78
-
Görürsünüz, tanış çıxdıq. Bu çox yaxşı oldu. Axtarılsa siz qafqazlılar hamınız bir-
birinizə qohumsunuz. Vaxtınız olanda bizə buyurun, cənab polkovnik, sizi Qafqaz çayına qonaq
edərik.
- Cənab general, icazə versəydiniz mən də sizi keçmiş dostunuzun qızı Nigar xanımın
bişirdiyi Qafqaz plovuna dəvət edərdim...
- Böyük məmnuniyyətlə...
Əliağa Şıxlinski Uzaq Şərqdəki xidmət illərini, Çinə səfərini, rus-yapon və Birinci dünya
müharibəsindəki iştirakını, Azərbaycanda xidmətini,
Nəriman Nərimanov, Əliheydər Qarayev,
Frunze, Çingiz İldırım kimi dövlət xadimi və məşhur sərkərdələrlə görüşlərini xatırlayır, titrək
qələmilə xırdaca qeydlər də edirdi.
O gündən unudulmuş qoca generala fərdi təqaüd kəsildi. Həkimlər həyəcanlanmamağı
tapşırırdılarsa da mümkün olmurdu. Daim ön xətlərdə, müharibə meydanlarında döyüş
əməliyyatlarının mahir sərkərdəsi həyəcansız danışa bilmirdi.
1943-cü ilin aprelində kitabın son səhifələrini diktə edən general vətəndaşlıq borcunu
xatırlayaraq deyirdi: “İçərisindən çıxdığım xalqıma və onun özü üçün seçmiş olduğu hökumətə
həmişə sədaqətlə xidmət etmişəm, edirəm və edəcəyəm.”
Bütün varlığı ilə xalqını sonsuz ehtiramla sevən generala kitabının çıxmasını görmək
qismət olmadı. Gələcək nəsillərə onun böyük bir əmanəti qaldı. İbrətamiz həyat yolunu, hərbi
xidmətini ayna kimi göstərən məşhur “Xatirələrim” kitabı ölümündən bir il sonra işıq üzü gördü.
Topçu hissələrilə tankların açıq hərəkət üsulu kimi ağıllı təklifləri düşməni məhv etməkdə
döyüşçülərimizin köməyinə gəldi.
Dövlət mükafatı laureatı, hərb elmləri doktoru, artilleriya taktikası professoru Yevgeni
Zaxaroviç Barsukov kitaba yazdığı müqəddimədə bunu bir daha təsdiq edirdi:
“Qızıl Ordunun artilleriyası özünün möhtəşəm qüvvəsini
yaradarkən təkcə bu günün
nailiyyətlərindən istifadə etməmiş, təkcə gələcəyə baxmamış, eyni zamanda keçmişdən bütün
faydalı və lazım olanları da götürmüşdür. O, köhnə rus ordusunda olan ən yaxşı döyüş
ənənələrini mənimsəmişdir.
Döyüş ənənələri və köhnə rus artilleriyasında yaxşı nə vardısa, hamısı general-leytenant
Əliağa Şıxlinski ilə əlaqədardır”
GENERAL SƏMƏD BƏY MEHMANDAROV
Bizim keçmişdə başqa xalqların qibtə etmələrinə
layiq böyüklərimiz çoxdur. Əgər biz istəyirik ki,
gələcəkdə bizim xalqımızdan böyük şəxsiyyətlər
yetişsin, həmin böyükləri müasirlərimizə,
gənclərimizə yaxşı tanıtmalıyıq.
Keçmişə məhəbbət
gələcəyə xidmətdir.
Əkrəm Cəfər
professor
1871 - ci ildə Mehmandarovlar ailəsində şadlıq keçirilirdi. Sadıq bəy oğlunun orta təhsil
alması münasibətilə Bakıda yaxın dostlarından ibarət bir məclis düzəltmişdi. Qarabağdan adlı-
sanlı bəylər, yaxın qohumlar, Lənkərandan qulluq yoldaşları Sadıq bəyin sevincinə şərik olmağa
gəlmişdilər. Şuşadan gələn qonaqlar özlərilə müğənni də gətirmişdilər. Müğənni füsunkar
Qarabağın igidlərini, türfə gözəllərini vəsf edib məclisi əyləndirirdi. Gecədən xeyli keçənə qədər
davam edən məclisdən hamı deyə-gülə dağılışdı. Uzaqdan gələn yaxın
qohumlar ailəvi söhbəti
hələ də davam etdirirdilər. Xanı bəy sağ yanında əyləşmiş Sadıq bəyə yanakı baxıb:
79
- Əmioğlu, Səməd bəy ədadiyə
14
məktəbində təhsilini ikmal elədi. Biz də yığışıb onu
təbrik elədik. Bəs sonrası, indi hansı ali məktəbə hazırlaşır?
