ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
158 Ə li İld ırı m oğ lu SSRİ Kinematoqrafiya Komitəsinin sədri Bolşakova göstəriş verilir ki, “Arşın mal alan” filmi yüksək səviy yədə çəkilib bütün dünya ekranlarında nümayiş etdi rilsin. Ağır döyüş getdiyi bir dövrdə “Arşın mal alan” filminin çəkilişi üçün dövlət büdcəsindən beş milyon manatdan artıq vəsait ayrılır. Əsər 1945ci ildə ekran lara buraxılır. Beləliklə, mağalyanların, manukyanla rın iç üzü açılır... Eduard Çeburdanidze nəfəsini dərib özünü cəm ləş dirərək: – Bax, mənim kupe yoldaşım, dediyim haqq söz lərə görə xaçından imtina etmək istəyən din qarda şım, – dedi. – Bu cür rüsvayçı faktlar məgər birdir, beş dir?! Hansını deyim?! Sözümün canı odur ki, adam eybinə kor olar... Amma sizlər... Erməni faşizmini darmadağın eləyib, Hitlerin kürəyini yerə qoyan So vet hökuməti kimi nəhəng bir dövlət üçdörd nəfər fitnəkar erməninin öhdəsindən gələ bilmirdi. Az qalıb ki, ayı və ulduzları da öz adınıza çıxıb erməniləş dirə siniz. Düzünü deyəndə niyə acığınız gəlir?! Deyilən lərə görə, bəzi erməni cızmaqaraçıları iddia edir ki, guya Amerikanı ilk dəfə ermənilər kəşf eləyib... Eşi dəndə bişmiş toyuğun gülməyi gəlir. Eduard Çeburdanidzenin qaşları çatıldı: – Məni qınama, dostum, din qardaşım, nə etməli, xislətim belədir. Düz söz gələndə saxlaya bilmirəm. Yeri düşəndə deməliyəm. Həmişə də dilimin bəlasını çəkirəm. Ona görə də rica edirəm, məni bağışla, hör mətli Andranik Poqosyan! – Eduard Çeburdanid ze axırıncı kəlmələri kinayə ilə dedi. Andraniki tər götürmüşdü. O, müsahibinin dediyi sözlərin təsirindən, rinqdə ağır nokaut alan özündən müştəbeh boksçunun vəziyyətinə düşdü və ağzını 159 Daş y ağan gün açıb Eduarda qarşı narazılığını bildirmək istəyəndə, kupenin qapısı açıldı. Vaqon bələdçisi başını içəri sa lıb, tələsik və həm də tələbkar bir səslə: – Vətəndaşlar! Vətəndaşlar! Şəhərə çatmışıq! Artıq vağzaldayıq! Hazırlaşın! Hazırlaşın! – deyib qarşı qar şıya oturmuş sərnişinlərdən cavab gözləmədən yan kupelərə keçib, eyni sözləri dönədönə təkrar etməyə başladı. Andranik nə demək istəyirdisə, sözü ağzında qal dı. Onlar tələmtələsik yıryığış eləyib ağızucu xuda hafizləşdilər və birbirinin üzünə baxmadan yumşaq kupeni tərk etdilər. * * * Qatardan düşən əlidolu sərnişinlərin və onları qar şılamağa gələnlərin səsküyündən ağız deyəni qulaq eşitmirdi. Andranik insan axınının arasından keçib av tomaşın dayanacağına tərəf yönəldi. Yan qapıları da madama olan, mavi rəngli minik maşınının arxasında dayanan otuzotuz beş yaşlı sürücünün baxışlarından hiss olunurdu ki, müştəri axtarır və yaxından ötüb keçənlərə “Hara getmək istəyirsiniz? Maşın boşdur, buyurun əyləşin, aparım!” – deyə müraciət edirdi. An dra nik ona yanaşaraq: – Əyləşmək olar? – soruşdu. – Buyurun, buyurun, əyləşin, – sürücü onu maşına dəvət etdi. Sürücü rus dilində sərbəst danışırdı. Andranik isə rusca bir neçə söz bilirdi. Ancaq danışılanı azmaz başa düşürdü. O, sürücünün bazburuduna, təmkinli davranışına, buğdayı sifətinə, qara qaşgözlərinə zəndlə nəzər yetirib özözünə düşündü: “Rusa oxşa mır, gəlmə adamdır, ya erməni olar, ya da azərbay canlı”. Və öz dilində