Bəhruz Kəngərli nadir istedada malik bir insandır. O, Azərbaycan xalqının
Yüklə 37,21 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bəhruz.
- Ülfət.
- Qəmküsar.
- Bəhruz (Firdovsi Naibov) və Şirin xanım (Rəhilə Məlikova). “Yarımçıq şəkil” tamaşası. Bakı. 1967.
- Şirin.
- “Yarımçıq şəkil” tamaşasının proqramı. Bakı. 1967. “Yarımçıq şəkil” tamaşasından səhnə. Bakı. 1967.
- Oğulbəy.
- Ülfət
432
İthaflar Eh, müsibətdir bizim işimiz. Hə, yadıma düşdü, oğul, o qurban olduğumun şəklini çək, qurtar! Bayaq Hacı Kazımın oğlu Ziyad gəlmişdi. Hacı sifariş eləmişdi ki, bacarsa məhərrəmliyəcən qurtarsın. Bəhruz. Sənin sözündən çıxmaram, anacan! Lap tez qurtararam. Amma bir-iki gün mənə dəyib toxunma. İsfahan lotusunun şəklini çəkirəm. Şirin. İsfahan lotusunun? Bəhruz. Hə, anacan! Şirin molbertə yaxınlaşır. Şirin. Deyəsən iş başına qəhət olub, ay Bəhruz! İsfahan lotusu hara, sən hara? Bəhruz. Mənim onlarla hələ işim çoxdur, anacan! Sən bir stəkan çay gətir! Şirin çiyinlərini çəkərək təəccüblə o biri otağa keçir. Bəhruz böyük bir albomun arasından bir neçə dekorasiya və geyim eskizi çıxarıb yan-yana düzür, baxır, sonra birini əlinə alıb, karandaşla harasını isə təshih edir. Bu vaxt Qəmküsar və Ülfət gəlirlər. Ülfət. Salam! Qəmküsar. Xoş gördük! Bəhruz. Xoş gəlmisiz! Ülfət. Deyəsən lap vaxtında gəlmişik. Bəhruz. Lap vaxtında. Bəs Oğulbəy hanı? Ülfət. Harada olsa indicə özünü yetirər. Qəmküsar. Sonra da mötəbər ikrini deyər (Oğulbəyin səsi və ədası ilə.) “Əzizim əsərin çox gözəldir, amma bunu nə mən dedim, nə də sən eşitdin”.
Gülüşürlər. Ülfət. “El güzgüsü”nün səsi bütün mahalı tutub. Hamı “Ölülər”dən danışır. Gətir görək bir şey eləmisənmi? Bəhruz. Bir şey deyəndə ki, necə deyərlər. dəlləkliyi “Ölülər”in başında öyrənmişəm. Qəmküsar. Sənin də utancaqlığın olmaya, ay Bəhruz! Tök malını ortaya, xiridar özü qiymətini verər.
Bəhruz (albomun arasında saxladığı eskizlərin üstünü açır, bir-bir göstərir). Bu Hacı Həsənin evi, birinci şəkil. Ülfət. Yaxşıdır. Ancaq çalış ki, səhnədə artıq şey olmasın. Bax, bu sandığı götür! Pərdələrin rəngini də bir az tünd elə! Qəmküsar. Sən də təriini deməmiş tənqidə başladın ki... Bəhruz. De, Ülfət, de. Birinci işimdir. Bilirəm, qüsuru çoxdur. Ülfət. Yaxşı, olmağına, yaxşıdır. Ancaq bunları da düzəltsən, olacaq lap əla. Bilirsən, elə 433
İthaflar
Bəhruz (Firdovsi Naibov) və Şirin xanım (Rəhilə Məlikova). “Yarımçıq şəkil” tamaşası. Bakı. 1967. 434
İthaflar etmək lazımdır ki, bu əhvalat təkcə Naxçıvana aid olmasın. Axı ölülər təkcə burada deyil, bəlalı Şərqin hər yerində var... Yaxşı, göstər o biriləri.
məhəlləsində... Şirin. Boy, başıma xeyir, Naxçıvanda İsfahan lotusu nə gəzir, ay bala? Qəmküsar. O hər yerdə var, ay Şirin xala! İranda, Turanda, Ərəbistanda, evdə, məsciddə, bizim beynimizdə, ruhumuzda... Şirin. Vallah, danışdığınızdan bir şey anlamadım. Qəmküsar. (bir neçə misra şeir deyir) Ey Molla dayı, gəl bu müsəlmana dolaşma, İnsaf elə, hər sahibi-imana dolaşma... Bir dəfə Cüvəllağı uzun etsə, müşərrəf Eyb etmə ona, yazdığı hədyana dolaşma! - İndi başa düşdün?
Başla?
