Filologiya
məsələləri, № 7, 2017
253
aktuallıq və vacibliyini maraqlı şəkildə şərh edir:” Türkiyənin söz sənətində
bədii-publisistik və ya sənədli ədəbiyyat adlanan sahə çox mühüm yer tutur.
Yaradıcılığın bu tipi ədəbiyyatın, publisistikanın, elmin xüsusiyyətlərini özündə
cəmləşdirir, gerçəkliyi dərk etməyin, həyat həqiqətlərini əks etdirməyin,
oxucuya təsir göstərməyin müxtəlif forma, metod və üsullarındna faydalanır. Bu
son dərəcə mürəkkəb prosesin araşdırılması, sənədli ədəbiyyatın belletristika və
publisistka ilə ümumi və fərqli cəhətlərinin elmi-nəzəri tədqiqi, onun təşəkkülü
və təkamülü tarixinin, funksiya və predmetinin aydınlaşdırılması, janr və
formalarının müəyyənləşdirilməsi türk ədəbiyyatı mütəxəssislərinin qarşısında
duran aktual problemlərdəndir” (3,3).
Bədii publisistika janrı Türkiyədə əsasən orta əsrlərdə məktub, səyahət-
namə, təzkirə və digər janrlar formasında mövcud olsa da, o türk ədəbi
mühitində özünütəsdiqi təxminən XIX əsrin sonlarında - Türkiyədə qəzetlər
meydana gəldikdən sonra formalaşmağa başlamışdır. Bu proses
Cümhuriyyət dövrü ədəbiyyatına qədər davam etmiş və sonralar ədəbiyyatda
vətəndaşlıq hüququ qazanmışdır..
Ötən nəsrin 30-40-cı illərindən Türkiyə ədəbiyyatında yeni realizm
cərəyanı təşəkkül tapmağa başladı. Bu cərəyanın ön sıralarında Sədri Ertəm,
Vala Nurəddin, Naci Sadullah kimi nümayəndələri ilə bərabər Nazim
Hikmət də var idi. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, N. Hikmətin ədəbiyyata
erkən gəlişinə bədii-publisistik səpkili əsərləri
daha çox təkan vermişlər və o,
bu üslubuna ömrünün sonuna qədər sadiq qalmışdır.Nazim Hikmətin bədii-
publisistik əsərləri Türkiyə sənədli nəsrini keyfiyyətcə yeni mərhələyə
qaldırmış, ədəbiyyatda öz üslubunu, öz dəsti-xəttini yaratmışdır.
Nazim Hikmətin publisistik fəaliyyətini şərti olaraq iki dövrə bölmək
olar: Türkiyə və SSRİ, Rusiya dövrləri. Türkiyə dövrü onun ötən əsrin 30-40
–cı illərini, daha dəqiq deyilsə, 20-ci illərin əvvəllərindən başlayaraq qısa
fasilələrlə 30-cu illərin sonuna qədər olan dövrü əhatə edir. Nazim Hikmət
bu dövrdə Türkiyədə nəşr olunan “Oraq-çəkic”, “Aydınlıq”, “Rəsimlıi ay”,
“Dan”,”Axşam” və digər qəzet və jurnallarda sosial və siyasi xarakterli
məqalə, oçerk, esselərlə çıxış edirdi.
N. Hikmətin publisistik fəaliyyətindən bəhs edərkən tədqiqatçılar onun
“Orxan Səlim” imzasıyla dərc etdirdiyi materialları haqlı olaraq həmin
dövrün ən mükəmməl publisistika nümunələri kimi dəyərləndirirlər. “Axşam
“ qəzetində işıq üzü görən guşə yazıları bir sıra hallarda hətta Nazim
Hikmətin bədii yaradıcılığını belə kölgədə qoya biləcək çox böyük ədəbi-
bədii sanbala malikdir. Onun “Öpdüyüm əl”, “Qızım sənə deyirəm”, “Ölüm
qorxusu”, habelə “Düşüncələr silsiləsi” həmin dövr türk publisistikasının
önəmli nümunəlri sayılır.
Nazim Hikmət publisistikasından danışarkən onu bütün dünyada məşhur
edən məktubları haqqında söz açmamaq, yəqin ki, ədalətsizlik olardı. Onun
Filologiya məsələləri, № 7, 2017
254
həyat yoldaşları Pirayəyə, Münəvvərə və Vera Tulyakovaya, dostları Vala
Nurəddinə, Kamal Tahirə, Orxan Kamala və nəhayət, oğlu Mehmetə yazdığı
təsirli, həsrət və həyat eşqi ilə dolu olan məktubları bu gün də insanlarda ən
nəcib, ülvi və romantik hisslər aşılayır. Nazim Hikmət bu məktubların az
qala hər birində sanki öz həyatınını son gününü yaşayan insan kimi səmimi
və mərdanədir. Oğlu Mehmetə yazdığı məktub-şeirdə olduği kimi:
Bir
yandan cellatlar girdi araya,
bir yandan oyun etti bana
bu mendebur yürek
nasip olmayacaq, Memetim, yavrum
seni bir daha görmek.
...Karşı kıyı
memleket
Sene sesleniyorum
İşitiyor musun Memet?(4,302-303)
Onun digər məşhur məktubu 1938-ci ildə həbs edilərkən əfv olunmaq
məqsədi ilə Mustafa Kamal Atatürkə ünvanladığı müraciətdir:” ...Yurdumun
və inkilapçı senin karşında alnım açıkdır... Deli serseri, mürteci, satılmış,
inkilap ve yurd xaini deyilim ki, bunu bir an olsun düşünebileyim. Askeri
isyana teşfik etmedim. Senin eserin ve sene aziz olan Türk dilinin inanmış
bir şairiyim.”(4,111). Təəssüflər olsun ki, Atatürkün vəfat etməsi səbəbli bu
məktub ünvanına yetişməmiş, şair uzunmüddətli həbs cəzasına məhkum
edilmişdir.
Türkiyədə uzun müddət Nazim Hikmətin adının və əsərlərinin yasaqlan-
masına baxmayaraq, sevindirici haldır ki, onun silahdaşları tərəfindən seçil-
miş publisistik materialları, xüsusən də ”Aydınlıq” jurnalında dərc edilmiş
yazıları 1976-cı ildə toplanaraq İstanbulda ayrıca kitab şəklində çap
edilmişdir.
Nazim Hikmətin publisistik fəaliyyətinin SSRİ- Rusiya dönəminə isə
onun əsasən 1951-1963-cü illər ərzində yazdığı publisistik əsərlər daxildir.
Bu əsərlərin siyahısı kifayət qədər geniş və sanballıdır. Bu illər ərzində
"Türkiyədə", "Qəribə adam", "İvan İvanoviç vardımı, yoxdumu", "Domokl
qılıncı" və s. pyeslərini, şeir və poema, poeziyaya və dramaturgiyaya dair
publisistik məqalələrini yazmışdır
Mətbuata olan sevgi, maraq ömrünün sonuna qədər onu tərk etmədi. O
qəzeti çox böyük inqilabi silah sayırdı, hesab edirdi ki, türk jurnalistikası
xaricilərə gəlmələrə yox, türklərə xidmət etməlidir, “türkce yazmalı türkün
ekmegini yiyenler”:
...Bu
eski qazeteydi,
eski herflerle
ve yer-yer parçalanmış.
“-Çok
eski bir qazete,efendi ağa,