6
gerçəkliyin necə təsvir olunması məsələsini əsas tutmuşdur.
Onun fikrincə, eyni bir hadisəni müxtəlif cür təsvir etmək
olar. Belə ki, sənətkar olub keçən, baş vermiş hadisələri
Homer kimi danışır. Ya sənətkarın maraq və ehtirasları li-
rikada verilir. Ya da sənətkar hadisələri xarakterlərin hə-
rəkətində təsvir edir. Ümumiyyətlə Aristotel təqlid olun-
manın üç növünü göstərmişdir. Bununla da o, təqlid olun-
manın üsullarına görə ədəbi növ və janr nəzəriyyəsinin
əsasını qoymuşdur.
Qeyd etməliyik ki, sonrakı dövrlərin bir sıra
nəzəriyyəçiləri Aristotelin bu bölgü prinsipini qəbul etmişlər.
Alman nəzəriyyəçisi və estetiki Hegel ədəbiyyatı
növlərə və janrlara bölərkən konkret predmetin təsvirini əsas
götürmüşdür. Onun fikrincə, epos hadisələri təsvir edir, lirika
hiss və həyəcanları, drama isə hərəkəti təsvir edir. Buradan
belə nəticəyə gəlinir ki, eposda insan cəmiyyətlə üzləşir,
dramda xarakterlər bir-birinə qarşı durur, lirikada isə
şəxsiyyətin daxili həyəcanları, qəlb aləmi tərənnüm olunur.
Sonralar rus nəzəriyyəçisi və tənqidçisi Belinski də bu
nəzəri baxışla razılaşmalı olmuşdur. Onun fikrincə, incəsənt
əsərlərində xalis növ strukturu yoxdur. Onun qənaətincə,
epik əsərlərdə dramatik elementlər, eyni zamanda dramda
epik laylar mövcuddur. Eyni zamanda həm epiklər, həm də
dramaturqlar da öz növbəsində lirizmdən istifadə edirlər. Bu
baxımdan yanaşsaq görərik ki, Hegel və Belinskinin
sözlərində bir həqiqət var. Bununla bərabər, həmin nəzəri
fikirlərin özünü də dəqiqləşdirmək lazım gəlir. Hər hansı bir
sənətkarın yaradıcılıq prosesində əsas məqsədi real
gerçəkliyi insan münasibətləri ilə birgə təsvir etmişdir. Belə
ki, tədqiqatçıların doğru qeyd etdikləri kimi, insanın
7
gerçəkliklə qarşılıqlı münasibətlərinin təsvirinin əsasən üç
müxtəlif tərəfi vardır. Bu müxtəliflik hər hansı bir ədəbi
növün spesifikasının müəyyənləşməsində mühüm rol oy-
nayır. Ədəbi növlərin hər üç növü üçün xarakterik olan
nəzəri cəhətlər də dediklərimizi sübut edir. Doğru qeyd ol-
unduğu kimi: «Eposda insan cəmiyyətlə üzləşib vuruşur,
dramda xarakterlər bir-birinə qarşı durur, lirikada isə həyatın
bu və ya başqa səbəblərindən baş verərək şəxsiyyətin
keçirdiyi hiss və həyəcanlar açılır»
1
.
Epik və dramatik əsərləri lirik növdə yazılmış
əsərlərdən fərqləndirən bir sıra yaxın cəhətlər var. Bu iki
növə daxil olan əsərlər doğru qeyd olunduğu kimi, daha
geniş dərketmə funksiyasına və imkanlarına malikdirlər.
Epik və dramatik əsərlərdə bir növ müəyyən zaman və
məkan daxilində baş verən hadisələr təsvir olunur. burada
ayrı-ayrı şəxslərin, personajların qarşılıqlı münasibətləri,
məqsədləri, həyəcan və düşüncələri öz əksini tapır. Düzdür,
epos və dramda həyatın təsviri və personajların xarakterinin
səciyyələndirilməsində çox zaman müəllif fikirlərinin ifadəsi
öz əksini tapır. Ancaq çox zaman oxucuya belə gəlir ki, bu
əsərlərdəki hadisələr müəllifin özündən, onun istəyindən asılı
olmadan baş vermişdir.
