Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 587
parıldayan ala gözlərini, soyuqluq yağan hamar alnını, gicgahında pırpızlanmış birçəklərini aydınca görürdüm. Mehribanlıqla, bir az da rişxəndlə qeydimə qalmağa başladı, şərab gətirtdi, qədəhini qədəhimə vurdu, ayaqqabılarıma baxdı: – Aman Allah, haradan gəlirsən belə? Elə bil, Parisdən buracan piyada gəlibsən. Axı bal şənliyinə bu cür gəlməzlər... Gah «bəli», gah «xeyr» dedim, bir az güldüm. Susdum ki, o danışsın. Xoşuma gəlirdi və özümə də lap mat qalmışdım, çünki belə cavan qızlardan uzaq gəzmiş, onlara etibar eləməmişdim. Rəftarı elə idi ki, bu cür rəftar indi mənə çox lazımdı. Ah, həmin vaxtdan hər an, hər saat eləcə oldu. Mənə lazım olan qədər ehtiyatlı, mənə lazım olan qədər istehza ilə davranırdı. Bir buterbrod da sifariş verib, məni güclə yedirtdi. Şərab süzüb: «Bir qurtum iç, – dedi, – ancaq birdəfəyə içmə». Sonra mənim üzüyolalığımı təriflədi. – Əhsən! – deyib məni həvəsləndirdi. – Səninlə yola getmək asandır. Gəl mərcə girək, sən çoxdandır heç kimin sözünu eşitmirsən, eləmi? – Bəli, mərci uddunuz. Bəs bunu haradan bildiniz? – Elə çətin şey deyil. Üzüyolalıq da yemək, içmək kimi bir şeydir – kim onların üzünü çoxdan görməyibsə, ona minnət eləmək lazım deyil. Mənim dediklərimi eləməkdən xoşun gəlir, düzdür? – Elədir, böyük məmnuniyyətlə! Özünüz hər şeyi bilirsiniz. – Səninlə dolanmaq asandır. Bəlkə də, dostum, səni evdə gözləyəni də, nədən qorxduğunu da deyə bilərdim. Lakin özün bilirsən ki, bu haqda danışmağa dəyməz. Elədir? Boş şeydir! Kim özünü asmaq istəyirsə, gedib asacaq. Çünki bunun bir səbəbi var. Əgər hələ yaşayırsa, onda yalnız həyatı haqqında düşünməlidir. Bundan asan heç nə yoxdur. – Ah, – dedim, – belə asan olsa nə vardı ki! Allah özü şahiddir ki, həyatım haqqında çox düşünmüşəm, ancaq xeyri olmayıb. Bilmirəm, özünü asmaq, bəlkə də, çətindir... Ancaq yaşamaq ondan da betərdir! Allah özü bilir, necə çətindir! – Yaxşı, özün görəcəksən ki, asandan da asandır. Əvvəlini artıq başlamışıq: eynəyini sildin, yedin, içdin. Gərək indi də şalvarını, ayaqqabını bir az qaydaya salasan – bunlar mütləq lazımdır. Sonra mənimlə şimmi oynayacaqsan. – Görürsünüzmü, – yenə coşdum, – haqlı imişəm! Mənim üçün dünyada sizin dediyinizi eləməməkdən çətin şey yoxdur. Təəssüf ki, bunu bacarmayacağam. Nə şimmi, nə vals, nə polka, nə bilim daha nələr... nələr – heç birini oynaya bilmirəm. Ömrümdə rəqs etməyi öyrənməmişəm. İndi gördünüzmü hər şey dediyiniz qədər də asan deyilmiş?!Qəşəng qızın qan kimi qırmızı dodaqlarında təbəssüm oynadı, oğlan kimi qısa vurulmuş başını buladı. Ona baxanda elə bildim ki, uşaqlıq çağlarımda vurulduğum Roza Krayslerdir, gəlib durub, ancaq onun saçları qonur idi, bir az da qaraya çalırdı. Yox, bilmədim, bu tanımadığım qız mənə kimi xatırlatdı. Bircə onu bildim ki, kimsə lap uzaqda keçmişdən, oğlan çağlarımdandır. – Yavaş, – o, səsini ucaltdı, – yavaş! Deməli, rəqs edə bilmirsən? Heç bacarmırsan? Hətta unestep də? Özün də deyirsən ki, Allah bilir, həyatda nə qədər çətinlik görmüsən! Deməli, yalan danışıbsan, əzizim, heç yaşına yaraşmır. Əgər rəqs etmək istəmirsənsə, necə deyə bilərsən ki, yaşamaq qeydinə qalıbsan? – Əgər bacarmıramsa?.. Axı heç öyrənməmişəm. “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 588
