152
DƏRS PROSESİNDƏ YARANAN EMOSİANAL
HALLAR VƏ ONUN İNSAN SƏHHƏTİNƏ TƏSİRİ
Ensiklopedik lüğətdə emosiya sözünün fransız və latın
sözl
ərindən əmələ gəldiyi göstərilir. Əsasən bu söz
h
əyacanlanmaq, əsəbiləşmək sözlərini mənalandırır.
Emosional prosesl
ər və ya hallar
dedikdə hisslərin adi zəif
v
ə ya coşqun formada keçirilməsi başa düşülür.
Emosiyalar insan h
əyatında böyük qüvvədir. Onlar təsir
qüvv
əsinə görə bir-birindən fərqlənir. Tarixən emosiyalar in-
san
ların varlığında həmişə mövcud olmuşdur. Mütəxəssislərin
r
əyinə görə 5 emosional hal mövcuddur. Bunlara əhval, affekt,
ehtiras,
stres v
ə frustrasiya aiddir.
Əhval-insanların istər rəftarında, istərsə də fəaliyyətində
mühüm rol oynayan emosional bir haldır. İnsanların həyatında
bu hala h
ər yerdə: evdə, küçədə, işdə
və digər ictimai yerlərdə
rast g
əlmək olar. Əhvaldan xəbər tutmaqla insanların emo-
sional v
əziyyətini, yəni ovqatını müəyyən etmək mümkündür.
İnsanın əhvali-ruhiyyəsi müsbət və mənfi hallarla müşayət
olunur.
Müsb
ət
emosiya-insanda sevinc, fərəh, şadlıq, əməksevər-
lik hissl
əri yaradır. Bu zaman bəşər övladı insanda ruh yük-
s
əkliyi artır. Adam özünü çox gümrah hiss edir. Onun
ətrafdakı insanlarla rəftarı çox xoş olur. İş qabiliyyəti olduqca
yüks
əlir və s.
Müsb
ət emosiyalar insana qol-qüvvət verir. Onu irəli
getm
əyə, yaratmağa, qurmağa səsləyir. Əsrarəngiz təbiət
m
ənzərəsi təsvir edilən gözəl rəsm əsərlərinə, dahi sənətkar
əlindən çıxmış məşhur heykəllərə baxdıqda, ən çox
sevdiyin h
əzin musiqini eşitdikdə, maraqlandığın lirik bir
şeiri dinlədikdə insanda bir-birindən şirin və xoş hisslər,
göz
əl əhval-ruhiyyə yaranır.
İnsan cəmiyyəti yaranan gündən
müsbət emosiya mövzusu
153
günd
əmdə olub. Dünyanın dahi şair və yazıçılarının çoxlu
b
ədii əsərlərində də bu mövzu geniş öz əksini tapmışdır.
M
əsələn: Məşhur Azərbaycan şairi N.Gəncəvinin “Fərhad və
Şirin” poyemasında müsbət və ya aktiv emosiyanın, yəni şən
əhvalın-sevincin təsirindən Fərhadın Bisutun dağını çapmağa
getm
əsi və başqa səhnələri göstərmək olar.
Lakin h
əyat mahir xizəkçinin buz üstə xizək sürməsi kimi
h
əmişə asan olmur. Bəzən adam obyektiv və subyektiv
s
əbəblərdən mənfi və ya passiv emosiyalarla yüklənir. Belə
hallar baş verdikdə o, daim susur, dinib danışmaq istəmir.
H
ərəkətsiz qalır. Sanki fəaliyyətini “dondurur.” Bu anlarda elə
bil
o xarici mühitd
ən təcrid olunmaq dərəcəsinə çatır. Yalnız
öz daxilin
ə qapanır. Öz-özünə danışmağa: Daxilində özünü və
ya başqalarını
günahlandırmağa çalışır
.
M
ənfi emosiyalar həmişə insanda qəzəb doğurur.
M
ənfi emosiyanın törətdiyi fəsadlar çoxdur. Bunları
saymaqla qurtarmaz. Söhb
ətimə onu əlavə edə bilərəm ki,
m
ənfi emosiya ilə yüklənmiş adam daim ruh düşgünlüyü ilə
üzl
əşir. Onun üzünə qəm-kədər qonur. Əl-ayağı süstləşir.