Kefi kök, damağı çar Sadıq bəy bığlarına ötəri əl gəzdirib:
- Ötən il, - dedi, - özü ilə söhbətimiz belə olub ki, gimnaziyaya getsin, müəllim olsun, onu
da istəməz, bəyənməz doxtur, mühəndis... Bunların hansını istərsə...
-Yaxşı bu, ötən ilin söhbəti, bəs indi, bu il nə fikirləşib?
-
Bu nə sözdü, canım, fikirləşmək də ilnəndi? Nə fikirləşəcək, kişinin sözü bir olar. Nə
bilim, ay qadan alım, əgər sən deyən kimidirsə, bu ilin qərarını yəqin ki, özü vermiş olar. Çağır,
özündən soruş. Əmi, qardaşoğlu - siz ki, köhnə dostsunuz.
Sadıq bəy oğlunun boy-buxunu, ədəb-ərkanı ilə fəxr edirdi. İstəyirdi ki, yaxın qohumlar
da onun yarlı-yaraşıqlı oğlu olmasını yaxından görsünlər.
Xanı bəy çaydan bir neçə qurtum alıb atasının yanında naz-qəmzə ilə şıltaqlıq edən
Rüxsarənin saçlarını tumarladı..
- Qızım, - dedi, - get, qardaşın Səməd bəyi çağır gəlsin bura.
Səməd bəy ədəb-ərkanla salam verib stolun aşağı ucunda, qohumlarının hüzurunda
müntəzir dayandı. Şuşadan gələn ağsaqqal qonaqlar olmasaydı, ötəri zarafatı olan əmisi Xanı
bəylə öpüşüb görüşərdi. İçkidən xumarlanan Xanı bəy şad-xürrəm halda gülümsünür, gözünü
Səməd bəydən çəkmirdi.
-
Bura bax, əyə, - dedi, - yaxın gəl, bir əmin səni öpsün.
Sadıq bəy təəçcüblə:
- Bay, balam, hələ görüşməmisiniz? Xanı bəy gur səslə:
- Yox - dedi, - mən gələndə soruşdum, dedilər evdə yoxdu,
- Xanı bəy zarafatla şəhadət barmağını silkələyə-silkələyə: qırışmal, gör heç əmisi ilə
görüşməyə can atır? Dirsəyi ilə əmisi oğlu Sadıq bəyə yüngülvarı toxunub - ona izin ver gəlsin.
- Nə izin verəcəm, bura kimi gəlib, qoy bir-iki addım da atsın. Gəl, əminlə görüş, oğul.
Xanı bəy hər iki əlilə onun başından yapışıb alnından öpdü.
- İgidin alnından öpərlər, sən ki, ədadiyəni əla bitirdin,
demək igidsən.
Səməd bəy qollarını əmisinin boynuna dolayıb qulağına pıçıldadı:
- Mən də elə bildim qız kimi üzümdən öpəcəksən.
Xanı bəy bərkdən qəhqəhə çəkərək:
- Əyə, - dedi,
- Lənkəranda
15
dünyaya gəlsən də, vallah, qarabağlısan ki, qarabağlısan...
Eşq olsun sənə, qardaş oğlu....
Səməd bəy şəhadət barmağını dodaqlarının ucuna toxundurdu. Yəni ağartma, atama,
qonaqlara demə işarəsi verdi.
Sadıq bəy üzə vurmasa da, onun özünə də xoş gəlirdi ki, Xanı bəy oğlu ilə böyük kimi
rəftar edir. Aralarında səmimi zarafatları vardı. Bir-iki dəfə elə-belə ehtiyata əmisi oğluna
demişdi ki, çox da dərinə gedib uşağı üzdən salma. Zarafatın şitişoru çıxanda, aradan pərdə
götürülür,
hörmət-izzət itir, axırı yaxşı nəticə vermir.
Sadıq bəy qəlyanını doldura-doldura:
- Yenə başladınız. Xanı, o sənin qulağına nə dedi ki?..
Ağır-ağır yerinə əyləşən Xanı bəy:
- Heç, özümüz bilərik, - dedi. - Gözünü Səməd bəydən çəkmədən - Yaxşı, qardaş oğlu,
ədadiyəni bitirdin, yəni möhtəşəm bilik məbədinə gedən pilləkənin birini çıxdın, bəs sonrası, indi
fikrin nədir, hara oxumağa gedəcəksən?
14 Əd a d i y ə - orta məktəb.
15 Əslən Qarabağlı olan Səməd bəy Mehmandarov 1856-cı il oktyabrın on altısında Lənkəranda varlı zadəgan
ailəsində anadan olub.