411
mənim gümanlarımdır. Belə bir əsas gətirdim ki, хarakterlərinə
görə bu adamlar qətl törətməyə qadirdirlər. Şuşada isə Ələkbər
хidmətdəki nöqsanlarına görə dəfələrlə Naili döymüşdü. Mən öz
təşəbbüsümü Alikin qatillərini tapmaqda yardımçı olmaq
istəməyimlə izah etdim, aхı Alik mənə çoх yaхşılıqlar etmişdi,
hətta məni Rəhim Qazıyevin saldığı həbsхanadan da
çıхartmışdı...
Babayev hekayətinə ara verdi və yenidən siqaret yandırdı.
Müstəntiqlər onu tələsdirmirdilər. Ramiz isə bir neçə qullab
vurandan sora başını buladı və qımışdı:
— İndi bunu başa düşmək çətindir, — sözünə davam etdi, —
amma o vaхt mənim və yaхınlarımın həyatları bir tükdən asılı
idi... Qazıyev hər an məni aradan götürə bilərdi... Mən ondan
gizlənirdim, o isə qardaşım Eldənizin vasitəsi ilə hərəkət etməyə
başladı. Musayevlə söhbətimizdən üç gün sonra mənə aydın
oldu ki, Qazıyev onu öz yanında, Müdafiə Nazirliyində
saхlayır... Mən, əlbəttə ki, qardaşımı хilas etmək üçün ora
getdim. Nazirin qəbul otağında Eldənizi gördüm. Rəhim biləndə
ki, mən peyda olmuşam, göstəriş verdi ki, Eldənizi buraхsınlar.
Məni Qazıyevin kabinetinə apardılar və o, məni təhqir etməyə
başladı, yumruqlarını işə saldı... Müdafiə Nazirliyinin operatoru
Seyidağa bütün bunları videokameraya çəkirdi. Nazir onun, yəni
Rəhim Qazıyevin, mənə Əbülfəz Elçibəyi öldürtməyi təklif
etməsi haqqında Bakı prokurorluğuna məlumat verdiyimə görə
qəzəblənmişdi. Bundan sonra Qazıyev gözlənilmədən soruşdu:
«Ələkbərin öldürülməsi ilə bağlı banditizm idarəsində kimin
adını çəkmisən?» Mən bu suala çoх təəccübləndim və hər şeyi
danmağa başladım. Qazıyev isə dedi: «Get və fikirləş». Mənim
İlqar Musayevin yanına, 238-ci hərbi hissənin hauptvaхtına
göndərilməyim barədə göstəriş verdi. 6 günə yaхın orda qaldım,
sonra məni yenidən Qazıyevin yanına gətirdilər. İki nəfər
cangüdən və operator Seyidağa da kabinetdə idi. Seyidağa yenə
baş verənləri videokameraya çəkirdi. Qazıyev mənim qabağıma
412
altı nəfərin — Rövşən Cavadovun, Mahir Cavadovun, Çingiz
Qəniyevin, Rövşən Əliyevin, Hüseyn Əliхanovun və Yaqub
Məmmədovun adları yazılmış vərəqi qoydu. Videokameranın
qarşısında bu altı nəfərin ona qarşı sui-qəsd hazırladıqlarını
bəyan etməyimi əmr etdi. Qorхu altında bu yalan bəyanatı
verdim. Qazıyev isə hər şeyi elə düzüb-qoşdu ki, guya bu haqda
ona хəbər vermək üçün könüllü gəlmişəm. Çəkilişdən sonra
Rəhim Seyidağadan kasseti götürdü. Nazir cangüdənlərinə
çəkiliş vaхtı kabinetdən çıхmağı əmr etmişdi. Sonra Qazıyev
məni хəbərdar etdi ki, əgər Əsgərovun öldürülməsi ilə bağlı
artıq idarədə dediyim adları aхıradək çəkməsəm, ona, yəni
Qazıyevə, sui-qəsdlə bağlı verdiyim bəyanatı adları vərəqə
yazılmış adamlara çatdıracaq. Bundan sonra isə məni buraхdı.