soruşdu: 160 Ə li İld ırı m oğ lu – Ara, hayes, turkes? – Azərbaycanlıyam, – sürücü ona Azərbaycan dilində cavab verdi. – Yaxşı oldu ki, sənin maşınına min dim. Biz bir torpağın adamıyıq. Mən də Ermənis tandanam. Gorus rayonunun Kərəvinc kəndindən. Andranik öz adını, familiyasını olduğu kimi düz gün deməyə tərəddüd etdi. Qəlbinə qaraltı gəldi ki, bəlkə bu sürücü vaxtilə Andranikin ordusunun qətlə yetirdiklərindən birinin nəvəsi, nəticəsi və ya qohum əqrəbasıdır. Andranik desəm, bu ad ona xoş gəlməz. Məndən zəhləsi gedər. Ona görə özünü sürücüyə baş qa cür təqdim etdi. – Adım Surendir, – dedi. – Suren Ulubabyan. – Elə mən də o tərəflərdənəm. Tanımamış olmaz san, Şurnuxu kəndindən. Qabaq Azərbaycana baxır dı. Sonra Ermənistanın Qafan rayonuna verdilər. Adım da Fərmandır. – Sürücü cavab verdi. – Çoxdan Moskvaya gəlmişik, – əlavə etdi. – İyirmi ildir burada yaşayıram. Taksi şoferi işləyirəm. Pis deyil. Çörək pu lum çıxır, bəsdir, min bərəkət. Yoldaşım da müəllimə işləyir. Bir az gec evlənmişik. Uşaqlarımızın ikisi də körpədir, bağçaya qoyuruq. Düzdür, buralara öyrəş mişik, ancaq vətənin yerini vermir. Oralardan ötəri burnumun ucu göynəyir. – Ara, Pərman, neçə ildir ki, bu müsəlmanlarla qonşuyuq, onlardan bir pislik görməmişik. Mehriban dolanırıq. Bu qərib yerdə ki, səni gördüm, şad oldum. Azərbaycanlıların başına pırlanım. Onlar ki, elə qona ğı sevirlər, uşaqlarımıza deyirəm ki, yaxşı ki, bu mü səl manlarla qonşu olmuşuq. – Mənim də ermənilərə hörmətim var. Bizim taks motornıy parkda iyirmidən artıq erməni işləyir. Hamı sıynan dostluq eləyirəm. Xeyirşərimiz birdir. Park da 161 Daş y ağan gün azərbaycanlılar da var, ancaq azdır. Mənnən bir yerdə cəmi altı nəfərik. Böyüyümüz də ermənidir. Muşek Osipyan. Əsilkökü bizim tərəflərdəndir. Ancaq bura da doğulubböyüyüb. Təəssübkeş adamdır. Parka təzə maşın gələndə siyahıya birinci mənim adımı yazır. Mən də çalışıram, dilim gödək olmasın. Hər ay planı artıqlamasilə yerinə yetirirəm. Neçə dəfə premiya al mışam. Maşına da özümünkü kimi baxıram. İşlədiyim on il ərzində bir dəfə də olsun maşını əzmə mişəm. Sürücü özü barədə qısa məlumat verəndən sonra müsahibinə tərəf dönərək: – Bağışlayın, Suren kirvə, soruşmaq ayıb olmasın, sizi hara aparmaq lazımdır? – Pərman kirvə, buralara yaxşı bələdçiliyim yox dur, hansı qəstinisədə yer tapmaq olar? – Qəstinisə məsələsi asandır. Məni hər yerdə tanı yırlar, dostlarım çoxdur. Hansı qəstinisəni deyirsiniz, aparım. – “Moskva” qəstinisəsində tanışın var? Bir dəfə orada qalmışam. Qızımın yataqxanasına yaxındır. Qı zım burada həkimlik oxuyur, axırıncı kursdadır. – “Moskva” qəstinsəsində işləyənlərin çoxu məni tanıyır. Administratorla bir izdaniyada yaşayırıq. Özünü Suren kimi təqdim edən Andranikin kefi duruldu və: – Ara, Pərman, sənin başına pırlanım, – dedi. – Ki, orada dostuntanışın var, sür “Moskva” qəstinsəsinə. – Onda əvvəlcə gedək bizə. Evi tanı, uşaqlarla ta nış ol. Uzun yol gəlmisən, yüngülvarı çayçörəkdən sonra gedək qəstinisəyə. Suren: – Ara, Pərman kirvə, görürəm, yaxşı adamsan, çox sağ ol, sizə əziyyət olar. Əvvəl qəstinsəyə gedək, son Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|