Milli Kitabxana
Yüklə 2,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
________________Milli Kitabxana________________ 39 - Xudaya, mən necə də bədbəxtəm! Xan bu əsrarlı düyündən baş açmadı, aça da bilmədi. Axırda Məhtabanın təkidi müqabilində gədələrinə tapşırıq verib atlandı, ikinci gün başının on nəfər süvarisi ilə özünü həlakular imarətinə yetirdi. Həlaku xan da, oğlu Ərdahan da, nəvələr də xan dərbarında olan mötəbər şəxslər də Məmalikin pişvazına çıxdılar. Hətta Həlaku xan özü Məmalik xanın mindiyi atın cilovundan yapışıb, onun yəhərdən düşməsinə kömək etdi. Həlaku xan qoca Məmalikin gəlişinə son dərəcə sevinən adam kimi gözləri yaşara-yaşara qohumunun boynunu qucaqladı, ağ tük basmış solğun yanaqlarından öpdü. Həlaku xan təlim etdiyi kimi, Ərdahan xan qayınatasını, nəvələr də babalarını hərarətlə qarşıladılar. Nəinki Məmalik xana, onun süvarilərinə də həlakular xanədanında olmazın ehtiram göstərdilər. Həlaku qohumun qulağına əyilib mübarəkbadlıq da etdi. Hər iki xanın dodaqlarında bir- birinə bənzəməyən təbəssüm göründü. Tez tələsik burmabuynuz qoç kəsildi, süfrədə bolluq olsun deyə, toğludan, əmlikdən də kəsilib buraya əlavə edildi. Bir an içində cəmdəklər soyuldu, şaqqalar yan-yana asıldı. Həlaku xanın aşpazxanasından Savalan dağının ətəklərinə doğru çalkeçir tüstülər ucaldı, Məmalik xanın öz qızını görməmək üçün tələsmədiyini görən çalbığ Həlaku səbir göstərdi. Üstündən xeyli keçəndən sonra təhəmmül etməyən Məmalik ayağa qalxdı, Həlaku da, Ərdahan da ayağa durdular. - Ərmağanı görmək istəyirəm, - deyə Məmalik Həlakuya üz tutunca Ərdahan öz kiçik oğlunu qabağa verdi. Məmalikin kiçik nəvəsi babasının əlindən tutub, onu anası yatan otağa keçirdi. Məmalik xan içəri girincə Ərmağan hıçqıra-hıçqıra ağladı. Məmalik nəvəsini otaqdan çıxarıb qapını bağladı: - Sənə nə olubdur, qız? - Yeganə qızının ürəyini oxlamısan, bivəfa ata! - Bəlkə sənin atanın bu dünya üzündə heç nəyə haqqı yoxdur? - Hər nəyə haqqı olsa da, müsünn və ixtiyar çağında qızın bunca xar etməyə, əğyar içində şəmatətdə qoymağa haqqı yoxdur! - Neyləmişəm ki? - Yetmişində özünə ərus gətiribsən! - Ənnağan rəxl-xabmm içində oturdu, döş-başının açıq olub-olmadığını vecinə almadı, atasına da Kürsü göstərib "əyləşib" demədi. Ata ilə qızın gözləri bir-birini düşməncəsinə süzdü. ________________Milli Kitabxana________________ 40 - Yaxşı, buyur görək həlakular evinə atam təhqir etmək üçünmü çağırmısan? - Atam məni halakular evində daha artıq təhqir edibsə? - Nə babətdən atan səni təhqir edib, Ərmağan Həlaku? - Mən qəsdən özüm üçün Məmalik sicillisini saxlamışam! - Yaxşı, Məmalik sicillisi, buyurun, görək nə üçün namə göndərib qocanı hüzurunuza çağırıbsınız? - Məmalik sicillisi Ərmağan xanım öz qoca atasını hüzuruna çağırıbdır ki, ona əmr etsin ki, anası Sərəncamın, ulu xan nəslinə mənsub olan xanımın rəxt- xabına soxulan Pəhləvan Məhəmmədin yetimçəsi Məhtabanı, babası yaşında qocanın başını tovlayan sehrkan bir göz qırpımında məmaliklər malikanəsindən rədd etsin!.. - Əgər qoca xan Pəhləvan Məhəmmədin yetim qızı Məhtabanı ilahi