Əmək fəaliyyətində tənbəllik və düşgünlük kimi hallar baş
qaldırır.
Bu halı keçirən insan üzdən sakit görünür. Lakin həqiqətdə
is
ə mənfi emosiya ilə yüklənmiş bu insanın daxilində sanki
tufan v
ə böyük fırtınalar baş qaldırıb. O, normal nəfəs almağa
bel
ə çətinlik çəkir. Nəbzi yavaş-yavaş vurur. İçindəki hirs,
q
əzəb, acıq, qorxu, peşmançılıq və ya digər bu kimi hisslər
sanki onun q
əlbini didib parçalayır. Ona bir qəqiqə də sakitlik
v
ə rahatlıq vermir. Belə halda olan insanlar canlı mühitdən
qaçıb uzaqlaşmağa çalışırlar. Onlar tənha qalmağa cəhd
göst
ərirlər. Dərdini çox vaxt heç
kimə söyləmək istəmir,
hamıdan gizlədirlər. Bu emosional hal bəzən sonda o qədər
şiddətli forma alır ki, belə insan həyata gedən öz işıqlı yollarını
öz
əlləri ilə bağlamağa çalışır. Nəticə etibarı ilə heç kimlə
154
m
əsləhətləşmədən tək başına qərar qəbul edir. Fürsət tapan
kimi müxt
əlif özünəqəst hallarına və ya cürbəcür formalı
faci
ələrlə yekunlaşan intihara əl atır. Bədii ədəbiyyatda
S.Vurgunun “Vaqif”
dramında peşmançılıq və kədər dəryasına
q
ərq olmuş Xuramanın özünü qayadan atması və s. kimi bu cür
halları nümunə göstərmək olar. Yaşadığımız həyatda
da buna
b
ənzər hadisələrin baş verdiyinin şahidi oluruq.
Affekt-
latın sözündən yaranıb. Mənası ruhi həyacan,
coşqunluq kimi izah olunur. İnsanlarda baş verən bu hal qısa
müdd
ətlidir. Ancaq kəskin vəziyyətdə cəryan edən bir qüvvətli
emosional hal hesab edilir. Ümidsiz haldır. Emosional halın bu
formasında adam qeyzlənir. İnsan bu vəziyyətdə özünü
yığışdıra bilmir. Demək olar ki, özünə nəzarət funksiyasını
itirir. Danışığında, söz-söhbətində kəskin, etik normalara
sığmayan, insan ləyaqətini alçaldan ifadələr işlədir. Özünü
d
ərk etmədən və etdiyi əməlin sonunu fikirləşmədən acıqlı
halda d
əhşətli kobud hərəkətlər edir. İnsanın özünü belə
v
əziyyətə salması, hadisələrin bu cür cəryan etməsi onu özün-
d
ən tamamilə çıxardır. Bu hal onun bədəninin daxili
üzvlərinə
d
ə təsirsiz ötüşmür. Getdikcə beyinlə əlaqə pozulur. Belə
v
əziyyətdə insan şüurlu qaydada öz danışığına, davranışına və
ya ist
ənilən hərəkətinə nəzarəti tamam unudur.
H
ətta belə bir vəziyyət ötüb keçəndən sonra da bu
h
ərəkətləri edən adam hələ də tam özünə gələ bilmir. Özünü
laqeyd kimi göst
ərir. Sonradan o, yavaş-yavaş baş vermiş
m
ənfi hərəkətlərini dərk etməyə başlayır. Bu zaman o, xəcalət
ç
əkir və hədsiz peşmançılıq hissi keçirir.
Psixoloq-aliml
ər göstərirlər ki, güclü iradəyə sahib,
yüks
ək şüuru, möhkəm səbri və polad iradəsi olan insanlar
bel
ə situasiyalar baş verdiyi hallarda özünənəzarət funksiyasını
əvvəlkitək sabit saxlamağı bacarırlar.
Ehtiras-hissini psixoloqlar iti sür
ətlə cəryan edən çox
güclü, el
əcə də uzun müddət davam edən bir emosional