Qəmküsar. (Şeyx Nəsrullah rolunda). Xub, sən də get ikirləş! Ülfət. (İskəndər rolunda). Hamı getdi ikirləşməyə. Bu meydanda qaldı bircə keli İskəndər. Bu meydan pəhləvan meydanıdır. Hünər istər ki, İskəndər kimi bir igid gəlib, şəst ilə dursun meydanda və desin, cənab şeyx! Hər nə qədər bu qəbiristanlıqda ölü dəfn olunub, hamısını dirilt. Xa, xa, xa... Hamı getdi ikirləşsin. Şeyx əl ver, səninlə dost olaq! 435
İthaflar
“Yarımçıq şəkil” tamaşasının proqramı. Bakı. 1967. “Yarımçıq şəkil” tamaşasından səhnə. Bakı. 1967. 436
İthaflar Qəmküsar. Kənar ol! Mən sənə əl vermərəm. Sən şərab istemal eləyirsən. Ülfət. Cənab şeyx! Siz gərək şükr eyləyəsiz ki, mən şərab içirəm. Əgər mən şərab içməsəm, ağlım başımda olar, onda da gözümü birdən açaram, görərəm ki, aha, bizim şəhərimizə bir müctəhid gəlib, adını qoyub ölüdirildən və mömin hacılarımızın başını ricət məsələsi ilə piyləyib, hər gecə bir balaca qız alır, xa, xa, xa... Mən ölüm, əl ver, lotusan ayə, əl ver, xa, xa, xa... Şirin (heyrət içində). Ay bala, bu ki, bizim Qala məhləli Hacı Həsənin başına gələn əhvalatdır. Ölüdirildən şeyxin şəhərə gəlməsi əhvalatı indiki kimi yadımdadır. Qəmküsar. Bax, bizim dediyimiz İsfahan lotusu odur. Ülfət. İndi biz onu “El güzgüsü”ndə göstərəcəyik. Şirin. Hacı Həsəni də? Qəmküsar. Lap Kərbəlayi Fatmanı da. Bəhruz. Lap onun istəkli kürəkəni Mirbağır ağanı da... Şirin. Deynən qiyamət olacaq ki... havaxt göstərəcəksiz bu teatrı? Ülfət. Bir-iki həftəyə. Şirin. Ay Bəhruz, məni də apararsan o teatra, sən canın! Sən allah apar. Bərk ayaqda pərdə dalından baxaram. Bəhruz. Gözüm üstə, apararam! Şirin (birdən xəcalət çəkən adamlar kimi). Başımı söhbətə qatdınız, çaylarınız soyudu. Verin təzələyim. (Şirin çıxır. Bir azdan Oğulbəy pərt halda gəlir). Oğulbəy. Bağladılar. Qəmküsar. Nəyi bağladılar? Oğulbəy. Nəyi? Hə, nəyi? Mətbəəni... Tilisdən gələn var. Deyir senzor Mirzə Cəlili yenə çəkib məhşər ayağına. Mətbəəsinin qapısına yekə bir qıfıl vurublar, özünü də veriblər məhkəməyə. Ülfət. Bu yaxşı xəbər olmadı. Bəhruz. Ona kömək eləmək lazımdır. Qəmküsar. Ürəyinizi sıxmayın. Qoca Molla Nəsrəddin belə hədələri çox görüb. Biz “Ölülər”i tezliklə göstərərik. Bu da olar cənab senzora təzə bir sillə. Ülfət (abomu əlinə götürür). Elədir, tezliklə dekorasiyalarla məşqə başlamalıyıq. Bəhruz. Mən özüm ustalara kömək edəcəyəm. Paltarları da evlərdən yığarıq. Qəmküsar. O barədə korluğumuz yoxdur. Hər evdə beş-on arxalıq, tuman tapılar. Oğulbəy. Mən də nənəmin nimtənələrini gətirərəm, bir də nəleyinlərini. Amma bu sözü nə mən dedim, nə də siz eşitdiniz. Ülfət. Köhnə çul-çuxa da kein istəyən qədər, Bəhruz, sabah məşqə sən də gəl, özün bax geyindir yavaş-yavaş camaatı. İstəyirəm məhərrəmliyə qədər göstərək tamaşanı. Bəhruz. Mütləq. Oğulbəy. Məndən arxayın olun. Rolumu su kimi içirəm. İstəyirsiz bu saat çıxım səhnəyə (Mirbağır ağanın hərəkətlərini təqlid edir). Hə, necədir? Xoşunuza gəldi? Şirin (gəlir). Üzün gülsün, ay Oğulbəy! Ülfət. Yaxşı, uşaqlar, daha gedək. Hava lap qaralır. Oğulbəy. Mən səhərdən evdən çıxanam. Yüklə 37,21 Mb. Dostları ilə paylaş:
|