eşq ilə, Sənansayağı sevirsə? - Ola bilməz, əsla ola bilməz, xan! - Nə üçün ola bilməz, Ərmağan xanım! - Sənan bütün Ərəbistanı özünə güldürdüyü kimi, sən də külli İranı özünə güldürmək istəyirsən! - Əgər böyük Allah özü mənim ürəyimə sönməz eşq atəşini doldurubsa? - Sən cadulanmısan, qoca! - Mən Allahın əmri, peyğəmbərin şəriəti ilə Pəhləvan Məhəmmədin qızı Məhtabanın kəbinini kəsdirmişəm, onunla izdivaca daxil olmuşam! - Deməli, şərən kəbin də kəsdirmisən? - Bəli, mən böyük Xudanın qabağında nə İnamımı, nə də imanını dana bilmərəm! - Deməli, qoca Məmalik fərzəndi zükür-vəliəhd iştiyaqına düşübdür? - Tək Tanrının iradəsi ilə düşübdür, bəli! - Tək Tanrının İradəsi ilə qoca başını itiribdir! - Əgər qoca öz başını itirməyibsə? - Qoca başını hökmən itiribdir! - Nə üçün hökmən, Ərmağan xanım? - Yetmiş yaşına dolan, əpriyən qocadan fərzənd ola bilməz!.. Nə ünas, nə zükür! - Əgər ulu Tanrı özü indidən qoca xana övlad müjdəsi verirsə? ________________Milli Kitabxana________________ 41 - İlahi, mənim atam divanədir! - deyə döşü-başı açıq Ərmağan xanım əllərini yuxarı qaldırdı. - İlahi, sən aqibətindən saxla! İlahi, bu qoca öz doğma nəvələrindən birisini aparıb ağ-açıq özünə varis edib bunca xəcalət girdabına düşməyə bilməzdimi, Xudaya, sən bizi düşmən şəmatətindən, əğyar tənəsindən, yaman dildən hifz elə! - Daha qurtardınmı duanı, qız? - Duam qurtarsam da sinəmdə yanan sözlərimi qurtarmadım, xan! - Onda sinəndə yanan sözlərini də qurtar, qız! - Sözlərim budur ki, quru yerdən özünə süni varis düzəltmə, ata! - Necə quru yerdən sünai varis, qız? - Mən Məmalikə indidən dedim, bir də məqamında deyərəm. - Ərmağan kinli gözləri ilə dəlicəsinə atasını süzdü, dönüb yorğanına büküldü, onun hönkürtüsü otağı başina götürdü. Qapı ağzında pusquda dayanan Həlaku xan oğlu Ərdahanı dirslədi, onlar ayaqlarının ucunda geri çəkildilər. Özünü heç nə eşitməmiş, bilməmiş kimi göstərən qoca Həlaku qohumunun şərəfinə açdırdığı təam süfrəsinin hazırlanması üçün uca səslə sərəncam verdi. Ancaq içəridən qəzəbli çıxan qoca Məmalik süfrəya meyl etmədən öz nəvələri ilə görüşüb, qohumları ilə salamlaşmadan gədələrinin üstünə qışqırıb atları çəkdirdi, heç bir köməkçi gözləmədən atının belinə qalxıb, həlakular imarətini tərk etdi. Həlaku xan pörtüb tərləyən oğlu Ərdahana müraciətlə: - Atası bilər, bir də qızı! - deyə ilan başına oxşayan şəhadət barmağını qaldırdı. - Bizə heçcə cürə dəxli yoxdur!.. 7 Daşlı yolda dördəm gedən qığılcım qoparan nal səslərindən səksənən Ərmağan öz rəxt-xabından dik atıldı, balaca pəncərənin qabağında müztərib dayanıb toz burulğanında gedən atasını, onun dövrəsindəki silahlı süvariləri güclə gördü... Deməli, qoca Məmalik qızı Ərmağanın iynəli sözlərini udmamışdı. Deməli, o, dədə-baba düşməni həlakular evində sınmağını istəməmişdi... Qızı gəlin olan, dörd nəvəsi oynaşan imarət qoca Məmalikə pusquda durub, girəvə gözləyən düşmən səngəri kimi görünmüşdü. Məmalikə görə düşmən səngərində dayanmaq olmazdı! Ona öz səngəri, öz istehkamı gərəkdi... Yüklə 2,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|