187
bir gün də onun yuxularında «oyanaraq», şairin ilhamını
oğuz dünyasına doğru pərvazlandırıb.
Maraqlı bir detalı qeyd etmək istərdik. N.Xəzri Azər-
baycan ədəbiyyatında, yeganə sənətkardır ki, «Kitabi-Də-
də Qorqud» eposunun tək bir boyu - «Salur Qazanın evi-
nin yağmalanması» ilə bağlı üç
monumental əsər - bir poe-
ma, iki pyes yazmışdır. Ona qədər (keçən əsrin 40-cı illə-
rində) ədəbiyyatımızda Ə.Dəmirçizadə «Salur Qazanın
evinin yağmalanması» boyunun əsasında iki əsər – Şey-
xovla birgə «Dədə Qorqud» librettosunu və tək müəllif
olaraq «Qaraca Çoban» pyesini yazmışdı. N.Xəzrinin əv-
vəlcə (1971-1973-cü illərdə) eposun sözü gedən boyunun
motivləri əsasında «Əfsanəli yuxular» poeması çap olun-
muş, daha sonra 1985-ci ildə yenə də həmin boyun məz-
munu ilə bağlı «Torpağa sancılan qılınc» pyesi oxuculara
təqdim olunmuşdur. 1988-ci ildən ermənilərin Azərbay-
cana təcavüz etməsi şairi
yenidən oğuz eposuna və onun
eyni boyuna qayıtmağa və tamamilə yeni ruhda yeni bir
pyes yazmağa sövq etmişdir.
«Əfsanəli yuxular» poemasının birinci yuxusunda
sənətkar Salur Qazanın evinin talan edilməsini görür:
«Yuxuda bir talan gördüm» (179, 62). Yuxu ulu ozan Də-
də Qorqudun gəzdiyi oğuz çöllərinin intəhasız genişliyi və
füsunkar gözəlliyinin təsviri ilə başlanır:
Sonsuz
Oğuz
Düzləridir
Dədə Qorqud keçən yerlər.
Mərmər donlu
Sal qayalar,
Məxmər otlu
Çəmən yerlər.
Bu düzlərdə məclis qursan,
188
Ulduzlara səsin düşər.
Köhlən ata qamçı vursan,
Dağ başına izin düşər.
Nəğmə deyən xoş küləklər
Şiş dağların
Nəfəsidir.
Göyün mavi tağı altda
Qəşəng çadır
Göyə çatır,
Sanki yerin qübbəsidir (179, 62).
Göyün mavi tağı altında qurulmuş, sanki yerin qüb-
bəsinə bənzəyən bu doxsan dirəkli çadır Salur Qazanındır.
Çadırın əzəməti onun sahibi Salur Qazanın şöhrətini, oğuz
elində tutduğu uca məqamı, böyüklük, igidlik, səxavətlilik,
duz-çörəklilik kimi ali keyfiyyətlərini özündə təcəssüm
etdirir.
Oğuz elinin bu mərd, el yolunda «uf» demədən
canından keçməyə hazır olan başçısı səhər tezdən xoş
əhval-ruhiyyə ilə yuxudan oyanır. Onun qəlbi çox rahatdır;
el şadlıq və firvanlıq içərisində yaşayır, elin saysız
qüvvətli igidləri var. Qazan bir döyüşçü, qəhrəman igiddir.
O, bekar dura bilmir:
Yata-yata belimizdən
Ağrı qopdu, aman, dostlar!
Qocalıqmı yaxınlaşır,
Yoxsa nədir, cavan dostlar?
Hazırlaşın, gedək ova
Boz atları qova-qova.
Yerə, göyə lərzə salaq,
Ov ovlayaq, quş quşlayaq (179, 63).
Salur Qazan yüz igidlə oğlu Uruzu evinin üstündə
qoyub ova gedir. Casus oğuzların namərd və fürsətçi düş-
189
məni Şöklü Məliyə xəbər aparır. Salur Qazan Oğuzda
olarkən hücum çəkməyə cəsarət etməyən Şöklü Məlik
Qazanın ovda olmasını fürsət bilir:
Qara qəlbli Şöklü Məlik
Ürəkləndi,
Hücum çəkdi... (179, 63).
Şöklü Məlik Salur Qazanın
elini talan edir, mal-
dövlətini qarət edir, qız-gəlinlə birgə Burla Xatını, sağ qal-
mış igidlərlə birgə Uruzu əsir götürür. Birinci yuxu Burla
Xatının fəryadı - əlacsız, tək, naümid qalan el anasının
buluda müraciəti ilə bitir:
Bir ah çəkib sinəsindən
Haray salır Burla Xatın.
Deyir: - Bulud,
Dayan, bulud,
Bir an, bulud.
Bir an mənə sən qulaq as,
Sözüm vardır, bulud, sənə.
Qalıb təkcə umud sənə!
Uca-uca dağ başından
Yaş axıdıb haray çək ki,
Sevgilinin ala gözü
Bulud təki
Solur, Qazan,
Sən hardansan,
Salur Qazan? (179, 66).
İkinci yuxu belə başlanır: «Yuxuda bir ana gördüm»
(179, 66). Bu ana Burla Xatındır. Şöklü Məlik onu öz
məclisinə gətirib şərab paylatdırmaqla, gözəl səsli bu qadı-
nı məclisdə oxutdurmaqla Oğuz elinə, Salur Qazana gö-
rünməmimş dağ çəkmək istəyir. Şöklü
Məliyin bu istəyi o
190
qədər şərəfsiz, heç bir insanlıq normasına sığmayan fər-
man idi ki, hətta düşmənlərin özləri də bu şərəfsizlikdən
narahat olurlar:
Birdən hamı öz yerində
Dərya kimi dalğalandı,
Görünməmiş bir fərmandı!
Bütün məclis üzərində
Hökm sürən həyəcandı.
Görünməmiş bir fərmandı! (179, 67).
Lakin qız-gəlinin içindən Burla xatını seçə bilmirlər.
Şöklü Məlik fərman verir ki, Uruzun ətindən kabab çəkib
qızlara yedirsinlər və bu yolla
oğlunun ətindən yeməyəcək
ananı tapa bilsinlər. Fərman Burla Xatının qulağına çatan-
da onun qəlb dünyası talan olur:
Fərman çatdı anaya da...
Gözündə yaş gilə-gilə,
Ana qəlbi
Döndü qərib bir fəryada (179, 68).
Burla Xatın zindanda gizlincə oğlu ilə görüşür. Nəbi
Xəzri ana ilə oğulun arasında söhbətləri təsirli emosional
boyalarla təsvir edir. Ana nə oğlunun canına, nə də öz
qadın namusuna qıya bilmir. Uruz üçün əzabla öldürülmək
nə qədər ağır olsa da, onun gözünə Oğuz elinin və atasının
namusundan başqa heç bir şey görünmür. Şair ana ilə
balanın dialoqunda Azərbaycan-Oğuz mənəviyyatı üçün
xarakterik olan bütün keyfiyyətləri tərənnüm edir. Ölüm
və rüsvayçılıq qarşısında qalan bir Azərbaycan anası ilə
oğlunun el, oba, xalq, dövlət naminə çıxardıqları tarixi
qərarı Azərbaycan xalqının tarixi-milli sərvəti, ən əziz və
müqəddəs dəyəri kimi təqdim olunur.