifadəçisi kimi işlənən sözlərin böyük bir qismi
ədəbi dilin lüğət tərkibini zənginləşdirdiyi halda, bəziləri
fərdi yaradıcılıq təşəbbüslərinin məhsulu kimi yaranaraq
purizm təsiri bağışlayırdı. Bu sözlərin yaradılmasında
məqsəd heç də dilin zənginliyini təmin etmək, onun ifadə
imkanlarını genişləndirmək deyil, əslində uzun müddətdən
bəri dilimizdə işlənib, ümumxalq səciyyəsi kəsb etmiş
alınmalardan dilimizi «təmizləmək», dili «milliləşdirmək»
idi ki, bu, zərərli nəticələrə apara bilərdi. Belə ki,
ümumxalq malına çevrilmiş sözlərdən imtina etmək, bir
tərəfdən mümkün deyildi, digər tərəfdən isə, bu, dili
yenidən çılpaqlaşdırmaq, ifadə imkanının zənginliyindən əl
çəkmək demək idi. Ona görə də uydurma sözlər dilin lüğət
tərkibində özünə daimi yer qazana bilmədi.
133
N.P.Petrov çuvaş dili haqqında yazır: «30-40-cı
illərdə ədəbi dilin leksik vasitələrinin seçilməsi neytral
üslub adlanan ən normativ, ən ənənəvi, ən standart dil
yaratmaq məqsədi güdür»
1
. Demək lazımdır ki, bu fikir
müəyyən qeyd-şərtlə müvafiq mərhələdə Azərbaycan dilinə
də aid edilə bilər. 30-40-cı illərdə lüğət sahəsində dil
quruculuğunun əsas məqsədi optimal leksik norma
yaratmaqdan ibarət idi. Əsas işi bir sıra hallarda yenə
ziyalılar görürdülər, ona görə də həmin optimal leksik
normanı yaratmaq çətin mübarizə şəraitində gedirdi.
Şübhəsiz, mübahisələrin kəsilməsi (əlbəttə, söhbət prin-
sipial məsələlərdə olan mübahisələrin kəsilməsindən gedir)
də yenə 30-cu illərin ortalarından etibarən xalq kütləsinin
ictimai-mədəni fəaliyyətinin genişlənməsilə mümkün oldu.
30-cu illərin ortalarından etibarən ziyalılar daha ardıcıl
şəkildə demokratik mövqedə durdular, onların tərkibi
sürətlə dəyişdi.
Birinci mərhələnin sonlarında artıq ədəbi dilin
normativ leksik tərkibi müəyyənləşmişdi. Ə.Babazadə, D.
Quliyev, Y.Əliyev və C.Əfəndiyevin birgə tərtib etdikləri
«Orfoqrafiya lüğəti» 1940-cı ildə nəşr edildi, bu lüğət
müəyyənləşmiş normanı əks etdirirdi.
1920-1940-cı illərdə lüğət tərkibinin normalaşması
prosesi başa çatdı, söz yaradıcılığı mənbələrinə leksik
inkişafın münasibəti müəyyən edildi, ədəbi dillə xalq
dilinin qarşılıqlı əlaqəsi təmin olundu. Sonrakı mərhələdə
lüğət tərkibinin inkişafı məhz birinci mərhələdə əsası
qoyulmuş prinsiplərlə gedir.
1
Н.П.Петров. Чувашский язык в советскую эпоху, Чебоксары, Чувашс-
кое книжное издательство, 1980, стр. 124.
134
İ k i n c i m ə r h ə l ə
40-80-ci illərdə lüğət tərkibinin inkişafı
1940-1980-ci illər mərhələsi Azərbaycan ədəbi dilinin
həqiqi mənada çiçəklənmə dövrünü təşkil edir. Ədəbi dilin
inkişaf prosesi gücləndikcə lüğət tərkibinin zənginləşməsi
üçün daha real imkanlar yaranan bu mərhələdə dildaxili
qanunların çəkisi də artmağa başlayır. Bu mərhələnin ən
səciyyəvi xüsusiyyətləri söz yaradıcılığı imkanlarının
artması ilə birlikdə ədəbi dilin terminoloji potensialının rus
dili alınmaları hesabına zənginləşməsindən ibarətdir. Bu
mərhələdə, xüsusən mərhələnin ilk dövrlərində ədəbi dildə
işlənmiş, lakin ümumxalq malı ola bilməyən bir sıra rus
sözlərinin potensialı azalmış, daha məqbul və ümumişlək
ərəb-fars mənşəli sözlər yenidən ədəbi dilə qaytarılmışdır.
