Lap qədim zamanlardan insanlar müalicə
məqsədilə bitkilərdən, heyvan mənşəli yağlar ‐
dan, minerallardan və digər təbii vasitələrdən
istifadə etmişlər. Öz kimyəvi və fiziki xüsu ‐
siyyətlərinə görə bir sıra təbii minerallardan
istifadə edərək bəzi xəstəlikləri müalicə etmək
mümkün olduğu halda, bəzi minerallar insan
həyatı üçün təhlükə törədən zəhərli maddə lər ‐
dir.
Yer təkinin əlçatmaz dərinliklərində yara ‐
nan, günəş işığında par‐par parıldayıb bərq
vuran qiymətli və yarımqiymətli daşlar ta
qədimdən insanların diqqətini cəlb edərək
onları məftun etmiş və təəccübləndirmişdir.
Bəzi adamlar onlardan tilsim, cadugərlik və
dini məqsədlər üçün istifadə etmişdir. Çox
qədimlərdə bir tərəfdən təbii hadisələrin izah ‐
edilməzliyi, digər tərəfdən bir çox xəstəliklərin
başvermə səbəblərini və müalicəsini bilmədik ‐
lərindən xalq arasında bəzi minerallar (daş ‐
lar) müqəddəs kimi qəbul edilmişdir. Buna
səbəb daşların ecazkar gözəlliyi, rəngarəng ‐
liyi, parlaqlığı, davamlılığı, qəribə görünən
təbii formaları olmuşdur.
İnsanlar bəzək daşları haqqında müxtəlif
rəvayətlər yaratmış, onlarda müxtəlif sehrli,
ecazkar xüsusiyyətlərin olduğunu söyləmişlər.
Məsələn: «yaqut sevgi, qəzəb və qan daşıdır,
onu özü ilə gəzdirən adam qüdrətli olur. Yaqut
ürəyə, zehnə və yaddaşa yaxşı təsir göstərir və
müalicə edir».
Elə bu xüsusiyyətlərə görə qədimlərdə
şahlar, sultanlar, krallar zümrüd, almaz,
yaqut, sapfir, ləl və s. hazırlanmış daş‐qaşlar ‐
dan həm zinət əşyası kimi, həm də xüsusi
varidat toplamaq üçün çox geniş istifadə
etmişlər. XI əsrdə Әbu‐Әli İbn Sinanın «Tibb
elminin kanonları» adlı kitabında yaqut,
firuzə, zümrüd, kəhrəba, əqiq (qırmızı və narıncı
rəngli qiymətli daş) və s. daşların müalicəvi
əhəmiyyəti haqqında danışılır.
Almaz
Almaz (almanca – Diamant (m), fransızca
– Diamant (m), ingiliscə – Diamond) saf kar‐
bondan meydana gəlib, ən sərt maddədir.
Karbon elementinin bir modifika siyası qrafit,
digəri isə almazdır. Almazın saf karbon
olduğu ilk olaraq Fransız kimyaçısı Lavuaze
tərəfindən aşkar edilmişdir. Lavuaze almazı
yandırmış və yanma qazının yalnız karbon‐
dioksit olduğunu görüncə almazın karbon
olduğu qənaətinə gəlmişdir.
Almaz çox nadir və eyni zamanda çox
geniş yayılmış mineraldır. Almaz istehsalı ilə
məşğul olan istehsal sahələrinə Antarktudan
başqa hər yerdə rast gəlmək olur. Bir neçə min
il əvvəl almazlar üzdə olan yataqlardan
çıxarılırdı. Yalnız XIX əsrin sonunda almaz
sənaye üsulu ilə çıxarılmağa başlayır.
Almazın çəkisinin ölçülməsində vahid
olaraq karat istifadə edilir (1 karat 200 milliq ra ‐
ma bərabərdir). Almazın optik xüsusiy yətləri
ona gözəllik və qiymətli zinət əşyası
xüsusiyyətini qazandırır. İşığı qırma indeksi
çox yüksəkdir (2,417). Yəni içəri qəbul etdiyi
şüa əks etdirdiyi şüaya görə çoxdur. Həmçinin
şüanı dispersiya etmə (yəni ağ şüanı rənglərə
ayırma) qabiliyyəti də olduqca yüksəkdir.
Radi asiyaları tutma xüsusiyyətlərinə görə iki
tipdədir.
