152
Beşinci hissə: Quranın qiraətləri
Birinci fəsil: Quranın qiraətinin keçdiyi mərhələlər
İkinci fəsil: Qiraətlərin qeyri-mütəvatir olması
Üçüncü fəsil: Əhrufu-səb`ə
Dördüncü fəsil: Yeddi qiraət
Beşinci fəsil: Qiraətlərin qəbul edilmə meyarları
Bu hissədə nəzərdə tutulan hədəflər:
- Hicri dördüncü əsrə qədər Quranın qiraətinin keçdiyi mərhələlərə
qısa baxış;
- Vahid mushəf yaradıldıqdan sonra müxtəlif qiraətlərin ortaya çıxma-
sı və bunun səbəbləri;
- Qiraətlərin mütəvatir olması barədə söylənilən fikir və bu fikirə bildirilən
iradlar;
- “Əhrufu-səb`ə” məzmunlu hədislər barədə aparılan araşdırma və bu
hədisin mənası;
- Qiraətlər barədə qələmə alınan əsərlər və qiraətlərin yeddi qiraətdə
inhisarlaşdırılması;
- Yeddi qari və onların raviləri ilə tanışlıq;
- Qiraətin düzgün olma meyarı və bu barədə alimlərin nəzərləri;
- Digər qiraətlər arasında Asimin qiraətinin özünəməxsus cəhətləri.
Bu hissədə istifadə olunan əsas mənbələr:
əl-Bəyan fi təfsiril-Quran;
əl-İtqan, növ: 22-27;
əl-Burhan, növ:
11, 22, 23;
Mənahilul-irfan, altıncı və on
birinci mövzu;
Həqaiqun
hammətun həvləl-Quranil-Kərim, fəsil: 3;
ət-Təmhid fi Ulu-
mil-Quran, c.2;
Ulumil-Quran indəl-mufəssirin; Məbahisun fi
Ulumil-Quran; Kitabul-Məsahif; Kitabu əs-Səb`ətu fil-qiraat;
əl-Huccətu lil-qurrais-səb`əti; Hirzul-əmani və vəchut-təhani
(Şatibiyyə); əl-Kəşfu ən vucuhil-qiraatis-səb`i; ən-Nəşru fil-
qiraatil-əşr; ət-Təysiru fil-qiraatis-səb`i; əl-Hiccətu fil-qiraatis-
səb`i; əl-Muhtəsib; Tarix-e qiraat-e Qurani-Kərim.
153
Birinci fəsil
Quranın qiraətinin keçdiyi mərhələlər
Quranın qiraəti müxtəlif mərhələləri keçmişdir:
Birinci mərhələ: Bu mərhələdə
Həzrət Peyğəmbər (s) Quranı öz səhabələrinə
qiraət etmişdir.
Beləliklə, bir dəstə səhabə Quranın qiraətini birbaşa və arada heç
bir vasitə olmadan Həzrət Peyğəmbərdən (s) təlim almışdır. Bu səhabələrdən
Əli ibn Əbu Talib (ə),
Osman ibn Əffan, Ubəyy ibn Kə`b, Abdullah ibn Məs`ud,
Zeyd ibn Sabit, Məaz ibn Cəbəl və başqalarının adını çəkmək olar. “Qarilər
mərtəbələri”ndə bu səhabə qarilər “birinci mərtəbə”də qərar tutur. Belə ki, on-
lar Peyğəmbərdən (s) öyrəndikləri Quranı o həzrətə təqdim etmiş, o həzrətin hü-
zurunda qiraət etmişlər. Zəhəbi “Mərifətul-qurra” əsərində “birinici mərtəbə”də
qərar tutan qarilərin siyahısını aşağıdakı şəkildə qeyd etmişdir:
1. Osman ibn Əffan
2. Əli ibn Əbu Talib
3. Ubəyy ibn Kə`b
4. Abdullah ibn Məs`ud
5. Zeyd ibn Sabit
6. Əbu Musa Əş`əri
7. Əbud-Dərda
1
İkinci mərhələ: Quranı Peyğəmbərdən (s) təlim alan “birinci mərtəbə”nin səhabə
qariləri Quranı və onun qiraətini təlim etmək vəzifəsini daşıyırdılar.
Peyğəmbərin
(s) vəfatından sonra bəzi səhabələr Quranın qiraəti sahəsində xeyli məşhurlaşdılar.
Belə ki, onların qiraətləri və mushəfləri müsəlmanlar arasında geniş yayıldı və ta-
nındı. Kitabın üçüncü hissəsində bəzi səhabələrin, o cümlədən, Ubəyy ibn Kə`bin
və Abdullah ibn Məs`udun mushəflərinin əsas xüsusiyyətləri barədə söhbət açdıq.
