Hüseyn caviD
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
198 P e y ğ ə m b ə r Yoqsulluq ən böyük sərvət, Qarşımda hiçdir rəyasət. Xayır, istəməm, gözəl qız, Sevgilim Tanrıdır yalnız. Çünki ən son pənah odur, Ona tapanlar qurtulur. Hətta günəşi sağıma, Ayı soluma qoysanız; Fikrimdən dönəməm əsla, Bir qul yaşarmı Tanrısız? (Gedəcək olur) B a ş k a h i n Getmə, bir dur, ah, nerəyə? P e y ğ ə m b ə r Haqq əmrini yetirməyə; Kim eşitsə nicat bulur. Kim rədd etsə həlak olur, Haq sevən arqamca gəlsin; Korlar qəhr olub əzilsin. (Saymazca və məğrur adımlarla uzaqlaşır) B a ş k a h i n Ah, şu uğursuz sabei Yaqar bəni atəş kibi. (Camaata heyrət və hiddətlə) Həp baqar, həp susarsınız, İsyan etməzmi qanınız? 199 Məzarlıqda yatanlarla Yoq sizin fərqiniz əsla. C a m a a t d a n – Ah, o xain məhv olmalı! – Şimdi cəzayı bulmalı! – Haydı, yoldan çevirməli! – Susdurmalı, öldürməli! Qadınlar və çocuqlar yerdən daş parçaları alır, Nəim ilə Topaldan başqa hər kəs gurultu ilə Peyğəmbər getdiyi tərəfə doğru yürür. Eyni zamanda göy gürlər. T o p a l Haydı gəl, biz də bərabər gedəlim, Gəl şu Peyğəmbəri bir seyr edəlim. N ə i m Fəzlədir bəncə şu yersiz həyəcan, Nə imiş sanki o bədbəxt insan... Ş ə m s a (Nədimə ilə bərabər gəlir) Bu nə, yahu, bu nə dəhşət əcəba? Sarsılır həp təməlindən dünya. N ə i m (müstəhzi) Göylərin elçisi me’rac ediyor, O böyük baş içimizdən gediyor. Ş ə m s a Nə demək? Anlamadım, söylə, nə var? 200 T o p a l Verdi hər kəs onu e’damə qərar. Göy gurultusu kəsilir. Ş ə m s a (Nədiməyə) Pək yazıq! Gəl baqalım bir bu nə hal, Ah, o layiqmi ki, olsun pamal? (Sür’ətli adımlarla camaat getdiyi tərəfə gedərlər) N ə i m (istehzalı təbəssümlə Şəmsayə) Hiç təlaş etmə, o artıq getdi, Çünki göylərdəki tufan bitdi. T o p a l (qarşı tərəfə baqar) Şuna baq!.. N ə i m Kimdir o? T o p a l Xəttab oğlu! N ə i m (baqar) Nə də qızğın! Gözü al-qanla dolu... 201 (Kinli baqışlarla gələn Xəttab oğluna) Bunca hiddət əcəba, söylə, nədən? X ə t t a b o ğ l u Onu öldürməyə əzm etdim bən, Kimə sorsam, buradan keçdi diyor, Ararım, yoq, görünür sehr ediyor. N ə i m (istehzalı təbəssümlə qafasını oynatır) Onu öldürmə, xayır, başqası var, (evi göstərir) Burda bir zevc ilə bir zevcə yaşar... X ə t t a b o ğ l u Şu qadın bəlli, bənim həmşirəm. N ə i m İştə Peyğəmbərə onlar məhrəm, Çıqmıyor hiç birinin gərçi səsi. Yeni din aşiqidir hər ikisi; Öncə onlardır, əvət, məhv olacaq... X ə t t a b o ğ l u (qılıcını yarıya qədər çəkər, son dərəcə sinirli) Sus, Nəim! Ah, nə diyorsun, bana baq! Kə’bə mə’budlarına and olsun, Doğru çıqmazsa sözün, məhv oldun! 202 N ə i m Xayır, əsla; bana layiqmi yalan? (İstehzalı qəhqəhəylə) Şanlı Peyğəmbəri əl’an buradan, Baq, şu evdən çıqıyorkən gördüm. (Topal ilə bərabər uzaqlaşır) X ə t t a b o ğ l u (çılğın) Ah, ölüm! Onlara dəhşətli ölüm!.. (Qapıyı çalmağa başlar. Içəridən gələn xoş ahəng bir qadın səsi diqqətini cəlb edər, durub dinlər) E ş i d i l ə n s ə s Ulu Tanrı, o görünməz yaradan Əmr edər yalnız ədalət, ehsan. O, fəna işləri, föhşiyatı Nəhy edər, varlığının isbatı Şu təbiət, şu məhabətli fəza... Onca birdir: ulu, zəngin, füqəra. Qapıyı bir daha şiddətlə çalar. S ə i d i l ə r ə f i q ə s i çıqar. Xəttab qızı əlindəki yazılı bir parça dəriyi həmən qoltuğuna saqlar. X ə t t a b o ğ l u (Səidə) Bana baq, doğrumu, əcdadımızın Bıraqıb dinini oldun xain? 203 (Sükut) Niyə susdun, niyə susdun böylə? Şaşırıb durma, cəvab ver, söylə! X ə t t a b q ı z ı Fəzlə israr ediyorsun, yetişir. X ə t t a b o ğ l u (Səidə) Səni zənn etməz idim bunca həqir. (Qılıc parlar) İştə, al! (Araya girən həmşirəsinin başı yaralanır, fışqıran qan alnını və köksünü boyar) X ə t t a b q ı z ı Ah, yaralandım, eyvah! X ə t t a b o ğ l u Söylə, həmşirə! Bu söz doğrumu, ah?! X ə t t a b q ı z ı Doğru, pək doğru, əvət, Peyğəmbər Bizcə ən şanlı, böyük bir rəhbər… 1 Onun Allahına iman etdik, Duyğusuz bütlərə isyan etdik. 1 Yaxud: sərvər Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|