Vaqif nəSİR
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
209 Dostluq həftəsi yekun konserti ilə baĢa çatdı. ġəhərin meri öz çıxıĢında bizə öz minnətdarlığını bildirdi və gələcəkdə də belə tədbirlərin keçirilməsini arzuladı. O, fasilədə mənə yaxınlaĢdı və soruĢdu: - Siz azərbaycanlısınızmı? - Bəli – dedim. - Deməli müsəlmansınız. - Əlhəmdulillah – dedim. Siz bunu haradan bilirsiniz? - Burada çoxlu azərbaycanlılar çalıĢıblar. Mən istərdim ki, əlaqələrimiz daha sıx olsun. Bununçün yol görürəm: bizim Bumerdeslə sizin respublikanın Ģəhərlərindən birini qardaĢlaĢdırmaq. Dərhal ürəyimdən Gəncə keçdi. Lakin təəssüflər olsun ki, müstəqilləĢmənin mehi Afrika qitəsinə gəlib çıxmamıĢdı... Yekun konsertdən sonra dostluq həftəsinin bir qrup təĢkilatçısına fəxri fərmanlar və mükafatlar verildi. Mükafat alanlar arasında mən də var idim. Bumerdesdə bəzən Ģəhər çərçivəsindən kənara çıxan görüĢlər də keçirilirdi. Dostluq həftəsi xətti ilə ölkəmizi təmsil edən Qırğızıstan nümayəndələrinin qarĢılanması və konsertlərinin təĢkili də buna misaldır. Belə dostluq həftələri tez-tez keçirilirdi. Əlcəzairdə yaĢayan azərbaycanlıların xoĢbəxtliyindən bu tədbirlərin birində
Ġttifaqı Azərbaycanın
210 nümayəndələri təmsil edirdilər. Biz bu xəbəri eĢidəndə uçmağa qol-qanadımız yox idi. AxĢam bütün azərbaycanlılar bir yerə toplaĢdılar. Qonaqları qarĢılamağı planlaĢdırdıq. Nümayəndə heyətini salamlamaq mənə həvalə olundu. Nümayəndə heyətinə Azərbaycan Ali və Orta Ġxtisas Təhsili naziri Q.Əliyev rəhbərlik edirdi. Biz Bumerdesdə keçiriləcək konsert üçün də dəvətnamələr hazırladıq. Dəvətnamələrin bir hissəsini Ģəhər merinə göndərdik, qalan hissəsini isə kontraktlar arasında bölüĢdürdük. Konsertin baĢlanmasına bir neçə saat qalmıĢ, biz ailəliklə Ģəhər mədəniyyət sarayına yollandıq. UĢaqlar bizdən irəlidə idilər. Uzaqdan gördüm ki, qapının ağzında bizim uĢaqları kimsə saxlayır. Elə düĢündüm ki, ərəb yoldaĢlardır, ya valideynsiz, ya da ki, dəvətnaməsiz uĢaqları içəriyə buraxmaq istəmirlər. Yeyin yeriyib oraya çatanda bir də gördüm ki, böyük oğlum Eminlə bir cavan oğlan bizə doğru gəlir. Bizə çatmasına iki-üç addım qalmıĢ, ərəb sandığım oğlanı tanıdım. O, sevincək üstümə atıldı, qucaqlaĢdıq. Bu bizim qapı qonĢumuz (Bakıda) Yusif idi. Sən demə Yusif Bakıdan gələn rəqs qrupunun solisti imiĢ. Əlcəzairdən əvvəl onlar bir həftə Tunusdə olmuĢ, oradan da Əlcəzairə gəlmiĢdilər. Yusif bizi görüb elə kövrəlmiĢdi ki, sanki vətəndən uzun müddətə ayrı düĢən biz yox, odur. Biz özümüzü dəyanətli, Ģux göstərməyə çalıĢırdıq. Amma Allah bilir ki, ürəyimizdə nələr çəkirdik.
211 ...Nümayəndə heyətimiz mədəniyyət sarayına tərəf irəlilədi. Mən əlimdə gül dəstəsi onlara yaxınlaĢıb, salamladım və yanımdakı yoldaĢları bir-bir təqdim etdim. Nümayəndə heyətini Əlcəzairin Təhsil və Ġdman naziri müĢayiət edirdi. Bumerdesdə iĢləyən azərbaycanlı A.Ağayev bizim nazirə müraciətlə dedi:
Biz sizin yolunuzu çoxdan gözləyirdik. Azərbaycanlılar nümayəndə heyəti üçün süfrə hazırlamıĢdır. XahiĢ edirik konsertdən sonra bizim qonağımız olasınız. Nümayəndə heyətinin baĢçısı Q.Əliyev üzünü əlcəzairli həmkarına tutub:
edirlər – dedi. Siz buna necə baxırsınız? Əlcəzairli nazir:
adətimizə görə heç vaxt əziz qonaqlarımızın hərəkətləri ölkəmizdə məhdudlaĢdırılmır – deyə cavab verdi. Bizim nazir qəh-qəhə çəkib:
Ah, siz nə gözəl diplomatsınız, ah, siz nə gözəl diplomatsınız – deyə təkrar etdi. Sonra o, bizim hamımıza nümayəndə heyəti adından təĢəkkürünü bildirdi və vaxt məhdudluğu üzündən dəvətimizi qəbul edə bilməyəcəyinə təəssüfləndi. Konsert baĢlandı. Konsertin birinci hissəsində bizim artistlər, ikinci hissəsində isə əlcəzairli artistlər çıxıĢ etdilər. Zümrüd Məmmədova, Baba Mirzəyev (Mahmudoğlu) və Nizami Ġsmayılovun çıxıĢları
212 hərarətlə qarĢılandı. Rəqs qrupunun çıxıĢları ağzına kimi dolu salonu yerindən oynatdı. “Xançobanı” rəqsini tamaĢaçılar elə sürəkli alqıĢlarla qarĢıladılar ki, Əlcəzairdə yaĢayan azərbaycanlılar sevincdən göz yaĢlarını gizlədə bilmirdilər. Ecazkar Azərbaycan musiqisi ruhumuzu qəribliyin sıxıntılarından xilas etmiĢdi. Hamımız fəxr edirdik ki, bu musiqiçilər bizim həmvətənlərimizdirlər. Əlcəzair televiziyası Azərbaycan artistlərinin çıxıĢını bütövlüklə lentə aldı. Tər çiçək dəstələri sel kimi səhnəyə axırdı. Konsertin sonunda bizim artistlər onlarla birlikdə Əlcəzairin inqilab mahnısını oxudular. Bütün zal ayağa qalxdı. Sürəkli alqıĢların sədası dalğa-dalğa konsert zalından çıxıb Aralıq dənizinin sularına qarıĢır və Dünya okeanına çıxırdı. Sevincimizin həddi-hüdudu yox idi. Qonaqlar avtobusa doğru yeriyir və biz də onları yola salırdıq. Birdən nümayəndə heyətinin üzvlərindən biri mənə yaxınlaĢıb astaca: - EĢitmiĢəm siz Nəriman müəllimlə dostsunuz – dedi.
Mən dərhal soruĢdum: - Hansı Nərimanı deyirsiniz? O: - Həsənzadə Nərimanı deyirəm, Ģair Nərimanı – dedi. - Düz eĢitmiĢsiniz, necə məgər? - Bir neçə gün bundan qabaq onun həyat yoldaĢı vəfat etdi. Dedim bəlkə baĢsağlığı göndərəsi oldunuz. Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|