Əclafların qanunu
Yüklə 2,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
218 Manafov və nəhayət, həmin naməlum adam da var idi. Hündürboy, enlikürək, keçəl kişi ortada dayanıb obyektivə gülümsəyirdi. Gizlətməyin mənası yox idi. Bu şəkillər ona lazım idi. – Bu şəkillər sizdə hardandır? – Cəfərov soruşdu. Lauton başa düşdü ki, müstəntiq tanış simalar görüb. – Onların içində kimisə tanıyır? – Cerald Dyuladan soruşdu. Dyula tərcümə etdi. – Tanıyıram, – Cəfərov canlandı. Bu əcnəbilərə afərin, onlar doğrudan da, əsl peşəkardırlar. – Bax bu, bu və bu, – o, şəkildəkiləri göstərdi, – amma onlardan ikisi artıq öldürülüb. Bunlar həmin ölənlərdir, – o dedi. – Qalanlarını tanıyırsınız? – Dyula dəqiqləşdirdi. – Məndə onlardan birinin ünvanı var, – gizlətməyin mənası yox idi. Əcnəbilər onsuz da çox böyük köməklik göstərmişdilər. İndi onda, yaralı oğlanın haqqında danışdığı həmin naməlum adamın şəkli var idi. O daha diqqətlə baxdı, həmin adam doğrudan da, yerliyə oxşamırdı. www.vivo-book.com
219 – Nə etmək fikrindəsiniz? – Lauton həyəcanla soruşdu, – bizi xüsusən, bax bu cənab maraqlandırır. – O da keçəli göstərdi. – Məni də o maraqlandırır, – Mirzə təsdiq etdi, – amma hələ ki, mən nə onun adını, nə də hardan gəldiyini bilirəm. – Siz hansını tapa bilərsiniz? – Lautonun həyəcanı tədricən Dyulaya da keçirdi. – Bax bunu, – Cəfərov balaca azərbaycanlını göstərdi. – Deyəsən, mən onun Bakıda harda yaşadığını bilirəm. – Onun evini nəzarətə götürmüsünüz? – Y-yox, hələ yox, – Cəfərov bir qədər tərəddüddən sonra düzünü dedi. – Niyə? – Lautonu dinləməyən Dyula heyrətləndi. “Doğrudan da, axmaq hərəkətdir”, – Cəfərov düşündü. Biz həmişə belə işləyirik. Mən onlara deyə bilmərəm axı, gələn əcnəbilər hansısa quldurun yaxalanmasından daha vacibdir. Bizdə həmişə belə olub. – Biz hələ ki tələsməməyə qərar vermişik, – o, cavabdan yayındı, – hər şeyi yoxlamaq lazımdır, – o əlavə
www.vivo-book.com
220 etdi. Nə böyük ayıb və qeyri-peşəkarlıqdır! Cəfərov qızardığını hiss etdi. – Bu gün onun mənzilini nəzarətə götürəcəksiniz? Yoxsa onun ayrıca evi var? – Dyula sovet həyat tərzini yaxşı bildiyini nümayiş etdirirdi. – Mənzili var, – Cəfərov ah çəkdi, – bu gün xüsusi nəzarətə götürəcəyik. Hərçənd, mənim fikrimcə, o, Bakıda peyda olmaz. Cəmi iki gün əvvəl sərhəddə onun yoldaşı həlak olub. – Məhz buna görə o, burada olmalıdır! – tərcüməni eşidən Lauton bərkdən dedi. – Mən bu rusları başa düşmürəm! – o, qeyzlə əlavə etdi. Sovet İttifaqı dövrlərindən qalan ənənəyə görə SSRİ- nin bütün keçmiş vətəndaşlarını “rus” adlandırırdılar. – Narahat olmayın, – Cəfərov əcnəbiləri inandırdı, – artıq bu gün hər şey qaydasında olacaq. – Sabah bugünkü günün nəticələrini öyrənə bilərik? – Dyula soruşdu. – Bu, bizim üçün çox vacibdir. www.vivo-book.com
221 – Əlbəttə, – əcnəbilərin əl çəkməyəcəyini anlayan Cəfərov ümidsizcəsinə dedi, – əlbəttə, sabah öyrənə bilərsiniz. – Siz niyə onu həbs etmək istəmirsiniz? – Lauton soruşdu. – Yoxsa onun mənzilində tələ qurmaq fikrindəsiniz? Yəqin, bu adama qarşı əlinizdə faktlar var. “İlahi, əl çəkməyəcəklər!” – o artıq qəzəblənməyə başlayırdı. – Baxarıq, – o, birbaşa cavabdan yayındı. – Buna bu gün axşam qərar verəcəyik. Onun heç ağlına da gəlməzdi ki, bugünkü axşam necə qəliz olacaq.
Belə təmiz ingiliscə söylənən cümləni eşidər-eşitməz cəld geri çevrildi. Qarşısında iyirmi beş yaşlarında hündürboy, gənc qadın dayanmışdı. Düz burnu, bir qədər dar üzü, açıq tökülmüş saçları və hissiyyatlı dodaqları var idi. Əsas da gözləriydi. Onlarda albalı çaları var idi. Gözəl
www.vivo-book.com
222 əyriliyə malik qaşları və uzun kirpiklərisə bu dəcəl, həm də deyəsən, bir qədər qıyqacı gözlərin gözəlliyini bir az da nəzərə çarpdırırdı. O, qadının gözlərinə baxdı. – Siz ingiliscə elə yaxşı danışırsınız ki? – Hə, mən bu mehmanxananın ekskursiya bürosunun rəhbəriyəm. Əsasən əcnəbilərə xidmət göstəririk. – Təəssüf ki, mən çəkən deyiləm, – o üzr istədi. – Təəssüf, – qız nazla piştaxta arxasındakı yaşlı qadınlara tərəf getdi. O, birdən özünə gəlib qadının arxasınca qaçdı. – Bağışlayın, adınız nədir? – yenidən onun gözlərinə diqqət yetirərək soruşdu. – Sizə artıq ekskursiya sifariş etmək lazımdır? – o, istehzayla soruşdu. – Deyəsən, hə. Özü də bələdçini şəxsən özüm seçəcəyəm. O güldü. Gülüşü mehriban və yumşaq idi. – Siz özünüz hardansınız? Adınız nədir? – qadın soruşdu. www.vivo-book.com
223 – Robert
Krou. Avstraliyanın informasiya agentliyindən. Sizin bu möcüzəvi şəhərinizə bu gün səhər gəlmişəm. – Çox gözəl. Adım Tamaradır. – Məncə, bu Gürcüstanın çariçasının adıdır, – o zarafat etdi. Qadının qeyri-adi gözləri var idi. – Gürcüstanın tarixini yaxşı bilirsiniz? Deyəsən, həddən artıq məftun olmuşdu. – Bu haqda mənə sizin yerliniz olan bir həmkarım danışıb. Əvvəllər mən Amerikada yaşayırdım və cənab Sturua ilə dostluq edirdim. – Siz onu tanıyırsınız? – qadın təəccübləndi. – O həqiqətən də, Gürcüstanın Amerikadakı müxbiriydi. Dünya doğrudan da, balacadır. – Sizi bir fincan qəhvəyə dəvət etməyə icazə verərsiniz? – Dronqo xahiş etdi. Onlar masa arxasında oturandan sonra qadın ofisiantdan “kapuçino” gətirməsini xahiş etdi. Birdən o, siqaret çıxarmaq üçün əlini qeyri-iradi çantasına saldı. Və artıq qutunu, demək olar, yarıya qədər çıxarmışdı ki, cənab Yüklə 2,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|