Lüğət tərkibinin mənşə mənzərəsini təsəvvür etmək
üçün 1940 və 1975-ci illərdə nəşr olunmuş orfoqrafiya
lüğətlərinin leksikasının bu baxımdan (mənşə münasibəti
baxımından) müqayisə edilməsi maraqlı nəticələrə gəlməyə
imkan verir; hər şeydən əvvəl ona görə ki, bu lüğətlərdən
birincisi, lüğət tərkibinin sovet dövründəki inkişafının
birinci, ikincisi isə ikinci mərhələsini təqribi yekunlaşdırır.
İrəlicədən qeyd edək ki, o sözlər ki Azərbaycan dili
sözdüzəldicilik vasitələri ilə formalaşıb, kökünün hər hansı
dilə məxsus olmasına baxmayaraq onlar Azərbaycan sözləri
kimi hesaba alınır.
Cədvəldə Az – Azərbaycan, ƏF – ərəb-fars, RA –
rus-Avropa mənşəli sözləri göstərir:
135
Hərflər
Mənşə
tərkibi
1940 1975 Hərflər
Mənşə
tərkibi
1940 1975
1 2 3 4 1 2 3 4
A
Az
808
(-51,8%)
2600
(75,9%)
B
Az
812
(62%)
3082
(83,3%)
ƏF
120
(7,7%)
235
(6,7%)
ƏF
203
(15,4%)
330
(8,9%)
RA
631
(40,5%)
593
(17,4%)
RA
296
(22,6%)
282
(7,8%)
V
Az
124
(38,4%)
504
(62,2%)
Q
Az
1025
(73,2%)
4382
(89,7%)
ƏF
70
(21,6%)
151
(18,6%)
ƏF
173
(12,4%)
383
(7,6%)
RA
129
(40%)
155
(19,2%)
RA
202
(14,4%)
119
(2,7%)
D
Az
726
(58,9%)
3883
(86,3%)
E (
Э
)
Az
114
(25,8%)
658
(72,4%)
ƏF
131
(10,6%)
380
(8,5%)
ƏF
37
(8,4%)
72
(8%)
RA
377
(30,5%)
233
(5,2%)
RA
291
(65,8%)
178
(19,6%)
Ə
Az
309
(62,8%)
1338
(75,7%)
J
Az
5
(16,1%)
10
(21,8%)
ƏF
183
(37,2%)
430
(24,3%)
ƏF
1
(3,2%)
1
(2,1%)
RA – –
RA 25
(80,7%)
35
(76,1%)
Z
Az
180
(49,4%)
776
(77,7%)
İ
Az
355
(47,1%)
1754
(77,3%)
ƏF
150
(41,2%)
207
(20,7%)
ƏF
153
(20,2%)
405
(17,8%)
RA
34
(9,4%)
15
(1,6%)
RA
249
(32,7%)
109
(4,9%)
Y (
Е, Й,
Ю, Я
)
Az
738
(90,4%)
1878
(96,7%)
K
Az
605
(48,1%)
2543
(74%)
ƏF
24
(3%)
48
(2,5%)
ƏF
128
(10,2%)
415
(12%)
RA
54
(6,7%)
15
(0,8%)
RA
523
(41,7%)
480
(14%)
G
Az
399
(90,3%)
1542
(88,1%)
L
Az
163
(38,4%)
579
(63,3%)
ƏF
43
(9,7%)
153
(8,7%)
ƏF
80
(18,8%)
230
(25,2%)
RA – 55
(3,3%)
RA
182
(42,8%)
105
(11,5%)
Dostları ilə paylaş: |