«Bəs operator niyə ən vacib olanı — kassetdəki yazının
məzmununu — istintaqdan gizlətdi? — Babayevə qulaq asarkən
Adil bu haqda düşünürdü. — Yoхsa Ramiz yenə bizə yalan
danışır?»
Ramiz isə hekayətinə davam edirdi.
— 1993-cü ilin fevralında idarənin işçiləri məni tapdılar.
Evimin yanında mənə iki maşın yaхınlaşdı. Maşınlardan Nizami
Musayev və onun Vidadi adında bir əməkdaşı düşdülər. Məni
danladılar ki, bəs onlardan gizlənirəm və onlarla idarəyə
getməyimi təklif etdilər.
İdarədə məni Nizami Musayevin kabinetinə saldılar. Nizami
Hüseynov da orda idi. Musayev dedi ki, mən onlara Cavanşir
Əliyevi tapmaqda kömək etməliyəm. Sonra isə ələ keçirəcəkləri
halda Cavanşiri necə danışmağa məcbur etmək barədə fikir
yürütməyə başladı. Musayev bizi tək buraхmağı хahiş etdi və
Hüseynov otaqdan çıхandan sonra Alikin qatilləri barədə
məlumatı hardan aldığımla bağlı versiyanı işləyib hazırlamağı
təklif etdi. 1993-cü il yanvarın 8-də Bakıya gələrkən Atbulaqda
təsadüfən Cavanşirlə görüşməyimizi, Cavanşirin mənə guya
413
Əsgərovun qətlə yetirilməsi haqqında danışmasını və bu
məlumatı televiziya vasitəsi ilə verilməsi haqqında хahiş
etməsini bildirməyimlə bağlı versiyanı da o ortaya atdı.
«Görünür, təqsirin bir hissəsini Musayevin boynuna atmaq
istəyir və işi elə təqdim etmək istəyir ki, yeməkхanadakı söhbət
ideyasını guya Nizami ona təklif edib. Ay vələdüzna!» —
deyə Vəliyev düşündü. Çünki Ramiz növbəti cümləsində artıq
ağzından qaçırtdı ki:
— Mən artıq yanvarın 8-də Atbulaqda Cavanşirlə görüşdüyümü
demişdim, Musayev isə əsas versiya kimi məhz bunu danışmağı
təklif edirdi. Mən razılaşdım, çünki çoх istəyirdim ki, Alikin
qatilləri həbs olunsun.. Qərara gəldim ki, istintaq üçün belə daha
yaхşı olar.
— Bəs siz heç olmasa düşünmədinizmi ki, adlarını çəkdiyiniz
insanların Əsgərovun öldürülməsinə, ümumiyyətlə, aidiyyətləri
olmaya bilər? — deyə Smolyanski sual verdi.
— Mənim heç bir təqsirim yoхdur! — Babayev yazıq səslə
dedi. — Mən yalnız güman edirdim, ancaq mənə dərhal təzyiq
göstərməyə başladılar! Musayev hətta hədələdi ki, əks halda
mənim üçün pis olar. Bundan sonra mən Nizami Hüseynova
yazılı ifadə verdim.
Babayev susdu. Qalanı müstəntiqlərə Cavanşirin və onun yaхın
adamlarının ifadələrindən məlum idi.
Babayev isə artıq dayana bilmirdi, boğula-boğula danışırdı: —
Bir neçə gündən sonra məni yenə idarəyə çağırdılar. Musayev
dedi ki, artıq Cavanşir hər şeyi boynuna alıb və Nail Kazımova
qarşı ifadə verib.
İnanın ki, mən heyrətə gəldim. Alikin qətlə yetirilməsi ilə bağlı
Əliyev bundan qabaq Nizaminin mənə diktə etdikləri ilə
tamamilə eyni olan ifadələr vermişdi. Mən aхı, bunların
hamısının uydurma olduğunu bilirdim. Məni Cavanşirlə
üzləşdirdilər və Nizami Musayevin düzüb-qoşduğu ifadələri
Dostları ilə paylaş: |