Birinci tip, görünən şüanı absorbsiya
edənlər (udanlar); ikinci tip isə ultrabənövşəyi
və infraqırmızı şüaları absorbsiya edənlərdir.
İkinci tip almazlar təbii halda mavi rəngdə ‐
d ir lər.
76
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 1 (05) 2014
Almaz mükəmməl bir elektrik izolya‐
torudur. Həmçinin istilik keçiriciliyi ən
yüksək olan maddədir.
Almaz orijinal olaraq yalnız kimberlit
qayalarında tapılır. Bu qayalarda kalsit, olivin,
ilmenit, mika və s. kimi bir çox başqa mineral
da olur. Kimberlit yer qabığının dərin təbə qə ‐
lərində kanallar şəklində olur. Almazın bəzi
yer qabığı hərəkətləriylə yuxarıya çıxdığı güman
edilir. Qismən də bəzi bölgələrdə çay qum ‐
larına qarışmışdır. Almazın ən çox tapıldığı
yerlər Cənubi Afrika (Kimberleydə), Cənubi
Amerika, İndoneziya və Hindistandır. Dün ‐
yada almaz, əsasən, Bostvana, Avstraliya, Rusiya,
CAR, Anqola, Konqo, Kanada, Nami biya, Bra ‐
ziliya, Çin və s. ölkələrdə xammal şəklində
hasil olunur. İndiyə qədər tapılan ən böyük
almaz Kullian almazıdır. O 3106 karat olmuş ‐
dur. Sonra o 105 hissəyə bölünmüşdür. Bu
brilyant Cənubi Afrikada 1905‐ci ildə tapıl ‐
mışdır. Kullianı həm də «Afrikanın ulduzu»
kimi tanıyırlar. Sarı və qəhvəyi almazlara tələ ‐
bat azdır. Bənövşəyi və yaşıl almazlar çox
məq buldur. Kəsilmə şəkli, bəlkə də, ən mühüm
faktordur və parça böyüklüyü ilə qiyməti
artır.
Almaz zinət əşyası və üzük daşı olaraq çox
istifadə edilir. Almazın gözəlliyi qədimdən də
çox diqqət çəkmiş və hə a xəstəlik və zəhər ‐
lənmənin qarşısını aldığı güman edilmişdir.
Almazın əsas qiyməti kəsmə texnikasının
inkişafından sonra (XVII əsrin sonlarına doğru)
başlamış dır. Almazın kəsilməsi yenə almazla
həyata keçirilir. Zinət əşyalarından başqa
sənaye alətlərində də almaz dəyərini saxlayır.
Sənayedə şüşəkəsici, daşyonucu, dəlici və cila ‐
layıcı alətlərdən istifadə edilir. Almaz təbii
halda yüksək təyziq və temperatur altında
təxminən 150 km dərinlikdə və 1200–1400 °C
arasında yaranır. Almazların ana süxuru peri‐
dotit və ekloqitdir.
Brilyant
Brilyant təbii qiymətli daşdır. O, zinət
əşyası kimi uzun müddətdir ki, istifadə olu ‐
nur. Brilyant fransız dilindən tərcümədə
«parıltı» mənasını verir. Təbiətdə brilyant
hazır formada olmur. O, təbii parıltısını mak‐
simal dərəcədə saxlamaq şərti ilə almazın
müəyyən emal prosesindən sonra əmələ gəlir.
Brilyantı 4 xüsusiyyətinə görə qiymətlən ‐
di rirlər:
– Təraşlama formasına görə;
– Rənginə görə;
– Karatına görə;
– Şəffaflığına görə.
Bütün dünyada brilyantın rənginin və
şəffaflığının dərəcəsini ölçmək üçün 10 dəfə
böyüdülmüş lupadan istifadə olunur.
Təraşlama formasına görə brilyantlar
müxtəlif formada olur. Әn geniş yayılmışı
yumru formalı brilyantdır. Brilyantın markiz,
kvadrat, armud, baqet, üçbucaqlı, zümrüd və
s. kimi formaları da mövcuddur. Ancaq onlar
süni yolla əldə olunur.
Rənginə görə brilyantlar 2 yerə bölünür.
Təbii və süni yolla əldə olunan brilyantlar.
Təbii şəkildə təbiətdə aşkarlanan brilyant‐
lar, əsasən, sarı və qəhvəyi rəngdə olur. Ancaq
narıncı, al‐qırmızı, qırmızı, açıq‐çəhrayı, yaşıl,
77
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 1 (05) 2014