Milli Kitabxana
Yüklə 2,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
________________Milli Kitabxana________________ 36 - Səni necə başa düşmək olar, ata? - Qoy Məmalik qızı Ərmağan anasının rəxt-xabına soxulan günü ilə özü vuruşsun, - deyə Həlaku xan hər iki əlini qaldırdı. - Bizə heç cür dəxli yoxdur. Atası bilər, bir də qızı... - Yəni tamam-kamal bu işi öz axarına buraxmaq?.. Ya bəlkə qocaMəmalik buraya gələndə bir əncam çəkək? - Nə əncam? - Zəhərdən-zaddan xörəyino bir çay qaşığı da olsa, qarışdırmayaq? - Bu çox ağ olar - deyə qoca Həlaku başını buladı. - Biz Qurana qəsəm qılmışıq, qan qarışdırıb qohum olmuşuq, vəssalam! - Bəs haçanacan bu oyunu gözləyək, haçanacan gözlərimizi döyə-döyə duraq? - Ta məqamınacan? - deyə Həlaku xan çal-cod bığlarını adətincə yenə də möhkəmcə eşdi. - Qoy Ərmağan xanım özü atasının qabağına çıxsın. Sən əsla qarışma. Hələ lazım gəlsə, öz qoca qayınatanın tərəfində dur. Bəli, bəli, Ərdaha xanı Məmalikin ehtiramını saxla! - Gərək ürəyindən gələ ki, qoca tülkünün ehtiramında dura biləsən də!.. - Ta məqamınacan! - deyə Həlaku xan dediyini təkrar edib oğlu Ərdahanı yaxşı-yaxşı başa saldı ki, daha baxyanı üzdən vurmaq olmaz. Yan-yörədə başqa-başqa xanlar marıqda durub, girəvə gözləyirlər. Bir tərpəniş oldumu alov qalxacaq, onda Məmalikin tərəfdarları çox olacaq, nəhayət it də gedəcək, ip də! - Məmalik mülkü Həlaku nəvələrinin qismətidir! - deyə əllidən artıq kəndin, obanın, əldən çıxacağını güman edən Ərdahan xan qana həris canavar kimi qulaqlarını şəklədi. - Fürsət fövtə vermək olmaz, ata! - Orası elədir, hələ mən Məmalik qızını sənə elçiləyəndən qabaq bütün bunların hamısını düşümnüşəm, oğul! Qızışıb, özündən çıxan Ərdahan dünyanı yorub-yortan atasının tapşırığına əməl etməyinə and içməyincə qoca xan oğlundan əl çəkmədi. O öz hiylələrini Ərdabanın beyninə yeritdiyinə inanandan sonra başa düşən böyük nəvələrini də ayrı dillə bişirib dedi ki, Məmalik baba buraya təşrif gətirəndə heç bir zarafata yol verməyin, onun ehtiramında əl-əl üstə dayanın. Ele edin ki, babanızın hüzıırunda naqabil söz, hərəkət olmasın!.. - Yəni heç nə deməyək? Deməyək Məmalik babaya niyə nənə almısan, bizə bildirməmisən? ________________Milli Kitabxana________________ 37 - Heç vaxt!.. - Xan mətləbi başa düşən nəvələrini gözdən kcçirdi, onların məmaliklər yox, həlakular olduğunu dürüst təyin edincə, toxtadı. Həlaku xan gəlini yatan otağa girməsə də, qıraqdan onun qayğısına qaldı, şəxsən özü xəstə Ərmağanın xörək-çörəyində göz oldu, özünü abid kimi göstərib, Məmalik qızını şəkk-şübhədən çıxarmağa cəhd etdi. Hərarəti azalmayan Ərmağan atasının yolunu dörd gözlə gözlədi. O, dilinə bir tikə vuranda, birini vurmadı. Hikkələnən xanım çox. vaxt xörəyini soyudub geri qaytardı... Məmalik xan hələ də tərəddüd içində idi. O, qızının onu nə üçün çağırdığım da, nə üstündə xəstələndiyini də, nə deyəcəyini də əcəbcə bilirdi. Elə buna görə də qəsdən ayaq sürüyür, qızının sinəsinə vurduğu yaranın köhnəlməyini istəyirdi. O, istəyirdi ki, Ərmağanın