Güldü: – Ancaq yazmağı, oxumağı öyrənibsən. Düzdür, yəqin, saymağı da bilərsən, bunlardan əlavə, çox güman ki, latın, fransız dillərini nə bilim, daha nələri öyrənmisən?! Mərc gələrəm ki, on ya on iki il məktəbə gedibsən, sonra instututda oxumusan, hətta, bəlkə, dissertasiya da yazıbsan, Çin dilində, ya da ispanca danışa bilirsən. Yoxsa belə deyil? Deməli, belədir! Ancaq rəqs öyrənməyə, azacıq da olsun, vaxt, pul tapmayıbsan... Belə de... – Ata-anam günahkardır, – özümə bəraət qazandırdım, – latını, yunanı, bütün dediklərinizi öyrənməyə onlar məcbur edib. Ancaq rəqsə qoymayıblar. Bizlərdə dəb deyildi, heç özləri də bacarmırdı... Soyuq nəzərlərlə, ikrahla üzümə baxdı və yenə sifətində məni təzədən gənclik illərinə qaytaran bir ifadə düyünləndi. – Belə de... Demək, ata-anan günahkar imiş! Bu axşam «Qara Qartal»a gəlməyə onlardan icazə alıbsan? Alıbsan? Deyirsən, çoxdan ölüblər? Aha, belə de! Deməli, cavanlığında çox itaətkar olduğun üçün rəqs etməyi öyrənmək istəməyibsən... Qoy olsun! Ancaq heç inanmıram ki, sən onda quzu kimi uşaq olubsan. Bəs sonra? Bu uzun illəri neyləyibsən? – Ah! – deyə boynuma almalı oldum. – Heç özüm də bilmirəm. Oxudum, musiqiyə getdim, kitablarla məşğul oldum, yazıb-pozdum, gəzib-dolaşdım... – Həyat haqqında lap qəribə təsəvvürlərin var. Deməli, həmişə çətin, mürəkkəb işlərə başın qarışıb, asanları isə unudubsan? Vaxt olmayıb? Həvəs yox idi? Qoy olsun! Allaha şükür ki, sənin anan mən deyiləm... Hə, sonra da özünü elə göstəribsən ki, guya, həyatın hər sahəsinə baş vurubsan, ancaq heç nə tapmayıbsan... Yox, belə yaramaz! – Çox danlamayın! – xahiş elədim. – Axmaqlığımı özüm də bilirəm. – Yaxşı, yaxşı, mənə nağıl danışma! Heç də axmaq deyilsən, cənab professor, hətta deyərdim ki, çox ağıllısan! Mənə elə gəlir ki, ağıllı axmaqsan, əsl professorsan. Bir buterbrod da ye, sonra danışarsan. Yenə buterbrod gətirtdi, üstünə düz səpdi, bir az da xardal çəkdi, kəsib özünə də götürdü, məcbur eləyib məni də yedirtdi. Yedim! Rəqsdən başqa, nə deyirdisə, eləyirdim. Kiminsə dediyini eləmək, kiminsə yanında oturmaq nə gözəl imiş! Səndən nəsə soruşur, əmr edir, danlayır... Əgər professorla arvadı da belə eləsəydilər, küçələrə düşməzdim. Yox, yox, yaxşı ki, belə oldu, yoxsa çox şey itirərdim! – Heç adını demədin? – qəflətən soruşdu. – Harri. – Harri? Bu ki uşaq adıdır! Saçlarına dən düşsə də, lap uşaqsan, Harri. Çox uşaqsan, bir adam lazımdır ki, sənə qulluq eləsin. Daha rəqs barədə danışmayacam. Başını niyə elə qırxdırmısan? Arvadın, istəklin yoxdur? – Arvadım yoxdur, ayrılmışıq. İstəklim var, ancaq burada yaşamır, hərdənbir görürəm, çox vaxt da sözümüz düz gəlmir. Astadan fit çaldı: – Deyəsən, çox çətin adamsan ki, səninlə heç kim yollaşa bilmir. İndisə de görüm bu axşam nə olmuşdu ki, küçələri əldən salırdın? Dalaşmışdın? Pul uduzmuşdun? Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|