Epik və dramatik əsərlər bir-birinə lirik əsərlərə
nisbətən nə qədər yaxın olsalar da, onlar forma baxımından
kəskin şəkildə fərqlənirlər. Ona görə ki, epik növün yaran-
masında əsas rolu təhkiyə oynayır. Epik növün adı da elə bu-
radan götürülmüşdür. Epos – yunanca «epos» - söz, nitq
deməkdir. Dram əsərlərində isə bundan fərqli olaraq geniş,
ardıcıl təhkiyədən istifadə olunmur. Dramda hadisə və
1
Н.А.Гуляев. Теория литературы, Москва, 1985, сящ. 117.
8
xarakterlərin hərəkəti üstünlük təşkil edir. Dramatik növün
adı da yunan sözü olan «drao» hərəkət, hərəkət edirəm
deməkdir. Demək olar ki, dramatik əsərlərin mətni persona-
jlar arasında baş verən dialoqlar əsasında qurulur.
Ədəbi növlər və janrlar arasında həyatın inikas üsulları
da bir-birindən fərqlənir. Məsələn, eposda həyatda baş ver-
miş bu və ya digər hadisələr və insanlar haqqında danışılır,
məlumat verilir. Dramaturgiyada isə bilavasitə müxtəlif in-
san xarakterləri arasında gedən mübarizə, münaqişə,
cəmiyyətin bir-birinə qarşı duran ziddiyyətli tərəfləri təsvir
olunur. lirikada isə insanın əhvali-ruhiyyəsi, həyəcanları,
cəmiyyət münasibətlərinin müxtəlif tərəflərinə sənətkarın öz
mövqeyi, münasibəti kimi məsələlər verilir. Bir qayda olaraq
epik və dramatik əsərlər müəyyən bir süjetə malik olur. Lirik
əsərlərdə isə, adətən, süjet olmur. Epik, lirik və dramatik
əsərlər öz növbəsində nisbətən kiçik həcmli ədəbi janrlara
bölünür. Belə ki, hər növün özünəməxsus janrları olur. Epik
poemalar, qəhrəmanlıq eposları, roman, mənzum roman,
povest, hekayə, novella, oçerk epik növün janrları hesab ol-
unur. Bayatı, layla, qoşma, təcnis, müxəmməs, qəzəl, qəsidə
və s. lirik növün janrları hesab olunur. Komediya, faciə,
dram və s. isə dramatik növün janrlarıdır.
9
LIRIK NÖV
Lirika sözü qədim yunan musiqi aləti olan liradan
götürülmüşdür. Qədim yunanlarda demək olar, söz sənətinə
dair olan bütün əsərlər, xüsusilə də şeirlər, nəzmlə yazılan
əsərlər həmin lira musiqi alətinin ritmik melodiyası altında
ifa olunurdu. Bu musiqi alətinin müşayiəti ilə oxunan lirik
əsərlər epik və dramatik əsərlərdən həm də bədii
dərketmənin obyekti baxımından da fərqlənirdilər.
Lirik əsərlərdə hadisələrin geniş detalları ilə təsvirinə
rast gəlmirik. İnsanların bir-birinə münasibətləri, hərəkətləri
lirikada geniş təfsilatı ilə göstərilmir. Lirikada insanın daxili
aləmi, onun hissləri və düşüncələri bədii surətdə
mənimsənilir. Bir qayda olaraq lirikada insanın hiss və
həyəcanlarının ifadəsi tərənnüm yolu ilə verilir.
Qeyd olunduğu kimi, insanın xarici aləmlə
münasibətlərindən aldığı təəssüratlar, şəxsiyyətin iztirab və
ehtirasları lirikada öz əksini tapır. Əgər eposda əsas olaraq
hadisələr, dramda xarakterlər əsas götürülürsə, lirikada
hisslərin dinamikası, emosionallıq əsas tutulur. Belə ki, şair
konkret bir obyekti, ilin hər hansı bir fəslini, gününü
tərənnüm edəndə də yenə öz subyektiv-poetik hisslərini
verir. S.Vurğunun «Bahar düşüncələri» şeirində əsas məqsəd
bu gözəl təbiət fəslinin tərənnümü olsa da, şair öz poetik
hiss-həyəcanlarını da emosional şəkildə əks etdirir.
Bahar, istəklimsən başdan, binadan,
Ən gözəl qızısan sən təbiətin.
Xoşbəxt yaranmısan xoşbəxt anadan:
Gözünün odusan şeirin, sənətin,
Ən gözəl qızısan sən təbiətin!