Bu mərhələdə - yəni Quranın qiraətinin bəzi səhabələr tərəfindən təlim edilməsi
mərhələsində - diqqəti çəkən əsas cəhət, hər bir bölgənin tanınan və böyük nüfuz
sahibi olan səhabələrinin qiraətinin həmin bölgədə geniş yayılması idi. Odur ki,
qiraətlər şəxslərin adı ilə tanınırdı, məsələn: İbn Məs`udun qiraəti, Ubəyy ibn
Kə`bin qiraəti, Məazın qiraəti, Əbu Musanın qiraəti və b. Beləliklə, bu mərhələnin
əsas cəhəti qiraətlərin şəxslərə mənsub edilməsi idi və həmin cəhət bu mərhələni
növbəti mərhələdən ayıran əsas cəhət hesab oluna bilər. Qarilər mərtəbələrində
1
“Mərifətul-qurrail-kibar”, s.24-42.
154
“ikinci mərtəbə”də qərar tutan qarilər, öz qiraətlərini “birinci mərtəbə”də qərar
tutan qarilərə təqdim edən qarilər idi.
1
Üçüncü mərhələ: Kitabın dördüncü hissəsinin dördüncü fəslində qeyd etdik
ki, fəthlər nəticəsində İslam dini müxtəlif məntəqələrə nüfuz etdi. İslam dinini
qəbul
edən müxtəlif qövmlər, millətlər arasında bu səmavi dinin müqəddəs kita-
bının öyrənib öyrədilməsi tədricən fərqli qiraətlərin ortaya çıxmasına bais oldu.
Bir tərəfdən mushəflərin üzünün köçürülməsi ilə saysız Quran nüsxələrinin or-
taya çıxması, digər tərəfdən hər bir şəhərdə səhabələrdən birinin qiraətinin ge-
niş yayılması, eləcə də, ermənilərlə müharibə zamanı müsəlman ordusunda İraq
və Şam qoşunlarının döyüşçüləri arasında Quranın qiraəti zəminində yaranan
mübahisələri və çəkişmələri müşahidə edən Huzeyfə ibn Yəman dövrün xəlifəsinə
vahid qiraətin yaradılması təklifini verir. Xəlifə Osman
da bu məqsədlə bir neçə
nəfərdən ibarət heyət təşkil edir, İslam məmləkətinin bütün bölgələrində yayı-
lan mushəfləri cəm edir və vahid mushəf yaradaraq onları həmin dövrün mühüm
və mərkəzi şəhərlərinə yollayır. Xəlifə Osman bölgələrə göndərilən hər mushəflə
birlikdə bir qari də ezam edir. Həmin qarilər aşağıdakılardan ibarətdir:
1. Məkkəyə ezam edilən Abdullah ibn Saib Məxzumi (vəfat tarixi: təxminən
hicri 70-ci il).
2. Kufəyə ezam edilən Əbu Əbdurrəhman Suləmi (vəfat tarixi: hicri 47-ci il).
3. Bəsrəyə ezam edilən Amir ibn Əbd Qeys (vəfat tarixi: hicri 55-ci il).
4. Şama ezam edilən Muğeyrə ibn Şəhab.
Mədinədə saxlanılan mushəfin qarisi isə Zeyd ibn Sabit idi.
Bu dövrdən etibarən Quranın qiraətinin üçüncü mərhələsinin başlandığını de-
mək olar. Bu mərhələdə qiraətlər artıq şəxslərin deyil, şəhərlərin adı ilə hallanır-
dı.
2
Bu mərhələdə qiraətlər arasında ortaya çıxan fərqli məqamlar artıq həmin
şəhərə mənsub edilirdi.
Bunu da qeyd etməliyik ki, baxmayaraq xəlifə Osmanın məqsədi müsəlmanlar
arasında yayılan fərqli qiraətləri ortadan qaldırmaq və vahid qiraət yaratmaq idi,
lakin o, heyət üzvlərinə belə bir tapşırıq vermişdi: “Sözlər
və ifadələr elə bir şəkildə
yazılsın ki, müxtəlif qiraətləri qəbul etmək imkanına malik olsun. Belə bir işi
görmək mümkün olmayan hallarda isə fərqli qiraətlərdən biri mushəflərin birində
öz əksini tapsın və beləcə, mötəbər qiraətlər mushəflər arasında paylansın.”
3
“Vahid
mushəf” hicrətin üçüncü onilliyində, daha dəqiq desək, hicri 25-ci ildə yaradıldı.
Dördüncü mərhələ: Vahid mushəfin yaradılmasından çox keçməmişdi ki,
müxtəlif bölgələrə göndərilən mushəflər arasında yenidən
fərqli qiraətlər orta-
1
“Mərifətul-qurrail-kibar”, s.43-61.
2
Sicistani, “Kitabul-məsahif”, s.39.
3
“əl-İtqan”, c.1, s.157; “ən-Nəşru fil-qiraa l-əşr”, c.1, s.7.