hirsi, hikkəsi soyusun, qulaqları bu söz-sova alışsın, necə deyərlər, qızdırsın, titrəlmə keçirsin, qalxsın, qalxandan sonra yenə qızdırsın, yenə titrətmə keçirsin, zəifləsin, qəzanın qədəri ilə razılaşsın, atasının qərarını bilib daşa düşsün, kükrəyən sel sovuşsun. Axı, iyirmi il bundan əvvəl ərə gedən qızın atasının işinə nə dəxaləti? Qoca xan ləngiyib ayaq sürüyüncə, bir gün Məhtaban özü işə qa-rışdı, qocanı dilə tutub yeganə qızı barəsində onun daşa dönən ürəyinə rəhm salmağa çalışdı. Məhtaban istəmədi ki, ata ilə övladın arasında nifaq olsun, özü qızıl qəfəsə düşüb bədbəxt olduğu halda, onun üstündə başqası bədbəxt olsun. Ya azarlasın, ya da başına bir iş gəisin. - Bu müddət ərzində niyə bu qədər tərəddüd göstərirsiniz, xan? - Nə barədə, Məhtaban? - Belə görürəm ki, Ərmağan xanımın yazdığı naməni qəsdən cavabsız qoymaq istəyirsiniz... - Əgər Məhtaban xanım istesə, cavab yazıb, çapardan göndərə bilərəm! - Xeyr, xan! - Nə üçün, Məhtaban? - Çünki Ərmağan xanım sizin özünüzü gözləyir. - Əgər mən qəsdən getmək istəmirəmsə? - Haqqınız yoxdur, xan! - Yenə də Ərmağanı müdafiə edirsən, qız? ________________Milli Kitabxana________________ 38 - Mən övladlıq haqqını müdafiə edirəm, xan! - Axı nə üstündə? - Onun üstündə ki, gərək mən bədbəxtə görə ata ilə qızının arasında ixtilaf olmasın! - Məmalik səni öz göz bəbəyi kimi istəyib, sevdiyi halda nə üçün bədbəxt olasan, qız?! - Xan, xöşbəxtlik heç də mənim düşdüyüm qızıl qəfəsdə deyildir! - Bəlkə mən səni buraxam öz yurd-yuvana uçasan! - Artıq o da gecdir, xan! - Niyə gecdir? - Mən hamiləyəm, ikicanlıyam, xan! - Onda mən xöşbəxtəm, Məhtaban!.. Qoy həlakular yanıb-yaxılsınlar! Qoy onlar Ərmağanı mənim üstümə qılınc kimi itiləməsinlər!.. İgid atamın ərvahına and içirəm ki, mən sənin üçün Şeyx Sənan olacağam, qız!.. Lazım gəlsə, qəsəmimi pozub Quranı yandıracağam, donuz otaracağam!.. - Siz Qafqaz səyahətini xatırlayırsınız, xan. Pəhləvan Məhəmməd oradan Ərdahaya dönəndə xeyli danışmışdı. - Bəli, mən sənin atan Məhəmməd söyləyən Sənan dağına çıxmışam. Orada demişəm ki, ilahi eşq ancaq belə olar!.. - Orada ilahi eşq qarşılıqlı olubdur, xan! - Deməli, biz ikimiz bir övladın valideyni olandan sonra siz mənə etibar etmirsiniz, mənim ilahi eşqimə inanmırsınız? - Siz mənim nikahımı cari etdirəndə nə üçün razılığımı almadınız, xan? - Mən sizin daxili tərəddüdünüzə xitam vermək istədim, Məhtaban! - Əgər, mənim sönük eşqim indi də tərəddüd içindədirsə? - Elə etmə ki, Məhtaban, ağır halında sənə yol göstərim. - Bismillah qabağımı kəsməsəydi, xan yolumu bağlaya bilməzdi! - Sən şəriətə asi kəsilmə, qız! Taleylə razılaş! Alicənab ol, həqiqi sevgini qiymətləndir. Axır mən necə qocalsam da, artıq sənin əsirinəm! - Mənim qoca xana tükənməz ehtiramım vardır! - Nə kimi ehtiram? - O ehtiram ki, qoca xan bətnimdə düyünlənən övladımın atasıdır, gözü yaşlı Məhtaban əlini uzadıb qocanın qar kimi dümağ saqqalını sığalladı. - Sən taleyin hökmünə bax! - Xudaya, mən nə xoşbəxtəm! Yüklə 2,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|